Asenat

Witam Panów w przygodzie!

Na początek kilka kwestii organizacyjnych:
- dialogi piszemy od myślników
- myśli piszemy kursywą
- po pojawieniu się sesji proszę o uzupełnienie kart w panelu, kto ma czas i ochotę, może mi także wkleić w panel historię swego herosa, będzie mi łatwiej niż szukać szczegółów w skrzynce.
- po przeczytaniu sylwetek BNów, proszę zamieścić tutaj krótkie przybliżenie swojej postaci i jej roli oraz poczynań w mieście. Wszyscy się znacie, ale nie wiecie o sobie wszystkiego. Wyjątkiem jest tutaj Avaron, którego postać dopiero do miasta przybędzie.



Krótkie przypomnienie tła:
Mamy rok 1515, gramy w Ferrolu, który jest miastem portowym. Miastem włada Damaso Hiero da Labrera z Ventrue. Trzy dni temu chłopaczek z biedoty znalazł na plaży ludzki palec o oderwanym paznokciu, przyozdobiony biskupim pierścieniem, który to pierścień należał do biskupa Benedicta Andrade, ukochanego ghula księcia. Biskup płynął do Włoch na książęcym statku "Estrella", po statku zaginął wszelki ślad. Podczas zwołanej przez księcia rady Malkavian Celestin rzucił niewczesny żart, za co został skazany na śmierć w suchej studni. Wczorajszy dzień przyniósł nowe wieści - z morza powróciła przywódczyni Gangreli, Cykada. Przywiozła fragment mostku "Estrelli", poznaczony głębokimi sznytami, jakby pazurami bestii, oraz zwłoki kapitana Estrelli noszące ślady tortur. Żeglarzowi zdarto wszystkie paznokcie, a na piersi wyrżnięto napis "Limpieza de Sangre".

Domena
Domena obejmuje miasto Ferrol oraz wąski pasek nabrzeża, ciagnący się na zachód od miasta. Na granicy stoi zajmowana przez Gangreli twierdza Oko Zachodu. Na południu mamy zatokę, na jej drugim brzegu lezy miasto La Coruna, rządzone przez księżna z klanu Lasombra, Annę Pallotino. Domeny są w stanie wiecznej walki - obecnie tylko gospodarczej, ale w przeszłości zdarzały się zbrojne starcia oraz podsyłanie morderców.
Na północ od dziedziny ciągną się pustkowia - niedostępne, cieniste wąwozy, w które po rewolcie zbiegli ci, którzy nie chcieli uznać da Labrery, głównie przedstawicieli klanu Brujah, choć krążą plotki, że pociągnął z nimi syn zamordowanego księcia.

Kto jest kto?

VENTRUE

Damaso Hiero da Labrera
Czy okrutnicy zostają władcami? Czy to władza stanowi pole, na którym ziarno okrucieństwa pleni się bujnie i wysoko?
Nikt z Was nie zna odpowiedzi na to pytanie, bo każdy z was zna Labrerę tylko i wyłacznie jako księcia. Damaso niewątpliwie jest sprytny, jak bowiem inaczej przybysz znikąd po niespełna trzech latach byłby w stanie przeprowadzić udany przewrót. 53 lata temu da Labrera był nieznanym nikomu, ale ambitnym Ventrue. 3 lata później wytrącił panujacemu księciu z rąk szlachecki ród Andrade, do którego należą okolice Ferrolu. Damaso wszczął rewoltę, w wyniku której Kalikst Diego Malafrena - poprzedni książę z klanu Lasombra - został pojmany i zabity. Te wydarzenia miały miejsce w twierdzy należącej wówczas do Kapadocjanki Rabii, te smutne ruiny noszą obecnie miano Castro los Mauros - Zamek Maurów.
Książę Damaso zawsze walczył o usunięcie z Ferrolu wszystkich i wszystkiego wiążącego się z Maurami i Żydami. Zaczął od likwidacji żydowskiego barria. Obecnie tropi przerzchtów żydowskich i mauretańskich z gorliwością, której mogłoby mu pozazdrościć Święte Oficjum. Potęgę popieranego przez siebie rodu Andrade zbudował na skonfiskowanych majątkach. Chodzą jednakże plotki, że w skarbcu widać już dno.
Dumny i podejrzliwy, wyczulony jest na najdrobniejsze oznaki braku szacunku. Pomimo 50 lat panowania dalej nie czuje się na swym tronie pewnie i w sposób aż nadto widoczny obawia się zemsty. Bezwzględnie niszczy każdego, kto w jego mniemaniu ma powody do odwetu.
Każdy, kto spędził dłuższy czas w Ferrolu wie, że książęca łaska przychodzi i odchodzi, czasami książę ma kaprys bycia łaskawym, czasami zwyczajnie chce się na kimś wyżyć.

Armand, hrabia Delacroix
Książęcy syn, oficjalnie fechmistrz na dworze Andradów.
O ile Damaso w swoim okrucieństwie cechuje się pewną klasą i dba o pozory, o tyle jego potomek, obecnie niespełna 60-letni wampir, jest pospolitym oprawcą. Od pewnego czasu książę otwarcie mówi o swym potomku per "pies". Armand zawiódł jego nadzieje i wypadł z łask. Ponoć książę zamierza przeistoczyć kogoś z rodu Andrade.


Manuel Maria Andrade
książęcy ghul, głowa gałęzi rodu szlacheckiego, do której należą Ferrol i okolice. Poważny, pobożny 50-latek. Raczej powolny w słowach i sądach, ale - pomimo wieku - wprawny szermierz.

Benedicto Andrade
Biskup Ferrolu, ukochany ghul księcia. Szczególnie zapamietały w tropieniu herezji i przechrztów. Zaginął na morzu, odnaleziono jedynie palec z biskupim pierścieniem.

Lucinda Andrade
szesnastoletnia panienka, córka Manuela, kapryśna mała kobietka o rowydrzonym charakterze

GANGREL

W kontaktach ze Spokrewnionymi wszyscy używają przydomków wziętych od nazw zwierząt. Wszyscy są żeglarzami, trzymają się na uboczu, zamieszkują twierdzę Oko Zachodu, położoną nad morzem, na granicy domeny.


Cykada
jeśli nie najstarsza, to jedna z najstarszych w domenie. Jej ramiona pokrywają tatuaże, które można zidentyfikować jako celtyckie. Włada twierdzą Oko Zachodu, umiejscowioną na nabrzeżu na zachód od miasta. Utrzymuje liczną flotę.
Podczas przewrotu 50 lat temu w ostatniej chwili przyłączyła się do rewolty i poparła Damaso, co zapewniło mu przewagę i zwycięstwo. 10 lat temu jej jedyny syn został pojmany przez nieuznających da Labrery Brujahów. Cykada pozostała wierna i odmówiła paktowania w celu odzyskania potomka. Jej syn został zabity. Od tego czasu datuje się wzajemna niechęć księcia i Gangrelki - Cykada zarzuca da Labrerze, że nie poprowadził żołnierzy na północne pustkowia i nie rozwiązał ostatecznie kwestii zbiegłych po rewolcie Brujahów, którzy nie uznają jego władzy i knują na jego zgubę w niedostępnych wąwozach.
Wśród śmiertelnych posługuje się imieniem Maria Lucretia Moshika i herbem przedstawiającym płonący statek z krzyżem zamiast masztu.


Krab
Z powodu dłoni przedzierzgniętych w szczypce i pokrytej pancerzem twarzy jest jednym z najbardziej znanych spokrewnionych kapitanów. Były pirat. Jest kapitanem statku o wdzięcznej nazwie "Boża łaska"
Kiedy rozmówca przywyknie już do jego potwornej twarzy, odnajdzie w Krabie uważnego słuchacza o rozważnych i spokojnych sądach. Cokolwiek wprawiło go w szał, który odmienił jego ciało - pozostaje tajemnicą.


Mewa
Córka Kraba, bardzo młoda - góra czterdziestoletnia, ciągle pozostaje pod opieką ojca. Krab długo trzymał ją w Oku Zachodu, z dala od miasta, i Mewa nie do końca orientuje się w zasadach istnienia wśród przedstawicieli innych klanów. Szczupła, długonoga, o delikatnej budowie i subtelnej twarzy, wiecznie zakrytej przez długie, skołtunione włosy. Nerwowa, płochliwa i niepewna siebie. Szczególną atencją darzy ptaki.


Morze Szczurów - jeden z kapitanów Cykady, pierwszorzędny łajdak, ciągnie się za nim sława pirata. Stale nosi przy sobie kolczastą kulę na łańcuchu. Zabity podczas Krwawych Łowów na rozkaz Cykady.

Kostaki - towarzysz Luisy de Todos z Ventrue. Niski, krępy, nabity mięśniami, brodaty i w największy upał odziany w grube futra. Hałaśliwy, rozpustny i skory do bitki. Głęboko oddany Luisie.

Miecznik - na pozór ospały i leniwy, kapitan "Klingi", ma blade oczy ryby i podwójne powieki



KAPADOCJANKA


Rabia
Klan Kapadocjan upada. Jego członkowie po śmierci twórcy klanu pomału rozpadają się jak zwłoki. Klan traci na znaczeniu. Klan już właściwie nie ma znaczenia. Dlaczego więc książę chroni Kapadocjankę na swych ziemiach, do tego Kapadocjankę pochodzenia mauretańskiego, jawnie przyznającą się do podążania za słowami Proroka Mahometa? Odpowiedź może być tylko jedna - z jakichś powodów mu się to opłaca. Być może Rabia wystawiła mu poprzedniego księcia? Wszak to w jej twierdzy schwytano i zabito Malafrenę. Być może jest w posiadaniu czegoś, co jest obiektem pragnień da Labrery? Nie wiecie.
Rabia rzadko pojawia się w mieście. Jeśli już, zawsze okryta w szaty od stóp do głów, z zasłoniętą twarzą i w obłoku perfum, maskujących smród rozkładającego się ciała. Sprawia wrażenie obojętnej na wszystko, co się dzieje, jakby czekała już tylko na miłosierną śmierć. Mieszka w niewielkim domu poza Ferrolem. Jest właściwie całkowicie pozbawiona znaczenia i wpływów.
Za rządów Malafreny była wysoko postawiona - jej ojciec był doradcą księcia, a ona sama rządziła piękną twierdzą, położoną w jednym z wąwozów na północy. W tej twierdzy - po oblężeniu - schwytano i zabito Malafrenę, po uprzedniej rzezi zgromadzonych w wąwozie morysków. Twierdza to obecnie ruiny.

Na Rabię ogłoszono Krwawe łowy. Kapadocjanka zaginęła.

NOSFERATU

Salome i Jokanaan
Jeśli cokolwiek jest w tym mieście pewne i prawdziwe, to wzajemna miłość dwójki starych Nosferatu. Jokanaan służył księżnej Coruny, ale pewnego wieczoru, ponad 40 lat temu, chyłkiem opuścił swoją panią, zsiadł ze statku w porcie w Ferrolu, a twarz marynarza, którą przybrał dla ukrycia swej szpetoty, zdobił uśmiech może niezbyt inteligentny, ale rozmarzony i pełen nadziei. Zanim książę Damaso, pochłonięty kolejnym rajdem Brujahów na granice domeny zdążył się zorientować, dwójka Nosferatów urządziła mu pod bokiem najprawdziwszy ślub, wykorzystawszy fakt, że pomniejsze zwycięstwo nad Brujahami zapewniło im księcia w wyjątkowo dobrym i łaskawym nastroju.
Cokolwiek jest między nimi, musi być prawdziwe, bo nawet Nosferatu nie prowadziłby farsy nieprzynoszącej wszak żadnych zysków przez niemal pół wieku. Odnoszą się do siebie z czułością i troską przyprawiającą niektórych o wzruszenie, innych o uśmiech politowania. Ale żyją razem. I zawsze mówią jednym głosem, wspierając się wzajemnie.
Ich prawdziwe imiona nie są znane, Salome i Jokanaan to tylko przydomki,którymi się posługują.
Salome jest słodką i nieśmiałą kobietą o cichym głosie i pełnych wdzięku ruchach. Ma rzadką cechę - zwyczajnie, po ludzku, dobre serce. Delikatna w obejściu, dyplomatyczna w słowach, cieszy się powszechnym szacunkiem i sympatią. Maski, które przybiera, są niezliczone, a najbardziej ulubioną z nich jest właśnie Salome, księżniczka Judei. Salome ma szerokie wpływy w kościele, przeorysza klasztoru klarysek, który mieści się na terenie domeny jest jej ghulem albo pozostaje pod jej wpływem. Pod jej opieką pozostaje sierociniec prowadzony w mieście przez mniszki. Chociaż nie zostało to ogłoszone oficjalnie, większość wampirów w mieście z szacunku dla Salome unika pożywiania się na zakonnicach. Salome uwielbia piękne klejnoty, delikatne tkaniny i koty.
Rzadko pokazuje się bez maski. Wygląda bez niej jak solidnie nadpsuta topielica.
Jokanaan jest gwałtowny z natury, i choć panuje nad sobą, widać, że w środku wszystko się w nim gotuje. Pochylony w niskim pokłonie przed księciem, zachowuje wszelkie pozory szacunku. Nikt prócz jego żony nie wie, co kryje się na dnie umysłu starego, sprytnego Nosferata. Ma szerokie wpływy w porcie. Ponadto oficjalnie chroni miejskich szczurołapów, dla których wyjednał całkowity zakaz pożywiania się na nich.
Bez maski jest szczurowatym, suchym jak tyka chudzielcem o szarej twarzy i rzadkich kępkach włosów wyrastających w najdziwniejszych miejscach twarzy.
Raz do roku hucznie fetują rocznicę swego ślubu. Zaproszeni są wszyscy z dziedziny.
Do dwójki Nosferatów należy karczma na portowym nabrzeżu, uważana za nieoficjalne Elizjum.

TREMERE

Graziana Serafina Mendoza
Wykwintna i elegancka, dama w każdym calu. Wysławia się kunsztownie, ponoć zna wiele języków. Wykształcona gruntownie - nie tylko jak na kobietę - niewielu mężczyzn może się z nią równać w erudycji. Córka bogatego, kupieckiego rodu z Salamanki. Zakochana w bogactwie, klejnotach i kunsztownej biżuterii. Szlachcie nie poświęca wiele uwagi - uważa, że ich czas się kończy, a prawdziwej siły upatruje w kupcach i mieszczaństwie. Jest cenioną akuszerką i lekarzem - a jej klientelę stanowią kobiety z bogatych rodzin kupieckich. Jej mąż i ghul, Christobal Mendoza, jest znanym szeroko kupcem, specjalizującym się w handlu rzadkimi tkaninami i przedmiotami zbytku.
Dyskretna i pełna wrodzonej elegancji. Mieszka wraz z mężem w przepięknej kamienicy, do której przylega ogród otoczony wysokim murem.
W przepychankach Spokrewnionych nie brała do tej pory udziału, przyglądała im się z właściwym sobie eleganckim dystansem, zajęta sprawami w swoim mniemaniu ważniejszymi dla klanu - zdobywaniem majątku. Obecnie przełożona zboru w Ferrolu.

Ekkehard - przełożony zboru tremere w Corunie

GARGOYLE

Jokasta - gargoyla Graziany, wulgarna bestia

Strażnik - gargulec Gaudimedeusa

TOREADOR

Agustin Efrain Fulgencio
Mistrz witrażownik, wielki witraż w kościele w Ferrolu jest jego dziełem - podobno największym.
Złośliwy i zgryźliwy w obejściu, zwłaszcza gdy oderwie się go od pracy. Pod jego opieką pozostaje założony przez niego cech witrażowników oraz cech ludwisarzy. Kościoły w całej Hiszpanii ubiegają się o jego dzieła. Dumny i pyszny, uwielbia pławić się we własnej sławie. Najzagorzalszy poplecznik księcia.

BRUJAH

Oliver Modestus Custodio

Jeden z Brujahów z północy. Schwytany podczas potyczki. Od 2 lat jeniec da Labrery, najwyraźniej książę sam jeszcze nie wie, co ma z nim zrobić. Oliver chodzi wolno w granicach miasta - został wypuszczony z lochów na słowo honoru, że nie opuści Ferrolu ani nie podejmie żadnych kroków przeciwko księciu. Na pewno ma mimo wszystko przyczepiony "ogon". Ostrożny do przesady, unika wszelkich sytuacji, w których mógłby zostać posądzony o złamanie przysięgi. Na ogół snuje się smętnie po porcie, zagadując przybywających marynarzy.

Wrócił na północ, zwolniony przez księcia.


Bajjah ibn Ibrahim al-Idrisi - jeden z przywódców Zelotów z północy, z jego ręki miał zginąć syn Cykady

Hamilkar - jeden z przywódców zelockich.

RAVNOS

Sara
Jak na Ravnosa prowadzi niezwykły - zdeklarowanie osiadły - tryb życia. Przybyła do miasta niecałe 4 lata temu, i podbiła serce księcia szczególnie piękną dziewczyną, którą mu dała w podarunku. Dziewczyny nikt później widział, za to Sarę... owszem. Wampirzyca wyróżnia się wzrostem wysokim nawet jak na mężczyznę, a cóż mówić o płci pięknej. Jeśli dodać do tego fakt, że natura hojnie wyposażyła ja w rejonach atrybutów kobiecości... po prostu nie sposób jej przeoczyć. Prowadzi elegancki i wykwintny dom uciech "Pod Różą", gdzie śmiertelni szukają rozkoszy, a nieumarłym zdarza się pożywiać. Sara jest wesoła, bezwstydna, czasami wręcz wulgarna, a czasami skromna jak mniszka i nieśmiała jak dziewica - w zależności od tego, co jej bardziej pasuje do sytuacji. Ogłoszono na nią Krwawe Łowy - zaginęła.

ASSAMITA

Ali, syn Yosufa
obcy w Ferrolu. Z wyglądu trzydziestoletni mężczyzna o ostrych, jakby ptasich rysach czarnej jak heban twarzy, odziany na wschodnią modłę. Ujmujący i grzeczny w rozmowie. Przed przewrotem płatnerz w służbie Rabii. Zabity przez Cykadę w trakcie Krwawych Łowów.

ŚMIERTELNICY

Santiago - "porządkowy" w ekskluzywnym domu uciech "Pod Różą". Olbrzym o piersi pociętej licznymi bliznami i przyciężkawym pomyślunku.

Luisa - jedna z dziewczyn z "Róży"

Dezyderia Barroso - luksusowa kurtyzana z "Róży", wyniosła i oschła, wykwintna i biegła w swej sztuce na tyle, że to już ona wybiera sobie klientów, nie oni ją.

Carlos Łamikark, ksiądz, kapelan na "Bożej Łasce", statku Kraba, skłonny raczej do rozpusty, pijaństwa i rozrób niż do modlitwy, ale ze znacznym mirem wśród marynarzy


Augusto Ariza - kapitan portu w Ferrolu, mężczyzna w sile wieku. Za młodu wiódł niezwykle awanturnicze życie, w jednym z portów nabawił się wstydliwej choroby i bliski był śmierci. Wotum złożone na budowę witraża w jednym z kościołów w Ferrolu odmieniło wszystko - został cudownie uzdrowiony. Po tym wydarzeniu ustatkował się, dochrapał się godności kapitana portu, otrzymał też za żonę jedną z dwórek żony Manuela Andrade.

Rosalba - służąca w domu Eugenia

Fabrizio Giovanni - ghul, przybył na statku "La Voce della Luna", niski, przystojny, z fikuśnym wąsikiem zdobiącym twarz, bezczelny i całkowicie oddany rodzinie.

Rosa - kobieta z biedoty, w jej domu poza murami jest wyjście z tunelu wykopanego przez Zwierzęta

Christobal Mendoza - ghul i mąż Graziany, kupiec, handluje towarami zbytkowanymi i luksusowymi

Indalecio Grases, Ines Maria Grases, Alonso, Baldomera - służba w nowym domu Iblisa

Adam Schireben - proboszcz w kościele Zwiastowania

Manfred da Cunha szlachcic rodu Cunha, a dokładnie to dziedzic i właściciel całej lokalnej fortuny swego rodu gdyż w okolicy poza nim z rodu jest tylko jego stara i zdziwaczała matka, umierający już trzeci rok ojciec i siedemnastoletnia siostra jeszcze bez ożenku, pod aktualną opieką Manfreda. Ród Cunha posiada główny majątek blisko miasta jako niezbyt duży zamek wraz z pobliskimi gospodarstwami czy pewna częścią lasu. Są wasalami rodu Andrade.

Anastazja da Cunha - siostra Manfreda, słodka, niewinna dziewczyna, pozostająca pod opieką brata.

Dolores, Mihai - Cyganie z taboru Ravnosa Sabana

Sirena de Los Santos - Pierwszy oficer na statku należącym do Rzemieślnika Camilla. Andaluzyjka czystej wody. Szalona, niebezpieczna, wesoła. Pije więcej niż wielu facetów oraz ma kochanka niemal na każdą noc. Ale to pewnie najlepszy oficer, jaki pływał po tej stronie Atlantyku na statku. Pełni rolę zastępcy dowódcy „Księcia”. Praktycznie kieruje statkiem podczas dnia. Jest doskonałym marynarzem, nawigatorem oraz wojownikiem.

Zakariasz - (nie żyje) pustelnik z eremu na drodze do Oka Zachodu, franciszkanin, felczer biedoty. Przed przyjęciem ślubów był żołnierzem

Bias - młody chłopak z biedoty.

Adan - ghul Cykady, zarządca Oka Zachodu, przebiegły starzec

Pierre Żabojad - pierwszy oficer na "Klindze", statku Morza Szczurów.

Tybalt Cereghetti, Natalisare Cereghetti - osiadły w Ferrolu włoski kupiec o gwałtownej naturze oraz jego niezbyt przywiązana do cnoty córka.

Agueda i Consuela - hafciarka i dama dworu towarzyszące Luisie de Todos.

Agapito, Eli Olegario - rycerze ze świty Luisy de Todos

ojciec Salvator - dominikanin, spowiednik Luisy de Todos

Catalina - mała dziewczynka o wielkiej żarłoczności, ghul Sary, obecnie w służbie doni de Todos

Aimar - służący Dantego Sorela

Raquel - służący Miecznika

Diego de la Vega - zarządca Zamku Słońca, obecnie w służbie pani de Todos

Diego Cudotwórca - główny psiarczyk u Andradów

Wielcy nieobecni

Celestin Inigo - Malkavianin o twarzy zeszpeconej czerwonym znamieniem, życzliwy i pogodny mężczyzna o nerwowych ruchach. Były kochanek Cykady. Skazany na śmierć przez księcia.

Sokół - syn Cykady. Zabity przez Zelotów 10 lat temu.

Kalikst Diego Malafrena - Lasombra, poprzedni książę. Zabity 50 lat temu podczas oblężenia Castro los Mauros

Paula Montego - Brujah, matka Dantego Sorela. Zamordowana 37 lat temu w Paryżu w niejasnych okolicznościach

Mehmed syn Micheasza, Kapadocjonin o oku przeżartym zgnilizną, ojciec Rabii i doradca obalonego księcia, zginął razem z nim w oblężeniu Castro los Mauros