Na pytanie Otta Leśnik przewrócił oczami. No fakt, nie wiedział, a misja była dość niedorzeczna. Do tego stopnia, że nawet on, Detlet, w nią powątpiewał. Cóż, niech wie. Może nawet będzie miał jakiś pomysł.

- Jest chory na oczy. - mruknął cicho - Szuka na to lekarstwa. Porąbane, nie? Nasza macha z tym, by mu włos z głowy nie spadł kiedy ugania się za mrzonkami... dobra nasza, bo płaca dobra i szybko się nie skończy...

Tak. Sveltyjczyk nie dowierzał w sukces tej misji, ale rozkaz to rozkaz. Czasy kiedy bogowie czynili cuda dawno minęły i wątpił by to miało się zmienić tylko dlatego, bo znajdą jakąś świątynię z dawno minionych czasów. Nie szkodzi spróbować, ale nadziei jakiś wielkich nie miał. Nie to co Vilburn...

- No. Im mniej osób wie, tym lepiej. - orzekł jeszcze uznając temat za zamknięty.

- My tu ciągiem staramy się przywrócić równowagę, ale niestety dhaza jest tutaj silna. Przeklęta Pardona i jej shakagra ciągle plugawią tutejsze ziemie. I przez naszych wykoślawionych przez noc braci wielu tutejszych nas nienawidzi. Nie dziwię im się. Pirackie napady, zesłane sztormy, nagłe mrozy... Shakagra wykorzystują i plugawią naturę równie paskudnie jak telora.

Elfy skrzywiły się, ich twarze na moment przybrały wyraz najprawdziwszego obrzydzenia. Ten, który mówił nadal nieco się krzywił, natomiast odezwał się drugi:

- Ze szlachcicem... Ci to wolność znają, ale tylko dla siebie. Nie przepadam za nimi. Ale czasem takie sojusze są konieczne. Najwięcej o walce z dhaza nauczysz się wychodząc na mroźne pustkowia, gdzie dane ci będzie zaznać tutejszych trudów. Możemy dać ci nieco maści, którą będziesz mógł wysmarować ostrze czy groty. Przyda ci się na lodowej ziemi, by walczyć z mieszkającymi tam koszmarami. W zamian opowiedz nam nieco o lasach, w których mieszkasz. Nie dane nam było ich jeszcze obejrzeć.

Elfy słuchały w skupieniu, widać było, że ich umysły dryfują pośród opisywanych przez Mirthala lasów. Opowieść była krótka, więc też szybko wrócili do rzeczywistości.

- Piękne miejsce, jednak zbyt spokojne. Czujność się zmniejsza, szybkość ruchów spada. Możesz mieć problem z przeżyciem w naszej lodowej puszczy. W każdym razie powodzenia. Wybiorę się po maść, tak jak obiecałem. Wrócę za niedługo.

Elf wstał i ruszył w sobie znanym kierunku. Drugi natomiast zapytał Mirthala:

- Zamiast włóczenia się z tym s z l a c h c i c e m - przeciągnął słowo - nie wolisz zostać z nami i zapolować na shakagra? Zapomnij, nie moją rolą jest zmieniać twoje przeznaczenie. Eloradanan ma kawałek do przejścia, więc wracaj do swoich ludzkich towarzyszy. Jak załatwicie swoje sprawy, wróć tutaj, dostaniesz swój prezent. Przyda ci się.

-Wrócę tutaj, a jeśli was tutaj nie zastanę, to prawdopodobnie spędzę noc w Spłonionej Siostrze, więc gdybym was nie zastał, to szukajcie mnie tam. Dziękuję za wszystko.

Mirthal powrócił do swoich towarzyszy, którzy ciągle na niego czekali i z sobą rozmawiali. Gdy podszedł bliżej powiedział im tylko - Możemy iść

Mirthal wrócił do swoich towarzyszy, którzy zdążyli już nieco zmarznąć, gdy on zajmował się pogaduchami. Czwórka najemników skierowała się ku Akademii Magicznej.

Wrota, które prowadziły do wnętrza tajemniczego budynku, nie były niczym innym jak zwykłymi drzwiami, na których ktoś wymalował konstelację Miecza za pomocą białej farby. Otworzyły się bezszelestnie, ukazując przytulne wnętrze. W pomieszczeniu znajdowały się dwa otwarte paleniska, do których jakiś młody mężczyzna, w stożkowatej futrzanej czapie dorzucał właśnie paliwa. Podłoga i ściany wyłożone były dywanami, z pokoju wychodziły dwa korytarze, ciągnące się przez kilkanaście metrów, także ze ścianami pokrytymi szpalerami.

Przez duchotę, mnogość kolorów i sporo mebli można było poczuć się nieco przytłoczonym, co z pewnością odczuwał Detlet. Mirthalowi także nie było najprzyjemniej, szczególnie że wokół wyczuwał naprawdę sporo magii. Dora i Otto byli natomiast zadowoleni - wyglądało na to, że ci magowie (a czarodziejami zostawali w końcu tylko wariaci) mieli w sobie coś z ludzi - lubowali się w wygodach.

Chłopak dorzucający drew do ognia odwrócił się, wstał i skłonił, machając czapką przy ziemi.

- Witajcie w Akademii Magicznej, drodzy goście. W czym żak Romuald może wam pomóc?