- Nie tutaj - Tommy odparł krótko na pytanie Pantery. Poczuł się jednak zobligowany do udzielenia bardziej wyczerpującej odpowiedzi, dlatego po chwili dodał: - Dokształca się. Podobno na naukę nigdy nie jest za późno, co nie? - chłopak miał na myśli pobyt Franko w podziemiach uniwerku, ale równie dobrze można było zrozumieć, że olbrzym za czymś węszy. O'Connor nie miał problemu z dwuznacznością swojej wypowiedzi. Zresztą każda opcja była prawdziwa. - Tym razem robię i za przynętę i za pułapkę. A przynajmniej miałem robić. W każdym razie... Co sprowadza tu ciebie?


- Brak danych - odpowiedział Sierżant. - Diagnostyka systemów nie wykazała żadnych nieprawidłowości. Wniosek: program diagnostyczny jest uszkodzony lub przeciwnik okazał się bardziej wymagający niż zakładał projekt budowy jednostki.

Po chwili milczenia mężczyzna kontynuował:

- Podczas misji zużyłem amunicję w liczbie: cztery naboje .45 ACP oraz trzydzieści naboi 10 milimetrów. Należy uzupełnić zapasy. Akumulatory naładowane w 75 procentach, jednak zgodnie z protokołem X-10, sugeruje się uzupełnienie energii.

Kolejna chwila ciszy oznajmiła koniec składania raportu. Sierżant jednak jeszcze nie skończył:

- Uzyskałem nazwisko zwierzchnika podejrzanych: Giovanni. Czekam na dalsze dyrektywy.

Wcześniejsza rozmowa z Maxem

Tommy przedłużał chwilę, gdyż zastanawiał się co w ogóle może powiedzieć Panterze. Jasne, gość był bohaterem, walczył z nimi ramię w ramię w Smoku, ale tak naprawdę wiedzieli o nim tyle co nic. Teoretycznie był stróżem porządku, obrońcą słabszych i tak dalej, ale z definicji był nim dowolny policjant, a jednak wiadomym było, że w szeregach mundurowych nie mają zbyt wielu przyjaciół. W zasadzie tylko jednego.

Od podjęcia decyzji uwolnił Tommy'ego telefon. Chłopak zdziwił się, bo dobrze pamiętał, że wyłączył w nim wibracje, a jednak teraz urządzenie wściekle drżało w jego kieszeni. Gdy spojrzał na ekran, zobaczył na nim imię Maxa.

- Czekaj, to może być ważne - powiadomił Panterę, po czym odebrał. -No co jest, stary? Aha... Aha... Aha, aha, aha. Dobra, będę. Cześć - schował telefon do kieszeni. - Sory, ale muszę lecieć, wypadło mi coś pilnego.

Już ruszył z powrotem do drabinki, gdy nagle odwrócił się i powiedział:

- Jakaś zadyma na mieście. Ktoś atakuje Włochów, podobno trwa tam regularna bitwa. Zainteresowany?


Sierżant, jak zawsze podczas ładowania, podłączony był do internetu oraz prowadził nasłuch na radiowej częstotliwości ICPD. Była to standardowa procedura, z której rzadko coś wynikało. Tym razem jednak wynikło. Nazwisko Giovanni, które pojawiło się w wyjątkowo interesującym meldunku.

Szybka analiza pozwoliła wyciągnąć wniosek, zgodnie z którym Sierżant mógł wybrać jedno z dwóch rozwiązań. Mógł, pomimo wszystkiego, udać się do The Vault. Biorąc pod uwagę okoliczności, mógł liczyć, że ochrona będzie tam słabsza niż zwykle. A nawet jeśli nie zastanie tam Mario Giovanniego, bo ten będzie obecny w atakowanej posiadłości, to przecież śmierć czy niewola gangstera rozwiążą problem jego narkotykowego biznesu w tym samym stopniu, w którym zrobiłby to Sierżant.

Z drugiej strony otwarty atak, który bardziej przypominał działania wojenne niż potyczki gangsterów, mógł być częścią czegoś o wiele większego i zgodnie z protokołem powinien otrzymać priorytet. Dlatego też gdy funkcjonariusz wypiął wtyczkę zasilającą z gniazdka, ubrał się w policyjny mundur, zebrał broń z uzupełnioną amunicją, po czym zameldował opuszczenie bazy, co też po chwili uczynił. W alejce, w której się znalazł po przejściu przez główne drzwi, wsiadł do czarnego Forda Fusion, rocznik 2006. Chcąc, nie chcąc, musiał się wmieszać w coś, o czym jutro będzie mówiło całe miasto.

- Franko ma rację - odezwał się Tommy. - Ja też mam wątpliwości czy warto tam wchodzić. Bo tak w zasadzie po co? Policja otoczyła teren, postronnym nic nie grozi, a w środku są pewnie sami gangsterzy, nikogo wartego ratowania. Wchodząc do środka możemy tylko narobić zamieszania. Niech SWAT się tym zajmie, po co mamy się im kręcić pod nogami? Jedyna zagadka warta rozwiązania, to kto porwał się na Włochów? Znów Yakuza czy też rośnie w IC jakaś nowa siła? Trzeba to będzie zbadać w najbliższym czasie, ale mamy na to lepsze metody niż wbijać się tam, do środka.

Chłopak odczekał chwilę, aż reszta przetrawi jego słowa, po czym znów zabrał głos:

- Ja jestem przeciwny interwencji. Skoro chcą się wystrzelać i robią to grzecznie w zamkniętym środowisku, ich broszka. Możemy jednak obstawić teren i zająć się ewentualnymi uciekinierami, jeśli jacyś przebiliby się przez kordon policyjny. Drugi pierścień, rozumiecie. Na przykład dwóch z nas filuje od północy, a dwóch od południa. Mogę pójść z Panterą, spodobała mi się jazda na jego motocyklu. Max daje nam znać jeśli ktoś spróbuje wiać. Co wy na to?


Sierżant wmieszał się w tłum policjantów, celem zbliżenia się do posiadłości i rozeznania w sytuacji. Pojawienie się drużyny SWAT mogło się okazać zarówno pomocą jak i przeszkodą. Sierżant szybko podszedł do otwartej i pustej już furgonetki. Liczył że w środku uda mu się znaleźć jakiś zapasowy komplet umundurowania antyterrorystów, dzięki czemu mógłby się wmieszać w ich grupę.

Jeśli niczego nie znajdzie w furgonetce, spróbuje zabrać oporządzenie jednemu z ateków, wcześniej go obezwładniając, pod warunkiem jednak, że uda mu się zbliżyć do jakiegoś, pozostając niezauważonym przez niego, jak i kogokolwiek innego.

Jeśli nie będzie miał ku temu okazji, spróbuje rozejrzeć się za jakąś alternatywną drogą do posiadłości, najlepiej z dala lub pod okiem jak najmniejszej grupy funkcjonariuszy. Może w końcu odgrywać rolę zagubionego (przestraszonego? zszokowanego?) policjanta-fajtłapy, który nie słucha krzyków kolegów, namawiających go do powrotu za kordon policyjny i w ten sposób dostać się do środka.