Napisał Rock

Jensen Adavarus (Kivan) – „Mozaika Rżnięć”
Wiotkie już bez energii ciało, leżało pozostawione samo sobie, spokojnie oparte o drewniane dechy jak gdyby nigdy nic nie miało się mu stać. I z daleka wyglądało niczym moczymorda śpiący sobie niewzruszenie, oparty o dechy karczmy. Dopiero gdy podeszło się bliżej można było dostrzec twarz, której rysów już nie było widać. Była ona bowiem zaszlachtowana niczym bydlę. Z jego paszczy wydzierał nieznośny odór a ciało pokryte było zaschniętą już posoką i siną skórą. Tuż obok leżał charakterystyczny pozłacany, dość długi sztylet z wzorkiem przypominającym jaszczurkę, jaszczura z długim ogonem ciągnącym się aż pod samo ostrze.

Kaesh Olderra (Delta) – „Puste serce”
Kolejne już zwłoki. Tym razem w pozycji stojącej, zwisały bezwładnie przyszpilone strzałą do jednego z drzew. Drzewo to nasiąknięte było zaschłą krwią. Strzała trafiła prosto w serce, powodując przy tym wręcz fontannę krwi, której to ślady widać było tak na szatach jak i na ziemi, i korze drzewa. Wiatr swobodnie smagał truchło wzbudzając włosy i szaty w falujący ruch. Coś połyskiwało z tyłu, spod szaty jednak nie było widać co. Strzała ta wydawała się być jedną z elfich; struganych, wybornych strzał z czerwonymi skórzanymi wieńczeniami.

Kain z Avaraku (Arvelus) - „Opalone Ścierwo”
Z ruiny zwisała deska podporowa. Była nadpalona. Gdzieś obok nadal tlił się drobny płomyczek, harcując sobie osamotniony gdzieś w oddali. Na wypalonej trawie leżały szczątki. Trudno było dociekać któż to może być. Ciało bowiem było do cna zwęglone. Skóra była jeszcze gorąca. Parowała. Nad ciałem unosiła się wręcz chmurka pary. Wszystko wokół pokryte było popiołem. Ludzie zaczynali się zbiegać a obraz zatarł się.

Ara’assan (Eyriashka)- „Pomiocie Dziecię”
To było istne pobojowisko. Wokół czuć było truchło. Rozkładające się już szczątki. Wszędzie zaschnięta krew, karmazynowa krew. Wśród trupów leżał gdzieś i ten, choć obraz długo wirował zanim dotarł do tego ciała, tak jakby szukając go w odmęcie odoru. Wokoło pełno było pomiotów żerujących właśnie na trupach. Na ciele nieszczęśnika były liczne kły i szarpnięcia. Widać było leżącą obok urwaną rękę. Ból musiał być niemiłosierny. Żyły napęczniały i zmieniły kolor.

Anlean var Dalauteilus dan… itd. (Cao Cao) – „Zagłębiony Umysł”
Kolejny trup był wyrzucony głową w piasek. Wszędzie piasek. Pełno złocistego piasku. Promienie słoneczne wdarły się już na niebo oświetlając owe cielsko. Było na nim mnóstwo wody i przemokniętych łachmanów. Wszystko wilgotne i nasączone. Skóra złuszczona i strasznie blada. Prawdopodobnie była to plaża lub mniejsza wysepka z wyrzuconym ciałem topielca. Tylko prawdopodobnie bo obraz zamazał się i rozpłynął.

Godryk de Artois (Kirył) – „Toksyczna Czara”
Ten trup był najciekawszy. Leżał sobie w jakiejś komnacie na murowanych płytach. Zimnych płytach. Jedynym specyficznym przedmiotem był puchar. Srebrny wyglądający na drogocenny puchar. Zwłoki były nie ruszone nie było widać żadnej krwi czy większych ran. Co zabiło tego nieszczęśnika? Trucizna? Czy może coś zdecydowanie bardziej innowacyjnego?

Nicolas Silverbade (K.I.T.A.) – „Rozgnieciona Czacha”
Nocna ciemność skryła jego twarz w obłoku mroku. Padlina ta leżała tu już od dłuższego czasu. Pełno na niej siniaków i z pewnością obrażeń wewnętrznych. Leży sobie spokojnie na trawie. W bezruchu. Czyżby samobójca? Cóż znowu tu się stało? Widać pęknięte naczynka, to wygląda tak jakby ten człowiek spadł z jakiejś wysokości. Coś mignęło i straciłeś truposza z oczu.

Elissa Płomień (Asiootus) – „Umysłu Choroba”
Ten zdawał się żyć! O ile można tak nazwać trupa. Jego naczynka i żyły wylazły mocno, jakby chcąc się wydostać na zewnątrz spod skóry. Gdzież w tym sens? Oczy wydawały się być nieobecne. Coś było z nim nie tak, złapał się za gardło. Ścisnął. Jego własna ręka owijała się wokół szyi jakby niezależnie od ciała. Coś wzdrygnęło nim. Skurcz. Brak tlenu. Chciał wrzasnąć jednak już nie mógł, dusił się.

Argyle (Lost) – „Skazaniec żywych”
Gnijące ciało nie miało dla siebie zbyt wiele miejsca, wystające spod cuchnącego truchła kości układały się w pokracznej pozycji. Paskudna sprawa. Mięso wciąż oblekające truposza wydziobywane było przez ptaki, konsumowane przez robactwo delektujące się w tej parszywej pożywce. Świtało, ciasna klatka, w której znajdował się trup dyndała złowieszczo przy delikatnych podmuchach wiatru, który unosił odór hen daleko. Przechodzący pod klatką zatykali nosy, odwracali wzrok. Niektórzy wymiotowali. Widok był paskudny.

bezimienny – „Danie główne”
Próżno doszukiwać się tu jakiegokolwiek ciała, ciężko też dostrzec nieliczne już jego szczątki. Gdzieś w ciemniejszym zakamarku pływała jeszcze zniekształcona, pogruchotana czaszka. Może to był ów, a może jakieś jego poprzednik. Nie wiadomo, bo całość topiła się skrzętnie w niewielkim jeziorze soków trawiennych, zza ścian żołądka dochodził zaś odgłos chrapania. Widać bestia postanowiła uciąć sobie drzemkę po posiłku.

Ahal Tarsyn (Lhianann) – „Sine nieszczęście”
Krew przestała płynąć w tym ciele bo stała się zbyt gęsta, oczy były wybałuszone, usta przybrały kolor fioletu. Ruchu brak, serce dawno przestało bić. Palce nieboraka zmrożone były tak, że aż skruszały, ciało i włosy pokryte były przez szron i zmarzłe sople, całość aż prosiła się by wylądować w piekle i tam wreszcie ogrzać swe zamarznięte truchło…

Reihl (Rhavin) – „Ostatni akt”
Tutejsi miewali już takie widowiska, niemniej gorliwie przybywali na kolejne. Ludzie szeptali między sobą, co rusz pokazywali sobie palcami to i owo. Gilotyna byłaby lepsza. – szeptali jedni – Tak, dawno nie było gilotyny. – dodawali inni. Nieszczęśnika wprowadzono na podest, tłum wykrzywił się w uśmiechu. Postawili skazańca na miejscu, kat założył mu pętlę na szyję. Chwilę trwały różne ceregiele. W końcu rozległ się gong, zwolniono więc klapę i nieszczęśnik zawisł na szubienicy. Coś gruchnęło, to chyba skręcony w jednej chwili kark wisielca…

Alo (Tohma) – „Frajerski niefart”
Jak przystało na numer trzynasty, śmierć ta, jakże głupia, była wynikiem zwykłego pecha. Może to fortuna odwróciła nagle wzrok od nieboraka, o ile to możliwe, bo mawiają, że fortuna jest ślepa. Karczmarze biadolą często różne bajania, opowiadali mi ongiś, że takie przypadki się zdarzają, ale nigdy żem im nie wierzył! A oto proszę, prawda ci to…! Pechowiec, biedaczyna! Wkłada kęs strawy do ust, memła w paszczęce, lecz chyba niedokładnie bo nagle kawałek jakiś staje mu w gardle, odcina dopływ powietrza! Walka o jakikolwiek jego haust, krótki pojedynek o życie i… masz ci los! Nie żyje, trup! Pechowy, cholibka, trup! Mawiają, że i w łyżce zupy można się utopić, ale doprawdy, żeby coś takiego…

Alexander Jan Sunrise III (Ajas) - „Gnatem w pysk”
To sprawka rycerska. Acz może wręcz odwrotnie i diabelska? Leży bowiem trup. Zwykłe truchło na pierwszy oka rzut. Choć nie do końca, bowiem nie jest on sam. Zdechł wraz z siódemką bachorzych trupów za plecami swymi. A jak umarł, to sprawka dziwna bowiem dźgnięty został pod żebra kością. Tak - kością, gnatem, powiadam! Widać jak ładnie przez skórę przeszła i trafiła któryś z narządów powodując śmierć.

Ibraheem Shakeel (Matyjasz) – „Karmazynowa jałmużna”
Umarlak leżał sobie na kamiennym piedestale. Ołtarz z wielkiego głazu. Biedaczek. Ciało było nagie, – całe okryte dziwnymi znakami rytualnymi - przykute żelaznymi łańcuchami. Język leżał ucięty gdzieś tuż nad głową męczennika a obok dwie powieki. O tak powieki! Czy wiesz, że gdy się je utnie to oczy wysuszają się? A osoba nie może usnąć aż do śmierci? To zaiste okrutna śmierć, długa i męcząca…

Mavrick Minere (B00r0) – „Makówką w Grunt”
Ostatnie z ciał. Ten jeszcze żył – jeszcze! Unosił się bezwładnie w powietrzu. Jego oczy błyszczały. Wiatr świstał. Wręcz huczał. Buchał. Dudnił. Chwila? On pędzi! Mknie. O szybki skubany jest. Leci niczym torpeda. Zatoczył dziwne kółko jakby wymijając niewidzialny filar a po chwili. Chlast! Stoi. O nie, właściwie to właśnie przydzwonił w drzewo. Jego głowa rozmaśliła się na korze. Co to było? Tak czy inaczej leżała teraz głowa na korze, ciało na ziemi w dwóch częściach…