- Oakhurts, jak na osadę chełpiącą się swoimi prawami tak jak słyszymy na każdym kroku, ma je spisane wręcz tragicznie - na uwagę ifryta Tanis wcale się nie oburzył, a bardziej potraktował to jako zaproszeni do debaty przy grzanym winie - To brzmi bardziej jak zbiór wymówek rajców niż zasady które mają pomóc wszystkim żyć zgodnie razem. - perorował, zakreślając kubkiem szerokie łuki - Ale daj mi czas, a będą lepsze. Tylko dajcie mi czas -
- A co do trzeźwego osądu...to jak już wiemy, to u rajców był z tym wtedy problem - przepił do nieobecnego właściciela karczmy, który pierwszy potwierdził podejrzenia że ktoś tu rzucał zaklęcia wpływające na umysł

---

Patrząc na Tanisa pomykającego w burzy śnieżej po Oakhurst, pomyślałby kto że półelf dysponuje niespożytą ilością sił.

Wziął się za pomoc Lei w odbudowie zajazdu, wspierając ją gospodarczym zmysłem, ujmującą osobowością i niezmordowanym zagadywaniem ludzi, czy już jest gotowe. Piwniczki zajazdu okazały się być więcej niż dostatnie we wszelakie materiały, a i wdzięczność ludzka w Oakhurst nie była tak bezwartościowa jak kazał sądzić przypadek czwórki oszczerców. Dołożywszy do tego pokaźny trzos(mocno wzbogacony sprzedażą wina) jakim półelf dysponował, rozkwit zajazdu hamowały tylko dwie rzeczy: utrudniająca prace zamieć i kilkudziesięciosobowa rzesza znudzonych ludzi. Drugie szybko stało się zaletą i w pierwszym dekadniu cały budynek był - na tyle na ile warunki pozwalały - przywrócony do użytku, dając wytchnienie ściśniętym mieszkańcom.

Później nie było gorzej - choćby zasłonięto przed wiatrem i śniegiem zielnik i grządki czy wstawiono do sauny balie kąpielowe.
Nawet drobne uporczywości takie jak komiczna próba ściągnięcia haraczu przez nie do końca zorientowanych w sytuacji w zajeździe górników czy problemy z przechowywaniem jedzenia nie były w stanie popsuć tych wysiłków.

Zwieńczeniem tych prac było co innego: dwa spore ołtarze, jeden dla Lurue i drugi dla Triady. Umieszczone przed salą dzienną, były dowodem błogosławieństwa bogów dla tutejszych wysiłków i świadectwem sił przez nich zsyłanych. Skromną ceremonię uświetnił wynaleziony w którejś z okolicznych osad bard i miejscy rajcy, co rzecz jasna bardzo szybko zaczęło pachnieć skandalem obyczajowym kiedy bard po występie wziął się do tego, w czym grajkowie są najlepsi. Sprawę udało się utrzymać w dyskrecji, o tyle ważnej, że do omówienia była ważniejsza sprawa.

Uwolnienie niewolników.

Tanis zebrał wokół siebie wszystkich tych, którym leżało na sercu dobro niewolników: Gwidona Piwosza, Ellenę Trzy Gałęzie, lorda Vurnona, Leię i, rzecz jasna, nie omieszkał wspomnieć o sprawie swoim towarzyszom. Poza tym gronem, sprawa była niejawna - bo choćby Seldaryk z całą pewnością spaliłby plan gdyby tylko mógł, a kto wie kto miał u niego długi. Przy okazji odświętnego otwarcia mogli się spotkać wszyscy razem bez wzbudzania podejrzeń. Do tej pory odwiedzał wszystkich kolejno, krążąc między ludźmi i negocjując zapisy świeżo tworzonych praw. Oprócz korzyści z należytej kodyfikacji praw, miał też pretekst do spotkań z każdym mieszkańcem osady.

Jako że sprawy zmieniały się dość szybko, przypomniał jeszcze raz to, co udało się do tej pory zebrać.

Nie jest problemem pobicie łowców niewolników w otwartym boju; rajcy, straż miejska i bohaterowie razem mają znaczącą przewagę nawet w uczciwym, walnym starciu - zwłaszcza za sprawą jazdy i czaromiotów. Z zaskoczenia nawet większą.
(Siły po ich stronie to około 50 lekkozbrojnych, w tym 30 doświadczonych i 30 psów)

Kluczową kwestią jest ochrona kobiet ciągle w ich łapach. Są zamknięte w jeden konkretnej ziemiance( z ośmiu). Dookoła całości krążą patrole z psami, nadspodziewanie trzeźwe i czujne.
Wejście do lepianki jest po podaniu hasła (które Amberlie poznała)

Zespół ma niezłe szanse podszyć się pod kilku łowców (Kharrick i Jace pochwalili się stosownymi umiejętnościami, a Amberlie dysponuje magicznymi przedmiotami dla dwóch kolejnych osób) i zabezpieczyć ziemiankę z ofiarami. Tanis zapytał niebiosa jaki efekt przyniesie takie działanie - i wróżby są pomyślne. No i jest kilkoro łowców którzy nie są zepsuci do szpiku kości - może dałoby się coś z nimi wskórać.

Jakie są pomysły co dalej? Otwarty atak, jak sugerują rajcy lub wezwanie do poddania, jak chciałby Tanis.

Większość ludzi w osadzie uwolniła kupionych niewolników - z około 250 osób 70 nie zostało uwolnione, w tym 20 wciąż w rękach łowców.

Otwartą kwestią było kto przystąpi do planu, i czy był to dobry moment na działanie - i to mieli tutaj omówić. Bo jeżeli chcieli skorzystać z osłony śnieżycy, mogła się ona skończyć lada dzień.

Alternatywą było wyruszenie do Cytadeli korzystając z poprawiającej się pogody.
O Cytadeli, zamieszkujących ją stworach i zaginionych awanturnikach dowiedział się ile mógł. Ślady zarówno goblinów i koboldów były widywane na powierzchni, a więc istniało wyjście na górę, być może nawet takie z którego mogliby skorzystać. Oprócz dwóch wrogich powierzchniowcom ras mogli się też spodziewać nieumarłych sług smoczych kultów.

Z pomocą wszystkich zgromadzili aż nad wymiar bogaty ekwipunek na tą wyprawę, nawet lepszy niż zaginiona czwórka awanturników. O której, swoją drogą, ludzie mówili dość dobrze, choć jako doświadczonych wymieniali tylko dwóch - i nie było to rodzeństwo Hulcre. Niebiosa pochwalały zamysł ruszenia do Cytadeli bez dalszych przygotowań, wróżąc pomyślność. A i omeny dotyczące poszukiwań potwora gnębiącego Oakhurst poza Cytadelą były mieszane - znaczyło to, że znaleźć można było go i tu i tu. To nie tak że Tanis miał zamiar odpuścić lordowi Vurnonowi negocjacje co do stawki nagrody - jeżeli udałoby się im upiec dwie pieczenie przy jednym ogniu to tylko ich korzyść, a nie powód żeby odpuszczać część nagrody.

43,3gp zadatku od Hulcre w gotówce
Mikstury:

• Zoren - 2*Cure Light Wounds, Endure Elements, Bull’s Strength
• Anathem - 2*Cure Light Wounds, Endure Elements, Jump, Bull’s Strength
• Morn - 2*Cure Light Wounds, Feather Step, Endure Elements, Barkskin, Slipstream
• Nierozdane - 5*Cure Light Wounds, Endure Elements, Jump, 2*Air Bubble, 2*Restoration, lesser

Ekwipunek:

• 650 stóp liny i haki do wbijania(40)
• 25 torches, 11 lamps, 110 pints of oil,
• 2 Shovels, 2 Crowbars
• 3 Bear Traps
• 10*Sack

Sprzęt obozowy: "w spadku" po Dianie mamy nadmiar sprzętu obozowego, z namiotami, wozem, mułami na łupy, garami i wszystkim co potrzebne aż w nadmiarze. 60 porcji żywności, Tanis dodaje do tego co najmniej jedną dziennie (oprócz swojej), 30 dni opału.

Tym, co nie dawało spokoju niebiańskiemu słudze, był ukryty w osadzie magiczny złoczyńca. Oszczercy przyznawali, że to w rozmowie z Seldarykiem naszło ich objawienie jak to Leia zaszkodziła ich rodzinom, tak jak rajców podczas narady. Tyle że był to żaden dowód winy. Jego sługi były lojalne, a nieumarli skutecznie strzegli jego świątyni.
Ale kupił trójkę niewolnic i nie uwolnił ich do tej pory - być może gdy ogłoszą uwolnienie ich wszystkich, będą one w stanie opowiedzieć co słyszały w środku? Omeny przestrzegały go przed otwartą konfrontacją, wieszcząc cieżkie próby na drodze do sukcesu.

Morn nie mógłby powiedzieć, że życie spędził wśród książek. Nie mógłby też powiedzieć, że kocha książki nad życie i świata poza nimi nie widzi, ale musiał przyznać, że nie ma nic przeciwko temu, by usiąść wygodnie, przy kominku, z pergaminem czy innym zwojem w dłoni, lub rozłożyć okutą żelazem księgę na pulpicie i pogrążyć się w lekturze.

Biblioteka bumistrza nie należała być może do najokazalszych, jakie Morn miał w swym życiu odwiedzić, ale bez wątpienia znajdowało się tam kilka dzieł, którymi warto było się zainteresować.
Co prawda przede wszystkim Morn chciał się jak najwiecej dowiedzieć o Oakhurst i okolicy osady (ze szczególnym uwzględnieniem przeklętych kwiatów i Cytadeli), ale okazało się, że można będzie połączyć przyjemne z pożytecznym.
Przyjemnym było siedzenie w jasnym i ciepłym pomieszczeniu (podczas gdy dokoła szalała wściekła zima), a pożytecznym - możliwość przeczytania i przetłumaczenia paru tomów ze smoczego na wspólny - za wynagrodzeniem.
I chociaż mógł to załatwić w ciągu dziesięciu dni, to wolał nieco przedłużyć pracę na tłumaczeniami. Wszak lepiej było mieszać pracę i przyjemności (i spędzić dwa dziesieciodnie w bibliotece), niż zapracować się na śmierć, a potem siedzieć bezczynnie i czekać, aż śnieżyca się skończy.

Oczywiście od czasu do czasu odwiedzał kompanów i, w miarę swych możliwości, służył im pomocą.

Stare księgi nie kłamały, chociaż być może nie mówiły wszystkiego, a i pamięć Zorena w pewnych kwestiach mogła być błędna w kwestii jak to ja nazywał kołkownicy. Niemniej jednak został wynaleziony skuteczny sposób na pozbycie się „kwiatów śmierci”, a córeczka lorda Vurnona Amada już następnego dnia po podaniu leków przez Leę była zdrowa. Zorena trawionego pasją nadawczą naszła nieodparta ochota by poeksperymentować w łączniu alchemii z magią tajemną i objawioną. Ciekaw był wyników swoich eksperymentów.

***

W czasie gdy Tanis, wraz z Amberlie wspomagał swoimi talentami zarządcy Leę, Anathem, Lady Diana i Volf szkolili ją w walce. Wtedy wyszły też na jaw jej braki w tym temacie. Assimarka była sprawna i nie wpojono jej błędnych zachowań, dlatego też nauka pod okiem szła szybko. Mnich przeszkolił też jednego z strażników miejskich w sztuce pięściarskiej, za co on zrewanżował mu się ingrediencjami alchemicznymi, w których posiadanie wszedł biorąc udział w zniszczeniu podjazdu orków. Ingrediencjami. Anathem nie omieszkał przekazać ich drużynowemu alchemikowi

***

Zoren w tym czasie ciężko pracował w laboratorium. Wprawa w celu zniszczenia kwiatów „Kołkownicy” przyniosła dodatkowe korzyści, zyskali sławę pogromców Zimowych Wilków, trofea w postaci ich głów, oraz ingrediencje do alchemii do mikstur opartych na zimnie. Zachwycony zajął się produkcją alchemicznych specyfików, wraz z jednym ze sług Lady Diany, który okazał się sam alchemikiem. Lea też ich wspomogła przysyłając do pomocy mieszkańców Oakhurst, którzy potrzebowali schronienia w jej domu, Starej Stacji Pocztowej. Praca wrzał na całego opary zarówno gorące, jak i zimne, unosiły się nad retortami, zlewkami, alembikami.
Głowy Zimowych Wilków wypreparowane i wypchane, ozdobiły na ten czas jadalnie, póki domostwo nie dorobi się bardziej reprezentacyjnego miejsca.

***

Wysiłki Kharricka i Jace spełzły na niczym. W mieście nikt nie posiadał dodatkowych informacji o „Bezsłonecznej Cytadeli”. Dokładnie taki sam efekt przyniosło wypytywanie o drużynę , która wybrał się już wcześniej do niej. Błahe plotki nie wnoszące nic do sprawy. Jedna z nich była ciekawa, lecz pochodziła tylko z jednego źródła, była więc nieweryfikowalna. Jace usłyszał od jednej ze swych licznych kochanek, iż młoda czarodziejka jakoby zabawiał się w łożnicy z Lordem.
Oczywiście ten czas nie był zupełnie przez nich stracony, zwłaszcza przez Jace'a liczne kochanki nie pozwalały mu się w tym czasie nudzić.

***

Pojawiła się również nieco spóźniona pomoc dla Lei, wpierw do miasta ściągnęła druidka Anna Srebnowłosa, potem póelf kapłan Soren Geflow. Oboje przywiodły tu wizje, iż kapłanka Lurue ma w tym mieście śmiertelne problemy. Z niejakim zdziwieniem odkryli, iż chodziło o Leę, która mimo swego dziecięcego wyglądu okazała się pełnoprawną wyświęconą kapłanką. Dziwić, co poniektórych, mógł fakt, iż druida postanowiła osiąść w mieście, jednakże wszystko stawało się jasne, gdy tylko ja ujrzeli. Nie nie była pięknością, nie powalił ich na kolana jej widok. Anna spodziewała się dziecka. Postanowiła wychować je właśnie na obrzeżach Oakhurst. Wprawdzie narzekała, iż zwiodła ja nazwa dębowy zagajnik, postanowiła tu pozostać, chociaż wszystkim dała odczuć swymi narzekaniami, iż brak drzew to poważny problem, a może były to tylko humory ciężarnej. To poprzez jej narzekanie, zwykłe konspekty warzywne zamieniono na ogrzewaną szklarnię, co nieco pohamowało jej narzekania.

Spotkanie z okazji poświęcania ołtarzy odbyło się w bibliotece.
Wcześniej tego dnia odbyły się dwie msze, ku czci Lurue prowadziła Anna wraz z Leą wspomagana przez Sorena. Drugą niechętnie poprowadził Tanis wraz Amberlie. W czasie swojej mszy Lea połączyła węzłem małżeńskim dwadzieścia trzy par małżeńskie, w tym Talona Sergi i Frige, oraz kowal Renniego z Zorają. Wszystkie młode pary odwdzięczyły się za ceremonię. Wprawdzie szkatuły nie nie spuchły od mieszków, lecz magazyny zostały zaopatrzone obficie. Renie, wraz z żoną i córką, wykuli olbrzymi symbol Lurue do jej świątyni. Matka Talona, Uri Sergi zawstydzona wręczyła Lei pękata sakiewkę z grzywną, zawstydzona dziękowała, za uratowanie szczęścia swojego pierworodnego. Przed świątynią wręczyła jeszcze Lei parę branthów z rzędem. Klacz ssał młody, który też został ofiarowany kapłance Lei.
Lord popatrzył po zgromadzonych w bibliotece, niechętnie wzruszył ramionami na widok Paladyna Tyra.
- Zebraliśmy się tutaj w dwóch sprawach. Pierwsze zniesienie niewolnictwa, druga zmiany w prawach Oakhurst. Proponuję ogłosić zniesienie niewolnictwa nawet dzisiaj, musimy jednak zapewnić bezpieczeństwo...
Wywód Lorda przerwało pukanie do drzwi, które po chwili otwarły się. Stał w nich zbrojny Lady Diany.
- Pani Leo przybył jedna z łowczyń niewolników z chorą dziewczynką. Anna zajęła się już dzieckiem. Ta kobieta chce rozmawiać z Wami Pani.
- Sprowadźcie ją.
Odparła Lea z uśmiechem.
W tym czasie Lea uchwyciwszy symbol Lurue wypowiedziała inkantację w leśnym.
- Pani Jednorożców wskaż mi dobro.
Widząc wchodzącą blondynkę w średnim wieku w stroju łowców niewolników, skoncentrowała się na niej, po chwili oddechnęła z ulgą i uśmiechnęła się do kobiety. Potem popatrzyła wyczekująco.
- Wielmożna Pani miasto to jest pełne sprzeczności, zezwala się na niewolnictwo a jednocześnie chroni życie niewolników, a nawet cnotę dzieci. Zatem jeśli taka wola, jeśli chcielibyście uwolnić niewolników to możemy z kilkoma innymi koleżankami zapewnić dzieciom bezpieczeństwo. Dziewczynkom, lecz nie kobietom, gdyż one znajdują się w innym ogólnodostępnym pomieszczeniu.

- Jeżeli chcielibyśmy uwolnić niewolników? - Tanis zapytał, robiąc dobrą minę do złej gry. Spotkanie było tajne, decyzja musiała być tajna tym bardziej, więc wpuszczenie tutaj łowczyni było wielkim błędem. Nawet jeżeli faktycznie chciała pomóc.

Co prawda - jak sam powiedział wcześniej, kiedy streszczał co udało się dowiedzieć w ostatnich dniach - sam mocno popierał pomysł przekabacenia kilku spośród bardziej ludzkich łowców niewolników. I wiedział że tacy byli. Amberlie, która, skryta pod iluzją, przebadała ich obóz wzdłuż i wszerz, wypatrzyła kilka osób które rokowały nadzieję, których aury nie były przesiąknięte złem.
Tej kobiety wśród nich nie było. Nie było tam nikogo, kto promieniowałby dobrem, jak teraz stwierdziła Lea.

Spojrzał pytająco na Amberlie.

Nie objawiono Tanisowi żadnej magicznej aury dookoła kobiety, a i jej słowa wydawały się być szczere. Subtelny znak od Amberlie potwierdzał to samo.

Pozostawało pytanie, na ile ostrożny jest przeciwnik.

- Powiedz nam więcej o łowcach i Kardanie - poprosił, łagodząc ton - Nie po to się tu spotkaliśmy, ale to zawsze się przyda -zerknął pytająco na pozostałych. Miał wiele, wiele pytań które pozwoliłby zweryfikować to co wiedzieli o łowcach i może dowiedzieć się czegoś nowego, ale oni pewnie też.