- Hehe, nie zesraj się - powiedział Błażejowi ten większy z karków, biorąc od niego broń i chowając ostentacyjnie za pasem.
Jego szef tymczasem poszedł za Adamem, po drodze odbierając pistolet Patrycji. Otaksował dziewczynę z mieszanką zainteresowania i pogardy, ale nic nie powiedział, pozwalając im wyjąć wózek i go rozłożyć. Nie skomentował zabierania konserw, ale chrząknął znacząco, gdy DJ sięgnął po pałkę.
- To też zostaje, u nas dzikich psów nie ma. No chyba że to prezent dla mnie - uśmiechnął się wrednie.
W tym czasie Patrycja zerknęła ukradkiem na zegarek. Musiała dochodzić do coraz lepszej wprawy, gdyż teraz wyraźnie odczytała, że najbliższe Miejsce Przełomu znajduje się zaledwie kilkadziesiąt metrów od nich i w ciągu niecałej godziny przeniesie się do czwartego wariantu.

***

Udało się, byli na Pradze. Do praskiego zoo, o którym wspominał Nowak, mieli tylko jakiś kilometr, a potem? Mogli wrócić do domu? Tak przynajmniej twierdził agent, ale ile z tego, co im powiedział, było w ogóle prawdą? Póki co jednak musieli najpierw tam dotrzeć. Sama Praga okazała się zupełnie różna od tego, co widzieli w reszcie miasta, i to nie w taki sposób, jak można się było tego spodziewać. Panował tu …porządek i spokój. Gdyby nie brak samochodów, marazm przechodniów i odległe barykady, można by stwierdzić, że niewiele różniło się od swojego odpowiednika z „normalnego” świata.

- Jasne Szefie z najlepszymi życzeniami niechaj ci dobrze służy. Uznajmy, że to gest dobrej woli i przeprosiny za okazanie braku szacunku, żebyś w przyszłości zachował mnie w dobrej pamięci - Wręczył Prażakowi pałkę niczym dar pokoju. Potrafił ukryć złość. Życie kaleki nauczyło go, że lepiej być miłym i uczynnym, bo nigdy nie wiadomo kiedy spotka się tą samą osobę i będzie się potrzebować pomocy.

Kiedy złamał tę regułę, stracił brata, więc wolał się jej trzymać.

***

Adam rozejrzał się z ciekawością, szybko puszczając w niepamięć utratę zdobycznego dobytku.
- No to wyjaśniło, się czemu gang Prażaków taki mocny. Praga przetrwała wojnę i tę Apokalipsę wygląda na to, że trzymają tu porządek! Patrycjo prowadź co tam pokazuję mój zegarek?- Spytał podkreślając, prawo własności, cebuli po Nowaku, bo sprzęt grał rolę w jego planach na najbliższą przyszłość.

- Dobra, robota tam przy bramie Błażeju - Gangster nie sprawiał wrażenie osoby potrzebującej komplementów, ale kaleka czuł potrzebę wyrażenia szacunku wobec dobrze wykonanego zadania

- Jeśli przejście do naszego świata już minęło to za godzinę będziemy mieć wyjście do świata cztery, nie jest daleko. Jakieś kilkadziesiąt metrów stąd - mruknęła cicho jak się oddalili odrobinę od gangsterów. - Ale mam nadzieję, że jeszcze nie minęło.

- Będę patrzeć kiedy wskazówka zmieni się na godzinę pierwszą. Jeśli będzie jakaś idiotyczna długość czasu to będzie się trzeba zastanowić co dalej.

Punkówa patrzyła to na zegarek to na Błażeja i Adama, którzy wydawali się dużo bardziej oswojeni z takimi sytuacjami. Nie pasowała tu, w ogóle nie pasowała.

- Kosmici albo Kometa? Nienarodzony to była piątka ? Nie wiem, jeszcze mi się to pierdoli... Zerknąłbym do teczki, ale teraz to raczej trzeba znaleźć to miejsce na petardzie. Zgadzam się z Błażejem, też nie chce skakać do kolejnego wariatkowa jeżeli nie zdążymy to może lepiej przeczekać ? Wziąłem konserwy, więc z głodu nie umrzemy... Kurwa jakby Moon był z nami, to by nam otworzył i byłoby po problemie biedak - Dorzucił od siebie Adam

- Mam nadzieje, że pokój nie jest w jakieś jaskini miśków albo klatce geparda po tym, jak tak się namęczyliśmy wolałbym nie zginąć śmiercią godną nagrody Darwina - Rzekł, a następnie zaczął pogwizdywać melodie z We Will All Go Together When We Go Toma Lehrera

Na słowa Adama Błażejowi szybko przypomniało się, czym był wariant czwarty - Moon opowiedział im wcześniej, to było miejsce do którego on trafił. Inwazja kosmitów, która zamiast skończyć się jak w filmach szybką destrukcją najeźdźców (albo ludzkości) ciągnęła się już od wielu lat. Warszawa4 została wyzwolona już jakiś czas temu, więc powinna być relatywnie bezpiecznym miejscem. O ile nie wpadną w oczy wszechobecnym tam wojskowym - nie wiadomo, co się działo z ich odpowiednikami…

Bohaterowie zdecydowali jednak, że priorytetem jest powrót do domu. Do wskazanego przez mapkę Miejsca Przełomu zostało im parę przecznic, więc pospieszyli kroku, by wciąż skorzystać ze słabego światła zachodzącego nad Warszawą8 słońca. Kiedy zaczynało się ono zbliżać do horyzontu odnieśli wrażenie, że coś jest z nim nie tak, chociaż ciężko było im określić, co dokładnie - ustawiało się w innym miejscu niż zawsze, a może promienie słoneczne rozpraszały się jakoś inaczej niż normalnie?

Gdy po minięciu Parku Praskiego dotarli do najbliższej im bocznej bramy zoo, okazało się, że ta jest zamknięta na głucho i zaspawana w paru miejscach. Za nią rozciągała się częściowo osłonięta drzewami połać terenu, na której znajdowała się historyczna Willa Żabińskich, teraz pewnie przejęta przez jakiegoś lokalnego ważniaka, oraz zagrody ze zwierzętami. Przez płot bohaterowie widzieli kilku ludzi patrolujących okolicę, ale Błażej szybko skonstatował, że było ich zdecydowanie za mało na taką powierzchnię i przekradnięcie się nie powinno być problemem. Musieli tylko dostać do środka, forsując płot, bramę, albo szukając innego wejścia…

Patrycja raz jeszcze zerknęła na zegarek - wskazówki przeskoczyły, wskazując w stronę wnętrza dawnego ogrodu zoologicznego. Miejsce Przełomu łączyło się z Ziemią1, i zostało nie więcej niż pół godziny do jego otwarcia!

- Błażeju mam, nadziejże, masz jakiś sposób na tę kłódkę, bo po wykorzystaniu Pędu na przeczytanie myśli tego gościa przy bramie moje mięśnie zaczęły się spinać. Wygląda na to, że ta energia od skoków uzdrawia mnie więc mam powód, żeby brać udział w tym szaleństwie, ale marne szanse na to, że zrobię skok przez płot w stylu Wałęsy- Miał nadzieje, że wykazał na tyle przydatności, że teraz reszta grupy nie zostawi go na lodzie.

Połączenie Pędu i mocnego kopnięcia sprawiło, że spaw na bramie pękł z głośnym trzaskiem, a oba skrzydła odskoczyły, otwierając drogę do wnętrza ogrodu zoologicznego. Bohaterowie czym prędzej zagłębili się w alejki, nie mając pewności czy hałas nie zaalarmował któregoś z patrolujących okolicę wartowników.

Na szczęście teren był na tyle duży, że dyskretne poruszanie się po nim nie było wielkim wyzwaniem, nawet pod presją czasu. Błażej prowadził grupę, a Patrycja co kilka chwil korygowała ich kurs, korzystając z zegarka. Dwukrotnie musieli przypadać do płotów i krzaków, by ukryć się przed przechodzącym strażnikiem, ale w końcu udało im zlokalizować Miejsce Przełomu - znajdowało się na terenie wybiegu dla słoni, obecnie opustoszałego. Koło wejścia do jego zadaszonej części o ścianę opierał się jeden ze strażników, z karabinem przewieszonym przez ramię i papierosem w ustach.

Byli tuż przy murku oddzielającym wybieg od ścieżki dla zwiedzających, wciąż niezauważeni, gdy poczuli się podobnie jak w pomieszczeniu technicznym koło Pałacu Kultury i Nauki, kilka godzin wcześniej, a jednocześnie całe wieki temu… Charakterystyczny wysoki pisk, jak przy wyłączaniu telewizora, na samej granicy słyszalności - to oznaczało, że Miejsce Przełomu jest obok i przeniesie się w ciągu kilku minut! Jednocześnie dobiegł do nich przerywany trzaskami pełen napięcia głos, dobiegający z krótkofalówki palacz.
- Mamy intruza! Ktoś rozwalił boczną bramę, ruszać dupy i znaleźć go!