Tego dnia bohaterowie nie zrobili nic konstruktywnego. Niektórzy postanowili podzielić się początkowymi przemyśleniami, inni zaś stali w bezruchu jak widły w gównie i ani paszczą nie chłapnęli, ażby coś się poudzielać i pokazać swoją aktywność. Ponure miasto, a w nim ponurzy ludzie, bez krztyny energii i czegoś ciekawego do powiedzenia, nudni i szarzy, zupełnie jakby próbowali wtopić się w otaczające ich barwy, jakby chcieli stać się niewidzialnymi.

Los jednak nie będzie łaskaw i nie oszczędzi nikogo. Pewnym było, że zbliżającej się nocy ktoś umrze, a ofiarą stanie się osoba, która będzie potencjalnym zagrożeniem dla złoczyńców. Właśnie jedna z obecnych tutaj osób, o świcie będzie już martwa, a jej niewinna krew rozleje się po miejskim bruku, spływając leniwie do brudnych studzienek kanalizacyjnych, wlewając się niespiesznie przez zardzewiałe kratki.

Władze miasta radzą, by po godzinie dwudziestej udać się do swoich domów, zamknąć się na wszystkie spusty i nie opuszczać swoich czterech kątów aż do samego rana. Ja przychylam się do tychże sugestii i niedługo sama znikam, by ukryć się w nocy przed czyhającym na nas niebezpieczeństwem, a tuż ze wschodem słońca powrócę, specjalnie dla państwa, by podać wyniki tej nocnej rzezi, która na zawsze splami człowieczeństwo ukryte w zaułkach Gotham City.

Pierwsze promienie słońca starały się siłą przebić przez chmury nie tylko atmosferyczne, ale i te kłębiące się z kominów przemysłowych fabryk. Mimo iż ich siła nie była wystarczająca, w Gotham City pomału nastawał dzień, a pierwsze jasności poczęły owijać szare uliczki, nie dając im jednak nowych barw, które napawały by choć cieniem optymizmu. Ani wy, ani reporterka, nie mieliście żadnej nadziei na to, że po tej nocy zastaniecie niesplamione krwią ulice.

Szeroka taśma policyjna owiła pierwsze miejsce zbrodni. Nie mieliście żadnych wątpliwości, że to artystyczne dzieło było sprawką Lobo. Ciało Pandy rozcięte było od samego kroku, aż po szyję, tworząc ogromną wyrwę w trzewiach człowieka. Z wznętrza powyciągane były organy i wesoło zdobiły pobliskie, pozbawione już liści, drzewko. Podobnie jak jelita, którymi otoczona była korona tegoże niewysokiego drzewa. Trzeba było przyznać, że ten człowiek miał duszę artysty... W pewnym sensie. Na samym zaś szczycie, miast Bożonarodzeniowej Gwiazdki, dupskiem był wbity Green Arrow, którego krew obficie oblała wysuszoną sosenkę.

- To, co tutaj się dzieje, jest jedną z gorszych zbrodni. Jesteśmy niemal pewni, że przestępcą był nie kto inny jak sam Lobo, którego dusza artysty poniosła, gdy tylko wyczuł "magię świąt". Być może jest to swego rodzaju protest, mający na celu pokazać nam, że jeśli ciężarówki z Coca-Colą nie przestaną jeździć, a w naszej telewizji ponownie poleci Kevin Sam w Domu, ofiar jego brutalnej wizji, może być znacznie więcej. - Powiedziała poważnie Lois, patrząc prosto w kamerę, która nie pokazywała brutalności zawartej w przekazie Lobo.

- To jednak nie wszystko. Miastem wstrząsnęła panika tuż po tym, jak kilka przecznic dalej znaleziono Sherlocka Holmesa. Pod przykryciem detektywa, skrywał się Spiderman, jeden z naszych superbohaterów, który mógł zapobiec wielu zbrodniom... Gdyby tylko mógł żyć! Nikt nie wie, co tak naprawdę się stało, policja coś wspomina o postrzale, który przyczynił się do zgonu, jednak jeszcze dokładnych informacji nie udało nam się uzyskać. Czy mafia będzie zbierać kolejne żniwo? Czy ktoś zdoła powstrzymać zbrodniarzy, nim wymordują wszystkich i przejmą władzę nad miastem? O wszystkim będę was informować, ponieważ jako jedyna, nie boję się mówić prawdy! Dla Państwa, wprost z samego centrum Gotham City, mówiła Lois Lane.

- Logan Duskblade! - Krzyknął zwalisty mężczyzna przekraczając portal do nowego świata. - Uciekajcie ciemiężyciele niewinnych, zanim wasze spowite żądzą mordu łby pękną jak dorodne arbuzy pod siłą mych potężnych mięśni! Drżyjcie przed żywym ucieleśnieniem mocy Tyra, albowiem nadszedł wasz koniec! - Wrzeszczał na całe gardło zakuty w magiczną zbroję płytową paladyn, lecz nikt poza paroma miauczącymi ze zdziwienia kotami mu nie odpowiedział. Co więcej; ciemny zaułek, w którym się pojawił był niemalże całkowicie pozbawiony żywej duszy - poza jednym naćpanym bezdomnym, który najwyraźniej potraktował go jako jedną z kolejnych swych urojonych “faz”.
Widząc brak jakiejkolwiek reakcji otoczenia, Logan postanowił wyjść na jedną z bocznych ulic miasta Gotham mając nadzieję, że tam wzbudzi wśród śmiertelników tak bardzo pożądany przez siebie podziw. Stanął tuż przy krawężniku, wziął głęboki wdech i zaczął:
- Logan Dus… - Chlast! Przejeżdżająca tuż obok taksówka wzbiła w powietrze znajdującą się u brzegu ulicy niewielką sadzawkę, całkowicie mocząc w jej zawartości stojącego zaledwie kilka kroków dalej poszukiwacza przygód. To chłodne powitanie najwyraźniej ostudziło zapał paladyna, który tylko spuścił głowę w dół, po czym wolnym krokiem udał się wzdłuż ulicy w poszukiwaniu jakiejś karczmy, gdzie mógłby wypić parę głębszych i zdobyć kilka side-questów.

Logan Duskblade spędził pół nocy na poszukiwaniu odpowiedniej karczmy, lecz z wyjątkiem kilku lichych klubów GoGo, gdzie przebywały praktycznie same zaćpane męty na usługach Pingwina, nie znalazł nic ciekawego. Darował życie fascynatom zaspokajania niskich żądz, albowiem marny byłby z nich exp dla kogoś o jego możliwościach. Poziom 20 w końcu do czegoś zobowiązywał.

Z każdą mijającą godziną coraz mniej podobał mu się wykreowany przez MG świat. Żadnych smoków, ani tym bardziej lochów, zaś napotkani ludzie patrzyli na niego jak na dziwaka. Rasy też jakoś mało zróżnicowane... Natomiast zaobserwował ciekawą modę wśród mieszkańców miasta Gotham. Czarnoskórzy, którzy byli całkiem liczni w tej dzielnicy, nosili zdecydowanie zbyt małe dla nich stroje - workowate spodnie zaciągnięte do połowy tyłka, tak że wyglądały jakby zaraz miały spaść, a na to przykrótkie płaszcze podróżne z kapturem. No i tak jakoś dziwnie chodzili, eksponując przy tym magiczne złote amulety, które zapewne zastępowały im pancerze… Pewnie jacyś szamani.

Paladyn miał już powoli dosyć tej usychającej z rozpaczy krainy, kiedy nagle natknął się na pierwszą prawdziwą oznakę zła trawiącego to miejsce. Najpierw usłyszał policyjne syreny, chwilę później zobaczył biały wehikuł z mrugającymi światełkami na dachu, za którym rzucił się w pościg. Potrafił dotrzymać mu tempa, gdyż jego ciężkie, wzmocnione stalą buty zostały zaklęte permanentnym zaklęciem Haste.
Tajemniczy pojazd zatrzymał się przy jednym z zaułków, gdzie w kałuży własnej krwi leżał stygnący trup. Z wnętrza ambulansu tylnymi drzwiami wybiegło dwóch kapłanów, którzy natychmiast przystąpili do odprawiania rytuału wskrzeszenia, lecz najwyraźniej mieli zbyt mały poziom lub bogowie zignorowali kierowane do nich modlitwy, albowiem nie udało się odratować ofiary tego porażającego swą brutalnością ataku.
- Skoro nie możecie go wskrzesić to chociaż sprawdźcie co z niego dropnęło - odparł obojętnie Logan, przyglądając się próbom reanimacji. Leczenie najwyraźniej też mieli na marnym poziomie - tak to jest jak się buildy tworzy pod odgrywanie postaci, a nie jej przydatność.

Niespodziewanie podszedł do niego mężczyzna w białej koszuli, którzy przedstawił się jako Dexter Morgan, a następnie zaoferował mu pączka.
- Dziękuję - odparł zwalisty paladyn, wyrywając mu z ręki całą paczkę. W końcu ktoś w tym mieście okazał należyty mu szacunek.
- Takf f ogóle - zaczął czempion Tyra mieląc umięśnioną szczeną kilka posypanych lukrem pączków na raz - Jaki poziom doświadczenia miał ten mieszczanin? - Zapytał się wskazując ruchem głowy rozpłatane truchło Spidermana. Dexter ze wszystkich zgromadzonych sprawiał wrażenie najlepiej poinformowanego. - Bo jeśli to zwykły eNPeC to w takim razie mamy do czynienia z jakąś przygotowaną przez MG intrygą, a to z kolei oznacza, że… dostaniemy sporo expa za jej rozwiązanie! - Powiedział jakby było to coś oczywistego.
- To kto jest winny tego morderstwa? - Zapytał zebranych wokół niego ludzi. - Macie szczęście, że mój praworządny dobry charakter nie pozwala mi na zabicie was wszystkich…