Moralność w RPG - potwory - Strona 4

Warlock · 21-01-2017, 00:26

Cytat:

Jeśli charakter nie określa nastawienia jednej istoty wobec drugiej, to jest bezużyteczny.

Dwie osoby o identycznym charakterze wcale nie muszą się lubić, czasem to nawet może być źródłem konfliktu. Zgodzę się natomiast, że taka kategoria, która wymusza na graczach umieszczenie ich postaci w jednym z dziewięciu opisanych charakterów bardziej przeszkadza niż pomaga. Wydaje się to być niepotrzebną komplikacją, choć traktowanie tego z przymrużeniem oka wydaje się być dobrym podejściem.

Cytat:

An eye for an eye and a tooth for a tooth is by no means anything but Lawful and Good. Prisoners guilty of murder or similar capital crimes can be executed without violating any precept of the alignment. Hanging is likely the usual method of such execution, although it might be beheading, strangulation, etc. A paladin is likely a figure that would be considered a fair judge of criminal conduct.

The Anglo-Saxon punishment for rape and/or murder of a woman was as follows: tearing off of the scalp, cutting off of the ears and nose, blinding, chopping off of the feet and hands, and leaving the criminal beside the road for all bypassers to see. I don't know if they cauterized the limb stumps or not before doing that. It was said that a woman and child could walk the length and breadth of England without fear of molestation then...

Podoba mi się bardzo to porównanie, choć... nie wiem czy praworządny neutralny pasowałbym tu bardziej - szczególnie do tej kary dla gwałcicieli i morderców kobiet. To właśnie ta wolność interpretacji charakterów jest ich największą bolączką. Prowadzi to do niepotrzebnych sporów, czy też graczy lub MG narzucających innym odgrywanie postacie "zgodnie z charakterem", który nie zawsze pokłada się z wyobrażeniem postaci przez danego gracza.

Wszystko jest dobrze dopóki ktoś nie wyciągnie podręcznika i powie: ,,Nie możesz tak zrobić, ponieważ taki charakter by tak nie postąpił."

Cytat:

Dlatego nie gram z charakterem w żadnej formie (zaklęcia typu ochrony przed złem chronią po prostu przed krzywdą, niezależnie od charakteru krzywdzącego), a Gygaxa czy innego Arnesona traktuję tak samo jak autora takiego Monopoly. Nazwisko na okładce. Nie wnosi nic do mojej gry. Za to uśmiech gracza, który może pograć sobie okrutnym paladynem już tak. A że taka postać będzie bliższa prawdziwemu rycerzowi - krzyżowcowi, to tylko wartość dodana.

To dobre rozwiązanie. Ja korzystam z charakterów for the sake of rules, ale patrzę na to wszystko z przymrużeniem oka. Jeśli coś mi nie pasuje do mojej wizji, to ignoruję to. Podobny mam stosunek do innych zasad, ale generalnie staram się przedstawiać sceny w taki sposób, żeby nie tworzyć zamieszania wymyślonymi w locie zasadami lub ich interpretacją. Właśnie miałem sytuację, którą można zinterpretować na wiele różnych sposobów, ale wybrałem, wydaje mi się, najbardziej logiczny i nie do końca z duchem zasad:
Graczka opisywała jak podkrada się do duergarda pod zaklęciem niewidzialności i przykłada mu sztylet do gardła. Zdała test, przeciwnik był nieświadom jej obecności dopóki nie poczuł chłodnej stali sztyletu. Jako łotrzyca mogła zadać mu atak z zaskoczenia, ale po przyłożeniu sztyletu do gardła i wypowiedzeniu kilku słów traciła ów element zaskoczenia - duergard wiedział gdzie się znajduje i gdzie ma rękę, która trzyma sztylet, mógł też zadziałać i nie być flat-footed, co prowokuje ataki okazyjne. Zatem, kierując się stricte zasadami zadałaby marne k4 + siła obrażeń, co nie ma kompletnie sensu biorąc pod uwagę w jak newralgiczne miejsce celuje. Uznałem zatem, że ma prawo do Coup de Grace; zasady umożliwiającej wyeliminowanie bezradnej istoty, bo w takiej sytuacji właśnie znalazł się czarodziej. To jest to kreatywne wykorzystywanie zasad, które nie burzy sceny i nagradza pomysłowych graczy. Oczywiście mogą się znaleźć osoby, które będą kręciły na to nosem, ale na jak dotąd sukcesywnie unikałem takich graczy.

Takie podejście można prezentować również do charakterów, jak i każdego innego elementu zasad. Wymaga jedynie ogólnego przyzwolenia wśród uczestników zabawy i chęci do znalezienia wspólnego języka, zamiast stawiania sobie przeszkód.

Lord Cluttermonkey · 21-01-2017, 10:16

PS W kwestii dobrych humanoidów nie zapominajmy o orczym bóstwie znanym jako... Mispigie. Powinno przypaść do gustu fanom Nojhejmów, kucyków, tęczy, itd.

Cytat:

Napisał Dragon 62

A minor cult has been noted, repre-
senting the only known orcish religion
that doesn’t emphasize violence or
warfare. Probably less than a hundred
orcs belong to this sect, and most sages
doubt that the being they worship is even
a true god. It appears to have been
started when a orc discovered an ancient
picture of a female orc, reputedly the
most beautiful of her race ever known.
This orc and his followers worship the
picture and bring it sacrifices of flowers,
jewels, and candies. Only time will tell
whether they worship a true goddess or
just a picture; whether they shall fade
away with time, or whether the orcs will
someday all follow the ways of the
mysterious goddess known as “Mispigie.”

kinkubus · 21-01-2017, 10:40

Ej, trochę mniej infantylnie zrobić i Mispigie jest bardzo fajnym pomysłem

Autumm · 21-01-2017, 11:18

Cytat:

>picture of a female orc, reputedly the
most beautiful of her race ever known.

>Mispigie

Pszypadeg? Nie sądzę :P

Ardel · 21-01-2017, 11:21

Ktoś wołał Miss Piggy?

Problem z samymi charakterami w DD jest to, że zależy od nich spora część mechaniki (dajmy na to obrażenia przeznaczone specjalnie przeciwko jakimś charakterom). Więc skoro od charakteru zależy mechanika rozgrywki, to niestety trzeba czasami się trzymać wytycznych opisanych w podręcznikach. Szczęśliwie co do interpretacji wystarczy dogadać się z MG jak on to widzi, jak widzą to gracze... I problem rozwiązany. Po co powoływać się na twórców gry sprzed x edycji, skoro ostatecznie i tak chodzi o to, żeby się dobrze bawić? Gracz praworządny dobry, który uważa, że tępienie zła będzie dla niego w porządku, a MG nie będzie miał nic przeciwko, niech sobie zabija orczych jeńców. A chaotyczny neutralny, który uważa, że życie jest cenne (głównie jego, ale niekoniecznie tutaj musi to być wyznacznikiem), niechaj sobie ratuje goblinie dzieci. Ostatecznie RPG to zabawa w wymyślone ludziki, a nie spór o etyczność aborcji.

EDIT:
Chyba się spóźniłem z obrazkiem

Lord Cluttermonkey · 21-01-2017, 13:37

Ardel, wszystkie implikacje Charakteru w zasadach można olać i nic się nie stanie, niezależnie od edycji. Na tym cały pic polega. A że ludzie wciąż spierają się o bezużyteczny element gry, cóż, Janusze logiki.

Dlatego też polubiłem piątą edycję, bo twórcy wreszcie dali sobie na luz z Charakterami. Cośtam przebąkują, żeby historia gry się zgadzała, ale nie ma tego w zasadach plus proponują alternatywne podejścia do tematu światopoglądu. A w zasadach bardziej liczy granie w zgodzie z osobowością postaci i jej pochodzeniem (backgroundy, cechy osobowości, Inspiracja).

Cytat:

Napisał kinkubus

Ej, trochę mniej infantylnie zrobić i Mispigie jest bardzo fajnym pomysłem

No tak. W Polsce nawet Miss Piggy musi być grimdarkowa. Warhammerowcy pewnie już kombinują, jak przerobić ją na mroczny, lubieżny aspekt Slaanesha.

Ardel · 21-01-2017, 15:19

Cytat:

Ardel, wszystkie implikacje Charakteru w zasadach można olać i nic się nie stanie, niezależnie od edycji.

Ale, ale Wyrównywacz...

A co do mrocznej Ms. Piggy:

kinkubus · 21-01-2017, 15:25

A kto powiedział, że musi być grimdark? Wyrzuć cukierki, zmień nazwę na coś, co nie ma być dla zgrzewy i gotowe.

Pokojowa bogini orków, którą czci ledwie jeden szczep to nie jest zły pomysł.

Warlock · 21-01-2017, 16:01

Cytat:

Napisał Ardel

Ale, ale Wyrównywacz...

To tylko gra komputerowa. Przy stole prowadziłoby to do nadużyć lub niekomfortowej rozgrywki, gdzie MG kryje się z podaniem wyniku rzutu lub otwarcie mówi ile obrażeń weszło, a wtedy gracz poznaje charakter każdej postaci za pomocą zwykłego rąbnięcia mieczem.

Trochę to słabe.

Mnie osobiście charaktery postaci same w sobie nie przeszkadzają. Jest to dziwny element systemu, który komplikuje nieco rozgrywkę, ale traktuję to jako nierozłączną cechę D&D, podobnie jak kule ognia na trzecim poziomie magii i inne klasyczne zasady, które przechodziły z edycji na edycję w praktycznie niezmienionej formie. Problem nie istnieje dopóki ludzie nie zaczną się nad tym głębiej zastanawiać i o to spierać.

Cytat:

A kto powiedział, że musi być grimdark? Wyrzuć cukierki, zmień nazwę na coś, co nie ma być dla zgrzewy i gotowe.

Pokojowa bogini orków, którą czci ledwie jeden szczep to nie jest zły pomysł.

Dla mnie też groteska nie jestem typem humoru, który mnie bawi, a jedynie wprawia w zażenowanie. Bogini po takich przeróbkach nabrałaby większego sensu w moich oczach, choć z tego co pamiętam to rasy tworzone przez złych bogów były z natury złe, a te tworzone przez dobrych miały wolność wyboru, bowiem zabieranie komuś wolnej woli nie jest aktem dobra, dlatego sens istnienia takiej bogini oraz jej wyznawców jest wciąż dość znikomy.

Zapatashura · 21-01-2017, 16:16

Z gruntu złe, niedobre i w ogóle fuj drowy mają przecież w Faerunie swoją dobrą boginię, od fikania na golasa pod światłem księżyca. Czy to się łapie na lubieżne aspekty Slaanesha?

Charaktery w DnD zdają się mieć dwa aspekty - mechaniczny i fabularny. Jak zajrzeć w podręcznik potworów, to lubi się tam przetaczać wyrażenie z gatunku "zawsze chaotyczny zły", choć z każdą kolejną edycją zaczyna się to coraz bardziej rozmywać. A to dlatego, że DnD to nie tylko podręczniki i zasady, ale też masa drugorzędnej literatury, która jak to beletrystyka niespecjalnie przejmuje się jakimiś tabelkami i cyferkami. Pisarze tworzący opowiadania w Zapomnianych Krainach odchodzą od kanonu, żeby stworzyć ciekawszą historię. Z moich doświadczeń przoduje tutaj Salvatore, który zasłynął oczywiście postacią Drizzta, ale wykreował też królestwo orków, które jednak przez długie lata powstrzymywało się od wojen, tudzież wspominanego w temacie dobrego goblina. W swych najnowszych książkach prowadzi też między swymi postaciami dokładnie takie same dyskusje, jak w tym temacie. Drizzt nie wierzy, że są rasy z gruntu złe, bo to by oznaczało, że on sam jest zły. Z kolei jego żona, jako kapłanka, skoro słyszy od swej bogini że ork czy goblin to zło wcielone i trzeba je wytłuc, to przecież z bogiem się kłócić nie będzie.
A gracz czy MG mogą sobie stworzyć taką postać, jak tylko sobie wymyślą, bo kto im zabroni? No, chyba że prawnicy.

21-01-2017, 11:21	#35
Ardel Reputacja: 1	Ktoś wołał Miss Piggy? Problem z samymi charakterami w DD jest to, że zależy od nich spora część mechaniki (dajmy na to obrażenia przeznaczone specjalnie przeciwko jakimś charakterom). Więc skoro od charakteru zależy mechanika rozgrywki, to niestety trzeba czasami się trzymać wytycznych opisanych w podręcznikach. Szczęśliwie co do interpretacji wystarczy dogadać się z MG jak on to widzi, jak widzą to gracze... I problem rozwiązany. Po co powoływać się na twórców gry sprzed x edycji, skoro ostatecznie i tak chodzi o to, żeby się dobrze bawić? Gracz praworządny dobry, który uważa, że tępienie zła będzie dla niego w porządku, a MG nie będzie miał nic przeciwko, niech sobie zabija orczych jeńców. A chaotyczny neutralny, który uważa, że życie jest cenne (głównie jego, ale niekoniecznie tutaj musi to być wyznacznikiem), niechaj sobie ratuje goblinie dzieci. Ostatecznie RPG to zabawa w wymyślone ludziki, a nie spór o etyczność aborcji. EDIT: Chyba się spóźniłem z obrazkiem __________________ Prowadzę: ... Jestem prowadzon: ...

21-01-2017, 10:40	#33
kinkubus Reputacja: 1	Ej, trochę mniej infantylnie zrobić i Mispigie jest bardzo fajnym pomysłem

21-01-2017, 15:25	#38
kinkubus Reputacja: 1	A kto powiedział, że musi być grimdark? Wyrzuć cukierki, zmień nazwę na coś, co nie ma być dla zgrzewy i gotowe. Pokojowa bogini orków, którą czci ledwie jeden szczep to nie jest zły pomysł.

21-01-2017, 16:16	#40
Zapatashura Reputacja: 1	Z gruntu złe, niedobre i w ogóle fuj drowy mają przecież w Faerunie swoją dobrą boginię, od fikania na golasa pod światłem księżyca. Czy to się łapie na lubieżne aspekty Slaanesha? Charaktery w DnD zdają się mieć dwa aspekty - mechaniczny i fabularny. Jak zajrzeć w podręcznik potworów, to lubi się tam przetaczać wyrażenie z gatunku "zawsze chaotyczny zły", choć z każdą kolejną edycją zaczyna się to coraz bardziej rozmywać. A to dlatego, że DnD to nie tylko podręczniki i zasady, ale też masa drugorzędnej literatury, która jak to beletrystyka niespecjalnie przejmuje się jakimiś tabelkami i cyferkami. Pisarze tworzący opowiadania w Zapomnianych Krainach odchodzą od kanonu, żeby stworzyć ciekawszą historię. Z moich doświadczeń przoduje tutaj Salvatore, który zasłynął oczywiście postacią Drizzta, ale wykreował też królestwo orków, które jednak przez długie lata powstrzymywało się od wojen, tudzież wspominanego w temacie dobrego goblina. W swych najnowszych książkach prowadzi też między swymi postaciami dokładnie takie same dyskusje, jak w tym temacie. Drizzt nie wierzy, że są rasy z gruntu złe, bo to by oznaczało, że on sam jest zły. Z kolei jego żona, jako kapłanka, skoro słyszy od swej bogini że ork czy goblin to zło wcielone i trzeba je wytłuc, to przecież z bogiem się kłócić nie będzie. A gracz czy MG mogą sobie stworzyć taką postać, jak tylko sobie wymyślą, bo kto im zabroni? No, chyba że prawnicy.