Baryła łypał podejrzliwie. - Jeśli ten rynsztunek należy do niego, to z pewnością jest albo musiał być żołnierzem - powiedział, mając po cichu nadzieję, że krasnolud nie będzie go znikąd kojarzyć. Arno poskubał brodę, po czym dodał: - A może on też szukał tej przeklętej cizi? Baryła miał jednak zdecydowanie za mało zapału do dogłębnych analiz, więc skwitował: - Tak czy siak każde zbrojne ramię będzie pomocne. A jak walczą ci z gór to wiecie, albo przynajmniej słyszeliście. Francksen zdawał sobie sprawę z tego, że khazadom daleko od reiklandzkich głupców o miękkich podbrzuszach, którzy swych wrogów najchętniej zwalczaliby za pomocą teorii o ekspansji terytorialnej; którzy nie są w stanie skupić się na niczym, co znajduje się poza ich pałacem. Wojak splunął, klnąc okrutnie, gdy przypomniał sobie, że kiedyś, za czasów służby w wojsku, musiał wykonywać rozkazy bandy przeklętych idiotów. Brodacz z kolei usposabiał tę niezwyciężoną dzikość, do której takie twarde zbiry jak ten dezerter aspirowały. Atrybuty, których zebranej tu zgrai brakowało - żelazne mięśnie, prędkie oko i pewny krok - były dla najemnika kartą przetargową przemawiającą za uwolnieniem jeńca. Posępny i groźny, wojskowy nie wyglądał, jakby zamierzał zaakceptować jakikolwiek sprzeciw.

- Wyłaź z tej dziury - zdobył się na krzywy uśmiech. - Możesz się przydać. Gdzie służyłeś?

Gudi rzucił okiem na kolejnych dwóch mężczyzn, którzy to nachylili się na kratą. Jeden, z kuszą krasnoluda, patrzał na jakowegoś oprycha, drugi zaś - jak dość śmiało zakładał Gudi - był żołnierzem. Łypnął na obu tak groźnie, jak tylko był w stanie, biorąc pod uwagę obecną sytuację. Faktem, że jeden z mężczyzn podpierniczył mu kuszę, Gudi nie przejął się nadmiernie, miast tego skupił się na żołnierzu, rudawym, obciętym niby Ungoł.

- Służyłem - odrzekł do ungołowatego. - w Kompanii Czarnego Dzika z Zhufbaru. W regimencie włóczników. Zwiedziłem, ten tego, góry rozliczne i wzgórza, Graniczne Księstwa i południowe Imperium wasze, znaczy się - Averland, Wissenland, Sudenland, czyli dawny Solland, Krainę Zgromadzenia, a i do Stirlandu się zawędrowało...

Skończył wyliczać. Palce mu się skończyły, a bez palców liczyć nie lza.

Krasnolud obejrzał się na ostatniego z przybyszów. Ustrojony w kapelusz o szerokim rondzie, zapewne trudnił się poganianiem mułów, ku temu raczej nie należało mieć wątpliwości. Szkoda tylko, że owy poganiacz wątpliwości miał, zamiarów Gudiego się tyczące.

- Jestem - odrzekł. - Gudi Dwa Buty z Zhufbaru, niegdyś żołnierz, teraz poszukiwacz przygód. A znalazłem się tu na skutek nieszczęśliwego zrządzenia losu, jakim była goblińska pułapka. W którą to wpadłem, szukając pewnej młodej damy imieniem... - zastanowił się chwilę. - Lenka. Leonora Jaeger, czy jakoś tak...

Gudi zerknął spode łba na poganiacza, podejrzliwie mu się przyjrzał.

- Hę...? A ty - uniósł brew. - skąd o tym wiesz, człeczyno? Jakowyś, ten tego, konfident ci doniósł, czy co?