Detlet ukucnął przy nieprzytomnym złodzieju kiedy szlachcic podjął swoją przemowę. A nóż ma coś przy sobie ciekawego co można by przygarnąć? Wątpił w to, bo był jak mysz kościelna kiedy go złapali za pierwszym razem, ale z drugiej strony lepiej, żeby wpadło mu w ręce, niż straży miejskiej...

Kiedy już znaleźli się w sali co to ją wcześniej okupowali odetchnął. Chwilę później pojawiła się nowa posługaczka z jadłem i napitkiem. Na słowa, że wystarczy ją przywołać dzwonkiem zastanowił się krótko i nim zdążyła podjąć kroki w kierunku wyjścia powiedział.

- Wolelibyśmy być obsługiwani przez tą samą kobietę co ostatnio. - powiedział do kobiety, a następnie chwycił za kielich z winem - Takie jest nasze życzenie.

Leśnik był prostym człowiekiem i wierzył w proste zasady. Jak na przykład lepszy diabeł znany niż nieznany. Poza tym, zdążył polubić nawet poprzedniczkę posługaczki i byłoby mu przykro jeśli by miała stracić pracę przez własną inicjatywę. Liczył, że ta zagrywka umocni jej sprawę, ale czy się uda tego nie wiedział. Tak czy inaczej, upił wina i skupił się na sprawie na dłoni, a jak się okazało, było to kolejne być, albo nie być... tym razem w ich małej drużynie.

Grün się nie śpieszył i wyglądał na mocno zmęczonego i znużonego. Naprawdę? Szlachciura nie da mu wytchnienia i ciszy? Pieski los... a już myślał, że uda mu się odpocząć w ciszy... No i te przypatrywanki. Cóż, nawykł do tego, że ludzie dziwnie reagowali na jego aparycję, ale żeby od razu się brać na pięści?

- Jest silny. Dłonie znoszone od broni. Najemnik jak mówi. - powiedział krótko i sięgnął po pajdę chleba, którą zaczął smarować masłem ziołowym. Tak, takie masełko było dobre, choć wolał z dodatkiem czosnku...

Cóż, może to nie złodziej, ale powinien być dość silny, by poradzić sobie siłowo z zamkami. Pomyśleć, że przehandlowali zwinność na brutalną siłę, ale cóż... może i lepiej? Ten tutaj będzie dobry w oczyszczaniu terenu z zagrożeń i doskonałym mięsem na pierwszej linii... a że nazwiska nic nie mówiły Det'owi to nawet brzmiał wiarygodnie. Chyba. Tak czy inaczej, przeznaczenie postawiło go na ich drodze, a że nie było żadnych złych omenów przed jego pojawieniem się...

Ależ zaszczyt się trafił, że też ktoś się liczy z zdaniem elfa- Odparł lekko zaskoczony Mirthal. Przyjrzał się szybko nowemu członkowi drużyny i uznał, że jednak najemnik będzie zdrowszy dla natury aniżeli złodziej z miasta, który dał się jeszcze tak łatwo złapać. No i nie wyglądał na słabawe chucherko które padnie przy większym mrozie.
- Może być. Byleby tylko nie szedł przez las... Ee... No jak ci luddzy drwale i myśliwi którzy biorą wszystko nie dbając o naturę- Odparł po krótkim namyśle elf, próbował wymyślić coś bardziej byłskotliwego, ale nie wyszło. - I nie widziałeś może w mieście jakiegoś elfa?- dodał szybko, pamiętając ciągle o swoim własnym celu.
Po czym jeszcze spróbował ciepłego trunku, jak dla niego był zbyt cierpki, ale całkiem przyjemnie rozgrzewał od środka, lecz więcej go nie wypił, rozsiadł się znowu w tym samym miejscu co poprzednio i rozglądał się po ścianach w poszukiwaniu czegoś podobnego do obrazu który widział u kartografa.

- Z elfów tylko ciebie. Oto odpowiedział Mithialowi, przenosząc na niego swoją uwagę.

- Ale że jak niby jak drwale? - Wydawał się nieco zdziwiony. - Nie, zupełnie nie jak drwale. Do wycinki mi się nie spieszy, szczególnie tutaj. Ja tam wole machać mieczem, a nie siekierą. Lepiej płacą.

Det przysłuchiwał się wymianie zdań. Cóż, ciekawe czy elf zmieni swoje kiedy znajdą się w terenie. Hah, potrzeba ognia i ciepła była równie ważna co środowisko naturalne... jeśli nie ważniejsza! Nie jedną zimę przeżył, ale za bardzo wśród lodowych pustkowi... i to mu nasunęło myśl. Może warto wrócić do magazyniarki i zakupić trochę drewna i języka zaciągnąć?

W każdym bądź razie, skończył smarować chlebek i odłożył pajdę na bok. Sięgnął do skórzanej "kieszeni" przy pasie. Dobył fajkę i ziele, po czym zaczął nabijać to pierwsze tym drugim. Chwilę później rozpalił i puścił kółeczko z dymu tytoniowego pod sufit. Tak, teraz to był zadowolony!

Detlet był zadowolony. Mógł dopalić fajkę w spokoju, bo wyglądało na to, że jego przełożony nie miał z tym problemu. Po prostu super! Na monetki po złodzieju nie narzekał. Co więcej, zabrał nawet sakiewkę! Teraz tylko tłumacz i byli gotowi do dalszej drogi.

Tylko, że wiedział, że kolejna gęba do wykarmienia byłaby problematyczna... może trafią na jakieś książki? Jednak... to drogi biznes jest. Na szczęście miał asa w rękawie na tą okazję. Po prawdzie, to wolałby go nie wyciągać, ale z książek można wiele się nauczyć i choć nie był zwolennikiem języków antycznych to jak by nie patrzeć byłyby potężnym atutem w przyszłości nawet jeśli tylko by ich liznął... w końcu był Leśnikiem, a to zobowiązuje!

Tym razem Mirthal nie czuł pośpiechu, więc gdy zobaczył elfy siedzące na ziemii i żywo o czymś rozmawiające, uznał więc że niepotrzebnie obawiał się, iż tutejsze elfy mogą być w jakiś sposób zagrożone przez ludzi. Drużynie powiedział tylko "- Idę do nich, poczekajcie chwilę"- i nie zwalniając tempa wyciągnął swój instrument duszy na wierzch.

Gdy do nich podszedł odezwał się starając się zachować spokój
- Witajcie bracia, przybyłem z południa, poszukuję elfów z północy i właśnie mam nadzieję, że nie zbłądziłem i znalazłem fey'e z północy.