- Dobra, dzięki - Tommy rzucił do słuchawki. - No to pozostaje nam jeszcze sprawdzić możliwe źródła skąd ci kolesie mogli wiedzieć gdzie rozmieszczone są kamery. Musi chyba istnieć jakiś plan zabezpieczeń uczelni, co nie? Pewnie dostęp do niego ma całkiem spore grono, ale to zawsze jakieś ograniczenie liczby podejrzanych. Wyślij mi smsa jak się czegoś dowiesz. Oddzwonię jak będę mógł, a na razie wyciszam telefon, bo trafiłem na coś ciekawego. Narka.

Jak powiedział, tak zrobił. Wyciszył telefon, wyłączył też wibracje, po czym schował urządzenie do kieszeni. Postanowił rozejrzeć się po placu "budowy". Na pewno gdzieś stoją jakieś ciężarówki czy furgonetki z logo ekipy remontowej, może nawet postawili gdzieś znak reklamujący swoją działalność. W ostateczności może spróbować zagadać któregoś z robotników. W końcu Smok stał się ostatnio bardzo znanym miejscem. Ciekawość jakiegoś nastolatka nie powinna nikogo zdziwić.


Sierżant był pod wrażeniem, chociaż jednocześnie wiedział, że takimi ciosami policjantka nie wyrządzi mu krzywdy. Właściwie zaczął rozważać możliwość, że kobieta wcale nie jest policjantką. Wciąż pamiętał o czwartym rezydencie mieszkania. Czy była nim właśnie ona? Istniał tylko jeden sposób by się tego dowiedzieć.

Tommy bez oporów przeszedł przez ulicę i zagadał do pierwszego z brzegu robotnika. Generalnie miał zamiar, udając zwykłego ciekawskiego dzieciaka, zagadać do przynajmniej kilku z nich. Zestaw pytań potrzebnych do zagajenia już miał przygotowany: "To tutaj naparzali się herosi z IC, prawda?", "Podobno ten lokal należał do Yakuzy. To prawda? A teraz do kogo należy?", "Widziałem w necie jaka tu była rozpierducha, pewnie macie tu sporo roboty, co?", "Pewnie znaleźliście w środku masę bajeranckich rzeczy po tej bitwie, co? Policja nie mogła wszystkiego sprzątnąć, mam rację?" itd.

Z robotników chciał przede wszystkim wyciągnąć kto zlecił im tę robotę i dlaczego policja tak szybko pozwoliła im wejść na teren, choć oczywiście o żadną z tych rzeczy nie mógł zapytać wprost. Zdawał sobie ponadto sprawę, że niektórzy, zapewne większość, karze mu spadać, ale może w końcu trafi na jakiegoś bardziej rozmownego. Był też gotów wzmocnić swoją prośbę paroma zielonymi zwitkami, sprzedając przy okazji bajeczkę o wujku dziennikarzu, który zawsze mu płaci za wskazanie ciekawych tropów. Ale to dopiero w ostateczności.


Sytuacja wydawała się patowa, przez co kontynuowanie walki traciło dla Sierżanta jakikolwiek sens. Jedyne co mógł przez to zyskać to unieruchomienie policjantki, ale by to osiągnąć potrzebowałby dużo czasu, a w takim wypadku ryzykował, że na miejscu pojawią się kolejni mundurowi. Dlatego też postanowił zmienić kierunek swoich działań.

Odsunął się od swojej przeciwniczki, po czym wybił się wysoko w górę. Zamierzał złapać się barierki na wyjściu przeciwpożarowym, potem skoczyć raz jeszcze i znaleźć się w mieszkaniu będącym "kuchnią". Tam chciał dopaść mężczyznę, którego skuł i jak najszybciej dowiedzieć się od niego dla kogo pracuje. Wiedział, że miałby na to niewiele czasu. Z tego też powodu nie bawiłby się w półśrodki, rozmowę rozpoczynając od wsadzenia palca w jego ranę postrzałową.

Potem, nim policjantka dotrze na miejsce, mógłby przeskoczyć na dach sąsiedniego budynku i w ten sposób ją zgubić.