Erica nie stroniła od walki z nieumarłymi. Wycelowanie, strzał przypomniała sobie słowa matki, która uczyła ją strzelania z łuku. To przez nią wywiązała się ta cała sytuacja. Czuła się winna, bo gdyby pierwsza nie weszła na wóz, może przeszliby niezauważenie.

Erica gotowa była oddać strzał do najbliższego nieumarłego zagrażającego życiu towarzyszy. Gdyby pojawiło się ich więcej i dystans nie dawały by już przewagi postanowiła, że będzie walczyć wręcz swym mieczem ku chwale bogini wojny.

WSZYSCY

Hans przygotował się do strzału, mierząc w pobliżu Eriki. Miał przy tym nadzieję, że nie zwrócił uwagi zombie, gdy ostrzegał akolitkę i to nie on stanie się ich celem, niwelując tym samym jeszcze w miarę bezpieczny punkt, którego strzegł.

Lothar zaszarżował na jednego z żywych trupów, jednak atak nie poskutkował prawie w ogóle. Zombie wciąż stał, tylko zamiast napierać na fanatyka, przeniósł swoje zainteresowanie na sigmarytę.

Chcąc pomóc walczącym wręcz, Ulliana napięła łuk i obrała pozycję z której mogła wygodnie celować. Włókna cięciwy posmyrały jej palce, gotując się do wystrzału.

Erica była o krok przed elfką, dobiła wcześniej trafionego umarlaka, przeszywając jego głowę na wylot.

Galnir w tym czasie biegł, doganiając Sesslerów pomimo niesprzyjającej przewagi. Nie tylko zaczął bieg później, to jeszcze skrzynia nieporęcznie bujała się na boki. Brakowało niewiele, zanim będzie mógł rzucić to cholerstwo na ziemię i sięgnąć po kuszę, która wiernie pozbawiała umrzyków nie-życia.

ERICA, LOTHAR, ULLIANA

Tylko jeden nieumarły został przy sigmarycie i ulrykaninie. To mógł być ten moment, który planował Lothar. Zanim zleci się więcej zombie, uciekać. Trzeba było tylko pozbyć się gnijącego napastnika, który z rządzą mordu w oczach i otwartą szeroko paszczą, zwrócił się przeciw akolicie.

Elfka, chociaż myśli Lothara nie znała, mogła mieć w głowie te same. Widziała, jak z naprzeciwka zbliżała się duża grupa nieumarłych, licząca przynajmniej czwórkę, którą słyszała, jak ktoś wcześniej nazwał „biegaczami”. Jeżeli szybko się stąd nie ulotnią, mogą zostać wciągnięci w sporą batalię.

DEKLARACJE:
W zasadzie nie potrzebuję postu od was, więc jeśli pozostajecie z tymi akcjami, które do tej pory deklarowaliście, to dajcie mi znać w komentarzach czy na pw. Jeżeli jednak chcecie coś zmienić, znając aktualną sytuację, śmiało.

• Erica osłania łukiem i gotowa jest do przejścia na walkę wręcz, gdyby zaszła potrzeba.
• Galnir celuje w cokolwiek, co miałoby przejść za wozy.
• Hans czeka na to, aż zombie podejdą do Eriki.
• Lothar będzie próbował wycofać się.
• Ulliana będzie osłaniała resztę łukiem.

SYTUACJA:
Lothar stoi przy jednym zombie.
Jeden zombie dobiegnie w rundę.
Drugi zombie dobiegnie w dwie rundy.
Reszta zombie dojdzie za cztery rundy.

Posiłki z czerwonych strzałek przybędą za 5 rund. Są tam biegające.

ROZPISKA AKCJI:
Normalnie tego nie robię, ale teraz mieliśmy dokładnie jedną rundę, więc żebyście wiedzieli, na czym dokładnie stoicie, rozpiska.

• Hans przygotował broń i celuje.
• Lothar podbiegł i zaatakował.
• Ulliana wyciągnęła broń i załadowała strzałę.
• Erica naładowała łuk i strzeliła.
• Galnir biegł i w jeszcze jedną akcję dobiegnie do miejsca, gdzie chciał.

ERICA, LOTHAR, ULLIANA

Widząc nadciągające zagrożenie, Lothar szarpnął ulrykanina, by wycofali się, zanim sytuacja się pogorszy. Osłaniani przez dwie łuczniczki, próbowali dobiec do wozów, jednak nieumarli nie ustępowali kroku. Problem stanowiło, że zombie byli nieustraszeni i tylko bezpośrednie trafienie mogło powstrzymać ich zapał. Ulliana wraz z Ericą próbowały ustrzelić najbliższe poczwary, ale bezskutecznie, strzała za strzałą pudłowały, jakby sam los obrócił się przeciwko nim.

Dwójka bogobojnych czuła niemal zgniły oddech na karku, aż nie zostali złapani przy samych wozach. Na tym odcinku pomoc łuczniczek była prawie niemożliwa, na drodze stało za dużo przeszkód. Kobiety miały czyste pole tylko do reszty idących w ich stronę zombie.

- Biegnij dalej! - krzyknął agresywnie ulrykanin, wyciągając przed siebie cep - Uciekajcie! Wszyscy!

GALNIR, HANS

Sesslerowie dobiegli do Hansa i zatrzymali się, próbując chociaż trochę odsapnąć.

- Dużo trupów idzie... - Wolfgang ledwo mówił, chyba bardziej zachłystując się powietrzem z paniki, niż z wysiłku - Powinniśmy wiać...

Łowca słuchał, ale jednocześnie pilnował pleców akolitki. Gdy jeden z zombie zbliżył się za bardzo, przyszpilił mu ramię do jednego z wozów. Szarpał się chwilę, ale nagle po prostu zrezygnował i zamarł, siedząc z wciąż przybitą ręką. Zwróciło to uwagę Eriki, zauważyła, że za nią podchodzi kolejny trup.

Niedaleko rozstawił się Galnir, odkładając najpierw jakąś solidnie okutą skrzynię. Krasnolud przygotował kuszę i czekał. Widział wcześniej biegnących pastucha z dziewczynką, ale nie wydawało się, żeby coś im zagrażało. Wystarczyło, że przebiegną tak samo, jak Sesslerowie, dlatego też tam celował w pierwszej kolejności. Odmierzał na oko, ile czasu pozostawało, aż oboje przebiegną, a za nimi pojawią się zombie. Jeszcze trochę... chwila...

WSZYSCY

Nagle rozległ się wysoki, piskliwy wrzask, jaki wydać z siebie mogło tylko przerażone dziecko.

Klaus mógł być młodym chłopakiem, pełnym wigoru i hartu dzięki pracy przy hodowli bydła. Niestety, Bianka znacznie go spowalniała, szarpała się, panikowała, a on nie miał pojęcia, jak ją uspokoić. Może udałoby mu się to zrobić, gdyby miał więcej czasu, ale do spotkania z paszczami rządnych krwi nieboszczyków brakowało ledwie sekund.

Nawet nie zdążyli dobiec do wozów, gdy na plecy rzuciły im się wygłodniałe zombie. Klaus przewrócił się, ciągnąc Biankę razem ze sobą na ziemię. Jeden z nieumarłych naskoczył na niego i ledwie udawało mu się odpychać go nogą. Bianka zaś czołgała się jak najdalej od drugiego zombie, którego w ostatniej chwili chłopak chwycił za nogę i obalił. Powalony, nie ustępował i pełzł przed siebie, wyrywając się z uścisku pastucha.

SYTUACJA:
Lothar i Unrecht są przy 2 zombie.
Za 3 rundy dojdą kolejne 3 zombie.

Erica ma jednego zombie na 2 rundach za nią. Technicznie daje to 2 strzały Hansowi, gdyby miał ją nadal osłaniać.

Bianka i Klaus są przy 2 zombie.

Posiłki dojdą za 3 rundy.

EKWIPUNEK:
Ulliana traci 2 strzały.
Erica traci 2 strzały.
Hans traci 1 strzałę.

ERICA, LOTHAR, ULLIANA

Mogła to być najmniej dobrana para, która stawała ramię w ramię, ale sytuacja wymagała nietypowych rozwiązań. Sigmaryta i ulrykanin, jak woda mieszana z ogniem.

Erica i Ulliana nie szczędziły strzał, próbując osłabić nadchodzące zombie. Erica trafiła jednego, a potem pobiegła ile sił w nogach, pomóc Biance i Klausowi. Ulliana nie miała tyle szczęścia, dobiła niedawny cel akolitki, ale resztą strzałów spudłowała. Do tego nikt nie zdawał się zareagować na jej zawołanie, Sesslerowie czekali z dala, nie ruszając się na krok od miejsca, gdzie czuli się względnie bezpieczni.

Pomoc była niewielka, ale Lothar i Unrecht opanowali sytuację sprawnie, nie ponosząc przy tym ran. Została im chwila, zanim zbliży się reszta zombie. Porozumiewawczo, unieśli bronie i niosąc imiona swoich bogów na ustach, zaszarżowali. Unrecht niemal urwał głowę jednego trupowi, jego kompan uderzył drugiego pod bok i idąc za ciosem, posłał nieumarłego na ziemię. Zombie wciąż się wił i widać było, że szukał dwójki żyjących, błądząc dłońmi po ziemi.

ERICA, HANS

Bianka i Klaus wydawali się nie dać rady wytrzymać dłużej. Hans zareagował pierwszy, przeszedł kawałek i wystrzelił do maszkary mającej smak na dziewczynkę. Strzała przemknęła obok, prawie ocierając się cel. Dla nieumarłego nie był to pretekst do zaprzestania ataku.

Łowca spróbował ponownie, nie zmniejszając kroku, ustawiając się na wygodniejszej pozycji. Zombie zawył, niemal zdawało się, jakby poczuł ból. Przyczyna była inna, nie mógł ruszyć ręką, przybitą do korpusu. Trzecia strzała czysto weszła prosto między oczy, co zakończyło szarpaninę.

Obok Klaus dawał za wygraną. Tracił siły, odpychając cielsko zombie. Poczuł przegnity zapach przy swojej twarzy. Nagle coś zrzuciło z niego ciężar, dosłownie. Kiedy otworzył oczy, widział nad sobą but Eriki. Akolitka strąciła nieumarłego z chłopaka, niestety nie wyrządzając potworowi większej szkody.

GALNIR

Krasnolud miał dużo czas na celowanie. Zdjął nieumarłego, który wcześniej zachodził Erikę, a teraz zaczął niezdrowo interesować się znerwicowanymi Sesslerami.

- Na co czekamy? Gdzie ten idzie? - Wolfgang nagabywał Galnira - powinniśmy uciekać, a nie iść pod paszcze tych maszkar!

Walka wydawała się przenieść w całości do przeciwległej strony wozów. Krasnolud rozejrzał się za siebie, gdzie prowadziła dróżka i rzekomo znajdowała się posiadłość Grunwalda. Kręciły się tam jakieś zwłoki, im dłużej zwlekali, tym trudniej mogło im być później przebijać się dalej, jeżeli zlatywało się więcej zombie. Narobili trochę hałasu, aż dziwiło, że nie zlatywali się ciekawscy z każdej strony.

WSZYSCY

Przed nimi sytuacja się pogarszała, widzieli kolejne trupy, kilkadziesiąt rozłożonych na całej długości jak okiem sięgali. Jeżeli nauczyli się czegoś do tej pory, za tymi umrzykami mogły iść kolejne, a to sprawiało, że byli blisko zalania nieumarłymi.

Na północy sytuacja pogarszała się z chwili na chwilę. Kilkadziesiąt zombie, rozłożonych na całej długości jak okiem sięgnąć, nadchodziło ściągniętych walką, hałasem, może prowadzone przez inne trupy. Jeżeli ocaleni się do tej pory czegoś nauczyli, mogli zgadywać, ze za umrzykami prawdopodobnie ciągnęły się kolejne grupy.

SYTUACJA:
Przy Lotharze został tylko 1 zombie, leży na ziemi.

Przy Erice jest jeden zombie.

Posiłki nadciągnęły!
Pojawiły się dwie grupy po 3 zombie. Za nimi idą kolejne, będzie pojawiało się 1-3 zombie co rundę. Jedna idzie na Lothara/Unrechta/Ullianę, druga na Ericę/Biankę/Klausa. Ciężko jednoznacznie stwierdzić, ile ich łącznie jest, ale przynajmniej 20.

EKWIPUNEK:
Ulliana wystrzeliła 3 strzały
Erica wystrzeliła 1 strzałę
Hans wystrzelił 2 strzały
Galnir wystrzelił 2 bełty