Aiko

 

Kerm

Smok był za daleko, a poza tym Esmond miał wrażenie, że jego zaklęcia niewiele mogłyby zdziałać przeciwko tej bestii - chyba że tamta stałaby bez ruchu i pozwoliła się obsypywać czarami.

Goblini jeźdźcy byli otoczeni przez sojuszników Esmonda i użycie przeciwko nim magii mogło się źle skończyć dla wspomnianych sojuszników. Dlatego też mag ruszył w stronę załomu, za którym kryła się grupka goblinów. Miał nadzieję, że uda mu się podkraść niepostrzeżenie i uśpić tamtych, zanim gobliny przejdą do działań zaczepnych.

 

AJT

Randar zbliżył się do skraju holu, jednak stanął tak, żeby nie było go widać przez gobliny, znajdujące się za rogiem. Czekał, aż gobliny wpadną w pułapkę zastawioną przez Drauga i dopiero wtedy z Peppą uderzą.

 

Raga

 

__________________
Walls of stone do not a fortress make. But they're not a bad start.

Plomiennoluski

Kłos nie zastanawiał się zbyt długo, po prostu przeładował kuszę i zaczaił się, gotów wyskoczyć zza rogu i wystrzelić, kiedy tylko usłyszy pierwsze dźwięki wskazujące na to, że gobliny wpadły na rozrzucone kotwiczki. Potem miał zamiar chwycić młot do ręki. Kusza sprawdzała się póki co doskonale, ale w walce twarzą w twarz, mogła być bardziej problematyczna niż dawać przewagę.

 

__________________
Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości...

Mag

 

__________________
"Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory"

Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn

Ranghar

Mandragora uleczył się miksturą, a na jej miejsce zawiesił flakony z ogniem alchemicznym.

Draug zgodnie z rozkazem rozsypał pajączki na korytarzu tworząc bolesną pułapkę dla nieuważnych przeciwników.

Esmond wychylił się zza rogu z gotowym zaklęciem snu, które zmorzyło w kila chwil trzy najbliższe gobliny. Dwa bardziej oddalone od obszaru zaklęcia zakrzyknęły złowrogo i rzuciły trzymanymi sztyletami w maga. Esmond jednak zdążył zakryć się tarczą i wrócić za swoją część muru.
Dwa gobliny żądne krwi podniosły sztylety i wybiegły zza rogu wpadając na pajączki. Ostre odłamki metalu, gwoździ i popękanych ostrzy powbijały się w nagie stopy obu przeciwników, wrzeszcząc przewrócili się na podłogę.

Kłos wystrzelił z kuszy, świetlisty bełt przebił się przez pancerz goblina, a ciało opadło bez życia na ziemię.

Randar wraz z Peppą wyskoczyli na drugiego goblina. Druid uderzył drągiem prostu w żuchwę przesuwając ją w bok, a Peppa uderzyła go w brzuch i wbiła w płonące szczątki innego goblina na ścianie. Uderzenie wydusiło resztki życia z przeciwnika.

Dobicie pozostałej śpiącej trójki było przyjemnością dla Chisanu. Śniezny Lampard rzucił się na nich rozrywając szyje i wyrywając żylaste płaty mięsa.

Balkazar podniósł z powrotem młot.

Laerune zamachnęła się dwuręczną kataną z zabójczą gracją i siłą, odcinając szyję jeźdźca i jego wierzchowca jednym zamachem.

Axim biegnący na pomoc drowce zwolnił biegu i zatrzymał się. Skoro ten kłopot został rozwiązany ruszył na pomoc Sybill.

Sybill poczuła jak błogosławieństwo siły zaczyna ją opuszczać, zebrała wszystko co miała w ostatni cios pięścią. Uderzyła prosto w klatkę piersiową jeźdźca z siłą minotaura łamiąc żebra, skręcając skórę i mięśnie wokół reki zanurzonej we wnętrznościach. Jeździec ze stęknięciem spadł z psa i roztrzaskał czaszkę o ziemię, pies zaskomlał i uciekł.

Zasapany Axim dobiegł do Sybill, która zaczęła wracać do swoich normalnych kształtów.
- Szybko! Do zamku! - skarciła go. Podniosła miecz z ziemi i spojrzała w miejsce gdzie polegli jej sojusznicy. Białe, przezroczyste sylwetki falujące na wietrze zgromadziły się przy słupie białego intensywnego światła i nagle zniknęły w jego blasku.

Smok zaskrzeczał przy moście i podniósł skrzydła do góry. Potężny wymach podniósł go z ziemi, kolejny wzniósł go wyżej w powietrze. Wszyscy znajdujący się na zewnątrz dobiegli do bram zamku, a kończący pochód Grzmot złapał za łańcuch i zamknął wrota. W samą porę, bo chwilę później przy zamku opadło ciężkie cielsko smoka wywołując lawinę kurzu i grad luźniejszych kamieni z sufitu i ścian. Smok wściekle zaryczał przy zamkniętych wrotach, a następnie pochylił się i węszył.

- Kapłanka Lamashtu i jej drużyna powinni być na niższych poziomach twierdzy. Zejście jest za tamtymi drzwiami [czerwona strzałka na mapie] - rzuciła Vylona.

- Pani! Jesteśmy blisko sali tronowej króla goblinów [niebieska strzałka], jeśli zdobędziemy jego koronę to łatwiej będzie podporządkować plemiona goblinów Twojej woli! - odezwała się biało skóra goblinka Erda, która stała w towarzystwie Parga. Miał on poroże zrobione ze sztyletów przywiązane do głowy i dzierżył oburącz jeden z toporów Balkazara. Były to jedyne sojusznicze gobliny, które przeżyły atak smoka.

 

Kerm

Szczęśliwie uciekli tuż sprzed paszczy i pazurów smoka.
Zabudowania, w których się znaleźli, wyglądały na tyle solidnie, że nawet taka bestia powinna mieć sporo problemów ze sforsowaniem murów. Można było odetchnąć (przynajmniej na parę chwil) i pomyśleć o tym, co robić dalej.

- Uważam, że najpierw powinniśmy dotrzeć do Lamashtu - powiedział Esmond.

 

Zaalaos

- M-m-możemy zrobić jedno i drugie, w tych korytarzach jest tak c-ciasno że i tak wszyscy nie b-będziemy m-mogli walczyć. - wtrącił alchemik, poprawiając jeszcze butelki w bandolierze. - B-będziemy sobie tylko zawadzać. - to powiedziawszy skierował się do drzwi prowadzących do Króla Goblinów i czekał aż reszta drużyny się podzieli.

 

AJT

-Ta! Idziemy po niego! - przytaknął Bartholomeusowi Randar. - Złapiemy se tego zielooskórego z zapędami królewskimi i damy Peppie do zabawy - dodał, a tym razem wieprzek mu przychrumknął.