"Krytyczne zagrożenie życia. Konieczna interwencja zewnętrzna. Powód: spadek zasilania kadzi kriogenicznych: błąd 07D4F. Status: PILNE."

Anders załączył komunikację wizyjną i rozpoczął wywoływanie DeValla.

- Tu Anders z modułu zbrojowni do DeValla. Mamy dwie sprawne zbroje i zestawy do łatania kadłubów. Możemy wyjść na powierzchnię statku i spróbować trochę uszczelnić rozszczelnione moduły. Jak wiele mamy czasu do końca ewakuacji?

Mel zamknął przed chwilą gródź odcinając sekcję gdzie znajdowały się ich kajuty i przyśpieszył kroku by nadgonić DeValla, który szedł przodem z Catrioną, Korą i Eve, gdy odebrał wezwanie w komunikatorze.

- To do pana gubernatorze.- Powiedział Mel dołączając do reszty i przełączył sygnał na drona, dzięki czemu nie musieli stawać przy jednym z interkomów. Strix wyświetlił hologram twarzy Andersa nadającego z ciasnego wnętrza pancerza bojowego. Jeremiasz wyglądał jak przystało na wojaka ze zgoloną na krótko głową i silnie zbudowaną szczęką.
- Warto spróbować jeśli chcemy go zostawić na orbicie. - Dodał nim Alain odpowiedział na pytanie Andersa.
- Najpierw spróbujemy utrzymać okręt na orbicie. Nie podejmujcie ryzyka nim sytuacja nie będzie stabilna. Dam wam znać jak pójdzie kiedy dotrzemy do zapasowej sterówki, puki co szykujcie się do ewakuacji promem. - odpowiedział gubernator na sugestię jednego z ludzi.
- Przyjąłem. Zajmiemy się gaszeniem pożaru w hangarze i załadunkiem promu.- Anders rozłączył połączenie.

Rozejrzał się po towarzyszach.
- No to mamy rozkazy z góry panowie. Musimy przenieść na prom co się da z naszych zapasów, najpierw rzeczy osobiste, będą ważne dla podtrzymania morale, potem wszystko co może się przydać na planecie, zwłaszcza źródła energii. Frank, wyjdziesz ze mną do hangaru? Żeby dostać się do promu musimy ugasić ten pożar, a zbroje wytrzymają temperaturę bez problemu. - zaczął rozglądać się za zestawami przeciwpożarowymi.
-Najpierw trzeba sprawdzić czy wszystko w hangarze jest przymocowane, bo zamiast marnować gaśnice można by otworzyć na chwilę hangar, wtedy zredukujemy CO2 w atmosferze statku i ugasimy ogień. Tylko żeby nie wydmuchnęło nam promu. A przy okazji moglibyśmy sprawdzić czy wrota hangaru się otwierają. Co Wy na to? - odezwał się do Franka i pozostałych.

Archibald

Isztar poprowadziła Archiego pokręconą trasą gdzieś przez tunele techniczne i inne dziwne miejsca, omijając wszystkie zagrożone miejsca. Rzut oka przez panoramiczną szybę i konsultacja z mapą pozwoliły Archibaldowi zorientować się, że znalazł się w okolicy głównej sekcji towarowej. Pomieszczenie, które widział, musiało zawierać osobiste przedmioty pasażerów i inny drobny sprzęt - był to szereg umieszczonych w ścianie kontenerów, które można było wyciągać i przenosić ramieniem dźwigu, obsługiwanego z niedalekiego terminala. Gdzieś tu też musiała znajdować się kapsuła ratunkowa dla załogi. Jednak kiedy chłopak już miał wziąć się za radosny szaber, na przeszkodzie stanął mu niespodziewany komunikat:

Wyglądało na to, że Archibald miał zbyt małe uprawnienia, by bawić się w magazyniera.

Alain, Catriona, Melathios + Kora

Zapasowy mostek nie wyglądał imponująco - wciągnięte na zewnątrz i podpięte do topornych interfejsów kluczowe obwody statku, wyglądające jak rakowa narośl w stalowym jelicie korytarza. Czerwone komunikaty błędów, awarii i uszkodzeń przewijały się długą listą na wszystkich ekranach, razem z alarmami o utracie sterowności, dehermetyzacji i kursie kolizyjnym z planetą.

Mel spróbował wydać kilka poleceń komputerowi; bez rezultatu. System zapasowy był nieintuicyjny i zalewany powodzią informacji ze statku, więc komunikacja z nim była bardzo utrudniona. Alain podszedł do problemu z drugiej strony - przywileje gubernatora obejmowały również wysokopoziomowy dostęp do komputera statku, więc miał możliwość zmuszenia systemu do posłuchania go. Niestety sukces był tylko częściowy - powłoka administracyjna co prawda zareagowała prawidłowo, ale nadal jedyne co można było zrobić, to przeglądać komunikaty, bez możliwości działnia. Dopiero zniecierpliwiona Catriona rozwiązała problem - kilka sprawnych ruchów w okablowaniu konsoli i przepięcie kilku wtyczek spowodowało zniknięcie obrazu i wygaszanie ekranów. Kiedy po pełnej napięcia chwili sterówka znów zaskoczyła, konsole paliły się uspokajającą zielenią. W tym czasie Kora starała się uspokoić bliską paniki Evę.

W tym samym czasie z komunikatora Alaina rozległo się urwane kaszlnięcie i cichy, zbolały głos wyszeptał:

- Gubernatorze... drugi pilot Jer Mervin melduje się..melduje się do służby. Proszę o wybaczenie mojego godnego pożałowania stanu... - mężczyzna po drugiej stronie znów się rozkaszlał - Jestem ciężko ranny...Zostało mi niewiele czasu. Proszę mnie nie ratować, tylko posłuchać...to krytycznie ważne...! - i zaczął przedstawiać procedurę awaryjnego "uziemiania" modułów. Pierwszym jej etapem powinno być wprowadzenie choćby zgrubnych koordynatów miejsca, na które miał odbyć się desant.

Bradock

Bradock wciągnął kombinezon; po dokładnym przyjrzeniu się strojowi, znalazł w nim mały narzędziownik, w którym znalazło się coś, czy można było pomóc sobie z drzwiami. Niestety, blacha okazała się na tyle oporna, że combitool się uszkodził. Mniejsza z tym - drzwi w końcu szarpnęły i otworzyły się szeroko, ukazując główny korytarz statku. Z progu żołnierz widział drzwi od hangaru i gdzieś dalej dojście do maszynowni. Z drugiej strony korytarza dobiegły go szybkie kroki i głosy kilku osób. W powietrzu czuć było spaleniznę i ciężki odór jakiejś chemii, a pokład pod stopami nieprzyjemnie wibrował i skrzypiał. Na podłodze leżały rozwalone, ciężkie skrzynie - to uderzenie jednej z nich w drzwi spowodowało uszkodzenie, z którym tak długo walczył.

Milton, Dante, Jeremiasz

Interwencja Dantego okazała się niepotrzebna - Bradock doskonale poradził sobie sam z drzwiami. Żołnierze odczekali chwilę w śluzie i wkroczyli do środka. Podejrzenia okazały się słuszne - w środku hangaru faktycznie musiał wybuchnąć pożar, ale teraz nie było już zagrożenia - automatyczny system gaśniczy spisał się na medal. Wszystko pokrywała śliska warstwa środka gaśniczego, tu i ówdzie zebrana w kłęby szarej piany. Wnętrze hangaru wyglądało jakby przeszło przez nie tornado - powywalane skrzynie, zniszczone suwnice, poskręcane elementy konstrukcyjne i zerwane mocowania. Jednak najważniejsze - prom orbitalny, który obecnie był najpewniejszą szansą opuszczenia "tonącego" okrętu - wyglądał na nieuszkodzony, choć niedaleko niego ziała czarna plama spalenizny. Poniewierające się na ziemi resztki węży i wypalone skorupy zbiorników wskazywały, że musiało zapalić się paliwo statku.

Kiedy trójka zwiadowców oceniała sytuację, do uszu Dantego dotarł słaby głos - Po..po...pomocy.... Komandos rozejrzał się, ale w panującym tu bałaganie nie mógł określić kierunku, z którego nadeszło wołanie. A może to było tylko przewidzenie?

Shinji, Mürrür

Doktor uruchomił system diagnostyczny modułu i w krótkim czasie zorientował się, co było powodem alarmu - kapsuły były zasilane bezpośrednio z maszynowni. W momencie, gdy statek doznał uszkodzenia generatorów, cała zapasowa moc została skierowana manualnym poleceniem do obsługi działających silników manewrowych, odcinając "mniej ważne" sekcje od energii. Shinji zastygł nad panelem, starając się zrozumieć coś ze skomplikowanego schematu przepływu mocy; błędna decyzja mogła zaważyć na losach całego statku. Murrur, który dobiegł do lekarza po chwili, nie miał takich dylematów - jedno spojrzenie na terminal i kilka kliknięć później komputer poinformował o przewróceniu zasilania kadzi i przerwaniu procedury awaryjnego wybudzania. Zamknięci w środku pozostali członkowie ekspedycji byli bezpieczni...a przynajmniej nieświadomi czekającego ich losu. Kiedy obaj mężczyźni spojrzeli na siebie z ulgą, dotarł do nich rozkaz gubernatora, by niezwłocznie kierować się do hangaru i czekającego tam promu.

Gdy dotarli do zapasowego mostka Melathios podłączył się do komputera, a następnie spróbował wydać kilka poleceń ale bez rezultatu, w końcu Catriona ocaliła sytuację restartując system. Nagle w komunikatorze gubernatora odezwał się głos.
- Gubernatorze... drugi pilot Jer Mervin melduje się...melduje się do służby. Proszę o wybaczenie mojego godnego pożałowania stanu...- Mężczyzna po drugiej stronie znów się rozkaszlał.- Jestem ciężko ranny...Zostało mi niewiele czasu. Proszę mnie nie ratować, tylko posłuchać...to krytycznie ważne...! -
Jer zaczął przedstawiać procedurę awaryjnego "uziemiania" modułów. Pierwszym jej etapem powinno być wprowadzenie choćby zgrubnych ko-ordynatów miejsca, na które miał odbyć się desant.
Melathios słysząc słowa pilota postanowił pomóc gubernatorowi, który i tak miał już ręce pełne roboty.
- Ja się zajmę koordynatami. Ty wprowadź statek na orbitę.- Mel powiedział do Alaina.
Melathios otworzył w wyświetlaczu okularów mapę planety i używając komunikatora rozpoczął wybieranie koordynatów lądowania. [test Sensors-0, Computers-1]
Nagle w komunikatorze odezwał się doktor.
- Halo, halo, czy ktoś mnie słyszy? Tu mówi Shinji Konohara, doktor medycyny. Znajduję się właśnie w pomieszczeniu z kadziami kriogenicznymi. Jak rozumiem wyciągamy prom orbitalny i ewakuujemy się do niego, tak? Wszystko pięknie panie gubernatorze, ale proszę powiedzieć mi jedno: co z tą cała masą ludzi, którzy dalej są w kadziach? Nie zamierzam się nigdzie stąd ruszyć dopóki nie będę pewien, że nic im się nie stanie. Właśnie ocaliłem ich od przymusowego wybudzania i dalej są pod moją kuratelą. Powtarzam, co z ludźmi w kadziach? Jak zamierzacie ich ewakuować?-
Melathios przełączył komunikator by odpowiedzieć doktorowi.
- Doktorze tu Mel. Gubernator jest w tej chwili zajęty wprowadzaniem statku na orbitę. Niech pan powie w jakim module się pan znajduję. Po zakończeniu stabilizowania statku rozpoczniemy desant modułów. Z tego co pamiętam z przemowy kapitana ludzie będący w kapsułach krio mogą być desantowani razem z modułem więc nie musi się pan o nich martwić, jednak niech pan potwierdzi swoją lokalizację doktorze.-
- Magazyn z hibernatorami obok maszynowni.- Odpowiedział Shinji.
- Proszę przejść do nas do maszynowni lub udać się do hangaru. Pańskim pacjentom nic nie grozi, zrzucimy ich gdy tylko gubernator wstawi statek na orbitę, nawet się nie zorientują jak blisko byli śmierci.- Mel zakończył transmisję i wrócił do szukania miejsca do zrzucenia modułów. Jedna lokacja wydała mu się idealna, trawiaste wzgórza w południowej części planety.
- Gubernatorze chyba znalazłem odpowiednie koordynaty. Prześle je panu jak tylko będziemy gotowi do zrzutu.- Melathios powiedział z uśmiechem. W końcu coś szło po jego myśli. Mel spojrzał jeszcze raz na mapę.
~Więc tak będzie wyglądał mój nowy dom.~ Pomyślał.

***

***

Niezależnie od tego, gdzie się znajdowaliście i co robiliście, wszyscy poczuliście to samo. Najpierw cały statek zadygotał, jakby zaraz miał się rozpaść; światła mrugnęły i zgasły, a po chwili zapaliły się awaryjne lampy, pogrążając statek w fluorescencyjnej, zielono-błękitnej poświacie i głębokich cieniach. Z drżenia narodził się potworny wizg, niczym przedśmiertny jęk zarzynanego zwierzęcia; coś zgrzytnęło, w głębiach stalowego lewiatana rozległ się daleki dźwięk eksplozji, a trzymający się na nogach pasażerowie doznali niemiłej sensacji, jakby znajdowali się w ostro jadącym pod górę wagoniku.

Po chwili wszystko się uspokoiło, choć zasilanie najwidoczniej nie wróciło do normy. Pikanie alarmu o utracie sterowności umilkło; w tej błogosławionej ciszy maszynowy głos zakomunikował:

Co prawda statek przestał spadać jak kamień i pasażerom nie groziło już rozbicie się o powierzchnię, ale nie znaczyło to wcale, że zrobiło się bezpieczniej...

Mel, Alain

Ustawianie koordynatów, mając do dyspozycji bardzo zgrubną i nie wiadomo kiedy aktualizowaną mapę oraz wyłącznie tekstową linię poleceń nie było prostym zadaniem, ale Mel poradził sobie z nim bez większych problemów. Komputer wypluł dokładność na maksymalnie 1500 m - moduły powinny pospadać tak, by nie trzeba było za daleko ich szukać. Przy okazji archeolog ścignął na swój osobisty komputer logi "czarnej skrzynki statku". Było ich za dużo, żeby coś z nich teraz wyczytać, ale późniejsza dokładna analiza powinna przynieść odpowiedź, co stało się ze statkiem.

Teraz pozostało tylko ustalić kolejność, w jakiej mają być spuszczane kontenery...i zdążyć na czas do promu, który miał zabrać wszystkich z dryfującego na orbicie wraku. Zanim jednak Alain sięgnął do konsolety, by wyświetlić manifest przewozowy, ekran znów rozjarzył się złą czerwienią. Tym razem nie był to komunikat o uszkodzeniach, ale coś równie niemiłego...i zaskakującego: ktoś włamał się do mainframe statku i uszkodził sterowniki modułów. Skala ataku nie była wielka, ale bolesna - dwa z dwunastu modułów zostały "uziemione". Co zaskakujące, według timestampu włam nastąpił zaledwie chwilę temu.

Archibald

Chwilę po tym, jak Isztar zakomunikowała pomyślne wykonanie zadania, konsola sterująca modułem zamrugała i przeładowała się, tym razem nie żądając żadnych głupich potwierdzeń. Według terminala,w magazynie znajdowała się 60 "slotów" - każdy z indywidualnym numerem i przypisanym mu imieniem i nazwiskiem. Musiały zawierać rzeczy załogi i kolonistów. Ramię dźwigu mogło ładować je na albo na podłogę, albo bezpośrednio do kapsuły. Tak czy inaczej, Archibald mógł zacząć swój szaber...