Skoncentrowany przez skupionego druida księżycowy promień już niemal całkowicie rozproszył złowrogi śmiertelnikom cień, w jaki zmieniono waszego kompana. Swym fechtunkiem Anlafowi dopomagał Rashad, rażąc widziadło morderczym, syczącym młyńcem rapiera. Upiory, których jęki rozdzierały mrok napierający na ognisko, nie ustawały jednak w swych wysiłkach. Koszmar zrodzony z Kilgora szarpał i kąsał wysmykającego się Oscara, podczas gdy widmo czarownika i podległa mu dusza Jacka na moment zniknęły w rozchylonych ustach umierającego Reetera. Nieszczęśnikiem zaczęło rzucać na wszystkie strony w ostatnich dzikich spazmach. Nie wiedzieliście, jaka grzeszna alchemia powołała owe potwory do istnienia, nie próbowaliście nawet przypuszczać; ale wiedzieliście, że tej nocy zetknęliście się oto z magią mroczniejszą niż sabat na Dworzysku Czarownic...

Kiedy zjawy zmaterializowały się ponownie, wypływając z martwego Reetera jak dym fajki wypływa z nozdrzy pirata, Amira powitała pokutującą duszę Jacka zmiennobarwną kulą, która raz na zawsze odesłała go do zaświatów. Lecz skrzeczący, przepełniony demoniczną złośliwością śmiech Awe nie ustawał... Do czasu, gdy ognisko rzuciło poświatę na dwa tuziny żółtozielonych ślepi, których właściciele zanosili pod niebiosa swe przerażające pienia. Katon i Amira, wycofujący się przezornie pod osłonę pobliskich zarośli, dostrzegli w blasku płomienia najstraszliwszą sylwetkę tygrysa szablozębnego, który wskoczył na wielki głaz i powitał wszystkich iście piekielnym rykiem. W ślad za nim rozległ się chór nadciągających małp, jaguarów i niedźwiedzi...

Rozstrzygnięcie i mapa.

Niestety jestem zmuszony pożegnać Reetera. Gdyby podjął inną decyzję rundę temu, pewnie byłby jeszcze wśród żywych... Fyrskara zachęcam do spróbowania sił nową postacią, a jeśli nie dam rady namówić, to dziękuję za czterdzieści kolejek przyjemnej i satysfakcjonującej gry.

Postaci, które właśnie dołączyły do walki, chyba nie muszę przedstawiać. To niespodziewani sojusznicy, na których wydaliście punkt fabuły. Chyba bardzo niespodziewani...

Co robicie?

Deadline: 09.11.2016. Termin krótki, bo mogą być zarówno odpisy, jak i deklaracje w komentarzach.

Niespodziewani sojusznicy dodali otuchy wojownikom. Rashad i Oscar wciąż walczyli twardo i nieustępliwie, jak walczyliby mało którzy śmiertelnicy w obliczu zagrożenia nie z tego świata. Promień księżycowego światła rozpraszał cienistą sylwetkę, choć czynił to coraz słabiej, powoli niknąc w atramentowych ciemnościach. Amira, dla której walka nie była rzemiosłem, rzuciła się biegiem w stronę wioski. Katon schował się za wielkim głazem i obserwował sytuację, gotów wspomóc kamratów magią w krytycznym momencie. Na widok prehistorycznych drapieżców, otaczających zmagające się siły nierównym kręgiem, słabnące upiory ratowały się ucieczką w rozgwieżdżone niebo, ścigane magią druida i sztyletami Oscara. Rozległo się posępne zawodzenie odlatującego widma:

- Nędznicy! Jeszcze umrzecie z wrzaskiem na ustach, obiecuję wam!

Rashad, który potrafił bez wahania spojrzeć w oczy śmierci, odkrzyknął:

- Ty śmieciu, żałosna parodia czarnoksiężnika, twoi towarzysze zostawili cię na śmierć, a twoje truchło na pożarcie robactwu bo mieli dość błazna bez wartości, tak samo twoje upiory uczyniły! Oznajmiłeś naszą zagładę, a teraz uciekasz jak ostatni kundel z podkulonym ogonem by się w dziurze zaszyć, moc którą ci obiecano nie jest dla takich tchórzliwych kundli pozbawionych godności i woli!

- Drwicie ze mnie!? - koszmar zwrócił się do tajemnego rycerza. - Nikt bezkarnie nie szydzi z wielkiego Awe! Zapłacicie za swą... Zuchwałość! Strzeżcie się mojej potęgi, gdyż jestem równy arcymagom z odległego i zapomnianego Netherilu, zdolnym góry przenosić. Patrzcie, psy!

Z niedowierzaniem połączonym z zaskoczeniem Rashad i Oscar poczuli, że grunt pod nimi zaczyna się unosić, formując niewielką wysepkę, która wzleciała w powietrze i z każdą sekundą nabierała szybkości, mknąc w nieznane pośród gwiazd. Po prawie niewidocznym ruchu ciemnej, pozaziemskiej materii w mroku poznaliście, że straszliwy przeciwnicy zniżyli się do gruntu, gotowi do walki, co Awe potwierdził ponurym zawołaniem:

- Czas zdychać, paskudni śmiertelnicy.

Rozstrzygnięcia: 43 i 44. W 44. kolejce Katon przegapił swoją turę.

Aktualna mapa. Na latającej wyspie znajduje się Oscar i Rashad, ale nie kasowałem póki co żetonów pozostałych postaci, bo Katon może dolecieć za pomocą lewitacji, Anlaf zmienić się w ptaka (e. jednak co najwyżej w małpę), a Amira może spróbować dobiec w ostatniej chwili do wznoszącej się wyspy i podjąć ryzykownej wspinaczki - pytanie tylko, czy chcecie to zrobić.

Walczący powinni zadbać o źródło światła, bo inaczej nic nie widzicie w ciemnościach, w związku z czym podlegacie pod blinded condition.

Moonbeam przestał działać.

Co robicie?

Deadline: najlepiej 12.11.2016, ale z racji długiego weekendu potraktujcie ten termin luźno.

"pieron chędożony, bezmyślny kutas - tylko te słowa kołatały się w głowie Amiry - debil, bezmózg, paniątko na sterydach któremu ballady bardów rzuciły się na umysł, moja krew...'

- ja pierdolę -powiedziała już głośno -nie zostawisz mnie kurwa samej w tej dziczy.

Z każdym kolejnym słowem gniew się w niej zmagał, krew w niej wrzała, aż wokół jej włosów zaczęły się formować delikatne płomienie. Nikt więcej nie zabije jej krwi na jej oczach, nie tym razem. Wydała z siebie przeraźliwy, nie ludzki dźwięk niebędący ani okrzykiem ani wyciem i pobiegła w stronę oddalającej się wyspy. Jej ciało z każdym krokiem się zmieniało, wydłużały się ręce, stawy w nogach stawały się bardziej sprężyste, z palców u rąk i nóg wyrastały poduszeczki a w nich schowane twarde i ostre pazury.

zmiana kształtu jako szybki czar

Wyskoczyła wysoko, jak kot do góry i złapała się wystających z latającej wyspy korzeni. Wspinając się myślała - "gdy będzie po wszystkim gówniarz mnie popamięta".