Duszę...

Zabójca chwycił chłopaka za włosy na potylicy i szarpnął gwałtownie, tak by zwrócić jego twarz w swoją stronę.

- Czemu lękasz się o duszę? Co wierzenia twego ludu mówią o tym miejscu? Gadaj!

Do tej pory go to nie interesowało, z góry założył, że to miejsce jakich wiele, owiane złą legendą wskutek działań mieszkającego tam plemienia, nic więcej. Jednak wspomnienie duszy zadziałało na niego jak płachta na byka. Zbyt wiele razy był świadkiem ich zniewolenia: Ashrah, Sareena, Kia, Hasashi... Może to tylko głupie zabobony miejscowych prostaczków, może nie ma się czym przejmować, ale przy tylu zbiegach okoliczności, jakich był dziś świadkiem, jak mógłby się dziwić kolejnemu?

- W jaki sposób odmienieni? Wewnętrznie czy zewnętrznie? Co się potem z nimi stało?

Fowler puścił chłopaka. Jego myśli powędrowały ku tajemniczemu kultowi Kali. Czy to możliwe, że tutejsi czcili kogoś obdarzonego niezwykłymi mocami jako boga? Być może nawet przypasowali go do istniejącej w ich religii bogini. Czy był to ktoś z Królestwa Ziemi, czy też innego świata, nie sposób było odgadnąć. Opis powracających do wioski był mało szczegółowy, ale w końcu przewodnik nie był naocznym świadkiem. W zasadzie mogła to być tylko wiejska legenda. A jednak zabójca nie mógł pozbyć się myśli, że w to wszystko zaangażowany jest ktoś potężny. Kontrolowanie woli ludzi było typowym pragnieniem wielu czarnoksiężników i leżało w mocy części z nich, a jeśli dodać do tego kult śmierci, na czoło wysuwało się jedno imię. Ale czy znów za dużo nie zakładał?

Nagle zorientował się, że jego ręka sięga do kieszeni, w której znajdowały się fiolki z zielonkawą substancją. Palce zdążyły zacisnąć się na jednej z nich, nim Fowler oprzytomniał. Nie potrafił się jednak zdobyć na to, by je rozewrzeć. Walczył sam ze sobą, ale jedynym efektem tej walki było to, że jeszcze nie wyciągnął fiolki na światło dzienne. Na samą myśl o smaku cieczy poczuł ucisk na żołądku. W ustach zgromadziło się mnóstwo śliny, którą z trudem przełknął. Kciuk oparł się już na korku fiolki, gotów by ją otworzyć, gdy wreszcie się opanował. Wyciągnął rękę z kieszeni i chwytając ją drugą, opanował jej drżenie. Po raz kolejny oparł się pokusie, ale wolałby żeby już nastał ranek i mógł się napić z czystym sumieniem.

Jednakże atak miał pewien pozytywny skutek. Skupiając się wyłącznie na jednej rzeczy oczyścił swoje myśli i pozbył się wątpliwości. Nagle zdał sobie sprawę z tego co chce zrobić i chociaż wiedział, że może to być zła decyzja, podjął ją. Pozostawało tylko przekonać się czy John Doe podejmie taką samą.

Fowler rozejrzał się po obozowisku oceniając przydatność znalezionych przedmiotów. Nie szukał jednak broni, czy dowolnego rodzaju sprzętu niezbędnego w survivalu. Nie wierzył by cokolwiek, na co mógł się tutaj natknąć, mogło mu służyć w wyprawie do gniazda wyznawców krwiożerczej bogini lepiej niż jego własny ekwipunek. Jednakże paru rzeczy miał zamiar użyć już teraz.

Bez skrępowania zdjął z paleniska kociołek z niedogotowanym obiadem i w połowie przelał, a w połowie przesypał zawartość do jakiejś miski, nie zważając nawet czy jest ona czysta czy brudna. Następnie przemył z grubsza naczynie cieczą ze znalezionej manierki, a potem napełnił je wodą z drugiej i zawiesił z powrotem. Wreszcie wziął się za rozpalanie ognia. Potem, w oczekiwaniu na zagotowanie się wody, miał zamiar rozsiąść się wygodnie przed ogniskiem i posegregować znalezione w dżungli liście oraz upewnić się co do ich przydatności.