Camille przeszła na tyły kamienicy, zanurzając się w brudną alejkę między budynkami. Budynek mieszkalny górował nad niskim magazynem, którego plomby na oknach zostały wyrwane. Przez jedno z nich sączyło się słabe światło.

• Camille skradanie się; rzut: 20 - zdany z dużym efektem

Kobieta zakradła się do okna i zerknęła do środka. Okazało się, że wewnątrz faktycznie rezydują żebracy - dwóch obdartych mężczyzn i jedna kobieta, naga i brudna, siedziało przy prymitywnym ognisku, nad którym piekli szczury. Obrzydlistwo! Nawet jeżeli szczurza zaraza jeszcze nie zagnieździła się w tym budynku, to za niedługo to zrobi. Camille już miała odwrócić wzrok, gdy zobaczyła, że w kącikach oczu jednego z mężczyzn zebrała się skrzepła krew. Czyli jednak zaraza już dotarła, tylko jeszcze się nie rozwinęła. Biedacy...

Nelleke natomiast stanęła nieopodal i spojrzała w kierunku posiadłości Barrow. Zanim zamknęła oczy, zobaczyła postać w kapeluszu, która przemykała prawdopodobnie z ulicy Dostawczej w kierunku kanału.

• Nelleke głos Pustki, ułatwienie za wysiłek; rzut: 8

Ruda dziewczyna usłyszała lubieżny chichot i sapanie mężczyzny. To ona chichotała, znudzona, marząc o kąpieli. I jej włosy nie były rude, tylko w kolorze brudny blond. Sapiącym facetem był Aaron H. Jej stały...

Zobaczyła swoje spracowane, męskie dłonie, które niosły tacę. Ciężar tacy przeniosły na jedną rękę, druga, spocona, sprawdzała, czy w kieszeni znajduje się płytka magnetyczna. Bez niej wejście po schodach na drugie piętro zakończyłoby jego karierę lokaja...

- I co, Nelleke? Podoba ci się to, co ci pokazuję, kuzyneczko? Lubisz moją śmierć? - Nelis rozbrzmiewał w całej głowie heretyczki, zajmował każdą przestrzeń jej umysłu. - Powiem ci jeszcze coś, może przez to później do mnie dołączysz. Albo wcześniej? Coś jest nie tak ze ścianami, przestrzeń się kurczy i rozszerza, albo? Albo co?

Wizja skończyła się szybko, o wiele szybciej niż trwała. Ale tak to już jest ze snami, wizjami i wszystkim co złe i dobre. Camille właśnie odchodziła od okna.

- Troje żebraków - zrelacjonowała Camille półgłosem. - Zarażeni, choć choroba jeszcze się nie rozwinęła. - Kobieta obejrzała się za siebie i znów wróciła wzrokiem do towarzyszki. - Nie wiem, czy w ogóle będą próbowali nas atakować, ale na wszelki wypadek powinnyśmy nie zwracać ich uwagi. Wszystko w porządku? - zapytała z lekko wyczuwalną troską w głosie, a palcem potarła skórę pod podkrążonym okiem.

Brwi nad opadającymi powiekami Camille uniosły się w niemym zdziwieniu. Wyglądało na to, że zadanie coraz bardziej się komplikowało.
- Ruchome ściany? - chciała się upewnić, że dobrze zrozumiała. -
Jesteś pewna? Może bezpieczniej będzie zajrzeć tam z góry? - dodała,
wskazując głową na trzypiętrowy budynek, obok którego stały, a w którym na parterze mieścił się sklep. Jej smukły palec wycelowany był w ołowiane chmury, całkowicie zasłaniające niebo.

• Nelleke odzyskuje 6 pktów statystyk - rozdziel w karcie wedle woli i odhacz pierwszy odpoczynek
• Obie dziewczyny wiedzą, że co rano do Uśmiechu Cesarzowej przychodzi stary marynarz, który dorabia jako elektryk

- Niech będzie - odparła Camille bez emocji. Wiedziała, że musi uratować brata bez względu na wszystko. Już jakiś czas temu powiedziała sobie, że cel uświęca środki. Nawet takie środki. - Lepiej jednak, żebyśmy się niepotrzebnie nie wystawiały - dodała, ponownie skinąwszy głową, na ścianę, przy której stały. - Szczególnie, jeśli tamci nie śpią. Nie chcemy mieć z nimi do czynienia.
Kobieta minęła towarzyszkę kierując się do drzwi dostawczych sklepu. Miała nadzieję na krótką chwilę odpoczynku i zdjęcie przemokniętej peleryny, gdy heretyczka będzie korzystać ze swoich mocy. "Ileż można dać, za trochę potęgi..." przez jej głowę przebiegło ciche pytanie. Nie próbowała jednak szukać na nie odpowiedzi.

Camille zbliżyła się do drzwi, które Przedświt przedstawił, jako prowadzące do sklepu. Jak można się było spodziewać, były zamknięte. Była to prosta konstrukcja - wykonane z blachy, pozbawione klamki czy zamka. Musiały być zamknięte od wewnątrz jakąś zasuwą. Przekleństwo każdego włamywacza.

W międzyczasie niebo zaczęło ukazywać gwiazdy, gdy chmury rozpraszały się powoli. Z krawędzi dachu spadały co jakiś czas grube krople, pozostałości po niedawnej ulewie. Po wzięciu głębokiego oddechu cwaniaczka przyjrzała się dokładnie drzwiom.

• Camille test percepcji (intelekt): 15, zdany

W bladym świetle udało się jej dostrzec niewielką szparę pomiędzy skrzydłem a framugą. Uznała, że byłaby w stanie, manipulując ostrzem noża, przesuwać powoli zasuwę (o ile nie była jeszcze zablokowana jakąś kłódką czy blokadą). Niestety mogła w ten sposób uszkodzić poważnie ostrze.

• Potrzebny jedynie post Sapientisa (choć się nie obrażę za wiadomość Littleness). Krótko i decyzyjnie, ja tak samo odpiszę.

Kobieta westchnęła cicho, wyciągając nóż wybrany w karczmie. Broń o cienkim ostrzu przeznaczona była raczej do szybkich cięć, niż parowania ataków, dzięki czemu prawie bez trudu wsunęła się w niewielką szczelinę między blaszanymi drzwiami, a framugą.

• Próbuje otworzyć drzwi i, jako że ma czas, korzystam z Umiejętności "Dokładność".