Ashun

Mundoc
Odzyskawszy co nieco spokój ducha, wyraźnie uśmiechnął się usłyszawszy pytanie pana Melchiora.
- Cóż raczej tak. Jest myślę kilka pytań. Przynajmniej z mojej strony. - odchrząknął - Chodzi o warsztat. Wie pan, moja specjalizacja wymaga uprzedniego przygotowania. Chciałem zapytać kiedy otrzymam narzędzia. Bez nich ciężko będzie mi cokolwiek uczynić. Chyba pan rozumie? Taka specjalizacja.

 

nomad

WERNON
Kiedy Pan Mundoc zakończył swe pytanie, Wernon wstał pospiesznie i ukłonił się przed panem Melchiorem po czym rzekł do niego:
-Panie winien Ci jestem podziękowania, jak mniemam wiesz o czym mówię-podniósł wzrok na rozmówce-Panie wiec, iż jestem Twym dozgonnym dłużnikiem-przerwał na moment by dłonią odgarnąć włosy opadające na twarz-Jeśli będziesz potrzebował pomocy zawsze będę gotów służyć swymi umiejętnościami jeśli tylko sprostam zadaniu-po tych słowach usiadł na ławie uprzednio podwijając płaszcz, który mu w tym wyraźnie wadził.
-Natomiast jeśli chodzi o zlecenie, które mamy wykonać to tylko mam jedno pytanie -mówiąc patrzył na Melchiora, a dłoń jego spoczywała na zapince płaszcza.-Kiedy dowiemy się czegoś więcej.Uśmiechnął się lekko, sięgając jednocześnie po mały kawałek mięsa.

 

Malekith

Kurt

Mężczyzna podrapał się w zarośnięty policzek. Schował nożyk i nieco wygodniej rozsiadł się na ławie. Palce jego prawej dłoni rytmicznie bębniły o stół, co mogło poniektórych wprowadzić w lekką irytację. Zakaszlał lekko i odezwał się:
- Pan Bartolomeo wspomniał - rzekł zachrypniętym głosem - że każdy z nas dostanie inne instrukcje. To znaczy, że pomimo tego, że mamy pracować razem, będziemy jednak działaś osobno? Może mógłbyś też waszmość zdradzić, cóż to za delikatna sprawa wymagająca... dyskrecji - uśmiechnął się ponuro - Tak wysoka zapłata musi wiązać się ze współmiernym do kwoty ryzykiem. Gdzie tkwi haczyk? - wbił wzrok w Melchiora a wyraz jego wychudłej twarzy mógł przyprawić niejednego męża o dreszcze.

 

Nassair

Melchior odstawił kielich i wygodniej usiadł w fotelu.
- Cóż, mogę jedynie powiedzieć sentencjonalnie "wszystko w swoim czasie". Tak więc musicie się uzbroić w cierpliwość - uśmiechną się do was. - Zostaliście wynajęcie, między innymi, dla waszych umiejętności. Pan Bartolomeo nie omieszka ich wykorzystać, a jeśli do tego będą potrzebne dodatkowe narzędzia, to na pewno w odpowiednim czasie je dostaniecie. Co do szczegółów zadania, to też nie jestem o nich poinformowany. Dowiaduje się o konkretach dopiero, kiedy mam je przekazać wam. Mogę jedynie powiedzieć, że pierwszy etap rozpoczynamy jutro po południu. Instrukcje indywidualne dostaniecie, przekaże wam je jutro rano. Ponieważ jednak są to polecenia indywidualne, będę rozmawiać z każdym z was osobno. - Melchior zrobił pauzę dla podkreślenia wagi swoich słów. - I to na tą chwile wszystko, nie zostałem jak dotąd poinformowany o żadnych haczykach.
Młody mężczyzna uśmiechnął się do was i wzniósł kufel do góry. - Za powodzenie naszego przedsięwzięcia. - Wypił jego zawartość i odstawił na stół. - Proponuje dokończyć rozmowę w drodze do waszej kwatery. Wprawdzie nie wprowadzono jeszcze godziny nocnej, po której nie wolno by się poruszać po mieście, ale i tak jest to niezbyt bezpieczne.

 

__________________
And then... something happened. I let go.
Lost in oblivion -- dark and silent, and complete.
I found freedom.
Losing all hope was freedom.

nomad

WERNON
Wernon również po chwili podniósł kielich w górę:
-Za naszą wspólną wyprawę-rzekł z uśmiechem spoglądając na kompanów.
Mam nadzieję że niebawem opuścimy miasto-po chwili bezruchu przechylił kielich w stronę ust, wlewając tym samym jego zawartość w swe wntęrze z wyraźnym zadowoleniem.Odstawiając kufel zapytał:
-Kiedy ruszamy do naszej kwatery?

 

Malekith

Kurt

Mężczyzna wychylił resztę tego, co miał w kuflu. Nie wyglądał na usatysfakcjonowanego odpowiedzią Melchiora. "Coś mi tu śmierdzi - pomyślał - i nie jest to zapach pierwiosnków..."
Odstawił kufel po czym podniósł się z miejsca.
- Zatem ruszajmy - rzekł zakładając kapelusz na głowę - Nie traćmy czasu po próżnicy, im szybciej nadejdzie jutrzejszy dzień, tym lepiej - wychrypiał.
Gdy wstał dało się dostrzec przypasany do jego boku miecz. Wziął swoją torbę, która leżała pod ławą i przerzucił ją przez ramię. Zbliżywszy się do oddrzwi alkowy zatrzymał się i odwrócił głowę patrząc na pozostałych wyczekująco.

 

nomad

WERNON
Kurt nie musiał długo czekać. Wernon wyglądał tak jakby czekał na te słowa. Odstawił kielich i wstał pośpesznie przekraczając lawę. Z pod płaszcza wysonął się krótki miecz przypasany do lewego boku, który pośpiesznie został przykryty płaszczem przez młodzieńca. Zrobił kilka kroków stając tym samym za Kurtem i naciagnął kaptur na głowe.
-Ja jestem gotów do drogi-rzekl zniecierpliwionym głosem spoglądajac rownocześnie na kompanów.

 

Ashun

Mundoc
Wstał raźno z ławy. Jednym ruchem zarzucił na ramię znoszoną torbę i sprawdził gdzie znajduje się jego sztylet.
- Ja również nie mam nic przeciw odpoczynkowi po tak wyczerpującym dniu. Mam nadzieję, iż zaczniemy prace jak najszybciej panie Melchior. Nie żeby coś, ale nie lubie siedzieć na tyłku bez czynnie.
Zakończył wlewając do gardła prawie połowe kufla, który stał przed nim podczas spotkania. Spojrzał na całą mise nie zjedzonego mięsa i szybko wrzucił dużą jego część do sakwy wyciągniętej z torby. Uśmiechnął się rozbrajająco i rzekł: Nie wypada aby się marnowało.

 

Nassair

Karhal zbierał się powoli. Najpierw wpakował do ust spory kawał mięsa leżącego na półmisku i popił resztką z kielicha. Dźwignął się ciężko z ławy, a z pod stołu wyjął dobrze wyładowany plecak. Nie dało się nie zauważyć przytroczonej do plecaka okrągłej tarczy, zwiniętej kolczugi i krótkiego miecza. Krasnolud sprawnie założył to wszystko na plecy i z za ławy wyjął sporych rozmiarów berdysz. Poruszał przez chwile ramionami układają wygodniej plecak, potrząsnął rękami uzbrojonymi w berdysz i skierował się w stronę wyjścia.
W tym czasie Melchior wstał, wyminął was i staną przy drzwiach.
- Pójdę uregulować rachunki z karczmarzem, a wy idźcie do stajni po swoje wierzchowce, spotkamy się przed wejściem.
To powiedziawszy otworzył drzwi, wpuszczając cały gwar głównej izby do waszej alkowy. Razem z gwarem uderzyła w was fala gorąca i zapachów. Była to mieszanina świeżej słomy, ziół, kuchni, paleniska, piwa, potu i fajki. Zwykły zapach karczmy, przyprawiony tą niezwykłą nutką zapachową, tak inną dla każdego takiego miejsca. Wydawało się jakby każda karczma na kontynencie miała swój własny, niepowtarzalny zapach. Wyczuwalną powonieniem nutkę indywidualności.
W karczmie było tłoczno i głośno, o wiele tłoczniej i głośniej niż kiedy tu wchodziliście. Na pierwszy rzut oka można było zauważyć tylko ludzi, ale za to wszelkiej maści i profesji. Jedni siedzieli spokojnie przy stołach i jedli lub rozmawiali, inni domagali się głośno wszelkich dóbr, jakie karczma może zaproponować, lub po prostu dochodzili się między sobą. Ktoś grał w karty, ktoś w kości, inni siłowali się na rękę, czy śpiewali, bo trupa grajków zrobiła sobie przerwę.
Melchior wszedł w tłum i zręcznie w nim lawirował, szybko zmierzając w stronę karczmarza

 

__________________
And then... something happened. I let go.
Lost in oblivion -- dark and silent, and complete.
I found freedom.
Losing all hope was freedom.

nomad

WERNON
Po wejsciu do głównej izby karczmy na uderzającą falę ciepła Wernon zareagował zgoła odmiennie od reszty kompani-jeszcze mocniej owinął się swym grubym płaszczem znikając w jego fałdach. Idąc w kierunku wyjścia, nagle zatrzymał się spoglądając na postacie grające w kości przy jednym ze stolików. Zrobił niewielki krok w ich kierunku jakby miał zamiar za raz dołączyć gry.Po chwili namyslu- Zagram tylko chwilę, może dwa albo trzy rzuty i zaraz dołączę do reszty w stajni. Nie , teraz nie czas na to.- pokręcił głową z niezadowoleniem i skierował swe kroki ku wyjściu.