[DnD 3.5] Byli sobie bohaterzy... - Strona 11

Bronthion · 29-09-2010, 14:05

Nim ruszyli dalej pacnął się w czoło. ~No tak skąd oni mają wiedzieć co dają te mikstury~

- Mnichu, ta mikstura zwiększy siłę Twoich mięśni. Z kolei Twoja -spojrzał na Ilię-sprawi, że Twoje ruchy będą jeszcze bardziej płynne i pełne gracji.

Przeniósł wzrok na barda przeszukującego wcześniej splądrowane zwłoki.

- Głupiś bardzie czy co? Gacie chcesz im ukraść? Co było cennego to wziąłem.

Westchnął i rozejrzał się, dwóch rzuconych przez Arnia mieszków nikt nie wziął.~Co z nimi? Nie chcą pieniędzy? W takim razie ja się nimi zaopiekuję~ po czym podszedł i zagarnął kolejne dwie sakiewki pełne monet.

***

Wreszcie ruszyli. Ich epicki marsz nie trwał jednak długo gdyż na drodze "stanął" im wielgachny szkielet.

- Co to za bydle? -szepnął do drużyny- Co robimy? Można go zaatakować od razu jednak jego gabaryty... nie, to nie jest dobry pomysł. Mam jednak dziwne przeczucie, że jest głupkiem. Ktoś siedzi w tych lochach, on może być jego sługą. Co wy na to żebyśmy udali gości tego kogoś? Można zagadać do niego: "Jesteśmy gośćmi Twego Pana, przyszliśmy w terminie i chcemy się z nim spotkać, mógłbyś nas przepuścić?" można wspomnieć coś o czaszce, że ją widzieliśmy i była znakiem, że możemy iść dalej.

Lechun · 29-09-2010, 15:05

Pusto. Ciekawe, czemu...
- Bo nie widziałem, jak ich okradałeś, idioto!
Syknął do Arnisa, gdy ten go fukał. Wzruszył tylko ramionami i kopnął leżące zwłoki, tym razem ze złości.

----

Kolejny stwór, jakiego na drodze spotkali, również nie przypadł mu do gustu. Wielki szkielet.
- Cholera! Bugg, mógłbyś...?
Dopiero teraz pacnął się w czoło. Bo przecież pół-ork jest martwy.
- Rozum postradałeś?
Zapytał towarzysza, słysząc jego pomysł.
- Ej! Którędy do wyjścia?!
Zawołał do stwora, gdy nakładał bełta na kuszę. Wycelował i wystrzelił, celując w głowę przeciwnika.
---------------------------
Atak dystansowy: k20=17

Olian · 29-09-2010, 17:51

Mnich uśmiechnął się nieznacznie słysząc, jaki skutek ma wypicie eliskiru. Jeszcze raz podziękował magowi i ruszył za towarzyszami.
Podróż nie trwała jednak długo. Wielkie, a raczej monstrualne bydle stanęło im na drodze, ostrząc swój wielgaśny miecz.

- To ciebie słyszałem - szepnął, a następnie zwrócił się do maga, od którego otrzymał magiczny napój. - Nie sądzę, żeby był to dobry pomysł, no ale atakowanie bez zastanowi... - niedokończył, gdyż bełt przeszedł mu obok ucha - Oszalałeś - powiedział głośniej w stronę barda. - Jeżeli chcesz przeżyć w tych lochach, to uruchom czasami swój rozum. Nie wszytsko zabijesz jednym uderzenim bełta. Mogłeś chociaż oznajmić nam, że zamierzasz zaatakować bydlaka... no ale teraz już nie musisz.

Gdy zakończył krótkie przemówienie, wyciagnął swoją procę i naładował pocisk, aby tylko jak szkielet ruszy w ich stronę zaatakować i nie tracić czasu na wyciąganie broni.

Gettor · 02-10-2010, 15:09

Draholt, bard w gorącej wodzie kąpany, wystrzelił z kuszy. I trafił – wcale nieźle. Bełt wbił się w tylną część czaszki szkieletu i wystawał z jednego z oczodołów.
To byłby w sumie całkiem zabawny widok… gdyby nie fakt, że stwór przez niego przestał ostrzyć swój miecz. I spojrzał na nich pustymi, czarnymi wnękami po oczach.

Dopóki siedział, wydawał się duży. Jednak kiedy wstał, był po prostu ogromny!
I ani myślał czekać na ich ruch. Wykonał dwa błyskawiczne i śmiertelnie celne cięcia w dwie najbliższe osoby: Larisa i Illię.
Kapłanowi ostrze przecięło klatkę piersiową bardzo głęboko, tworząc krwawy ślad na piersiach Larisa, który prawie natychmiast padł na ziemię.
Łotrzyca natomiast została rozcięta od boku do pachwiny: również upadła, jednak w przeciwieństwie do kapłana jeszcze żyła, o czym świadczyły przeraźliwe krzyki, które wydawała.

Zaś sam potwór, najwyraźniej usatysfakcjonowany z tych dwóch ataków, ruszył na Draholta.

____________________________
Szkielet: trafiony bełtem z lekkiej kuszy (4 punkty) - pozostało 21 PW
Laris: krytycznie trafiony mieczem dwuręcznym (23 punkty) - pozostało -13 PW
Laris: martwy
Illia: krytycznie trafiona mieczem dwuręcznym (18 punktów) - pozostało -7 PW
Illia: umierająca

Olian · 02-10-2010, 15:20

Mnich nie miał zamiaru po raz kolejny drzeć mordy na barda - już było za późno na krzyki i złości. Teraz był o wiele większy problem.

Monstrualny szkielet widać nie przejął się atakiem śpiewaka, a teraz postanowił oddać mu za rozłupanie czaszki.

Trzymając w ręku naładowaną procę, Valom skierował ją w stronę kościstego wroga. Chwilę później strzelił. Ale złość jaką odczuwał do barda, nie pomogła raczej celnie zaatakować.

Gdy już pocisk został wypuszczony z objęć procy, mnich zerknął na poległego kapłana:
- Nie spłaciłem swego długu - odrzekł szeptem. - Wybacz - Patrzył się jeszcze chwilę na martwego towarzysza. Po chwili jednak, powrócił w wir walki.

__________________________________
1k20 = 6

Lechun · 02-10-2010, 15:31

Odrzucił kuszę, wiedząc że i tak nie zdąży jej naładować. A widząc, co zrobił szkielet z jego kompanami(i że to samo chce zrobić z nim), odwrócił się na pięcie i... zaczął uciekać.

Doszedł szybko do wniosku, że sam nie ma najmniejszych szans tu przeżyć. Więc po kilku krokach, zatrzymał się i wyciągnął miecz. Zawrócił i postanowił przebiec potworowi między nogami, tnąć go po piszczelach. Może upadnie i sam się rozsypie?
----------------------------
atak w zwarciu: k20=14

Bronthion · 02-10-2010, 16:21

Widząc jak szkielet zmiótł kapłana i łotrzycę cofnął się do tyłu przerażony. Dobył jednego ze zwojów i dokończył inkantację. Przed szkieletem pojawił się owalny portal z którego wyszła jakaś istota...

Użycie zwoju: Przywołanie potwora I

Gettor · 04-10-2010, 20:26

Pocisk mnicha chybił. W sumie nie zdziwiło to nikogo, nawet samego Valoma - trafić w szkielety jest ogólnie trudno... pociski bardzo często (na przykład teraz) przelatują między ich kośćmi.

Draholt natomiast postanowił wykazać się niebywałym męstwem - natarł na monstrum, które... nacierało na niego.
I spotkali się w połowie drogi, by wymienić się celnymi ciosami. Raczej nietrudno zgadnąć, że to bard upadł w wyniku takiej stłuczki... i zaczął gromadzić wokół siebie kałużę krwi.

Wreszcie Arnis przyzwał... coś.
Miało to sierść, cztery łapy i pysk... pies! Zaklinaczowi udało się przyzwać niebiańską istotę!
A pies... jak to pies. Rzucił się bezzwłocznie na szkieleta (być może ze względu na kości), jednak nie było widać żadnego widocznego efektu jego ataku.

_______________________
Szkielet: trafiony długim mieczem (2 punkty) - pozostało 19 PW
Draholt: trafiony dwuręcznym mieczem (7 punktów) - pozostało -2 PW
Draholt: umierający
Szkielet: trafiony kłami niebiańskiego psa (5 punktów) - pozostało 14 PW
Illia: próba stabilizacji (10%: 90)
Illia: stabilna

Bronthion · 04-10-2010, 20:39

Rozszerzył szeroko oczy widząc co przywołał. ~Świetnie!~ Niestety bard padł, dostał za swoją głupotę. Arnis walczył by ratować swój tyłek, między nim a szkieletem był pies, mnich i... to wszystko.

Postanowił wykorzystać jedną z buteleczek które zabrał martwemu magowi. Rzucił w potwora.

Użycie przedmiotu: Fiolka alchemicznego ognia

Olian · 04-10-2010, 22:04

Akcja działa się szybko - Bard poturbowany, magiczny pies wyłaniający się znikąd i ognista chmura pędząca w stronę wroga.

Mnich porzucił procę i pochwycił swój kij. Zacisnął mocno pieści i próbując przedrzeć się przez ogień, podleciał do kościstego olbrzyma i uderzył drągiem - wpierw pierwszym, a potem drugim końcem kija.

___________________________
Wykorzystanie zdolności specjalnej: Grad ciosów
k20 = 16

29-09-2010, 14:05	#101
Bronthion Reputacja: 1	Nim ruszyli dalej pacnął się w czoło. ~No tak skąd oni mają wiedzieć co dają te mikstury~ - Mnichu, ta mikstura zwiększy siłę Twoich mięśni. Z kolei Twoja -spojrzał na Ilię-sprawi, że Twoje ruchy będą jeszcze bardziej płynne i pełne gracji. Przeniósł wzrok na barda przeszukującego wcześniej splądrowane zwłoki. - Głupiś bardzie czy co? Gacie chcesz im ukraść? Co było cennego to wziąłem. Westchnął i rozejrzał się, dwóch rzuconych przez Arnia mieszków nikt nie wziął.~Co z nimi? Nie chcą pieniędzy? W takim razie ja się nimi zaopiekuję~ po czym podszedł i zagarnął kolejne dwie sakiewki pełne monet. *** Wreszcie ruszyli. Ich epicki marsz nie trwał jednak długo gdyż na drodze "stanął" im wielgachny szkielet. - Co to za bydle? -szepnął do drużyny- Co robimy? Można go zaatakować od razu jednak jego gabaryty... nie, to nie jest dobry pomysł. Mam jednak dziwne przeczucie, że jest głupkiem. Ktoś siedzi w tych lochach, on może być jego sługą. Co wy na to żebyśmy udali gości tego kogoś? Można zagadać do niego: "Jesteśmy gośćmi Twego Pana, przyszliśmy w terminie i chcemy się z nim spotkać, mógłbyś nas przepuścić?" można wspomnieć coś o czaszce, że ją widzieliśmy i była znakiem, że możemy iść dalej. __________________ "Kiedy nie masz wroga wewnątrz, Żaden zewnętrzny przeciwnik nie może uczynić Ci krzywdy." Afrykańskie przysłowie

29-09-2010, 15:05	#102
Lechun Reputacja: 1	Pusto. Ciekawe, czemu... - Bo nie widziałem, jak ich okradałeś, idioto! Syknął do Arnisa, gdy ten go fukał. Wzruszył tylko ramionami i kopnął leżące zwłoki, tym razem ze złości. ---- Kolejny stwór, jakiego na drodze spotkali, również nie przypadł mu do gustu. Wielki szkielet. - Cholera! Bugg, mógłbyś...? Dopiero teraz pacnął się w czoło. Bo przecież pół-ork jest martwy. - Rozum postradałeś? Zapytał towarzysza, słysząc jego pomysł. - Ej! Którędy do wyjścia?! Zawołał do stwora, gdy nakładał bełta na kuszę. Wycelował i wystrzelił, celując w głowę przeciwnika. --------------------------- Atak dystansowy: k20=17 __________________ Maturzysto! Podczas gdy Ty czytasz podpis jakiegoś grafomana, matura zbliża się wielkimi krokami. Gratuluję priorytetów. :D

29-09-2010, 17:51	#103
Olian Reputacja: 1	Mnich uśmiechnął się nieznacznie słysząc, jaki skutek ma wypicie eliskiru. Jeszcze raz podziękował magowi i ruszył za towarzyszami. Podróż nie trwała jednak długo. Wielkie, a raczej monstrualne bydle stanęło im na drodze, ostrząc swój wielgaśny miecz. - To ciebie słyszałem - szepnął, a następnie zwrócił się do maga, od którego otrzymał magiczny napój. - Nie sądzę, żeby był to dobry pomysł, no ale atakowanie bez zastanowi... - niedokończył, gdyż bełt przeszedł mu obok ucha - Oszalałeś - powiedział głośniej w stronę barda. - Jeżeli chcesz przeżyć w tych lochach, to uruchom czasami swój rozum. Nie wszytsko zabijesz jednym uderzenim bełta. Mogłeś chociaż oznajmić nam, że zamierzasz zaatakować bydlaka... no ale teraz już nie musisz. Gdy zakończył krótkie przemówienie, wyciagnął swoją procę i naładował pocisk, aby tylko jak szkielet ruszy w ich stronę zaatakować i nie tracić czasu na wyciąganie broni. Ostatnio edytowane przez Olian : 29-09-2010 o 17:53.

02-10-2010, 15:31	#106
Lechun Reputacja: 1	Odrzucił kuszę, wiedząc że i tak nie zdąży jej naładować. A widząc, co zrobił szkielet z jego kompanami(i że to samo chce zrobić z nim), odwrócił się na pięcie i... zaczął uciekać. Doszedł szybko do wniosku, że sam nie ma najmniejszych szans tu przeżyć. Więc po kilku krokach, zatrzymał się i wyciągnął miecz. Zawrócił i postanowił przebiec potworowi między nogami, tnąć go po piszczelach. Może upadnie i sam się rozsypie? ---------------------------- atak w zwarciu: k20=14 __________________ Maturzysto! Podczas gdy Ty czytasz podpis jakiegoś grafomana, matura zbliża się wielkimi krokami. Gratuluję priorytetów. :D

02-10-2010, 16:21	#107
Bronthion Reputacja: 1	Widząc jak szkielet zmiótł kapłana i łotrzycę cofnął się do tyłu przerażony. Dobył jednego ze zwojów i dokończył inkantację. Przed szkieletem pojawił się owalny portal z którego wyszła jakaś istota... Użycie zwoju: Przywołanie potwora I __________________ "Kiedy nie masz wroga wewnątrz, Żaden zewnętrzny przeciwnik nie może uczynić Ci krzywdy." Afrykańskie przysłowie

02-10-2010, 15:09	#104
Gettor Reputacja: 1	Draholt, bard w gorącej wodzie kąpany, wystrzelił z kuszy. I trafił – wcale nieźle. Bełt wbił się w tylną część czaszki szkieletu i wystawał z jednego z oczodołów. To byłby w sumie całkiem zabawny widok… gdyby nie fakt, że stwór przez niego przestał ostrzyć swój miecz. I spojrzał na nich pustymi, czarnymi wnękami po oczach. Dopóki siedział, wydawał się duży. Jednak kiedy wstał, był po prostu ogromny! I ani myślał czekać na ich ruch. Wykonał dwa błyskawiczne i śmiertelnie celne cięcia w dwie najbliższe osoby: Larisa i Illię. Kapłanowi ostrze przecięło klatkę piersiową bardzo głęboko, tworząc krwawy ślad na piersiach Larisa, który prawie natychmiast padł na ziemię. Łotrzyca natomiast została rozcięta od boku do pachwiny: również upadła, jednak w przeciwieństwie do kapłana jeszcze żyła, o czym świadczyły przeraźliwe krzyki, które wydawała. Zaś sam potwór, najwyraźniej usatysfakcjonowany z tych dwóch ataków, ruszył na Draholta. ____________________________ Szkielet: trafiony bełtem z lekkiej kuszy (4 punkty) - pozostało 21 PW Laris: krytycznie trafiony mieczem dwuręcznym (23 punkty) - pozostało -13 PW Laris: martwy Illia: krytycznie trafiona mieczem dwuręcznym (18 punktów) - pozostało -7 PW Illia: umierająca

02-10-2010, 15:20	#105
Olian Reputacja: 1	Mnich nie miał zamiaru po raz kolejny drzeć mordy na barda - już było za późno na krzyki i złości. Teraz był o wiele większy problem. Monstrualny szkielet widać nie przejął się atakiem śpiewaka, a teraz postanowił oddać mu za rozłupanie czaszki. Trzymając w ręku naładowaną procę, Valom skierował ją w stronę kościstego wroga. Chwilę później strzelił. Ale złość jaką odczuwał do barda, nie pomogła raczej celnie zaatakować. Gdy już pocisk został wypuszczony z objęć procy, mnich zerknął na poległego kapłana: - Nie spłaciłem swego długu - odrzekł szeptem. - Wybacz - Patrzył się jeszcze chwilę na martwego towarzysza. Po chwili jednak, powrócił w wir walki. __________________________________ 1k20 = 6

04-10-2010, 20:26	#108
Gettor Reputacja: 1	Pocisk mnicha chybił. W sumie nie zdziwiło to nikogo, nawet samego Valoma - trafić w szkielety jest ogólnie trudno... pociski bardzo często (na przykład teraz) przelatują między ich kośćmi. Draholt natomiast postanowił wykazać się niebywałym męstwem - natarł na monstrum, które... nacierało na niego. I spotkali się w połowie drogi, by wymienić się celnymi ciosami. Raczej nietrudno zgadnąć, że to bard upadł w wyniku takiej stłuczki... i zaczął gromadzić wokół siebie kałużę krwi. Wreszcie Arnis przyzwał... coś. Miało to sierść, cztery łapy i pysk... pies! Zaklinaczowi udało się przyzwać niebiańską istotę! A pies... jak to pies. Rzucił się bezzwłocznie na szkieleta (być może ze względu na kości), jednak nie było widać żadnego widocznego efektu jego ataku. _______________________ Szkielet: trafiony długim mieczem (2 punkty) - pozostało 19 PW Draholt: trafiony dwuręcznym mieczem (7 punktów) - pozostało -2 PW Draholt: umierający Szkielet: trafiony kłami niebiańskiego psa (5 punktów) - pozostało 14 PW Illia: próba stabilizacji (10%: 90) Illia: stabilna

04-10-2010, 20:39	#109
Bronthion Reputacja: 1	Rozszerzył szeroko oczy widząc co przywołał. ~Świetnie!~ Niestety bard padł, dostał za swoją głupotę. Arnis walczył by ratować swój tyłek, między nim a szkieletem był pies, mnich i... to wszystko. Postanowił wykorzystać jedną z buteleczek które zabrał martwemu magowi. Rzucił w potwora. Użycie przedmiotu: Fiolka alchemicznego ognia __________________ "Kiedy nie masz wroga wewnątrz, Żaden zewnętrzny przeciwnik nie może uczynić Ci krzywdy." Afrykańskie przysłowie

04-10-2010, 22:04	#110
Olian Reputacja: 1	Akcja działa się szybko - Bard poturbowany, magiczny pies wyłaniający się znikąd i ognista chmura pędząca w stronę wroga. Mnich porzucił procę i pochwycił swój kij. Zacisnął mocno pieści i próbując przedrzeć się przez ogień, podleciał do kościstego olbrzyma i uderzył drągiem - wpierw pierwszym, a potem drugim końcem kija. ___________________________ Wykorzystanie zdolności specjalnej: Grad ciosów k20 = 16