Mekon: Wizje zaczęły odpływać z Twojej głowy wraz ze zmniejszającą się zawartością procentową alkoholu we krwi. Poczułeś także kilkukrotnie potrzebę pogrzebania w ziemi i wyjedzenia kilku robaków, chociaż w tym mieście mogłeś najwyżej wygrzebać kawałek zardzewiałego lemiesza i niezjadliwe starożytne grobowce. Potrząsnąłeś głową, przytrzymałeś dziób, który zaczął się zamieniać w klasyczne wahadełko Nutona (czyt. fizyk-cyrkowiec, który przed naturalną śmiercią w wyniku upadku z wysokości odkrył siłę grawitacji) i wziąłeś się za perfekcyjną robótkę drzeworytową. Wycięte w...pniu...linie wyglądały jak rozjechane robale z autyzmem, ale kto powiedział, że efekty prawdziwej sztuki muszę koniecznie mieć postać bogatych łon, dużych cycków i mokrej gazety codziennej? Gdy skończyłeś wycinankę, szybko wziąłeś się za linę. Cholera opierała się jak zabetonowany w górach samochód osobowy, ale po chwili człowiek-sosna spadł z łoskotem na podest. Wcześniej zmrożony ciekłym azotem podest runął, a Ty runąłeś wraz z dwoma pozostałymi kompanami ciekawej scenki obyczajowej. Od razu przypomniał Ci się pierwszy eksperyment nad ciekłokrystalicznym bimbrem z olszówek.

Lug Morda-w-kubeł: Kula ognia pomknęła z połowiczna prędkością kosmiczną w przestworza. Niezrażonym swoim brakiem kultury, którą definiowałeś jako chęć zaśpiewania po pijanemu w campusie studenckim, ruszyłeś do Mekona, który bawił się w domorosłego snycerza, a potem w dobrego bohatera. Akurat wlazłeś na podest, gdy kompan skończył przecinać stryczek z zamontowanym do niego człowiekiem-sosną. Przyznałeś od razu Mekonowi, że za cholerę nie umiesz wyczytać pokrak wyrytych w skórokorze biedaka po czym wszystko pod waszymi nogami się rozpieprzyło. A mogłeś iść dzisiaj na uczelnię...

Joe: Dzięcioł wydłubał Ci robaka z głowy po czym poleciał w sobie jedynie tak jakby znanym kierunku. Gdybyś tylko miał swojego Mosina. Ptakołak, będący jeszcze bardziej wydziwioną osobliwością chorej psychiki ludzkiej, zaczął Ci robić tatuaż. Nic nie bolało, bo kora dawno zamieniła się w papier ścierny "osiemdziesiątkę", ale równie dobrze mógłbyś dać w mordę swojemu wybawcy za taką robotę. Dobra, okej, była za darmo i można było uznać, że to tatuaż typu tribal, ale mógłby przynajmniej zapytać czy może odciąć Ci zdrewniały palec. Czułeś jak żywica odpływa Ci z mózgu, gdy poczułeś się lekki, a potem obijany przez kwintale desek i gwoździ zatrutych tężcem i syfilisem. Cholerni dendrofile...

Mekon, Lug i Joe: Było cicho. W tle wesoło trzaskała pożoga wywołana nieumyślnym postępowaniem maga-krasnoluda. Podest bardzo was zabolał, ale waszym wykwintnym charyzmom osobistym i wyglądom raczej nie miał prawa bardziej zaszkodzić. Zanim wasze ciała zrozumiały, że nogi to nie ręce, a tyłek nie służy do artykułowania zdań prostych, złożonych i bełkotliwych, pojawił się nad wami spory cień. Spojrzeliście równocześnie w górę i ujrzeliście dużo stali. Czyżby związkowcy ze stalowni przyjechali na kolejne zawody w polo na piasku?

-W imieniu króla, wszyscy jesteście zaaresztowani! - Lug i Mekon znali tego krzykacza. Analfabeta z zawodu i łamacz czaszek z powołania. Sierżant Yee Oppson. Skurczybyk ganiający studentów uczciwie i kulturalnie pijących piwo w parkach; służbista polerujący miecz językiem; największy moczymorda we wszechświecie i okolicach, miłujący nad życie prytę jabłkową i borygo. - Nie macie praw! Możecie sobie gadać, ale wtedy chętnie pokażemy wam, jak wygląda wasz brak praw! Zaprać, eee, zabrać tych gnojków do aresztu!

-Panie sierżancie. - Odezwał się drugi głos. Nie widzieliście jego posiadacza, ale musiał mieć piękną buzię, długie nogi i na prawdę odpowiednie walory ułatwiające podjęcie zawodu osobistej asystentki prezesa spółki węglowej. - Proszę ich zostawić. Zajmę się nimi osobiście, mmm.

OOO! To wam się spodobało! Mekonowi zaświecił się tyłek, a Joe'mu korzenie stanęły dęba. Lug za to chlapnął sobie po kryjomu skroplonych resztek gorzały z manierki skończonego bimbru.

-Ale, sze Pani, to niebezpieczne wymoczki! - Sierżant pomimo próby przyjęcia dżentelmeńskiego tonu zapewne zapluł biedaczkę śliną wymieszaną z tytoniem do żucia. - Oprawimy ich najpierw, żeby nie mieli czymkolwiek ruszać, a wtedy oddamy ich do Pani dyspozycji, sze Pani! Języki im zostawimy!

-Sierżancie. - Usłyszeliście kroki. Pani o głosie brzmiącym jak bita śmietana zlizywana z klaty chyba podeszła do Yee Oppsona. - Spierdalać stąd.

MMmmmffffff, ostra.

-Taaaajest! Ooouuuuddziauuuł, wymarsz! - Zakomenderował sierżant-cham-gnojek-zasraniec-niech spieprza, co oddział szybko wykonał mając nadzieję na dalsze odbycie służby przy kościach i tanim winiaku.

Stal zniknęła wam sprzed oczu, a na tle nieba rysowała się ONA. Za cholerę nie widzieliście szczegółów, bo słońce waliło wam w gęby, jak oddech nieświeżego rozmówcy spod wyszynku całodobowego, ale mieliście nadzieję, że stoi nago.

-Wstawać, łamagi. Mam dla was robotę. Tylko bez sztuczek, mam wszędzie goblińskich snajperów wyborowych. Trzeźwych.

Zrobiła w tył zwrot i zeszła ze sterty pola zniszczeń, które wesoło wykonaliście swoimi zadkami.

Joe, Mekon, Lug: Wszelkie próby podrywu z Waszej strony zostały zbyte milczeniem i przyjemnym dla oka kręceniem tyłkiem. Szliście potulnie, jak myszki, za kobietą. A była to kobieta perfect! Długie nogi, od ziemi do tyłka; wcięcie idealnie dopasowujące się do dłoni, konarów czy skrzydeł - uniwersalny rozmiar; długie kasztanowe włosy. Przodu jeszcze nie oznajmiliście, ale musiał się pewnie nieźle dopasowywać do reszty. Co chwila oślepiały was refleksy światła odbijającego się w lutenach wielkokalibrowych karabinów snajperskich obsługiwanych przez gobliny. Gobliny może i miały problem z logicznym myśleniem przez co często zapominały oddychać, ale pieruńsko skutecznie obsługiwały tego typu maszynerie. Mogły pić całymi tygodniami, zataczać się niczym rasowy drwal po robocie, ale przy mordobiciu zachowywały pełen profesjonalizm. Nic ich tak nie cieszyło jak rozwalenie kogoś z dystansu. Zatem drogi ucieczki żadnej, ale i tak słowo "robota" była równoważna ze słowem "pieniądze", a tymi nigdy nie śmierdzieliście tak samo jak robotą. Wszyscy trzej nieświadomie utrzymywaliście równowagę wszechświata w zakresie bumelanctwa.

Po kilku minutach doszliście do karczmy zwącej się "Dobra świnia". Kobieta weszła do środka, a wszelkie zakazane mordy, w tym karczmarza, zwróciły się w jej kierunku. Sekundę potem wszyscy bez słowa i z widocznym przerażeniem wybiegli, włącznie z karczmarzem. Albo osobnikom gdzieś się spieszyło, albo nie byli najzacniejszymi charakterami w promieniu wielu mil świetlnych.

-No, to cały przybytek dla nas, panowie. - Ta kobieta była na prawdę gorąca! Żeby tak trzech na raz?! Wspaniały cud natury! Gdy się odwróciła w Waszym kierunku poczuliście strzał zauroczenia. Bolało jak cholera, ale było czym nacieszyć oko. W sumie oboje oczu. A oczy były wielkie! - Siadać i słuchać, pacany.

Ehhh, a jednak kicha. Chyba jej chodziło o coś innego. Łatwiej było zrozumieć fizykę kwantową niż te kobiece gierki. Po co wam robiła tyle nadziei?!

- Nazywam się Rundegalda. - ŻE CO?! Któż miał czelność skrzywdzić tego anioła takim imieniem?! Do piekła drani! - Pracuję dla specjalnej grupy operacyjnej, która działa na rozkazy samego króla. Fakt faktem, że król jest wściekły z powodu jednego drzewa, ale dla naszego zacnego i umiłowanie nam panującego losy królestwa są ważniejsze. Po pierwsze od razu wytłumaczę, czemu was wybraliśmy. Ostatnimi czasy mamy niedobór bohaterów i poszukiwaczy przygód, którzy za sowitą opłatą wykonywaliby zadania. Wszyscy się wzbogacili i zaczęli korzystać z lokat bankowych, pieprzeni rentierzy. Wolą codziennie chlać, jeść do oporu, tyć i bzykać wspaniałe kobiety niż brnąć przez bagna, jaskinie i inne niebezpieczne lokalizacje w celu ubicia potwora czy odzyskania ważnego przedmiotu. Wszyscy mają miękkie wory. Wybór padł na was przypadkowo - oglądałam nudnawą egzekucję, gdy wykonaliście bajzel w ciągu kilku sekund. Fakt faktem, że powinniście być za to teraz rozczłonkowywani, polerowani cegłówkami i wrzuceni do kompostownika w lesie, ale możecie być użyteczni. Zauważyłam, że jesteście nieprzewidywalni chociaż przeciętniejsi od samej przeciętności. W zasadzie najchętniej bym wam nie poświęciła mikrosekundy swojego czasu, ale muszę wykonać przydzielone zadanie...

Przerwał jej jakiś jegomość odziany w czarny pancerz z kolcami, który wparował do karczmy przez okno wraz ze ścianą. Najwidoczniej pojęcie "drzwi" stanowiło obrazę jego pancernego majestatu. Taszczył na plecach wielgachny miecz, a sam osobnik miał od cholery i ciut ciut wzrostu. Wskazał na kobietę i ryknął, chociaż musiał czuć się mało komfortowo, gdyż hełm na głowie solidnie tłumił jego gromki głos.

-Znalazłem cię, dziwko! Pora na śmierć! Stawaj! Albo i nie! Załatwię cię tak jak siedzisz! HAHAHAHAHAHA!

Rundegalda pstryknęła palcem i rozległy się huki ogromniastych pocisków wystrzelonych przez snajperów. Ściany zniknęły wraz z połaciami podłogi oraz jegomościem. Zostały z niego nogi, lewa ręka i...klejnoty. Dość małe, ale któż by pogardził skromnym szafirem lub szmaragdem?

-Głupi Roozoom - westchnęła Rundegalda. - No dobrze. Nie będę już nudzić. Potrzebuję was do misji polegającej na zlikwidowaniu organizacji Demon&Demon, której hasłem reklamowym jest "Siejemy zniszczenie!".

O cholera...