[D&D3.0-FR]Wieża Cieni - Strona 3

**Kerm** · 25-09-2008, 14:05

Kelven uśmiechnął się lekko widząc niezadowoloną minę oberżysty, który najwyraźniej zaczął liczyć, ile straci na zmianie zamówienia. Jednak woda pojawiła się na stole dość szybko i w dodatku była dość dobra. A sądząc z tego, co malowało się na twarzach kompanów - z pewnością była lepsza niż piwo.

Pewnie połowa z mojego dzbanka znalazła się w ich kuflach - pomyślał z przekąsem.

Jakość piwa to była rzecz która niezbyt go obchodziła. W końcu piwa nie lubił, a pijał je w ostateczności. Do obiadu nie pogardziłby sokiem albo dobrym winem, ale jakoś nie sądził, by w tej karczmie można było zdobyć coś, co smakiem przewyższałoby zwykły ocet. A na to raczej nie miał ochoty.

Pieczeń była nienajgorsza. Może głód był lepszą przyprawą, ale i tak Kelven, choć jadał już dużo lepsze rzeczy, nie narzekał. Gorsze rzeczy też już jadał, a ziemniaki i sos były całkiem niezłe.

Gdy skończył jeść zamyślił się przez moment.

Ciekawe, jakie szanse ma MazFaz. Złym łucznikiem z pewnością nie był. Nieraz demonstrował celne oko, ale czy to starczy, by wygra?

Uśmiech przewinął się przez jego twarz.

Kto nie ryzykuje... - przemknęło mu przez głowę.

Spojrzał na Majobiego. Miał nadzieję, że nie wpakują się w jakieś kłopoty z powodu różnych ciekawych skłonności niziołka. I ciekaw był, kto tak naprawdę najwięcej zarobi na tym turnieju...

Wreszcie oderwał się od swoich myśli.

- Skoro słońce już tak nie pali, to możemy się ruszyć.

- Gospodarzu - powiedział głośniej.

Gdy karczmarz, niezbyt szybko, podszedł do ich stołu Kelven powiedział:

- Rachunek poproszę. Ile płacimy - poprawił się, widząc brak zrozumienia na twarzy karczmarza. - I jeszcze coś na drogę, żebyśmy mogli sobie zrobić podwieczorek. Jakiś chleb, byle świeży, ser, owoce. Może być pieczony kurczak - dodał.

MazFaz · 25-09-2008, 15:23

No nareszcie.
*Wstał z kołyszącego się krzesła, niemal z niego wyskoczył. Wybiegł pierwszy, zdjął obie rękawice, a włożywszy spocone i śmierdzące paluchy do ust zagwizdał bardzo donośnie by przywołać do porządku swojego wilczego przyjaciela. Gdy ten dość sporawy szaro biały wilk przybiegł, niemal powalając swojego właściciela Maz dał mu po cichu, szeptając do ucha, nowe polecenia, a wilk szybko wybiegł na przód jako zwiadowca.*

Arcagnon · 25-09-2008, 16:39

Karczmarz wyszedł na chwilę, coś powiedział do kobiety podniesionym głosem, ale nie krzyczał już. Po chwili wrócił odkładając po jednym palcu. Chyba liczył. Podniósł oczy na sufit i wyglądał na bardzo skupionego...
- Razem sześć sztuk złota. Wszystko drożeje... A ja nie mam wielu klientów. Jedzenie na drogę zaraz będzie gotowe. Małżonka szykuje...
Poszedł na tył gospody i wrócił z kilkoma pakunkami. Były schludnie zrobione. Inne niż pieczeń... I piwo.
- Tera to lepiej stąd idźcie. Już nam wiadomo o sołtysinej córce... Oj, lepiej uciekajcie. Tylko uważajcie w lesie na wilki i mamuny... I wiły... Jeszcze są tam podobno czaruwnice.
Oberżysta wystawił rękę czekając na zapłatę.

Caje-e · 25-09-2008, 17:14

Humor Allandrila poprawił się znacznie po napiciu się wody. Pieczeń nie smakowała za bardzo elfowi, ale kiedy jest się głodnym można zjeść wszystko. Wstał i pogrzebał chwilę w plecaku. Gdy już wyjął sześć złotych monet, podszedł do lady, położył je i wziął jeden z pakunków. Może to będzie lepsze...
- To co, ruszamy? - zapytał.
I nie czekając na odpowiedź wyszedł z karczmy, uprzednio pakując do plecaka przyszykowane jedzenie. Po wyjściu rozejrzał się za wójtem i w oczekiwaniu na kompanów oparł się o studnię. Czarownice w lesie? Allandrilowi przypomniały się słowa kompana. Chyba mu się coś pomieszało... A może nie... Może być ciekawie. I zaśmiał się pod nosem.

**Kerm** · 25-09-2008, 17:43

Sześć złotych monet to nie było mało za posiłek nie najlepszej jakości, ale nie warto było dyskutować. I co prawda Kelven miał ochotę nieco się potargować, ale skoro Allandril rzucił bez dyskusji pieniądze na stół, to nie było o czym dyskutować.

Kelven schował do plecaka swoją porcję dziwnie starannie przygotowanego jedzenia i wziął do ręki paczkę przeznaczoną dla MazFaza. Chętnie straciłby kilka sekund na wyjaśnienie sprawy mamun oraz rozpytanie o czarownice, ale ponieważ reszta kompanii najwyraźniej się spieszyła postanowił nie przedłużać pobytu w karczmie. Upewniwszy się tylko co do kierunku, w jakim powinni podążać wyszedł z izby, rzuciwszy tyko na pożegnanie krótkie:

- Dziękuję za posiłek.

Podziękowania średnio szczere, idealnie dopasowane do jakości jedzenia.

Po wyjściu z gospody podszedł do stojącego przy studni elfa.

- Ciekawe, kto nas napadnie na początku - powiedział z kpiącym uśmiechem - wilki, czarownice, czy mamuny...

- MazFaz - zawołał. - Trzymaj - rzucił w stronę kompana paczkę z jedzeniem.
- Prowiant na drogę - dodał tytułem wyjaśnienia.

- I jeszcze jedno - powiedział. - Nasz miły gospodarz ostrzegał nas przed wilkami i różnymi innymi stworami. To pierwsze może okazać się prawdą...

Sprawdził, tak na wszelki wypadek, czy kusza jest pod ręką.

MazFaz · 25-09-2008, 20:13

-Dzięki. *Rzekł do Kelven'a.*
*Szybko zapakował pakunek do plecaka. Złapał za łuk i odkrył kołczan, tak na wszelki wypadek.*
-Jestem gotów do drogi.
*Rzekł podchodząc do kompanów.*

Arcagnon · 25-09-2008, 20:54

Wyruszyliście z wioski, kierując się na wschód. Podróż nie była już tak męcząca. Wilk powrócił z rekonesansu i widocznie niczego niepokojącego nie widział. Zachowywał się normalnie. Po kilku godzinach zrobiliście sobie przerwę. Następnie dalej podążaliście tą samą trasą. Las był spokojny, cichy...
Nagle z gąszczu tuż przy drodze wybiegło stado wilków. Nie były to zwykłe wilki. Miały rozmiary sporych koni, wielkie kły i płonące żądzą mordu ślepia. Gdy tylko was zauważyły, rzuciły się do ataku kłapiąc zębami. Wtem usłyszeliście dochodzące z głębi odgłosy rogów. Czyżby to było polowanie?

Anubis · 25-09-2008, 22:01

Szybkim ruchem złapał za sztućce i zaczął konsumpcję pieczeni. Pierwsze wrażenie nie było specjalnie zadowalające. Nie była dopieczona od środka i nie miała specjalnie smaku. Z pewnością jedzenie nie było na dużym poziomie, lecz głód ostatecznie pokonał Majobi’ego i zjadł swoją porcję.
Po zjedzeniu MazFaz szybko opuścił karczmę. Pozostałych dwóch zapłaciło i również wyszło. W takim razie nie ma wyboru. Trzeba ruszać. Obdarzył barmana drwiącym uśmiechem i skierował się w stronę drzwi.

- Proszę przekazać kucharzowi, że świetnie gotuje – powiedział, po czym szybko otworzył drzwi i wyszedł.

Wyszedłszy na powietrze usłyszał jak Kelven mówi o czyhających wilkach na drodze. Było w tym trochę prawdy. Poprawił swój plecak i rapiery, po czym ruszyli w podróż.

******

Chyba Kelven miał rację – pomyślał Majobi, zobaczywszy ogromne wilki wyłaniające się z lasu. Zszokowany wyjął dwa rapiery i postanowił wyjść wilkom naprzeciw rzucając się w ogień walki.

Caje-e · 25-09-2008, 22:08

Allandril widządz pędzące wilki wyjął długie miecze i spojrzał na towarzyszy. Kiedy zobaczył, że niziołek chce wyjść naprzeciw wilków wyskoczył przed niego, aby go nie stratowały.
- Pozwól mi robić to co do mnie należy.
Elf chwycił mocniej oreż i przyszykował się na pierwszy atak.
- MazFaz! Strzelaj!

**Kerm** · 25-09-2008, 22:43

Może gdzieś w oddali odbywało się polowanie, ale w tym momencie wygladało na to, że to ich mała grupka była celem całkiem innego polowania. A 'myśliwi', którzy nagle wyłonili się zza krzaków nie wyglądali zbyt sympatycznie. Stworó było nieco zbyt wiele. I miały olśniewające wprost zęby...

Szkoda, że karczmarz nie potrafił dokładnie opisać, jakie miały być owe wilki... W tym momencie Kelven chyba wolałby mieć naprzeciw siebie owe czarownice i mamuny...

Nie da się ukryć, że nie było tu czasu i miejsca na zastosowanie czegoś bardziej spektakularnego. Jak na przykład kula ognia...

Wilki były takie wielkie, że Kelven postanowił się nie rozdrabniać.

Splecenie czaru nie trwało długo. To było jedno z podstawowych zaklęć. Coś, co potrafił robić każdy mag.
Jeden gest, jedno słowo...
Wszystkie cztery magiczne pociski poszybowały w stronę stojącej w drugiej linii bestii.

25-09-2008, 17:14	#24
Caje-e Reputacja: 1	Humor Allandrila poprawił się znacznie po napiciu się wody. Pieczeń nie smakowała za bardzo elfowi, ale kiedy jest się głodnym można zjeść wszystko. Wstał i pogrzebał chwilę w plecaku. Gdy już wyjął sześć złotych monet, podszedł do lady, położył je i wziął jeden z pakunków. Może to będzie lepsze... - To co, ruszamy? - zapytał. I nie czekając na odpowiedź wyszedł z karczmy, uprzednio pakując do plecaka przyszykowane jedzenie. Po wyjściu rozejrzał się za wójtem i w oczekiwaniu na kompanów oparł się o studnię. Czarownice w lesie? Allandrilowi przypomniały się słowa kompana. Chyba mu się coś pomieszało... A może nie... Może być ciekawie. I zaśmiał się pod nosem. __________________ Allandril Elavien

25-09-2008, 22:08	#29
Caje-e Reputacja: 1	Allandril widządz pędzące wilki wyjął długie miecze i spojrzał na towarzyszy. Kiedy zobaczył, że niziołek chce wyjść naprzeciw wilków wyskoczył przed niego, aby go nie stratowały. - Pozwól mi robić to co do mnie należy. Elf chwycił mocniej oreż i przyszykował się na pierwszy atak. - MazFaz! Strzelaj! __________________ Allandril Elavien

25-09-2008, 14:05	#21
Kerm Administrator Reputacja: 1	Kelven uśmiechnął się lekko widząc niezadowoloną minę oberżysty, który najwyraźniej zaczął liczyć, ile straci na zmianie zamówienia. Jednak woda pojawiła się na stole dość szybko i w dodatku była dość dobra. A sądząc z tego, co malowało się na twarzach kompanów - z pewnością była lepsza niż piwo. Pewnie połowa z mojego dzbanka znalazła się w ich kuflach - pomyślał z przekąsem. Jakość piwa to była rzecz która niezbyt go obchodziła. W końcu piwa nie lubił, a pijał je w ostateczności. Do obiadu nie pogardziłby sokiem albo dobrym winem, ale jakoś nie sądził, by w tej karczmie można było zdobyć coś, co smakiem przewyższałoby zwykły ocet. A na to raczej nie miał ochoty. Pieczeń była nienajgorsza. Może głód był lepszą przyprawą, ale i tak Kelven, choć jadał już dużo lepsze rzeczy, nie narzekał. Gorsze rzeczy też już jadał, a ziemniaki i sos były całkiem niezłe. Gdy skończył jeść zamyślił się przez moment. Ciekawe, jakie szanse ma MazFaz. Złym łucznikiem z pewnością nie był. Nieraz demonstrował celne oko, ale czy to starczy, by wygra? Uśmiech przewinął się przez jego twarz. Kto nie ryzykuje... - przemknęło mu przez głowę. Spojrzał na Majobiego. Miał nadzieję, że nie wpakują się w jakieś kłopoty z powodu różnych ciekawych skłonności niziołka. I ciekaw był, kto tak naprawdę najwięcej zarobi na tym turnieju... Wreszcie oderwał się od swoich myśli. - Skoro słońce już tak nie pali, to możemy się ruszyć. - Gospodarzu - powiedział głośniej. Gdy karczmarz, niezbyt szybko, podszedł do ich stołu Kelven powiedział: - Rachunek poproszę. Ile płacimy - poprawił się, widząc brak zrozumienia na twarzy karczmarza. - I jeszcze coś na drogę, żebyśmy mogli sobie zrobić podwieczorek. Jakiś chleb, byle świeży, ser, owoce. Może być pieczony kurczak - dodał.

25-09-2008, 15:23	#22
MazFaz Reputacja: 1	No nareszcie. Wstał z kołyszącego się krzesła, niemal z niego wyskoczył. Wybiegł pierwszy, zdjął obie rękawice, a włożywszy spocone i śmierdzące paluchy do ust zagwizdał bardzo donośnie by przywołać do porządku swojego wilczego przyjaciela. Gdy ten dość sporawy szaro biały wilk przybiegł, niemal powalając swojego właściciela Maz dał mu po cichu, szeptając do ucha, nowe polecenia, a wilk szybko wybiegł na przód jako zwiadowca.

25-09-2008, 16:39	#23
Arcagnon Reputacja: 1	Karczmarz wyszedł na chwilę, coś powiedział do kobiety podniesionym głosem, ale nie krzyczał już. Po chwili wrócił odkładając po jednym palcu. Chyba liczył. Podniósł oczy na sufit i wyglądał na bardzo skupionego... - Razem sześć sztuk złota. Wszystko drożeje... A ja nie mam wielu klientów. Jedzenie na drogę zaraz będzie gotowe. Małżonka szykuje... Poszedł na tył gospody i wrócił z kilkoma pakunkami. Były schludnie zrobione. Inne niż pieczeń... I piwo. - Tera to lepiej stąd idźcie. Już nam wiadomo o sołtysinej córce... Oj, lepiej uciekajcie. Tylko uważajcie w lesie na wilki i mamuny... I wiły... Jeszcze są tam podobno czaruwnice. Oberżysta wystawił rękę czekając na zapłatę.

25-09-2008, 17:43	#25
Kerm Administrator Reputacja: 1	Sześć złotych monet to nie było mało za posiłek nie najlepszej jakości, ale nie warto było dyskutować. I co prawda Kelven miał ochotę nieco się potargować, ale skoro Allandril rzucił bez dyskusji pieniądze na stół, to nie było o czym dyskutować. Kelven schował do plecaka swoją porcję dziwnie starannie przygotowanego jedzenia i wziął do ręki paczkę przeznaczoną dla MazFaza. Chętnie straciłby kilka sekund na wyjaśnienie sprawy mamun oraz rozpytanie o czarownice, ale ponieważ reszta kompanii najwyraźniej się spieszyła postanowił nie przedłużać pobytu w karczmie. Upewniwszy się tylko co do kierunku, w jakim powinni podążać wyszedł z izby, rzuciwszy tyko na pożegnanie krótkie: - Dziękuję za posiłek. Podziękowania średnio szczere, idealnie dopasowane do jakości jedzenia. Po wyjściu z gospody podszedł do stojącego przy studni elfa. - Ciekawe, kto nas napadnie na początku - powiedział z kpiącym uśmiechem - wilki, czarownice, czy mamuny... - MazFaz - zawołał. - Trzymaj - rzucił w stronę kompana paczkę z jedzeniem. - Prowiant na drogę - dodał tytułem wyjaśnienia. - I jeszcze jedno - powiedział. - Nasz miły gospodarz ostrzegał nas przed wilkami i różnymi innymi stworami. To pierwsze może okazać się prawdą... Sprawdził, tak na wszelki wypadek, czy kusza jest pod ręką.

25-09-2008, 20:13	#26
MazFaz Reputacja: 1	-Dzięki. Rzekł do Kelven'a. Szybko zapakował pakunek do plecaka. Złapał za łuk i odkrył kołczan, tak na wszelki wypadek. -Jestem gotów do drogi. Rzekł podchodząc do kompanów.

25-09-2008, 20:54	#27
Arcagnon Reputacja: 1	Wyruszyliście z wioski, kierując się na wschód. Podróż nie była już tak męcząca. Wilk powrócił z rekonesansu i widocznie niczego niepokojącego nie widział. Zachowywał się normalnie. Po kilku godzinach zrobiliście sobie przerwę. Następnie dalej podążaliście tą samą trasą. Las był spokojny, cichy... Nagle z gąszczu tuż przy drodze wybiegło stado wilków. Nie były to zwykłe wilki. Miały rozmiary sporych koni, wielkie kły i płonące żądzą mordu ślepia. Gdy tylko was zauważyły, rzuciły się do ataku kłapiąc zębami. Wtem usłyszeliście dochodzące z głębi odgłosy rogów. Czyżby to było polowanie?

25-09-2008, 22:01	#28
Anubis Reputacja: 1	Szybkim ruchem złapał za sztućce i zaczął konsumpcję pieczeni. Pierwsze wrażenie nie było specjalnie zadowalające. Nie była dopieczona od środka i nie miała specjalnie smaku. Z pewnością jedzenie nie było na dużym poziomie, lecz głód ostatecznie pokonał Majobi’ego i zjadł swoją porcję. Po zjedzeniu MazFaz szybko opuścił karczmę. Pozostałych dwóch zapłaciło i również wyszło. W takim razie nie ma wyboru. Trzeba ruszać. Obdarzył barmana drwiącym uśmiechem i skierował się w stronę drzwi. - Proszę przekazać kucharzowi, że świetnie gotuje – powiedział, po czym szybko otworzył drzwi i wyszedł. Wyszedłszy na powietrze usłyszał jak Kelven mówi o czyhających wilkach na drodze. Było w tym trochę prawdy. Poprawił swój plecak i rapiery, po czym ruszyli w podróż. ****** Chyba Kelven miał rację – pomyślał Majobi, zobaczywszy ogromne wilki wyłaniające się z lasu. Zszokowany wyjął dwa rapiery i postanowił wyjść wilkom naprzeciw rzucając się w ogień walki.

25-09-2008, 22:43	#30
Kerm Administrator Reputacja: 1	Może gdzieś w oddali odbywało się polowanie, ale w tym momencie wygladało na to, że to ich mała grupka była celem całkiem innego polowania. A 'myśliwi', którzy nagle wyłonili się zza krzaków nie wyglądali zbyt sympatycznie. Stworó było nieco zbyt wiele. I miały olśniewające wprost zęby... Szkoda, że karczmarz nie potrafił dokładnie opisać, jakie miały być owe wilki... W tym momencie Kelven chyba wolałby mieć naprzeciw siebie owe czarownice i mamuny... Nie da się ukryć, że nie było tu czasu i miejsca na zastosowanie czegoś bardziej spektakularnego. Jak na przykład kula ognia... Wilki były takie wielkie, że Kelven postanowił się nie rozdrabniać. Splecenie czaru nie trwało długo. To było jedno z podstawowych zaklęć. Coś, co potrafił robić każdy mag. Jeden gest, jedno słowo... Wszystkie cztery magiczne pociski poszybowały w stronę stojącej w drugiej linii bestii.