[Oko Yrrhedesa] Oko Yrrhedesa - Strona 47

kanna · 05-03-2012, 10:48

Pe'lan zajrzała do dziury.
Tyle lat nauki, żeby teraz się babrać w wyschniętym gównie?!

Wyciągnęła zioła, skruszyła ciemy liść i zalała go kilkoma kroplami wody. Ugniotła całość w dłoni i nałozyła papkę na na skórę pod nosem. Poczuła gorzki zapach, który przyblokował jej węch.Związała poły płaszcza, ściaskając go ciasno pasem, zeby nie przeszkadzał jej w schodzeniu.

- Finn pójdzie pierwszy - zadecydowała - lekki jest jak panienka, a a odważny jak trzech męzów. Nada się.

Makotto · 05-03-2012, 18:29

Crack podał zakonnikowi linę i spojrzał kątem oka na inkwizytorkę. Cóż, miał bladą, ładną buzię oraz duże oczy. W innym wypadku wikin wziąłby ją za dziewczynę która dopiero niedawno wyrosła z dziewuszki.

Ale cóż, południe było zwodnicze, i ta rusałka była zimna równie mocno co wyrachowana. No i rządziła się jak jasna cholera.

-Pannę też to czeka...- stwierdził, opuszczając ogolonego biedaka na dół. Co jak co, ale fryzurę miał kretyńską.

Mike · 07-03-2012, 21:14

- Lepszym rozwiązaniem jest by sprawdził czy tam jest przejście, jeśli to lepy zaułek, albo będzie kilka tunelu w tym parę ślepych ciężko będzie zawracać. - powiedziała Virana - A w razie ataku wykończą wszystkich, a tak można będzie go wyciągnąć szybko.
- Finn, pociągnij dwa szybko trzy za linę to wyciągniemy cie migiem.

kanna · 07-03-2012, 21:28

Pe'lan nie odzewała się, ale spojrzała na czarodziejke z czymś na kształt bardzo niechętnego szacunku.

Cohen · 07-03-2012, 22:12

~ Chyba was posrało... ~ pomyślał Fergus, dowiedziawszy się, jaką drogą przyjdzie im podążać dalej.
Antyczne gówno dawnych sługusów starożytnego demona. ~ Ja pierdolę... ~
- Ja tam nie wejdę. - oświadczył głośno, przyglądając się z obrzydzeniem, jak Finn, nie do końca dobrowolnie, powoli znika w kloace. - Zróbmy tak, jak rzekła pani wiedźma: na razie niech młody tam zejdzie i nie wiem, pogrzebie się w gównie, czy coś. Ale pewnie i tak skończy się na tym, że tylko gówno zobaczy.
~ Lepiej on, niż ja. ~

kymil · 08-03-2012, 20:16

Podziemia

Wszyscy

Zasępiony Finn chwycił mocno konopną linę i po chwili wahania sprawnie zsunął się w dół kloacznego leja. Za nim po chwili poszedł w ślady Larson z nożem w zębach. Nikt więcej jakoś nie kwapił się z pójściem w ślady awanturnikom.

Mijały minuty, z dołu zaś dobiegały odgłosy szurania, stękania, wreszcie uderzenia metalu o metal....

Po chwili z dołu do pozostałych na górze dobiegł mocno stłumiony krzyk Wolfa.

- W porządku! Czysto, schludnie, jak u mamy! Chodźcie!

- Niesamowite - skomentował var Airem.

- Gdzie on się chował? I kim była jego matka? ? - retorycznie spytał Fungi i z głośnym stęknięciem powędrował w dół.

- W krainie Tumal. Tak mówił Draugdin. O matce nic nie wiadomo - wyjaśnił skwapliwie Creap.

- Aha i wszystko jasne - z dołu dobiegła odpowiedź krasnoluda.

***

[MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=JrMDonO3xYQ[/MEDIA]

Po namyśle zostawili na górze jedną zapaloną latarnię.

- Takie światełko w tunelu - przekonywał Gwidon. Ustąpili.

Następnie radzi, nie radzi smrodliwej wycieczce w nieznane, jeden po drugim znaleźli się w wąskim i ciasnym szybie. Lina obcierała dłonie, kołysała się niebezpiecznie, mimo iż Gwidon zapewniał, że wytrzyma ich wspólny ciężar. Było duszno, ale nie śmierdziało, chyba, że ktoś zanadto zbliżył się do swego towarzysza niedoli. Wtedy zdało się być ciut gorzej.

Lej był niestety wąski, toteż nie obyło się również bez szorowania plecami ścian kloaki. Na szczęście przez dwadzieścia laty nikt się tutaj wypróżniał.

- Szkielety nie srają - autorytarnie stwierdził Fergus a jego głos poniósł się słabym echem.

Wreszcie przy utyskiwaniu i złorzeczeniu co niektórych znaleźli się na dole. Gdyby nie latarnie Finna i Fungiego byłoby ciemno jak...

- W dupie. Ciemno tu jak w dupie - malkontecił Creap, który podobnie jak Wolf najmniej pasował z drużyny do ciasnego ujścia kanału i było mu diablo niewygodnie.

- Ciemno to jedno... ciasno to, kurwa, drugie wikingu!- przeklinał raubritter aż dudniło w tunelu.

Maleńki kanał rozwidlał się na północ i południe. Debatując na czworakach wybrali południową odnogę. Niektórzy zmuszeni nawet byli nawet położyć się na płasko i czołgać.

O dziwo Finn wykazał się nie lada umiejętnościami i bez większych trudów, jedynie nieco szurając, pokonywał kolejne piędzi kamiennej rynny.

- Tam przed nami ... jakieś cztery metry... jest kratownica... pordzewiała... lekko ją uszkodziłem... przejdziemy - dyszał ciężko Wolf.

Powoli brakowało mu widać powietrza.

Dotarli do przeszkody.

Finn uderzeniem sztyletu rozbił zardzewiałą kratę, aż rozbłysły iskry, i czołgał dalej, nie zwalniając zbytnio tempa. Po jakichś dziesięciu metrach poczuli zimny powiew powietrza.

- Wyjście... nareszcie - mruknął spocony Creap. Koszula lepiła mu się do pleców.

I rzeczywiście po chwili znaleźli się w niskiej jaskini naturalnego pochodzenia.

Fungi poświecił wokół latarnią.

Stary kanał wprost otwierał się na większą jaskinię. Można się tu było, choć z trudem, wyprostować. Żwir i gładkie otoczaki na dnie, sącząca się leniwie strużka wody świadczyła o tym, że korytarz był dawnym łożyskiem strumienia. Niegdyś, zapewne przed magicznym kataklizmem, gdy strumień niósł więcej wody spłukiwał też ocembrowany kanał.

Struga wody spokojnie płynęła z południa na północ.

W porównaniu z martwotą i śmiertelną ciszą w kompleksie na górze, jaskinia tętniła życiem. Pomiędzy kamieniami biegały i skakały owady, pełzały ślimaki, w rozpadlinach skał coś szeleściło i popiskiwało. Ze stropu, jak zauważyła Pe'lan, rozwijając raz po raz błoniaste skrzydła zwisały nietoperze.

Ruszyli dalej w głąb jaskini, wzdłuż strumyka, aż dotarli do rozwidlenia, które skręcało w lewo lub prowadziło wprost.

Strumyk wypływał z rozpadliny w południowej ścianie korytarza i ginął w skale. Na wprost zaś korytarz wznosił się wyraźnie. Był suchy, szerszy i o wyższym pułapie.

- Spójrzcie - poświecił latarnią Finn.

- Kości... znowu... - mruknął Creap.

- Porozrzucane, należały do małej istoty - zwróciła uwagę czarodziejka de Noth.

- Ciekawe - zauważył Fergus.

- Gobliny - zasugerował Gwidon.

***

[MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=h7dWYAIu4-s&feature=related
[/MEDIA]

Wybrali suchą odnogę. Ciemna odnoga, prócz tego, że biła od niej wilgoć, niezbyt pasowała Zigildunowi, zdali się więc na nieomylny krasnoludzki instynkt.

Po paru minutach wyszli do kolejnej większej jaskini, gdzie na podłodze znajdowały się wręcz sterty małych kości.

- To nie gobliny Gwidonie, to koboldy. Dziesiątki koboldów. Jakby coś je pożarło. Spójrzcie tylko na te rozłupane piszczele. - skonstatował Fungi

- Raczej pożarło, strawiło i wypluło - chłodno orzekła egzorcystka.

Z jaskini prowadziły dwa wyjścia. Jedno po lewej stronie lekko zawracało.

Drugie szerokie prowadziło w głąb podziemnych tuneli.

Za radą przewodnika wybrali to drugie.
Po parunastu krokach prowadzący teraz Fergus zauważył, że w tej partii podziemi panuje wilgoć, wręcz cuchnęły pleśnią. Instynktownie dotknął dłonią ściany. I od razu wzdrygnął się zauważalnie.

- Poświećcie mi! Finn, tutaj! - var Airem przywołał chrapliwym głosem latarników.

Ściany porastał dziwny, zielonkawy grzyb.

- Lepiej zerknijcie tam... przed nami - wskazała dłonią Virana.

W oddali, na granicy światła obu latarni, w głębi ponownie rozszerzającego się tunelu dostrzegli na glinianej polepie dwa wiklinowe koszyki.

Nie dane było im debatować nad niecodziennym znaleziskiem. Gdzieś z tyłu z naturalnej komnaty, którą przecież ledwo zostawili za plecami począł dobiegać chrobot, jakby... chitynowych odnóży.

- Żuki... tutaj? - palnął niespodziewanie wiking.

Makotto · 12-03-2012, 15:53

Creap szybko opamiętał się, dobywając topora. Nie, nie żuki. Żuki raczej nie jadły mięsa. Jak już, to wielkie pająki, kolosalne mrówki albo inne paskudztwo, które nawet w miniaturze nie pagardziłoby zdechłym koboldem.

-Łapcie broń, chłopy. A wy, panny, sypnijcie czarem. Byle skutecznie, bo nie chce niczym po grzbiecie dostać.- stwierdził, garbiąc się lekko.

Zdecydowanie, nie mogły być to żuki. Bo gdzie tutaj ogromny gnojarek znalazłby dość łajna do toczenia kuli. Wiking przypomniał sobie jedną z opowieści dziadka. W sumie, było ich tyle że trudno było wszystko spamiętać.

Tak czy inaczej, w pewnych katakumbach, dziadzio znalazł rojowsiko humanoidalnych mrówek. Humanoidalnych mrówek, mających trzy metry wzrostu. Po raz pierwszy wycofał sie wtedy z walki. Bo w sumie, jakie skarby może mieć przy sobie mrówka?

Mike · 12-03-2012, 22:16

- Szkoda magii na robactwo, Nie wmówisz mi chyba Creap, że potrzebujesz pomocy do robaka - powiedziała Virana - Ale nie dajcie się ugryźć, może być jadowite.
Spojrzała z ukosa na nowych i dodała ciszej do wikinga:
- W sumie pozwól się rozgrzać nowym, bo opowiadanie potem, że zadeptałeś liszkę nie zaowocuje stawianiem kolejek w karczmie.

kanna · 13-03-2012, 16:55

Pe'lan nie odezwała się, tylko cofnęła nieco, żeby nie wchodzic mężczyznom pod nogi. Nie zamierzała marnować energii na walkę z robalami.

No, w kazdym razie do czasu, zanim to nie stanie się konieczne.

Cohen · 28-03-2012, 22:49

Fergus dobył miecz, odwracając się gwałtownie i wbijając wzrok w ciemność, z której dochodziły robalowe hałasy.
Jako, że sztuki widzenia w ciemności nie opanował, skorzystał z opanowanego już przez ogół ludzkości ognia. Króto mówiąc, chwycił jedną z lamp i cisnął nią w głąb korytarza.
- Bogowie, kurwa, matko! - sapnął na widok kreatury, którą oświetliła latarnia. - Może by tak jednak spierdolić? - zasugerował, cofając się powoli.

05-03-2012, 10:48	#461
kanna Reputacja: 1	Pe'lan zajrzała do dziury. Tyle lat nauki, żeby teraz się babrać w wyschniętym gównie?! Wyciągnęła zioła, skruszyła ciemy liść i zalała go kilkoma kroplami wody. Ugniotła całość w dłoni i nałozyła papkę na na skórę pod nosem. Poczuła gorzki zapach, który przyblokował jej węch.Związała poły płaszcza, ściaskając go ciasno pasem, zeby nie przeszkadzał jej w schodzeniu. - Finn pójdzie pierwszy - zadecydowała - lekki jest jak panienka, a a odważny jak trzech męzów. Nada się. __________________ A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić.

05-03-2012, 18:29	#462
Makotto Reputacja: 1	Crack podał zakonnikowi linę i spojrzał kątem oka na inkwizytorkę. Cóż, miał bladą, ładną buzię oraz duże oczy. W innym wypadku wikin wziąłby ją za dziewczynę która dopiero niedawno wyrosła z dziewuszki. Ale cóż, południe było zwodnicze, i ta rusałka była zimna równie mocno co wyrachowana. No i rządziła się jak jasna cholera. -Pannę też to czeka...- stwierdził, opuszczając ogolonego biedaka na dół. Co jak co, ale fryzurę miał kretyńską. __________________ Hello. My name is Inigo Montoya. You killed my father. Prepare to die...

07-03-2012, 21:28	#464
kanna Reputacja: 1	Pe'lan nie odzewała się, ale spojrzała na czarodziejke z czymś na kształt bardzo niechętnego szacunku. __________________ A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić.

07-03-2012, 22:12	#465
Cohen Reputacja: 1	~ Chyba was posrało... ~ pomyślał Fergus, dowiedziawszy się, jaką drogą przyjdzie im podążać dalej. Antyczne gówno dawnych sługusów starożytnego demona. ~ Ja pierdolę... ~ - Ja tam nie wejdę. - oświadczył głośno, przyglądając się z obrzydzeniem, jak Finn, nie do końca dobrowolnie, powoli znika w kloace. - Zróbmy tak, jak rzekła pani wiedźma: na razie niech młody tam zejdzie i nie wiem, pogrzebie się w gównie, czy coś. Ale pewnie i tak skończy się na tym, że tylko gówno zobaczy. ~ Lepiej on, niż ja. ~ __________________ Now I'm hiding in Honduras I'm a desperate man Send lawyers, guns and money The shit has hit the fan - Warren Zevon, "Lawyers, Guns and Money"

12-03-2012, 15:53	#467
Makotto Reputacja: 1	Creap szybko opamiętał się, dobywając topora. Nie, nie żuki. Żuki raczej nie jadły mięsa. Jak już, to wielkie pająki, kolosalne mrówki albo inne paskudztwo, które nawet w miniaturze nie pagardziłoby zdechłym koboldem. -Łapcie broń, chłopy. A wy, panny, sypnijcie czarem. Byle skutecznie, bo nie chce niczym po grzbiecie dostać.- stwierdził, garbiąc się lekko. Zdecydowanie, nie mogły być to żuki. Bo gdzie tutaj ogromny gnojarek znalazłby dość łajna do toczenia kuli. Wiking przypomniał sobie jedną z opowieści dziadka. W sumie, było ich tyle że trudno było wszystko spamiętać. Tak czy inaczej, w pewnych katakumbach, dziadzio znalazł rojowsiko humanoidalnych mrówek. Humanoidalnych mrówek, mających trzy metry wzrostu. Po raz pierwszy wycofał sie wtedy z walki. Bo w sumie, jakie skarby może mieć przy sobie mrówka? __________________ Hello. My name is Inigo Montoya. You killed my father. Prepare to die...

07-03-2012, 21:14	#463
Mike Reputacja: 1	- Lepszym rozwiązaniem jest by sprawdził czy tam jest przejście, jeśli to lepy zaułek, albo będzie kilka tunelu w tym parę ślepych ciężko będzie zawracać. - powiedziała Virana - A w razie ataku wykończą wszystkich, a tak można będzie go wyciągnąć szybko. - Finn, pociągnij dwa szybko trzy za linę to wyciągniemy cie migiem.

08-03-2012, 20:16	#466
kymil Reputacja: 1	Podziemia Wszyscy Zasępiony Finn chwycił mocno konopną linę i po chwili wahania sprawnie zsunął się w dół kloacznego leja. Za nim po chwili poszedł w ślady Larson z nożem w zębach. Nikt więcej jakoś nie kwapił się z pójściem w ślady awanturnikom. Mijały minuty, z dołu zaś dobiegały odgłosy szurania, stękania, wreszcie uderzenia metalu o metal.... Po chwili z dołu do pozostałych na górze dobiegł mocno stłumiony krzyk Wolfa. - W porządku! Czysto, schludnie, jak u mamy! Chodźcie! - Niesamowite - skomentował var Airem. - Gdzie on się chował? I kim była jego matka? ? - retorycznie spytał Fungi i z głośnym stęknięciem powędrował w dół. - W krainie Tumal. Tak mówił Draugdin. O matce nic nie wiadomo - wyjaśnił skwapliwie Creap. - Aha i wszystko jasne - z dołu dobiegła odpowiedź krasnoluda. *** [MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=JrMDonO3xYQ[/MEDIA] Po namyśle zostawili na górze jedną zapaloną latarnię. - Takie światełko w tunelu - przekonywał Gwidon. Ustąpili. Następnie radzi, nie radzi smrodliwej wycieczce w nieznane, jeden po drugim znaleźli się w wąskim i ciasnym szybie. Lina obcierała dłonie, kołysała się niebezpiecznie, mimo iż Gwidon zapewniał, że wytrzyma ich wspólny ciężar. Było duszno, ale nie śmierdziało, chyba, że ktoś zanadto zbliżył się do swego towarzysza niedoli. Wtedy zdało się być ciut gorzej. Lej był niestety wąski, toteż nie obyło się również bez szorowania plecami ścian kloaki. Na szczęście przez dwadzieścia laty nikt się tutaj wypróżniał. - Szkielety nie srają - autorytarnie stwierdził Fergus a jego głos poniósł się słabym echem. Wreszcie przy utyskiwaniu i złorzeczeniu co niektórych znaleźli się na dole. Gdyby nie latarnie Finna i Fungiego byłoby ciemno jak... - W dupie. Ciemno tu jak w dupie - malkontecił Creap, który podobnie jak Wolf najmniej pasował z drużyny do ciasnego ujścia kanału i było mu diablo niewygodnie. - Ciemno to jedno... ciasno to, kurwa, drugie wikingu!- przeklinał raubritter aż dudniło w tunelu. Maleńki kanał rozwidlał się na północ i południe. Debatując na czworakach wybrali południową odnogę. Niektórzy zmuszeni nawet byli nawet położyć się na płasko i czołgać. O dziwo Finn wykazał się nie lada umiejętnościami i bez większych trudów, jedynie nieco szurając, pokonywał kolejne piędzi kamiennej rynny. - Tam przed nami ... jakieś cztery metry... jest kratownica... pordzewiała... lekko ją uszkodziłem... przejdziemy - dyszał ciężko Wolf. Powoli brakowało mu widać powietrza. Dotarli do przeszkody. Finn uderzeniem sztyletu rozbił zardzewiałą kratę, aż rozbłysły iskry, i czołgał dalej, nie zwalniając zbytnio tempa. Po jakichś dziesięciu metrach poczuli zimny powiew powietrza. - Wyjście... nareszcie - mruknął spocony Creap. Koszula lepiła mu się do pleców. I rzeczywiście po chwili znaleźli się w niskiej jaskini naturalnego pochodzenia. Fungi poświecił wokół latarnią. Stary kanał wprost otwierał się na większą jaskinię. Można się tu było, choć z trudem, wyprostować. Żwir i gładkie otoczaki na dnie, sącząca się leniwie strużka wody świadczyła o tym, że korytarz był dawnym łożyskiem strumienia. Niegdyś, zapewne przed magicznym kataklizmem, gdy strumień niósł więcej wody spłukiwał też ocembrowany kanał. Struga wody spokojnie płynęła z południa na północ. W porównaniu z martwotą i śmiertelną ciszą w kompleksie na górze, jaskinia tętniła życiem. Pomiędzy kamieniami biegały i skakały owady, pełzały ślimaki, w rozpadlinach skał coś szeleściło i popiskiwało. Ze stropu, jak zauważyła Pe'lan, rozwijając raz po raz błoniaste skrzydła zwisały nietoperze. Ruszyli dalej w głąb jaskini, wzdłuż strumyka, aż dotarli do rozwidlenia, które skręcało w lewo lub prowadziło wprost. Strumyk wypływał z rozpadliny w południowej ścianie korytarza i ginął w skale. Na wprost zaś korytarz wznosił się wyraźnie. Był suchy, szerszy i o wyższym pułapie. - Spójrzcie - poświecił latarnią Finn. - Kości... znowu... - mruknął Creap. - Porozrzucane, należały do małej istoty - zwróciła uwagę czarodziejka de Noth. - Ciekawe - zauważył Fergus. - Gobliny - zasugerował Gwidon. *** [MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=h7dWYAIu4-s&feature=related [/MEDIA] Wybrali suchą odnogę. Ciemna odnoga, prócz tego, że biła od niej wilgoć, niezbyt pasowała Zigildunowi, zdali się więc na nieomylny krasnoludzki instynkt. Po paru minutach wyszli do kolejnej większej jaskini, gdzie na podłodze znajdowały się wręcz sterty małych kości. - To nie gobliny Gwidonie, to koboldy. Dziesiątki koboldów. Jakby coś je pożarło. Spójrzcie tylko na te rozłupane piszczele. - skonstatował Fungi - Raczej pożarło, strawiło i wypluło - chłodno orzekła egzorcystka. Z jaskini prowadziły dwa wyjścia. Jedno po lewej stronie lekko zawracało. Drugie szerokie prowadziło w głąb podziemnych tuneli. Za radą przewodnika wybrali to drugie. Po parunastu krokach prowadzący teraz Fergus zauważył, że w tej partii podziemi panuje wilgoć, wręcz cuchnęły pleśnią. Instynktownie dotknął dłonią ściany. I od razu wzdrygnął się zauważalnie. - Poświećcie mi! Finn, tutaj! - var Airem przywołał chrapliwym głosem latarników. Ściany porastał dziwny, zielonkawy grzyb. - Lepiej zerknijcie tam... przed nami - wskazała dłonią Virana. W oddali, na granicy światła obu latarni, w głębi ponownie rozszerzającego się tunelu dostrzegli na glinianej polepie dwa wiklinowe koszyki. Nie dane było im debatować nad niecodziennym znaleziskiem. Gdzieś z tyłu z naturalnej komnaty, którą przecież ledwo zostawili za plecami począł dobiegać chrobot, jakby... chitynowych odnóży. - Żuki... tutaj? - palnął niespodziewanie wiking.

12-03-2012, 22:16	#468
Mike Reputacja: 1	- Szkoda magii na robactwo, Nie wmówisz mi chyba Creap, że potrzebujesz pomocy do robaka - powiedziała Virana - Ale nie dajcie się ugryźć, może być jadowite. Spojrzała z ukosa na nowych i dodała ciszej do wikinga: - W sumie pozwól się rozgrzać nowym, bo opowiadanie potem, że zadeptałeś liszkę nie zaowocuje stawianiem kolejek w karczmie.

13-03-2012, 16:55	#469
kanna Reputacja: 1	Pe'lan nie odezwała się, tylko cofnęła nieco, żeby nie wchodzic mężczyznom pod nogi. Nie zamierzała marnować energii na walkę z robalami. No, w kazdym razie do czasu, zanim to nie stanie się konieczne. __________________ A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić.

28-03-2012, 22:49	#470
Cohen Reputacja: 1	Fergus dobył miecz, odwracając się gwałtownie i wbijając wzrok w ciemność, z której dochodziły robalowe hałasy. Jako, że sztuki widzenia w ciemności nie opanował, skorzystał z opanowanego już przez ogół ludzkości ognia. Króto mówiąc, chwycił jedną z lamp i cisnął nią w głąb korytarza. - Bogowie, kurwa, matko! - sapnął na widok kreatury, którą oświetliła latarnia. - Może by tak jednak spierdolić? - zasugerował, cofając się powoli. __________________ Now I'm hiding in Honduras I'm a desperate man Send lawyers, guns and money The shit has hit the fan - Warren Zevon, "Lawyers, Guns and Money"