Sekal

Skoro Luna nie miała pomysłów, to co mieli dopiero powiedzieć panowie? Stali jak słupy soli, pełnię inicjatywy oddając dziewczynom. Cóż, można i tak podążać przez życie, o ile ostatecznie coś nie skonsumuje niezdecydowanych zanim podejmą jakieś kroki.

Wyrocznia skupiła się i przez moment spróbowała wytrwać w bezruchu. W jej przypadku było to zajęcie wyjątkowo trudne i wymagające koncentracji, lecz jakimś cudem udało się to. Podekscytowana tym faktem prawie zapomniała, po co tak się skupia. Dopóki nie poczuła, że z dołu ciągnie zimnem. Trudno było wyczuć jakieś powiewy, kiedy marzł tyłek. Jakieś inne powiewy w każdym razie. Od ścian nie wiało, gdyby za ich iluzją kryło się coś otwartego, to na pewno by już o tym wiedzieli.

Girlaen zaczęła macać fontannę, na początku dochodząc do tych samych wniosków co Luna, kiedy ta szukała miejsca do przywiązania liny. Pod palcami fontanna była tak samo zniszczona, jak reszta tego pomieszczenia. Sięgnęła dalej, macając także zrujnowaną posadzkę. Aż nagle jej dłoń osunęła się. Zakładając, że jest tam dziura, sięgnęła głębiej i okazało się, że nieco poniżej znów dotknęła posadzki. Podążając dalej, uznała, że wnętrze fontanny to tak naprawdę kręcone schody.

Wyglądało na to, że mogą iść jedynie wstecz lub w dół. W ten lub inny sposób.

 

Eleanor

- W fontannie są schody. - Oznajmiła o swoim znalezisku pozostałym towarzyszom. Przynajmniej tym, którzy mogli ja usłyszeć. - Nie wiadomo czy prowadzą w to samo miejsce, w którym jest golem, ale może warto to sprawdzić? Jeśli chcemy zejść wszyscy trzeba jakoś wytłumaczyć to Rexie. Nie mam pojęcia czy ona umie czytać.

Półelfka dostrzegła już wcześniej kredę w ręku niziołki i teraz postanowiła ja wykorzystać. Wyjęła narzędzie z rąk czaromiotki i poszukała miejsca w którym iluzja nie przykrywała wnętrza na tyle by nie dało się odczytać zapisanych na ścianie lub podłodze znaków. Wtedy podprowadziła tam Lunę i zachęciła też półorczycę do spojrzenia, gdy napisała kredą wyraźne, drukowane litery:
"SCHODY W FONTANNIE. SCHODZIMY NA DÓŁ?"

 

Pan Elf

- Wydaje mi się, że tak, prowadzą one w to samo miejsce, do którego wpadłem - stwierdził Yetar, przyglądając się fontannie. - Sam chciałem ją na początku zbadać, ale z nieostrożności po prostu wpadłem na sam dół.

Yetar spojrzał ze złością na fontannę, która tak niecnie postanowiła go oszukać. Potem przypomniał sobie o golemie, który czekał gdzieś tam pośród plątaniny korytarzy.

- Są tam dwa korytarze. W lewym znalazłem golema, który zaczął za mną iść. Jest dosyć powolny, ale wydaje mi się, że przy okazji wytrzymały... jak to golemy. Nie zdążyłem jednak sprawdzić, co kryje się w prawym korytarzu. Może spróbujemy?

 

Sayane

Widząc wiadomość od tropicielki Luna podskoczyła radośnie i energicznie pokiwała głową. Szybko (na tyle na ile pozwalała jej wrodzona niezgrabność) pozwijała linę i schowała do plecaka. Zdążyła już zapomnieć o ponurej aurze korytarzy pod strażnicą i teraz była gotowa do eksploracji nowych podziemi!

 

Sekal

Wybór schodów okazał się mimo wszystko znacznie wygodniejszy od schodzenia po linie. Dziwnie się czuło, wchodząc prosto w iluzję, lecz ta przestawała mieć znaczenie, jak tylko weszło się w pełni pod nią. Zejście w fontannie mogło prowadzić w podobne miejsce co korytarz, do którego wpadł Yetar, lecz fetchling niemal od razu wiedział, że to nie to samo. Przede wszystkim przestrzenie były niewiele, a oni trafili teraz do prostego korytarza bez bocznych odnóg. Może tamten labirynt był tylko pułapką? Rexa poszła z oporami za nimi, ale Walaja nie chciała dać się zaciągnąć dalej w głąb podziemi twierdzy.

Tak czy inaczej, oświetlając sobie magiczną kulą i pochodnią ruszyli przed siebie. Pierwszym, co kazało im uważnie patrzeć wszędzie, był wielki, dwusieczny topór zwisajacy z sufitu. Nie poruszał się, po chwili oględzin stwierdzili, że to dawno temu uruchomiona lub zepsuta pułapka, podobna do tych, które już widzieli w wykonaniu rodu, którego przeszłość śledzili od jakiegoś czasu.

Yetar szedł dalej przodem. Tym razem jego czujne oczy okazały się odpowiednio czujne i zatrzymał cały pochód. Dziesięć kroków dalej korytarz rozwidlał się w dwie strony, tuż przed sobą jednakże fetchling odkrył niemal idealnie dopasowaną do pokrytej kurzem i pyłem posadzki kamienną płytę. Malutkie szpary jasno dawały do zrozumienia, że patrzy na coś mogącego być zarówno zapadnią, jak płytą naciskową. Sięgała od ściany do ściany i była szeroka na mniej więcej metr. Ciężko było powiedzieć w jaki sposób przechodzące tędy ślepe stwory omijały tę przeszkodę.

Może pułapka była tak samo nieaktywna jak wcześniej minięty przez nich topór? Takie założenia zwykle kończyły się niezbyt dobrze.

 

Eleanor

- Najprościej byłoby przynieść tutaj jednego z truposzy i rzucić na tę płytę. - Stwierdziła półelfka po wysłuchaniu uwag Yetara i oględzinach możliwej pułapki. -
Jest na tyle ciężki by ją uruchomić swoją wagą, a my będziemy mogli zobaczyć jakie to wywoła efekty. Myślisz że dałbyś rade go przyciągnąć tutaj? - Dziewczyna zwróciła się bezpośrednio do najsilniejszego z nich, rycerza.

 

TomaszJ

- Dałbym radę, Panno Girlaen, ale nie godzi się bezcześcić zwłok. Wydaje mi się, że Bogowie w swej nieskończonej łaskawości dali naszym wrogom małe rozumki, więc i dusze, które do zaświatów mają prawo odejść godnie. Wolałbym abyśmy znaleźli inny sposób. Moja propozycja jest taka, abyśmy oznaczyli ją dobrze i zostawili w spokoju. Dalibóg, może się przydać aktywna, gdy znów spotkamy jakiegoś golema.
Rycerz najwyraźniej stronił od walki z konstruktem. Kto wie, może nie był do tego uczony i nie wiedział jak się za golema zabrać? Tak czy inaczej, wyglądało na to, że do targania zwłok namówić się nie da, a i pewnie będzie przeciwny by zrobił to kto inny.

 

__________________
Bez podpisu.

Eleanor

Girlaen popatrzyła na niego dziwnie:
- W niektórych kulturach palą zwłoki, w innych zjadają je podczas ceremonialnej uczty, a te grzebane w ziemi zjadają robaki. Co za różnica, gdzie ten stwór będzie się rozkładał i czy przybędzie mu jeszcze jedno cięcie? - Powiedziała spokojnie. - Zresztą jak tak bardzo zależy ci na właściwym traktowaniu zabitych wrogów, dlaczego nie pogrzebałeś tych, których wykończyłeś dotychczas, albo przynajmniej nie odprawiłeś nad ich zwłokami jakichś rytuałów? Skąd to nagłe przebudzenie delikatnych uczuć? - W jej glosie słyszalna była wyraźna nuta ciekawości i bardzo delikatna zniecierpliwienia. - Jeśli masz lepszy, konkretny pomysł to oczywiście słucham, ale niech będzie konstruktywny. - Dodała na koniec spoglądając na niego wyczekująco.

 

Pan Elf

Yetar również spojrzał pytająco na Elvina. Całkowicie zgadzał się z Girlaen, czemu nawet dał znać, kiwając głową na jej słowa i pomrukując twierdząco.

- Możemy jeszcze spróbować przeskoczyć tę kamienną płytę. Albo może Luna mogłaby przefrunąć nad nią?
Spojrzał w stronę niziołki, po czym wskazał na nią i następnie zaczął machać rękami, jakby chciał odfrunąć, by zaraz potem wskazać na podejrzany fragment podłogi. Miał nadzieję, że przyjaciółka zrozumiała ten krótki pokaz.

 

Sayane

Luna smutno pokręciła głową na pantomimę Yetara; z latania dziś nici. Nie wiedziała natomiast skąd nagłe napięcie między Gir i Elvinem.
- Elvin może mnie przerzucić nad płytą - postarała się wyszeptać do reszty; duzi nie powinni mieć problemu z przeskoczeniem jej. Chyba. Chwilę zastanawiała się czy spróbować jeszcze wykrycia magii ale zrezygnowała; będą ciekawsze miejsca.