Amon

Siłownia
Kiedy Tamara skupiła się na ćwiczeniach, które dobrze znała, gdzie dokładnie wiedziała gdzie leżą jej dobre i słabe strony, wtedy zrozumiała, jak wiele się zmieniło.
Mogła wykonywać wszystkie ćwiczenia w nieskończoność, nie sprawiało jej to żadnego wysiłku, nie większego przynajmniej niż chodzenie czy odpalanie papierosa. Nie pociła się, nie oddychała ciężko.
Kiedy chciała wydusić z siebie więcej, unieść ciężar większy niż zwykle czy pobiec szybciej, zaczynało się naprawdę ciekawie.
Jeśli bieżnia była dobrze skalibrowana, Tamara rozpędziła się do 45 kilometrów na godzinę.
Później między innymi uniosła nad głową osiemdziesiąt kilogramów. Jednym precyzyjnym uderzeniem, posyłała worek treningowy na zderzenie z sufitem.
Jej ciało nie było zgrzane, przeciwnie było teraz bardziej blade, bardziej zimne. Tamara nie czuła zmęczenia, za to czuła lekki głód.
Dwóch mężczyzn i kobieta zerkało na nią co chwilę.*

 

__________________
Our obstacles are severe, but they are known to us.

corax

Dziewczyna była zachwycona efektami i przykładała się ostro do ćwiczeń, mimo, że na na sto procent. W głowie słyszała powtarzane wciąż i wciąż polecenia Mahera:
„Wyżej blok”
„Pochyl się bardziej”
„Nie prostuj całkiem ramienia w łokciu”
Pęd powietrza i głośny szum bieżni brzmiał niemal jak muzyka. Gdy w końcu poczuła pierwsze ukłucia głodu, przystopowała. Sprawdziła jak długo trwał jej trening.
- Hej, ktoś chętny na sparring? – uśmiechnęła się do trójki w salce, wodząc spojrzeniem od jednego do drugiego. Chciała sprawdzić jak długo ukłucia będą jedynie lekkie przy zwiększonym wysiłku.

 

Amon

Tamara nie musiała długo czekać, poczuła zgrzyt pękającego karku gdy stopa uderzyła z impetem w jej plecy. Głowa Tamary odgięła się do tyłu tak daleko, że mogła przez ułamek sekundy zobaczyć kobietę, która zdążyła zajść ją od tyłu i wymierzyć cios.
Tatiana pofrunęła do przodu tylko po to by zatrzymać się na pięści jednego z mężczyzn wbijającej się w jej brzuch. Tym razem coś rozlało się w jej wnętrzu.
Kobieta padła na podłogę jak mokra ściera.
- Na chuj szpanujesz głupia cipo - do uszu Tamary doleciał żeński głos. Mimo ciosów które powinny ją zabić, a przynajmniej tak bolały, Tamara czuła się bardziej niż gotowa by poderwać się na nogi. Wściekłość i głód rósł w oka mgnieniu.

 

__________________
Our obstacles are severe, but they are known to us.

corax

Poddała się mieszance uczuć.

Lecz zamiast zrywać się na równe nogi, zaczęła się powoli z jękiem bólu zbierać z podłogi, licząc na to, że trójka zechce nauczyć ją rozumu jeszcze ciupkę bardziej. Taka ludzka natura, dokopać leżącego.

Przez opary wkurzenia wciąż próbowała jeszcze kalkulować na zimno: najpierw panna, potem koleś, potem drugi misiek.

Głód dyktował rozerwanie ich na kawałki i dążenie do poczucia satysfakcji...

 

Amon

Mężczyźni śmiali się.
- Może sparing? - przedrzeźniała zaś kobieta, która podchodziła właśnie by kopnąć Tamarę w twarz.
- Czekaj Anke nie po buźce… - zareagował jeden z mężczyzn - paniusia chciała mały sparing nie…? - kobieta kiwnęła głową i zmieniła kąt uderzenia posyłając kopniaka w żebra Tamary. Znów coś pękło, a impet odwrócił ją na plecy. Mężczyźni podeszli zadowoleni bliżej, najwyraźniej z zamiarem chwycenia jej za ręce i nogi - na razie…
-Myślisz, że jesteś lepsza? - zaczął jeden spluwając Tamarze w twarz - zaraz zobaczymy jaka jesteś dobra… - dodał drugi.
- Jakoś się zrobiła mało wygadana. - dodała kobieta która stanęła teraz z boku.

 

__________________
Our obstacles are severe, but they are known to us.

corax

Tamara już przestała czekać.

Posłała kopnięcie w kolano mężczyzny zbliżającego się od strony nóg i odtoczyła w bok by lecące ciało nie spadło na nią. Zerwała się na nogi i łapiąc za wór treningowy machnęła nim w stronę plującego. Na ostatku dopadła laski celując w splot słoneczny. Nie żałowała siły i szybkości w żadnym wypadku i gdy mogła rozerwała tętnicę na szyi panny, stając za nią by móc podczas picia obserwować pozostałą dwójkę.

 

Amon

Noga kopniętego złamała się w kolanie, mężczyzna upadł na parkiet wrzeszcząc z bólu.
Uderzając kobietę w klatkę piersiową, Tamara zdawała się czuć, jak jej pięść spotyka się z brzegiem gryfu sztangi, za którą stał jej cel. Kobietę zatkało w sensie dosłownym, osunęła by się na ziemię gdyby nie ów gryf, wbity pod jej łopatkę.
Gdyby Tamara wiedziała wcześniej, że rozrywanie gołą ręką ludzkiego mięsa jest takie proste, może spróbowałaby tego już wcześniej, jednak krew z kobiecej tętnicy, wbrew temu co pokazują na filmach wcale nie sikała, była obecna jedynie przy samej ranie. Tamara nie miała jednak czasu się nad tym zastanawiać. Odepchnięty workiem mężczyzna chwycił dwudziestokilogramowy dysk i rzucił nim mierząc w głowę Andruchowyczówny. Mara miast chlipać kobiecą krew musiała wykonać unik.
- Suko zajebie cię! - darł się facet z wyłamaną nogą, zaś przybita kobieta zaczynała już powoli machać rękami.

Mara broniła się dzielnie, jednak była jedna i dopiero poznawała swoje możliwości. Gdyby tylko miała więcej czasu... którego nie miała. Napastnicy bili tak samo mocno jak ona, było ich po prostu więcej. Andruchowyczówna osunęła się w ciemność.
Nie było tunelu.

 

__________________
Our obstacles are severe, but they are known to us.