kymil

Frank nie czekał aż spóźnialskie zombie dotrą do reszty trupiego korowodu. Nie było sensu dłużej zwlekać. Należało utorować sobie drogę poprzez snuje.

- Im szybciej wyrwiemy się do naszych na Parkingu tym lepiej - gestykulował nie wypuszczając z rąk siekiery.

- Pani i Panowie, czas nam działać. Zgodnie z ustaleniami siadam za fajerą pierwszego trucka. Życzę nam wszystkim powodzenia. Jazda zatem.

Po chwili siedział już za kierownicą pierwszej zdezelowanej ciężarówki. Dał sygnał do odjazdu. Kolumna ruszyła.

 

harry_p

- „Jack pot” Jak to się po waszemu mówi, si? – ucieszył się hiszpan gdy tłumy zombiaków minęły budynek. – Ostatni puścimy jak pójdziemy po drugi coche*. – udał że chwyta kierownice - Powinno nam to dać nieco więcej czasu.
Z tymi słowami wyszedł za Frankiem pchając ostatnią gaśnice.


--------------

* wóz/auto

 

__________________
Jak ludzie gadają za twoimi plecami, to puść im bąka.

Kerm

Po pewnym dopiero czasie John doszedł do wniosku, że istniał pewien, niezbyt skomplikowany, sposób, by na stacji benzynowej pozbyć się pewnej, a możliwe nawet że i dość sporej, ilości zombie. Gdy tak otworzyć klapę od podziemnego zbiornika z benzyną czy ropą, przygotować teren, a potem tylko zwabić zombie i patrzeć, jak wpadają w pułapkę.
No ale można to było zostawić na inną okazję...

Zabrał swoje rzeczy i usiadł za kierownicą drugiego pojazdu.
Po chwili jechał za Frankiem.

 

Nami

Storm wsiadła do wozu, który miał w zamiarze jechać jako ostatni. Pomyślała, że skoro nie będzie prowadzić, to może przynajmniej posłuży jako mini-ochrona, załatwiając z pistoletu bardziej upierdliwe okazy, których inaczej nie dałoby się przepędzić. Miała jednak nadzieję, że na takich umarlaków nie trafi, gdyż nie chciała robić zbędnego hałasu, bo tego i tak było już zbyt wiele, jak na czuły słuch zdechłych, ale wciąż żyjących, ludzi.

Cieszyła się, że w końcu odjadą w stronę garażu. Czuła, że właśnie wskoczyła na 2 level.

 

__________________
Discord podany w profilu

SWAT

Garaż stał na swoim miejscu, a ciągniki siodłowe nic sobie nie robiły z pojedynczych wraków które stały na jezdni, ot, przepychały je na bok jakby jakiś masywny jegomość poruszał w tłumie ludzi. Warkot silników ściągał uwagę żywych i umarłych, ale im bliżej byliście garażu tym większą odczuwaliście ulgę. W końcu koniec, nareszcie koniec. Ale to nie był koniec i dobrze o tym wiedzieliście. Antonio musiał iść po siostrę, Emma potrzebowała mocnego policzka lub sytuacji w której naprawdę będzie walczyła o życie by przekonać się „że to nie gra”, a John z pewnością chciałby pomścić swoich towarzyszy, z którymi wyruszył.

Dowódca ludzi z Parkingu czekał w gotowości od kilku dni. Przeczuwał to wszystko i przeczucie go nie pomyliło. Nie było czasu na przytulasy, tańce i zakrapianie alkoholem. W przeciągu pół godziny większość ludzi zostało upchniętych w naczepach, a potem kierowcy ruszyli. Dokąd?

John miał małe pojęcie o tym co się dzieje na świecie, a przynajmniej w najbliższej okolicy. Jedna osada na południu, druga osada gdzieś na zachodzie. Wiedział którędy podróż skończy się marnie, ale mógł to wszystko przekazywać Cyrusowi, a ten już brał na swoje barki całą resztę. Mógł odetchnąć. Przynajmniej przez jakiś czas.

 

__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być.