F.leja

Aleksandra poczuła nagłe uderzenie krwi, wciągnęla ostro powietrze, przełknęła ślinę i zmierzyła Laurę wzrokiem. Dziewczyna wyglądała, jakby zaraz miała wpaść w histerię, a na tym Aleks nie zależało. Zmusila się więc do zachowania spokoju, ciekawe, jak łatwo można myśleć racjonalnie, gdy ktoś inny zaczyna panikować.
Schyliła się po komórkę i wybrała numer ponownie, lubiła czerpać informacje prosto od źródła.

 

__________________
I don't mean to sound bitter, cold, or cruel, but I am, so that's how it comes out. ~~ Bill Hicks

Szamexus

- Co to kurwa jest? Co to za krzyk? Głośno wymówił swoje myśli. - Zabić? Kobieto co ty opowiadasz? Nic nie rozumiał, poza tym że docierało do niego że trafił w jakieś bagno i to chyba dzieje się na prawdę. To dzieje się w windzie, prawdziwej windzie! To nie jest jakaś cholerna wizja i wyobraźnia ...

Do innych chyba też docierało. Widział ich miny, zdziwienie, zaskoczenie ...

- Dobra jest awaria. Awaria windy. To na pewno.
Pochylił się i on nad mężczyzną, sprawdził podstawowe czynności życiowe- żył. Tyle przynajmniej dobrego. - Zemdlał poprostu. Nogi do góry mówię, i będzie OK. Nie ma połamanego kręgosłupa więc krzywdy mu nie zrobimy.

- Sprawdźmy co nam spadło na windę. Pomóż mi. Zwrócił się do chłopaka. Miał zamiar z jego pomocą to sprawdzić. Spojrzał do góry ... aby sprawdzić czy są możliwości ?

W tym momencie rudowłosa chroniąc się przed upadkiem chwyciła go kurczowo. Teraz już nie miało to dla niego znaczenia, zaczynał się denerwować, sytuacja była co najmniej niepewna. Niepewność i niewiedza potrafiły naprawdę niepokoić.

 

__________________
Pro 3:3 bt "(3) Niech miłość i wierność cię strzeże; przymocuj je sobie do szyi, na tablicy serca je zapisz"

Someirhle

Grzywa spoglądał na wszystkich po kolei, słuchał tych wszystkich przerażających dźwięków i pierdolenia innych pasażerów i jakoś nie potrafił zacząć się bać. Był po prostu coraz bardziej wkurwiony.
Sytuacja zakrawała na skomplikowany, głupi dowcip - szczególnie te dźwięki. Pewnie jak podrapie się po dupie (a zaczynało go swędzieć), to rozlegnie się krzyk dusz w piekle potępionych. Normalnie jak w cyrku, jak nie urok to przemarsz wojsk, ciekawe co się jeszcze stanie i kto to nagrywa.
- Kurwa... - "...Kurwa KURWA CHUJ DUPA CIPA CHUJ" klął monotonnie, za to w zaciszu swej duszy, łypiąc tylko wrogo na tą bandę wrzeszczących i piszczących oszołomów. Aktorzy, czy co? No, przynajmniej jeden facet zachowywał się w miarę przytomnie - niech więc zajmie się sprawą, Grzywa dziękuje, postoi.
W końcu to nie może trwać w nieskończoność, nawet przy wyjątkowo zwyrodniałym poczuciu humoru.

 

__________________
Cogito ergo argh...!

Vivianne

Wzięła głęboki oddech. Potem kolejny. I następny.
Trzy spokojne oddechy podobno pomagały. Na wszystko.

To jeszcze nie jest Halloween, więc potworny żart raczej odpada - kalkulowała w głowie - zwyczajna awaria windy raczej też, bo skąd te krzyki. Może któraś z tych osób, jest aktorem, komikiem, kimkolwiek i właśnie nagrywają nas z ukrytej kamery - spojrzała po twarzach pozostałych - i ktoś zaraz tu wpadnie, wysypie na nas wiadro konfetti i krzyknie coś w stylu mamy cię!
A może to jakieś nowe, dziwaczne reality show, w końcu jesteśmy w Stanach. Albo badanie psychologiczne... jak zachowują się obcy ludzie w zamkniętej windzie.
Hmm, nie było już kiedyś czegoś takiego?

Pomysły jej się skończyły.
Facet, który stał obok zamierzał pobawić się w Jamesa Bonda i sprawdzać... coś. Nieważne, w tej chwili wcale jej to nie interesowało.
- Słuchajcie - zaczęła dość niepewnie. Akcent prawdopodobnie zdradzał jej pochodzenie. - Jeśli ktoś z was ma cokolwiek wspólnego z tym, co się tu dzieje - zastanowiła się co właściwie chce powiedzieć - to mnie to nie bawi - skończyła siląc się na stanowczość.

 

__________________
"You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one"

Szamexus

- Młoda damo, odpowiedział czekając na reakcję chłopaka z kanapkami, wygląda na to że chyba wszyscy są nieco zaskoczenie tym co się dzieje! Nie wydaje mi się, cholera jasna, powiedział głośniej, że ktokolwiek tu żartuje, to jest jakiś horror na żywo! Siedzimy w jakimś gównie!

Pochylił się do rudowłosej, wysilił się na niewielki, dyskretny uśmiech i zapytał - A tak na marginesie nie masz jakiegoś whiskacza w torbie, wziąłbym głębszego łyka.

 

__________________
Pro 3:3 bt "(3) Niech miłość i wierność cię strzeże; przymocuj je sobie do szyi, na tablicy serca je zapisz"

kanna

Pascal zlustrował faceta wzrokiem. Lubił mundurowych. Siła, władza i autorytet. Wow, jakby się tak odwrócił… ciekawe, jaki ma tyłek.

- Dobra – powiedział i złożył dłonie – podsadzę cię.

 

__________________
A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić.

F.leja

Czekała i obserwowała - każdego z osobna i wszystkich razem. Czekała na połączenie i trzymała Laurę za rękę by dodać jej otuchy.
Nie była zbyt optymistycznie nastawiona do gatunku ludzkiego, nie wiedziała czego się może spodziewać po rudej, mundurowym, kanapkowym, grzywaczu, a nawet po Laurze.
Potrzebowała więcej informacji.
- Niech ktoś wreszcie wejdzie na ten dach - rzekła z irytacją.

 

__________________
I don't mean to sound bitter, cold, or cruel, but I am, so that's how it comes out. ~~ Bill Hicks

Eyriashka

Laura przyglądała się scenie czując jak niechęć z domieszką cynizmu wykrzywia usta, marszczy nieznacznie nos i unosi jedną brew. Panika ustępowała nieznacznie wolniej niż się pojawiła. A niech robią co chcą. Bawią się w Bondów, Bourne'ów czy inną drużynę A i wychodzą na dach. Jak dla niej pomysł był chybiony, ale widać mundurowy miał tu większy autorytet. Toteż nie powiedziała nic.

Ona natomiast postanowiła wyślizgnąć się z chwytu szefowej i sprawdzić właściwie kim jest staruszek przywłaszczający sobie znaczne połacie podłogi. Powinien mieć portfel, komórkę... może rozrusznik serca lub... No powinien mieć coś.

 

__________________
Life is a bitch. Sometimes I think it even might be a redhead with a bad case of short temper.

Pinhead

Aleksandra Weiss zabrała telefon swej przełożonej i ponownie wybrała numer alarmowy. Gdy usłyszała typowy sygnał, a po chwili głos dyspozytora, odetchnęła z ulgą. Wyglądało na to, że Laura najzwyczajniej w świecie spanikowała i coś się jej pomieszało.
- Proszę nie panikować - rzekł dyspozytor wyuczonym, spokojnym tonem - W budynku faktycznie wydarzył się wypadek. Mamy pożar na jedenastym, ale odpowiednie... - coś zatrzeszczało w telefonie - zachowanie w tym momencie, to pozbycie się starucha. Tylko w ten sposób się uwol.... - kolejne trzaski przerwały na chwilę słowa mężczyzny - Nie panikujcie zatem. Teraz to tylko kwestia czasu.... - znowu trzaski, ale tym razem rozmowa zakończyła się definitywnie.

Robert Margolis i Pascal Brodzki postanowili sprawdzić, co też uderzyło w dach windy. Pascal podsadził umundurowanego mężczyznę, a ten po kilku chwilach szamotania się odwalił właz prowadzący na górę.
Podciągnął się na rękach i wychylił głowę przez otwór. Blade czerwone światło nie do końca rozpraszało mroki szybu. Margolis rozejrzał się uważnie i wtedy w najdalszym kącie windy zauważył leżącego w dziwnej pozycji mężczyznę. Sposób powyginania kończyn, jak i ułożenia całego ciała sugerował, że człowiek ten nie żyje.
Margolis już miał poinformować o swoim odkryciu resztę, gdy kilka metrów nad sobą zauważył, coś co zmroziło krew w jego żyłach. Mrok na szczęście oszczędził mu szczegółów, ale i tak stworzenie które tam zobaczył przeraziło go śmiertelnie. Było duże i schodziło w dół po pionowej ścianie. Jego sylwetka przypominała w ogólnych zarysach pająka. Jednak Margolis był gotów przysiądź, że widział ludzkie kończyny i głowę.

Laura Faroe opanowała strach i zaczęła myśleć racjonalnie. Gdy jej szefowa wykonywała ponownie telefon, a dwaj mężczyźni wspinali się na dach windy, ona zajęła się przeszukaniem rzeczy staruszka. Ten nadal pozostawał nieprzytomny, choć jego oddech był spokojny i równy.
Laura wyjęła z jego kieszeni portfel i zaczęła go przeszukiwać. Najbardziej interesował ją dowód osobisty. który mógł w jakiś sposób pomóc im w tej nietypowej sytuacji. Taką przynajmniej miała nadzieję. Dziwne imię i nazwisko, które figurowało w dowodzie nie pasowało w ogóle do raczej typowej europejskiej twarzy starca. Assam Daios, bo takie dane imię i nazwisko było wpisane w dowodzie, przywodziło na myśl bardziej mieszkańców Arabii lub Indii.
Nie to jednak wprawiło Laurę na powrót w stan strachu i paniki. Gdy oderwała wzrok od dokumentu i spojrzała na twarz starca z wrzaskiem odskoczyła od jego ciała. Dosłownie przez ułamek sekundy ujrzała zamiast jego twarzy czaszkę obdartą ze skóry i broczącą krwią. Jedynie w oczodołach, tkwiły emanujące piekielną czerwienią ślepia.


WSZYSCY
Kilka chwil po tym, jak mundurowy zaczął wspinać się na dach windy całą kabiną zachwiało. Gdzieś w oddali słychać było przytłumione wrzaski ludzi. Były one jednak na tyle odległe, że trudno było rozróżnić słowa. Winda ponownie się zakołysała i rozległ się metaliczny zgrzyt i cała kabina osunęła się ponownie o kilkadziesiąt centymetrów w dół.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman

Someirhle

Co do jasnej...?! Co pan tam robisz, chcesz nas pozabijać?! - wrzasnął na mundurowego, nie mogąc dłużej hamować złości, a głos miał taki, że uchowaj boże wszystkich oddalonych mniej niż o dziesięć pięter. Ryknął niczym ranny bawół, bo i sytuacja doskwierała mu już od dłuższego czasu, a robiło się coraz durniej i... straszniej. - Złaź pan stamtąd, bo, karwia, nogi z dupy powyrywam...!

 

__________________
Cogito ergo argh...!