Wściekła uznała, że odpowiadanie na komunikat nadany przez Alice jest zbędne, więc bez tracenia czasu, nałożyła kask na głowę i odpaliła motocykl. Poprawiła czerwoną bandamę na prawym nadgarstku i dodała gazu ruszając z miejsca. Na szczęście droga nie była daleka, więc Emma zaraz znalazła się pod bramą, obok pozostawionego przez resztę jej wesołej kompanii auta. Wścieklizna postawiła motocykl na nóżce i oparła się o niego nonszalancko, wyczekując Alice. Nim kobieta pojawiła się pani kurier ściągnęła kask z głowy, poprawiła włosy i jedynie rozglądała się po okolicy. Machnęła do niej dłonią, kiedy blondynka wyszła przez bramę.
- To co tu się właściwie odpierdziela? - zapytała znudzonym tonem.
- Jest taka sprawa - zaczęła Alice, opierając się o brezentowe zadaszenie Cytryny. - Ale po kolei... Tak więc mieszkają tu same dzieciaki, nikogo dorosłego. Taki sierociniec założony przez same sieroty - wyjaśniła tytułem wstępu. - Mają tu fajny sprzęt, przydatny kolejom, mieszkańcy chcą współpacować z nami. No w każdym razie szefowa na pewno będzie zadowolona jak Anthony przedstawi jej listę po skończeniu inwentaryzacji... Dave natomiast właśnie wydłubuje śrut z jednego chłopaczka - Halsay uniosła spojrzenie na twarz Emmy. - I z tym chłopakiem wiąże się prośba założyciela tej enklawy. Chłopak został postrzelony gdy dzisiejszej nocy mieli włam do ich bazy. Trzy zamaskowane osoby wdarły się do nich i porwali jedną dziewczynkę. Chłopak chciał ją bronić to przyjął na klatę stał ze śrutówki - blondynka skrzywiła się. - On wyliże się, ale los dziewczyny jest nieznany... Ale możesz się domyślać jak skończy - zastukała palcami po brezencie. - No i dzieciak, który tu przewodzi prosi o pomoc by ją znaleźć. Powiedział co wiedzą o porywaczach. Była ich trójka, jedno z nich mogło być kobietą. Uciekli na koniach rasy pinto... Rozmawiałam z Anthonym, w końcu zna szefową dłużej od nas, twierdzi że bez problemu zgodzi się żeby ruszyć po dziewczynę - po tych słowach oczy Halsey aż zalśniły, gdy wymownie się przyglądała Black.

Emma wysłuchała Alice z kamienną miną. Trudno było stwierdzić, co chodziło po głowie szatynki ale ta miłosiernie postanowiła się odezwać i powiedzieć co o całej sprawie myśli.
- Jesteś pewna, że dziewczyna została porwana? - lekki uśmiech pojawił się na wargach Wściekłej.- Bo z tego co mówisz, chcieli konkretnie tą dziewczynę, skoro nie nakradli nic innego. Więc dziewczyna albo naprawdę chciała pójść z nimi i uciec z jakiegoś powodu, a chłopak został postrzelony bo próbował im przeszkodzić, albo tajemniczy porywacze wiedzą coś o dziewczynie czego nie wiemy my. Nie można wykluczyć, że pozostali wiedzą co z nią, ale na przykład zapomnieli nam o tym powiedzieć. Ja wiem, że to wszystko brzmi tak, że łezka się w oku kręci, ale bądźmy realistami, a nie pieprzonymi romantykami. Zanim pojedziemy za kimkolwiek, przydałoby się dowiedzieć, dlaczego ta dziewczyna jest tak ważna, nie sądzisz? - wyciągnęła wykałaczkę, z tylnej kieszeni jeansów i wsadziła ją sobie między zęby, zagryzając.
Halsey wzruszyła ramionami.
- Dziewczyna mieszka tu od dwóch lat, przybyła po tym jak jej rodzice zmarli, a u wujostwa nie mogła się odnaleźć - odpowiedziała. - Chcesz to możesz pogadać z jej bratem który tu też jest. Trevor, założyciel tego miejsca, nie podejrzewa, żeby to było upominanie się wujostwa o nią. Jak dla mnie sytuacja jest prosta, jacyś posrańcy wypatrzyli ją sobie i porwali do burdelu - Alice wyprostowała się i skrzyżowała ręce na piersi.
- Ile ma lat? - tylko krótkie pytanie padło z ust Emmy.
- Najstarsza osoba w tym miejscu nie ma ukończonych 18 lat. Określali ją mianem "dziewczynki" więc pewnie ma jakieś 11-12 - założyła Halsey, jednocześnie dając do zrozumienia, że nie pytała o to. - Jeśli to dla ciebie ma znaczenie i chcesz dopytać, to możesz przez radio, zostawiłam Anthonemu jedno.
- Lubię wiedzieć na co się piszę, ale rozumiem, że potrzebujemy jeszcze zgody Cal, by w ogóle zacząć cokolwiek planować? - odruchowo poprawiła czerwoną bandamę na prawym nadgarstku. - Myślisz, że się zgodzi?
Alice oparła ręce na biodrach.
- Tak, bez zgody szefowej nigdzie nie ruszymy. Jak ją dostaniemy to dopiero wypytam o wygląd Dot. Rozumiesz, nie chciałam robić im fałszywych nadziei - wytłumaczyła się blondynka. - Anthony mówi, że nie powinno być problemu z przekonaniem Cal. A jak ty do niej zagadasz to chyba mamy zgodę pewna na bank - mrugnęła do czarnowłosej.
- Dobra, daj mi to radio... - stwierdziła odkładając kask na motocykl. Wykałaczkę wyjęła z ust i schowała do tej samej tylnej kieszeni, z której ją wyjęła. - Miejmy to z głowy, bo nie chcemy tu spędzić całego dnia. - dodała odwracając się w kierunku Alice.
Blondynka uśmiechnęła się lekko. Chwyciła klamkę tylnych drzwi auta i otworzyła je.
- Pod tylnym siedzeniem jest radiostacja - powiedziała Halsey i wskazała dłonią we wspomnianym kierunku.

Emma nie wyglądała na za bardzo zadowoloną z obrotu całej sprawy, bo to miał być szybki wypad, zabranie, być może odkupienie tego co jest im potrzebne i powrót. Ale oczywiście coś musiało pójść nie tak, a wszyscy rozczulają się nad dziećmi wychowywanymi w tym zepsutym świecie. Sprawa śmierdziała jej na kilometr i nie do końca wierzyła w teorię, jakoby dziewczynkę porwano do burdelu, skoro były tu starsze, lepiej byłoby wziąć te, więcej zniosą. Poza tym do burdelu wzięli by kilka dziewczyn, a nie jedną. Coś tu cuchnęło, ale Emma nie do końca była w stanie sprecyzować co takiego.
Mimo wątpliwości pokręciła przełącznikami na stacji, co by połączyć się z szefową. na jej wargach pojawił się firmowy uśmiech numer sześć.
- Hej, Calpuria, miło Cię słyszeć, jest taka sprawa...
Wścieklizna wyłożyła przełożonej całą sprawę, przedstawiając ją o wiele dramatycznej niż w rzeczywistości wyglądała. Dlatego po krótkiej rozmowie, zakończyła kontakt z dowódcą i popatrzyła na blondynkę. Uśmiech zniknął z jej twarzy.
- Mamy zgodę, więc jaki jest plan? Mamy kogoś, kto potrafi tropić?

Kobiety wyszły z prowizorycznej enklawy, po oględzinach i badaniu śladów. Emma od razu rozpoznała kierunek, w którym udali się porywacze, a szybki rzut oka na jedną z jej map mógł doprowadzić ją tylko do jednego wniosku. Kierowali się do nieopodal leżącego miasteczka, a przynajmniej na pewno musieli przez nie przejechać.
- To co, masz jakiś plan, co zrobimy jak ich znajdziemy, jak będziemy pytać w okolicznym miasteczku? Bo wiesz.. Żadna z nas nie wygląda na kogoś, komu można oddać bezpiecznie pod opiekę dziecko- Wściekła uśmiechnęła się zawadiacko spoglądając na Alice.
Halsey zaśmiała się. Obejmowała całkiem mocno Emmę w pasie, prawie że kurczowo.
- Szczerze mówiąc po cichu liczyłam, że będzie można ich wystrzelać jak kaczki. Ale to byłoby zbyt piękne... - westchnęła teatralnie blondynka. - Zawsze możemy podać się za jej krewne wypytując o Dot... Ja w sumie mam nawet włosy w takim kolorze jak mała. Skoro ma ona 8 lat to nawet bym jej matką mogła być - wzruszyła ramionami.
- życie rozpieszczało? – Wściekła zaśmiała się – wystrzelać, tak po prostu? Nie miałaś problemu z nabojami co? – Wściekła pokręciła głową rozbawiona, bo wciąż zapominała, że ludzie są prości i nie myślą o dniu jutrzejszym.
- Za jej matkę mogłabyś robić, a umiesz wyglądać jak zbity pies wystawiony w listopadowym deszczu do budy?
- Taa, można tak powiedzieć. Stare przyzwyczajenia trudno wyplenić - odparła Alice z sarkazmem w głosie, na wspomnienie o jej życiu. - Hymm, no raczej nie będę ukrywać, że znam się na oszukiwaniu. Ale mogę okazywać wkurwienie. Bo chyba matka, której porwano dziecko może być wkurwiona, nie? Ja bym chyba była... - blondyna zaperzyła się rozmyślając chwilę o tym. - Tak. Zdecydowanie. Byłabym w chuj wkurwiona
- To potrzebujesz robić histerię, wiesz, wrzaski, krzyki, groźby, prośby… inaczej nikt w to nie uwierzy. Ale niech będzie, a no i słuchaj.. - zaczęła nie do końca pewna czy jest sens znów poruszać ten temat - Jeśli mała miała osiem lat, nie sądzę, że porwali ją do burdelu. Lepiej więc jeśli załatwimy to szybko i dowiemy się tak dużo, jak tylko możemy nim spotkamy się z tymi skurwielami - dodała gazu, zerkając w bok i upewniając się, że odciski końskich kopyt są wciąż w trawie obok nich.
Halsey jeszcze mocniej objęła Emmę.
-Histeria?- burknęła Alice. - A nie wystarczy zimna żądza mordu w oczach? Zawsze można to tłumaczyć, że mam już za sobą pierwszy etap rozpaczy...
- Matki, które straciły dzieci nie są zbyt logiczne, w ogóle matki w tym świecie nie są logiczne - stwierdziła dosadnie szatynka.
Alice automatycznie pomyślała o własnej matce, o tym jak ją ostatni raz widziała.
- Czy ja wiem... Eh, chociaż, mnie to chyba Teksas za mocno rozpieścił - pokręciła głową. - Dobra, walić rozkminy... Mam się zalać łzami? - dopytała niechętnie wypowiadając ostatnie zdanie.
- Niekoniecznie. Nie wszystkie histeryczki ryczą w niebogłosy. Niektóre rzucają przedmiotami - zachichotała radośnie, jakby jakieś przyjemne wspomnienie wpadło do jej głowy.
- Zresztą, zobaczymy co zastaniemy na miejscu - gdyby mogła obrócić się podczas jazdy, posłałby Alice oko, a tak pozostawało jej jedynie dodać gazu z poszerzającym się uśmiechem na wargach.

Siedząca za jej plecami blondyna miała na twarzy kwaśną minę. Znała doskonały i niezawodny sposób, żeby doprowadzić siebie do płaczu i ogólnego roztrzęsienia. Chwilę jednak zajmie jej pozbieranie się, a już na pewno będzie musiała wieczorem, w pociągu, odpowiednio zaprawić się alkoholem. Alice sposępniała.

Ślady doprowadziły dwie kobiety do osady, przy której stała zaparkowana ciężarówka. Motor zatrzymał się przy jednym z domków. Do tego czasu blondyna wprowadziła się w odpowiedni nastrój, wspominając ostatnie spotkanie ze swoim ojcem.
- Daj mi sekundę - szepnęła Alice spuszczając głowę w dół, tak, że nie było widać jej twarzy. Łzy jak na komendę popłynęły jej po policzkach, blondynka jeszcze mocno potarła oczy dłonią, co sprawiło, że po chwili miała czerwone. Dopiero wtedy wyprostowała się, przetarła łzy z policzków rękawem i pociągnęła nosem. Uśmiechnęła się krzywo do Emmy. - Dobra, dajesz - ponagliła, zaciskając dłonie w pięści.

Emma pokiwała głową z uznaniem przypatrując się przygotowaniu Alice i temu jaki teatrzyk miała odstawiać. Bez zwlekania już weszła do przydrożnej knajpy, jakie spotykała na swojej drodze nie raz i nie dwa. Zaraz po ich wejściu w eterze poniósł się gwizd a jego charakterystyczna intonacja nie mogła być pomylona z żadną inną - komuś bardzo spodobało się ich wejście. Black była wściekła, w środku się gotowała, bo co jak co, ale nienawidziła tego typu facetów. Tym razem jednak chciała coś od nich i od niej (oraz od jej dekoltu) zależało jak dużo uda się jej i Alice ugrać. Dlatego uśmiechnęła się jedynie na gwizdanie i odwróciła w kierunku dryblaka rzucając mu przeciągłe spojrzenie. Dopiero po tym małym geście i zarzuceniu wędki ruszyła do lady, o która oparła się, całkowicie przypadkowo prezentując dekolt.
Natomiast idąca za nią Alice nawet nie zwróciła uwagi na mężczyzn. Jej spojrzenie skupione było na sylwetce koleżanki i unikała kontaktu wzrokowego z kimkolwiek w lokalu.

- Powiedziałbym dzień dobry, ale dawno nie miałam tak parszywego, przejdę więc do rzeczy kochaniutki - zwróciła się do faceta stojącego za szynkiem. - Szukam trójki ludzi z małą blondwłosą dziewczynką - kątem oka posłała współczujące spojrzenie na swoją towarzyszkę, zwracając tym samym na nią uwagę, niemo sugerując powód zalanej łzami twarzy. - Powinni byli przejeżdżać tędy niedawno, konno, tak by było łatwiej ich poznać, byli tu, a może wy - tu zwróciła się do facetów, którzy najpewniej byli kierowcami ciężarówki stojącej przez spelunką. - Mijaliście takich po drodze tutaj?