Dekline

Bjørg widząc że baron się wycofuje rzucił się na niego w typowym dla barbarzyńce szale. Pomimo tego że Ernst był dalej, pierwszy dotarł do barona, wiec Bjørg zdążył już jedynie rzucić się na próbuącego wstać barona. Na honorową walkę, litość czy inne bzdety nie było tu miejsca. Barbarzyńca silnym ruchem odciął głowe bezradnej postaci, podniósł ją do góry i przejechał językiem po jeszcze pokrytym potem policzku zdekapitowanej ofiary a następnie obrócił się w stronę kapłana - jedynego pozostałego przy życiu kultystę.

Gdzie teraz jest twój mistrz? - Szaleńczy rehot wypełnił sale....

 

Inferian

Głowa odłączona od ciała nigdy nie może stanowić całości. Bjørg jak na barbarzyńcę przystało zrobił to co należy. Ciało barona leżało na posadzce, z jego szyi sączyła się krew, jego głowa spoczywała w dłoniach. Niemal, że w tym samym momencie małe demony rozproszyły się. Nie miały celu i znikły ich pan zginął, a zostały wezwane aby mu pomóc. Jak wiać marnie wykonały postawione przed nimi zadanie.


Kapłan zląkł się, nie widział co powiedzieć. Stał tak chwilę. Dało się zobaczyć, że prowadzić walkę sam ze sobą. Ciężko było powiedzieć co ma zamiar zrobić, ale żadna kula ognia nie miała tutaj sensu. Zaklęcia wyższego stopnia wymagają czasu, a takowy nie dysponował. Po chwili ruchem ręki włożył coś sobie do buzi. Nie minęło kilka minut gdy to z jego buzi zaczęła wychodzić piana, a on sam opadł bezwładnie na ziemię. To był koniec. Walka się skończyła. Ewidentnie porażą kultystów. Koniec, który nie był ostatecznym, końcem.

 

Dekline

Bjørg rechotał jeszcze przez chwile, lecz wnet przypomniał sobie o kamieniu. Za dużo w życiu zobaczył aby nie wiedzieć czym może skończyć się posiadanie kamienia przez kogokolwiek. Podszedł do ciała barona w poszukiwaniu tegoż, z zamiarem rozbicia go w drobny pył. Działał szybko i z zaskoczenia aby reszta towarzyszy, a zwłaszcza Carl, nie zauważyli co barbarzyńca chce zrobić.

 

archiwumX

Carl po walce rozejrzał po czym dozbroił się, czyli wziął goblińską dzidę, jeden z mieczy. Następnie pomny obowiązków wobec bezpieczeństwa Elbet zaczął zbierać dowody do raportu dla dowódców w postaci znaku Khorna, szaty kapłana, którą zawinął za pazuchę, reszty kartek ze zwłok. Na koniec podszedł do barona i po stwierdzeniu, że nie ma złowrogiego kamienia zapytał najbliższych Bjørga i Ernsta:
Nie ma tu kamienia, pomożecie szukać?

A następnie głośno, tak aby wszyscy towarzysze go usłyszeli, powiedział:
Nie wydaje się wam podejrzane, że wygląda na to, że dwie miejscowe sekty mają tu siedzibę?

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

Ulli

- Dwie w jednym miejscu? Byłoby to dziwne. Skąd taki wniosek?

Tak naprawdę nie bardzo go to obchodziło. Był pochłonięty szabrowaniem zwłok. Najważniejsze były dla niego pieniądze, które mieli przy sobie kultyści. Starał się zagarnąć jak najwięcej na wypadek, gdyby inni nie chcieli równo dzielić łupów. Kamień już spisał na straty, bo przy zwłokach barona byli już Bjørg i Ernst.

- Niech ktoś kto ma worek weźmie głowę barona na dowód. Może zawiniemy ją w jedną z szat kultystów żeby nie rzucała się w oczy. Pośpieszcie się, musimy jeszcze odwiedzić posiadłość barona. Tam dopiero się obłowimy.

Mówiąc ostatnie zdanie uśmiechnął się pod nosem. Być może ta robota ustawi go na długie lata.

 

archiwumX

Carl odkrzyknął:
- Mi się wydaje, że z wejścia do tych lochów zaatakowali nas kultyści, których symbole to gwiazda, bodajże są byli wyznawcami ognia! Ale rzeczywiście u barona może znajdziemy wskazówki do tej zagadki!

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

MagMa

Nagle rozwiały się wezwane przez barona stwory, ucichł szczęk metalu. Walka była skończona. Sala przedstawiała koszmarny widok mieszaniny zwłok. Obok siebie leżały trupy kultystów i ich wcześniejszych ofiar. Ironia losu...

Nie był to jednak czas na refleksje. Arthes prowizorycznie przewiązała otrzymaną ranę, po czym wraz z innymi zaczęła przetrząsać zwłoki w poszukiwaniu łupów. Szukała głównie monet. Z nimi nie było problemów, posiadanie zaś kilku mieczy czy sporego tobołka zakrwawionych szat przyciągało zwykle uwagę. Zatrzymała jednak znaleziony przy jednym z trupów sztylet.
Tak jak i pozostali liczyła na dostanie się do posiadłości barona, któż jednak mógł wiedzieć co ich spotka po wyjściu z tego budynku. Wiadomo lepszy wróbel w garści...

Wzmianka o drugiej sekcie była niepokojąca. Rzeczywiście tamtą grupę także musiało coś łączyć z tym budynkiem... Cóż tą kwestię pewnie czas wyjaśni. Pozostawało mieć tylko nadzieję, że nie straci się przy tym wyjaśnianiu głowy.

 

dambibi

 

Dekline

Przeszukując ciało Barona, oboje z Ernstem w tym samym momencie chwycili za wypełnioną złotem sakiewkę. Krótka wymiana spojrzeń i rzut oka na resztę towarzyszy wystarczyły aby złoto podzielić na pół. Gdy żołnierz zajęty był wydobywaniem miecza ze zwłok, Bjørg niespostrzeżenie schował kamień.

Bjørg nie brał udziału w podzale łupów, tylko grzecznie stał aż jego towarzysze wyszabrują wszystko co cenne a następnie zebrał kilka szmat w które zawinął głowę naszego kolegi barona.

Następnie podszedł do Gundrama i nie omieszkał wyszydzić mu jego nietrafnych ciosów, jednakże miało to stanowić tylko grę pozorów mającą zamaskować krótką wymianę zdań na ważniejszy temat.

Mam go, później pogadamy - wyszeptał Bjørg trzymając się ramienia Gundrama. Udawany śmiech spowodował rzeczywiste zakrztuszenie więc wyglądało to dość realnie. Gdy udało mu się wrócić do normalnego stanu, powiedział do niego już normalnie:

Tak, idźmy po nią. Tylko może tędy? - wskazał na miejsce do którego zmierzał baron gdy zamierzał uciec.

 

archiwumX

Gdy Carl powiedział, że można przeszukać siedzibę barona przypomniał sobie, że tu też mogą być dowody, więc pobieżnie przeszukał i zastane na miejscu zwłoki oraz pozabierał im kartki.

Widząc, że Bjørg i Gundram zaczynają się oddalać zaczął za nimi iść, przy okazji uzbroił się w goblińską dzidę i sztylet barona, któremu bliżej się przyjrzał (ciekawe jakie ma właściwości)...

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.