[Żul: Zaciemnienie] Wesołych Świąt - Strona 7

MistrzKamil · 09-02-2014, 15:44

Rozglądam się za jakimiś szafami i przez drzwi do sąsiednich pomieszczeń

Anonim · 09-02-2014, 21:01

Wiadomości ogólne:
Ryszard wróci w przyszłym tygodniu.

Wiadomości szczególne:
Dwójka Żuli wparowała na salony i zaczęła przetrzepywać szafki. Było tu ich bez liku. Wszystkie drogie. Pedalstwo w luksusach żyje, a porządni obywatele po jakichś betonowych pustostanach muszą kryć się. Zdzich przejrzał kąty na parterze, ale aż mu się zakręciło w głowie od przepychu. Najważniejsze z tego wszystkiego, że po pierwsze primo nie ma tu nikogo, a po drugie primo barek jest pełen. Ale właściwie czego tu chcecie po pokonaniu adwersarza ludzkości? Jakbyście znali trochę kultury to byście wiedzieli, że gdyby z Sauronem walczyła Drużyna Pierdziela to pokonaliby go jeszcze w pierwszym rozdziale i nie trzeba by było w pytę długiego tekstu dzielić na trzy książki i trzy filmy. Ale pieprzyć Saurona, bo przecież to fikcyjna postać jest, a tutaj mamy rzeczywistość. Oblewacie zwycięstwo nad siłami zła? To raczej retoryczne, ale może jeszcze coś byście chcieli pokombinować oprócz picia? Hy, i obwąchajcie butelki, niewiadomo w czyjej dupie były.

Tym czasem zupełnie gdzieś indziej. I kiedyindziej.
- Nie. - odpowiedział Vel cicho pociągając nosem, roniąc łzy i za wszelką cenę starając się nie patrzeć na swoją matkę i noworodka.
- Ona wie. - powiedział Duch - Jeszcze tu wrócimy. - dodał i nagle znalazłeś się przy innym murze w tej samej pozycji. Siedziałeś na śniegu, ale z przyczyn obiektywnych nie miałeś zimnego tyłku. W każdym razie całkiem ci nieprzyjemnie tak fizycznie jak i psychicznie. Widok swoich narodzin zupełnie cię rozkleił. Jest ciemno, niemal zupełnie, choć gdzieśtam niebo jest oświetlane przez światła miasta. Obejrzałeś się za siebie, ale niemal nic nie zobaczyłeś oprócz Ducha stojącego kilka metrów dalej. Patrzył w zachmurzone, mroczne niebo. Wydawało ci się, że zima będzie trwała wiecznie i zawsze będzie szara i ponura. Nagle cisza została przerwana przez czyjeś kroki. Ktoś brnie przez śnieg. Duch niezważając na to odezwał się:
- Pamiętasz swoją pierwszą ucieczkę z sierocińca? Taką prawdziwą, w której rzeczywiście udało ci się uciec. Miałeś wtedy jedenaście lat. Pamiętasz co cię skłoniło, żeby uciec i równocześnie zostawić tego drugiego? - w czasie, gdy to mówił kroki były bliższe, co raz bliższe. Zdążysz odpowiedzieć zanim ten ktoś się pojawi, ale już możesz podejrzewać kto to. Jakie miałeś wtedy życie? Co miałeś wtedy w głowie? Czemu sierociniec nie ukształtował cię tak jak powinien tylko wyrosłeś... na takiego, którym jesteś.

Stalowy · 09-02-2014, 23:13

Rychu postanowił przywłaszczyć sobie paralizator i kajdanki. Alkoholu z baru nie tknął, bo to obrzydlistwo i w ogóle. Można by było sprawdzić czy drań nie ma po domu upchanych przydatnych rzeczy - latarki, zapasowych baterii i takich tam.
Hmmm... może zwyrol przychodził do zboczeńca dać się wyruchać?

Przydałoby się w sumie przesłuchać pedała zanim drań zejdzie. Trzeba by tylko udzielić pierwszej pomocy.

Gargamel · 10-02-2014, 19:30

- Ona wie. - powiedział Duch - Jeszcze tu wrócimy. - dodał.
Te słowa zaniepokoiły Vela, lecz również rozpaliły ciekawość. Duch, choć skurwysyna kawał mógłby, jeśli by zechciał objawić mu kim jest jego ojciec. Wiesiek miał pewne bardzo niemiłe przeczucie. Nie dane mu było jednak się na nim skupić bo oto ponownie przeneśli się w czasie i przestrzeni. Zima. Śnieg po kolana. Środek zimy. Wiesiu odczuł to z dziwną ulgą bowiem zimno stłumiło ból złananego nosa i obitego ciała. Tyle że na dłuższą metę to zimno przenikało do szpiku kości toteż po chwili zaczął dzwonić zębami. amtejsze zimy były sroższe od obecnych. Duch klapnął sobie na tyłku kilka metrów dalej i jak pojeb gapił się w niebo. "Czeka na ufo czy co" - pomyślał sobie, lecz zanim zdążył w myślach sformułować pytanie ciszę przerwały zbliżające się kroki osoby brnącej przez śnieg.Duch przemówił. W głowie Vela film życia cofał się w przyspieszonym tempie. Pamiętał. Tylko problem polegał na tym jak przekazać wiadomość nie narażając się na gorszy wpierdol. I wtedy z szarej oddali pamięci usłyszał śpiew.

[MEDIA]http://youtube.com/watch?v=JIMGTZMLkpk&desktop_uri=%2Fwatch%3Fv%3DJIM GTZMLkpk[/MEDIA]

Wiedział, że to nie jego głos śpiewa a pomimo to ta pastorałka utkwiła mu w pamięci. Czyżby to było głos... Jego matki? Tylko dlaczego i skąd? Przecież jej tu nie ma... "Mylisz się, ona zawsze będzie z tobą, bo jest w Tobie, kretynie" - powiedział w myślach jego własny głos. Ta cała układanka nie miała żadnego sensu. Duch, wpierdol, narodziny, ucieczka z sierocińca. "Chyba oszalałem, a to wszystko to sen wariata, moja kara, moja pokuta". Z pozycji siedzącej padł na oba kolana nie dbając już o nic.
- Boże, nie modliłem się do ciebie od wielu lat. Jeśliś naprawdę miłosierdziem pomóż mi przezwyciężyć szatata trawiącego moją duszę i ciało. Bętę twój, Totus Tuus. Amen - niezgrabną modlitwę i przysięgę porwał zimny grudniowy wiatr. Kroki z każdą chwilą się zbliżały a szatan w postaci ducha ani myślał znikać. Chyba wciąż czekał na odpowiedź.
- Pamiętam - powiedział grobowym głosem a pastorałka w jego głowie wciąż brzmiała. Pastorałka mająca przynieść ludziom zbawienie nie napawała go otuchą ani na jotę.
- Ubzduraliśmy sobie że będziemy wolni, bez nakazów, przykazów i jakiejkolwiek władzy. Że będziemy poszukiwaczami przygód. Byliśmy młodzi, głupi, naiwni. Ja na dodatek byłem uparty i zdeterminowany. On stchórzył. Nie sądził, że będę chciał iść dalej. Chciał zawrócić. Wtedy miałem mu to za złe. Teraz... teraz wiem, że miał w głowie więcej oleju niż ja, bo moja wędrówka wciąż trwa i stała się mordęgą, podczas gdy on... On pewnie ma żonę dom, dzieci, pracę i perspektywy. Ja, no cóż. Miałem dom, żonę, ale odeszła z innym zostawiając mnie z niczym. Potem dowiedziałem się, że była w ciąży. Oby to było jego dziecko. Przynajmniej nie musiałoby się wstydzić takiego ojca jak ja.

Anonim · 11-02-2014, 21:57

Vel wyspowiadał się Duchowi, a gdy dokończył swoją opowieść dostrzegł niewielką sylwetkę, która do nich się zbliżyła. To był Vel. A przynajmniej dzieciak, który nim będzie za lat wiele. Narazie miał jedenaście lat, a życie stoi przed nim otworem. Na razie jednak. Jednak czekało go wyłącznie cierpienie, które ukoi jedynie alkohol.
- Panowie nie z eM-O? - zapytał mały Vel. Oczywiście, że nie byli z M.O., bo przecież gdyby byli to by nie siedzieli w śniegu jak ostatnie żule. To pewnie ci dobrzy, złodzieje albo zbóje, a przecież mały Vel nie miał nic przy sobie, więc niby co mogli mu zabrać? Co najwyżej porwać w niewiadomym celu, ale przynajmniej dostałby za darmo żarcia. W sumie w małej główce Vela kreowała się pozytywna przyszłość poszukiwacza przygód. Nic nie wiedział o pedofilach, choć w sierocińcu zdarzały się gwałty to on sam ani żaden z jego najbliższych znajomych nie padł ofiarą tego procederu. Procederu wiążącego się nierozerwalnie z budynkiem sierocińca.

Wracając jednak do dorosłego Vela to w sumie już uspokoił dupę (no bo mu zamarzła), ale... no dobrze, powiedzmy, że jest na skraju załamania nerwowego. Wtem Duch przemówił głosem jakby bardziej swoiskim:
- Nie miej tylko załamania nerwowego. - słowa były kierowane do ciebie, ale mały Vel odpowiedział
- Nigdy nie miałem żadnych złamań. Nie chcę mieć. - trochę jakby ze strachem, a trochę z arogancją młodego poszukiwacza przygód

------------------------------------------------------------------------

Ryszard, Zdzichu - macie jakieś pomysły, żeby wybudzić pedała? No bo ma silnie poparzony przełyk spawem Ryszarda... potrzebne są finezyjne sposoby budzenia. Może jakieś przepisy soczków? Lodówka jest pełna wszystkiego co byście chcieli i nie. Ponadto Ryszard znalazł wszystko czego szukał.

Gargamel · 11-02-2014, 22:41

Patrzył i oczom swoim nie wierzył. Przed nim stał on sam w wieku jedenastu lat, młody poszukiwacz przygód, gówniarz, który spieprzy sobie całe życie. Dorosły Vel bez słowa zciądnął swoją brudną kurtkę i podał ją chłopakowi.
- Ubierz to, bęcie ci trochę cieplej. - to było odruch, i nie chodziło tylko o fakt, że zadbał o samego siebie. On, zawsze pragnął mieć kogoś kogo by kochał, kim mógłby się opiekować. Pewnie dlatego mieszkał z kilkoma bezdomnymi dzieciakami. Na swój sposób troszczył się o niech, martwił. Ze wzajemnością. To były piękne czasy, choć było naprawdę ciężko. Z odchłani pamięci powracały obrazy. Obraz tego dnia, kiedy uciekł z sierocińca a bezdomny menel, momimo siarczystego mrozu ofiarował mu swój najcenniejszy skarb - brudną, śmierdzącą kurtkę mogącą zapewnić przeżycie. I nagle słowa ducha skierowane do nich obu bijące z siłą cepa. Teraz mógł zmienić bieg historii. Miał szansę naprawić swoje życie.
- My nie z tych niebieskich podfruwajek - wypalił bezwiednie określeniem, które wymyślił w sierocińcu. Dopiero po chwili zdał sobie sprawę z głupoty jaką palnął. Dzieciak mogłby się wystraszyć, choć do płochliwych nigddy nie należał.Vel był zdecydowany.
- Przykucnij tu obok. Mam ci wiele do opowiedzenia - powiedział - Bardzo mi zależy, żebyś wysłuchał tego co chcę ci powiedzieć. To może pomóc nam obu.

Anonim · 12-02-2014, 22:25

Młody przykucnął obok Starego. Duch wstał i odszedł za róg. Stanął tam. Było słychać, że po prostu tam stanął w mroku. Dzieciak z kolei gotów jest do ucieczki. Czujesz to. Słucha co masz mu do powiedzenia, ale sam nic nie mówi.

Stalowy · 12-02-2014, 22:55

Rysiek zastanowił się poważnie po czym przez szmatę wziął z barku jakąś śmierdzącą dupą butelkę i nalał z niej do któregoś z kielichów (błe, ohydne szkło) prawie całość. Dodał trochę soków i różnych losowych pierdół z lodówki takich jak sos sojowy czy chilli, po czym bezczelnie zmieszał to widelcem. Na koniec skupił na wywarze swoją nadludzką moc bimbromantyczną i naenergetyzował powstałą w ten sposób plugawą abominację porządnego trunku.

Na koniec skuł zboka i napoił go tym świństwem. Rence kture leczo.

Gargamel · 12-02-2014, 23:01

Taak -teraz była chwila prawdy. Duch odszedł w mrok. Dobrze widać wyczuł intencje starego, który miał zamiar otworzyć się przed młodym.
- Możesz mi nie wierzyć, ale nazywam się Wiesław Welczyński. Urodziłem się w szpitalu na Mokotowie 24.12.1970 Obecnie mieszkam, a raczej mieszkałem w sirocińcu przy pogodnej, na Woli. Uciekłem z niego w wigilię 81 roku. Tak, młodzieńcze, nie mylisz się w osądzie. Ten osobnik nie jest obłąkany. Jestem tobą. Jesteśmy jedną i tą samą osobą. Wiem o tobie, a właściwie o sobie wszystko. Udowodnię ci to. W bójce z Benkiem Sapiechą, w ubiegłym miesiącu straciłeś ząb. Benek miał pecha. Ten kopniak w jaja rozłożył go dokumentnie. Sprałeś mu mordę za co miałeś tydzień w kozie i długą rozmowę z Sekutnicą, która rózgą sprała nam tyłek. W ubiegłe wakacje złamałeś rękę w dwóch miejscach. Po nocach śni ci się pewna kobieta. - zakończył udowadnianie kim jest. Teraz nadeszła najważniejsza część. Stary Wiesiek opowiedział młodemu o tej ucieczce tak jak by przy niej był, przytoczył dosłownie każde słowo, myśl, wątpliwości jakie wówczas miał. Idąc dalej przedstawił wszystko co zrobi, oraz konsekwencje tych czynów. No i dalsza hostoria życia Wiesława Welczyńskiego, zawnego Velem. Wszystkie informacje podał młodemu na tacy, dorozpatrzenia.
- Dla mnie nie ma już drogi wyjścia, ale ty, Wiesiu możesz zmienić naszą przyszłość. Jeśli byś teraz wrócił po Bartka, i razem zawrócili wszystko to, co ci opowiedziałem by się nie wydarzyło. Nie przegrałbyś życia w loteri losu, rozumiesz? To właśnie od tej ucieczki zaczął się mój upadek. - zmarźnięty, szczękający zębami padł na kolana składając dłonie jak do modlitwy - Błagam cię, zawróć z tej drogi, puki jeszcze masz szansę i... - Sięgnął pod koszulę. W blasku księżyca zalśnił prawdziwie największy skarb Vela - medalik z św.Krzysztofem. rozpiął łańcuszek zdjął medalik z szyi. Zapiął ponownie po czym założył na szyję swojego młodszego ja. - Noś go, ędzie cię ochraniał, jak zawsze ochraniał mnie. To prezent od mojej córki. - po tych słowach powoli z trudem wstał rozglądając się za duchem. Raz jeszcze spojrzał na swoje młodsze wydanie - Pamiętaj o moich słowach. - przestrzegł go a do ducha zaś powiedział - Chyba już czas

MistrzKamil · 13-02-2014, 18:58

Oj Rysiu Rysiu
Biorę świeże ogórki, myję, ucieram, lekko sole i dodaję duużo śmietany i kefiru, mały ząbek czosnku, ale to maleńki.
Delikatnie trzeba, coby nam nie kipnął

09-02-2014, 15:44	#61
MistrzKamil Reputacja: 1	Rozglądam się za jakimiś szafami i przez drzwi do sąsiednich pomieszczeń __________________ Pływał raz po morzu kucharz w rękach praktyk był onana a załoga się dziwiła skąd w kawie śmietana

10-02-2014, 19:30	#64
Gargamel Reputacja: 1	- Ona wie. - powiedział Duch - Jeszcze tu wrócimy. - dodał. Te słowa zaniepokoiły Vela, lecz również rozpaliły ciekawość. Duch, choć skurwysyna kawał mógłby, jeśli by zechciał objawić mu kim jest jego ojciec. Wiesiek miał pewne bardzo niemiłe przeczucie. Nie dane mu było jednak się na nim skupić bo oto ponownie przeneśli się w czasie i przestrzeni. Zima. Śnieg po kolana. Środek zimy. Wiesiu odczuł to z dziwną ulgą bowiem zimno stłumiło ból złananego nosa i obitego ciała. Tyle że na dłuższą metę to zimno przenikało do szpiku kości toteż po chwili zaczął dzwonić zębami. amtejsze zimy były sroższe od obecnych. Duch klapnął sobie na tyłku kilka metrów dalej i jak pojeb gapił się w niebo. "Czeka na ufo czy co" - pomyślał sobie, lecz zanim zdążył w myślach sformułować pytanie ciszę przerwały zbliżające się kroki osoby brnącej przez śnieg.Duch przemówił. W głowie Vela film życia cofał się w przyspieszonym tempie. Pamiętał. Tylko problem polegał na tym jak przekazać wiadomość nie narażając się na gorszy wpierdol. I wtedy z szarej oddali pamięci usłyszał śpiew. [MEDIA]http://youtube.com/watch?v=JIMGTZMLkpk&desktop_uri=%2Fwatch%3Fv%3DJIM GTZMLkpk[/MEDIA] Wiedział, że to nie jego głos śpiewa a pomimo to ta pastorałka utkwiła mu w pamięci. Czyżby to było głos... Jego matki? Tylko dlaczego i skąd? Przecież jej tu nie ma... "Mylisz się, ona zawsze będzie z tobą, bo jest w Tobie, kretynie" - powiedział w myślach jego własny głos. Ta cała układanka nie miała żadnego sensu. Duch, wpierdol, narodziny, ucieczka z sierocińca. "Chyba oszalałem, a to wszystko to sen wariata, moja kara, moja pokuta". Z pozycji siedzącej padł na oba kolana nie dbając już o nic. - Boże, nie modliłem się do ciebie od wielu lat. Jeśliś naprawdę miłosierdziem pomóż mi przezwyciężyć szatata trawiącego moją duszę i ciało. Bętę twój, Totus Tuus. Amen - niezgrabną modlitwę i przysięgę porwał zimny grudniowy wiatr. Kroki z każdą chwilą się zbliżały a szatan w postaci ducha ani myślał znikać. Chyba wciąż czekał na odpowiedź. - Pamiętam - powiedział grobowym głosem a pastorałka w jego głowie wciąż brzmiała. Pastorałka mająca przynieść ludziom zbawienie nie napawała go otuchą ani na jotę. - Ubzduraliśmy sobie że będziemy wolni, bez nakazów, przykazów i jakiejkolwiek władzy. Że będziemy poszukiwaczami przygód. Byliśmy młodzi, głupi, naiwni. Ja na dodatek byłem uparty i zdeterminowany. On stchórzył. Nie sądził, że będę chciał iść dalej. Chciał zawrócić. Wtedy miałem mu to za złe. Teraz... teraz wiem, że miał w głowie więcej oleju niż ja, bo moja wędrówka wciąż trwa i stała się mordęgą, podczas gdy on... On pewnie ma żonę dom, dzieci, pracę i perspektywy. Ja, no cóż. Miałem dom, żonę, ale odeszła z innym zostawiając mnie z niczym. Potem dowiedziałem się, że była w ciąży. Oby to było jego dziecko. Przynajmniej nie musiałoby się wstydzić takiego ojca jak ja. __________________ Gargamel. I wszystko jasne

11-02-2014, 22:41	#66
Gargamel Reputacja: 1	Patrzył i oczom swoim nie wierzył. Przed nim stał on sam w wieku jedenastu lat, młody poszukiwacz przygód, gówniarz, który spieprzy sobie całe życie. Dorosły Vel bez słowa zciądnął swoją brudną kurtkę i podał ją chłopakowi. - Ubierz to, bęcie ci trochę cieplej. - to było odruch, i nie chodziło tylko o fakt, że zadbał o samego siebie. On, zawsze pragnął mieć kogoś kogo by kochał, kim mógłby się opiekować. Pewnie dlatego mieszkał z kilkoma bezdomnymi dzieciakami. Na swój sposób troszczył się o niech, martwił. Ze wzajemnością. To były piękne czasy, choć było naprawdę ciężko. Z odchłani pamięci powracały obrazy. Obraz tego dnia, kiedy uciekł z sierocińca a bezdomny menel, momimo siarczystego mrozu ofiarował mu swój najcenniejszy skarb - brudną, śmierdzącą kurtkę mogącą zapewnić przeżycie. I nagle słowa ducha skierowane do nich obu bijące z siłą cepa. Teraz mógł zmienić bieg historii. Miał szansę naprawić swoje życie. - My nie z tych niebieskich podfruwajek - wypalił bezwiednie określeniem, które wymyślił w sierocińcu. Dopiero po chwili zdał sobie sprawę z głupoty jaką palnął. Dzieciak mogłby się wystraszyć, choć do płochliwych nigddy nie należał.Vel był zdecydowany. - Przykucnij tu obok. Mam ci wiele do opowiedzenia - powiedział - Bardzo mi zależy, żebyś wysłuchał tego co chcę ci powiedzieć. To może pomóc nam obu. __________________ Gargamel. I wszystko jasne Ostatnio edytowane przez Gargamel : 11-02-2014 o 22:46.

12-02-2014, 23:01	#69
Gargamel Reputacja: 1	Taak -teraz była chwila prawdy. Duch odszedł w mrok. Dobrze widać wyczuł intencje starego, który miał zamiar otworzyć się przed młodym. - Możesz mi nie wierzyć, ale nazywam się Wiesław Welczyński. Urodziłem się w szpitalu na Mokotowie 24.12.1970 Obecnie mieszkam, a raczej mieszkałem w sirocińcu przy pogodnej, na Woli. Uciekłem z niego w wigilię 81 roku. Tak, młodzieńcze, nie mylisz się w osądzie. Ten osobnik nie jest obłąkany. Jestem tobą. Jesteśmy jedną i tą samą osobą. Wiem o tobie, a właściwie o sobie wszystko. Udowodnię ci to. W bójce z Benkiem Sapiechą, w ubiegłym miesiącu straciłeś ząb. Benek miał pecha. Ten kopniak w jaja rozłożył go dokumentnie. Sprałeś mu mordę za co miałeś tydzień w kozie i długą rozmowę z Sekutnicą, która rózgą sprała nam tyłek. W ubiegłe wakacje złamałeś rękę w dwóch miejscach. Po nocach śni ci się pewna kobieta. - zakończył udowadnianie kim jest. Teraz nadeszła najważniejsza część. Stary Wiesiek opowiedział młodemu o tej ucieczce tak jak by przy niej był, przytoczył dosłownie każde słowo, myśl, wątpliwości jakie wówczas miał. Idąc dalej przedstawił wszystko co zrobi, oraz konsekwencje tych czynów. No i dalsza hostoria życia Wiesława Welczyńskiego, zawnego Velem. Wszystkie informacje podał młodemu na tacy, dorozpatrzenia. - Dla mnie nie ma już drogi wyjścia, ale ty, Wiesiu możesz zmienić naszą przyszłość. Jeśli byś teraz wrócił po Bartka, i razem zawrócili wszystko to, co ci opowiedziałem by się nie wydarzyło. Nie przegrałbyś życia w loteri losu, rozumiesz? To właśnie od tej ucieczki zaczął się mój upadek. - zmarźnięty, szczękający zębami padł na kolana składając dłonie jak do modlitwy - Błagam cię, zawróć z tej drogi, puki jeszcze masz szansę i... - Sięgnął pod koszulę. W blasku księżyca zalśnił prawdziwie największy skarb Vela - medalik z św.Krzysztofem. rozpiął łańcuszek zdjął medalik z szyi. Zapiął ponownie po czym założył na szyję swojego młodszego ja. - Noś go, ędzie cię ochraniał, jak zawsze ochraniał mnie. To prezent od mojej córki. - po tych słowach powoli z trudem wstał rozglądając się za duchem. Raz jeszcze spojrzał na swoje młodsze wydanie - Pamiętaj o moich słowach. - przestrzegł go a do ducha zaś powiedział - Chyba już czas __________________ Gargamel. I wszystko jasne Ostatnio edytowane przez Gargamel : 12-02-2014 o 23:06.

13-02-2014, 18:58	#70
MistrzKamil Reputacja: 1	Oj Rysiu Rysiu Biorę świeże ogórki, myję, ucieram, lekko sole i dodaję duużo śmietany i kefiru, mały ząbek czosnku, ale to maleńki. Delikatnie trzeba, coby nam nie kipnął __________________ Pływał raz po morzu kucharz w rękach praktyk był onana a załoga się dziwiła skąd w kawie śmietana

09-02-2014, 21:01	#62
Anonim Reputacja: 1	Wiadomości ogólne: Ryszard wróci w przyszłym tygodniu. Wiadomości szczególne: Dwójka Żuli wparowała na salony i zaczęła przetrzepywać szafki. Było tu ich bez liku. Wszystkie drogie. Pedalstwo w luksusach żyje, a porządni obywatele po jakichś betonowych pustostanach muszą kryć się. Zdzich przejrzał kąty na parterze, ale aż mu się zakręciło w głowie od przepychu. Najważniejsze z tego wszystkiego, że po pierwsze primo nie ma tu nikogo, a po drugie primo barek jest pełen. Ale właściwie czego tu chcecie po pokonaniu adwersarza ludzkości? Jakbyście znali trochę kultury to byście wiedzieli, że gdyby z Sauronem walczyła Drużyna Pierdziela to pokonaliby go jeszcze w pierwszym rozdziale i nie trzeba by było w pytę długiego tekstu dzielić na trzy książki i trzy filmy. Ale pieprzyć Saurona, bo przecież to fikcyjna postać jest, a tutaj mamy rzeczywistość. Oblewacie zwycięstwo nad siłami zła? To raczej retoryczne, ale może jeszcze coś byście chcieli pokombinować oprócz picia? Hy, i obwąchajcie butelki, niewiadomo w czyjej dupie były. Tym czasem zupełnie gdzieś indziej. I kiedyindziej. - Nie. - odpowiedział Vel cicho pociągając nosem, roniąc łzy i za wszelką cenę starając się nie patrzeć na swoją matkę i noworodka. - Ona wie. - powiedział Duch - Jeszcze tu wrócimy. - dodał i nagle znalazłeś się przy innym murze w tej samej pozycji. Siedziałeś na śniegu, ale z przyczyn obiektywnych nie miałeś zimnego tyłku. W każdym razie całkiem ci nieprzyjemnie tak fizycznie jak i psychicznie. Widok swoich narodzin zupełnie cię rozkleił. Jest ciemno, niemal zupełnie, choć gdzieśtam niebo jest oświetlane przez światła miasta. Obejrzałeś się za siebie, ale niemal nic nie zobaczyłeś oprócz Ducha stojącego kilka metrów dalej. Patrzył w zachmurzone, mroczne niebo. Wydawało ci się, że zima będzie trwała wiecznie i zawsze będzie szara i ponura. Nagle cisza została przerwana przez czyjeś kroki. Ktoś brnie przez śnieg. Duch niezważając na to odezwał się: - Pamiętasz swoją pierwszą ucieczkę z sierocińca? Taką prawdziwą, w której rzeczywiście udało ci się uciec. Miałeś wtedy jedenaście lat. Pamiętasz co cię skłoniło, żeby uciec i równocześnie zostawić tego drugiego? - w czasie, gdy to mówił kroki były bliższe, co raz bliższe. Zdążysz odpowiedzieć zanim ten ktoś się pojawi, ale już możesz podejrzewać kto to. Jakie miałeś wtedy życie? Co miałeś wtedy w głowie? Czemu sierociniec nie ukształtował cię tak jak powinien tylko wyrosłeś... na takiego, którym jesteś.

09-02-2014, 23:13	#63
Stalowy Reputacja: 1	Rychu postanowił przywłaszczyć sobie paralizator i kajdanki. Alkoholu z baru nie tknął, bo to obrzydlistwo i w ogóle. Można by było sprawdzić czy drań nie ma po domu upchanych przydatnych rzeczy - latarki, zapasowych baterii i takich tam. Hmmm... może zwyrol przychodził do zboczeńca dać się wyruchać? Przydałoby się w sumie przesłuchać pedała zanim drań zejdzie. Trzeba by tylko udzielić pierwszej pomocy.

11-02-2014, 21:57	#65
Anonim Reputacja: 1	Vel wyspowiadał się Duchowi, a gdy dokończył swoją opowieść dostrzegł niewielką sylwetkę, która do nich się zbliżyła. To był Vel. A przynajmniej dzieciak, który nim będzie za lat wiele. Narazie miał jedenaście lat, a życie stoi przed nim otworem. Na razie jednak. Jednak czekało go wyłącznie cierpienie, które ukoi jedynie alkohol. - Panowie nie z eM-O? - zapytał mały Vel. Oczywiście, że nie byli z M.O., bo przecież gdyby byli to by nie siedzieli w śniegu jak ostatnie żule. To pewnie ci dobrzy, złodzieje albo zbóje, a przecież mały Vel nie miał nic przy sobie, więc niby co mogli mu zabrać? Co najwyżej porwać w niewiadomym celu, ale przynajmniej dostałby za darmo żarcia. W sumie w małej główce Vela kreowała się pozytywna przyszłość poszukiwacza przygód. Nic nie wiedział o pedofilach, choć w sierocińcu zdarzały się gwałty to on sam ani żaden z jego najbliższych znajomych nie padł ofiarą tego procederu. Procederu wiążącego się nierozerwalnie z budynkiem sierocińca. Wracając jednak do dorosłego Vela to w sumie już uspokoił dupę (no bo mu zamarzła), ale... no dobrze, powiedzmy, że jest na skraju załamania nerwowego. Wtem Duch przemówił głosem jakby bardziej swoiskim: - Nie miej tylko załamania nerwowego. - słowa były kierowane do ciebie, ale mały Vel odpowiedział - Nigdy nie miałem żadnych złamań. Nie chcę mieć. - trochę jakby ze strachem, a trochę z arogancją młodego poszukiwacza przygód ------------------------------------------------------------------------ Ryszard, Zdzichu - macie jakieś pomysły, żeby wybudzić pedała? No bo ma silnie poparzony przełyk spawem Ryszarda... potrzebne są finezyjne sposoby budzenia. Może jakieś przepisy soczków? Lodówka jest pełna wszystkiego co byście chcieli i nie. Ponadto Ryszard znalazł wszystko czego szukał.

12-02-2014, 22:25	#67
Anonim Reputacja: 1	Młody przykucnął obok Starego. Duch wstał i odszedł za róg. Stanął tam. Było słychać, że po prostu tam stanął w mroku. Dzieciak z kolei gotów jest do ucieczki. Czujesz to. Słucha co masz mu do powiedzenia, ale sam nic nie mówi.

12-02-2014, 22:55	#68
Stalowy Reputacja: 1	Rysiek zastanowił się poważnie po czym przez szmatę wziął z barku jakąś śmierdzącą dupą butelkę i nalał z niej do któregoś z kielichów (błe, ohydne szkło) prawie całość. Dodał trochę soków i różnych losowych pierdół z lodówki takich jak sos sojowy czy chilli, po czym bezczelnie zmieszał to widelcem. Na koniec skupił na wywarze swoją nadludzką moc bimbromantyczną i naenergetyzował powstałą w ten sposób plugawą abominację porządnego trunku. Na koniec skuł zboka i napoił go tym świństwem. Rence kture leczo.