BG

Ewa otrzepała ubranie z brudu po przejściu po dachach i spojrzała na budynek. Wyglądał w miarę normalnie, ale wnętrze zdecydowanie było ciekawe. Znajdowało się tam tyle różnych dziwnych rzeczy!
Mimo zainteresowania, wnętrze wywoływało różnież niepokój. Tajemnicze historie o kosmitach rozgrywały się w wyobraźni dziewczyny.
Jej uwagę przyciągnęła półka z książkami. Książki, książki, książki... Nawet w takim otoczeniu nic nie jest w stanie zastąpić ich obecności. Przyjrzała im się uważnie, starając się przeczytać tytuły.
Po chwili Ewka przypomniała sobie o celu, w którym tu przyszli i odwróciła się w stronę Mikołaja. Poczuła się nieco źle, że nie pomyślała o nim najpierw. Wyglądał, jakby coś mu się stało.
Chłopak nie reagował na pytania Konrada, co było jeszcze dziwniejsze.
-Co tu się dzieje? Darek, znasz się może na tym?-zapytała wskazując w nieokreślonym kierunku
Pomieszczenie z każdą chwilą wydawało jej się coraz mniej przyjemne.
-A!-odwróciła wzrok, widząc kable wychodzące z nadgarstka-W co myśmy się wpakowali...
Może to przez jakieś dawne zapomniane wydarzenia, czy też bujną wyobraźnię, która czyniła wszystko przerażającym, Ewka nie lubiła widoku krwi ani ran. Niemal automatycznie już odwróciła wzrok.
-Robot?-ostrożnie podeszła bliżej i przyłożyła palec wskazujący do drugiego, niepodpiętego nadgarstka, chcąc sprawdzić, czy da się wyczuć puls-Kolejny?... W co myśmy się wpakowali... To jest naprawdę ciekawa historia!
Wstała i również podeszła bliżej urządzenia.
-Literki, literki, cyfry, cyfry-zaczęła mamrotać coś pod nosem, próbując odszyfrować cokolwiek

 

PeeWee

Konrad
Zainteresowany tym, co zaczęło dziać się na monitorze Konrad zbliżył do konsoli. Przez kilka chwil obserwował zmieniające się z zawrotną prędkością cyferki. Nigdy w życiu czegoś takiego nie widział. Nawet żaden z amerykański filmów sf ogląda na VHS-ie nie miał takich efektów. A tutaj wszystko działo się przed jego oczami.
Chłopak stal zafascynowany i dosłownie zauroczony tym niezwykłym widokiem.

Nagle do jego świadomości dziwny komunikat. Tak jakby ktoś włożył mu do głowy słowa. Przekaz ukryty był pośród migoczących na monitorze cyferek. Konrad nie miał pojęcia jak to się stało, ale odczytał go.

Niebieski ptak nadlatuje. Gniazdo na wzgórzu. Potwierdź.

Ledwo słowa te dotarły do Konrada ekran nagle zgasł.

Ewa
Serce Ewki przepełnione było sprzecznymi emocjami. Z jednej strony cieszył ją wir wydarzeń , który się wokół nich rozpętał. Przygoda niosła ich swoim coraz silniejszym nurtem. I to przyspieszenie i nagromadzenie tajemnic i rosnące poczucie zagrożenia, zaczynało ją naprawdę przerażać.

Na drżących nogach zbliżyła się do skulonego Mikołaja i przyklęknęła przy nim. Ostrożnie wysunęła dłoń, aby sprawdzić, czy z chłopakiem wszystko w porządku.
Ciało chłopaka było nienaturalnie chłodne, a jego skóra w dotyku bardziej przypominała gumę niż ludzkie ciało. Ewka z przerażeniem cofnęła dłoń, a Mikołaj dokładnie w tym momencie ożył.
Wyprostował się. Wstał i nie obecnym wzrokiem powiódł po pomieszczeniu. Po chwili szybkim ruchem wyciągnął kabel zwisający z jego ręki.
- Co wy tu robicie? - wrzasnął rozwścieczony - Wynoście się stąd!

 

__________________
>>> Wstań i walcz z Koronasocjalizmem <<<
Nie wierzę w ani jedno hasło na ich barykadach
Illuminati! You're never take control! You can take my heartbeat, but you can't break my soul!

Santorine

Konrad kompletnie nic nie rozumiał. Czy cyferki, które migały na ekranie, były jakimś rodzajem hipozy, której został poddany?

- Niebieski ptak nadlatuje... Gniazdo na wzgórzu. Potwierdź – rzekł do siebie, jakby próbując potwierdzić, że to, co przed chwilą ujrzał nie było tylko zjawą.

Z jakby sennego marazmu wyrwał go wrzask Mikołaja.

- Spakojna, mistrzu, spakojna. My tu nie wrogowie, tylko wspólnicy. Musimy się z tobą rozmówić. Interesy mamy. O!

Oczywiście, chłopak miał prawo być wściekły, jednak Konrad przypuszczał, że jego wrzaski były tylko odruchowe i wkrótce miał dać się udobruchać. W ogóle, co to był za wkręt z kablami zwisającymi z jego ręki?

 

__________________
Evil never sleeps, it power naps!

PeeWee

Mikołaj spojrzał na Konrada, który stanął przed nim. Przyjrzał mu się uważnie, po czym ponownie powiódł wzrokiem po pomieszczeniu.
- Kim jesteś? Ja się tu dostałeś? Czego chcesz? Nie znam cię, więc na pewno nie jesteśmy wspólnikami. Kłamiesz! Wynoście się stąd natychmiast!
Chłopak wrzeszcząc uniósł dłoń do góry i wskazał palcem nadal uchylone drzwi.

 

__________________
>>> Wstań i walcz z Koronasocjalizmem <<<
Nie wierzę w ani jedno hasło na ich barykadach
Illuminati! You're never take control! You can take my heartbeat, but you can't break my soul!

BG

Ewka szybko cofnęła rękę. Więc jednak robot? Ale w jaki sposób łączyłoby się to z notatnikiem? Wszystko strasznie się komplikowało.
-Cz-cześć... No my cię szukaliśmyyy... I przyszliśmy tutaj...-zaczęła się nieporadnie tłumaczyć-Chciałeś ten notes i tak dalej...
Wodziła wzrokiem od reszty paczki do Mikołaja.
-Nas chyba pamiętasz?-wskazała palcem siebie i Darka-Byliśmy tu wczoraj... Dlaczego miałeś kable w nadgarsku? Jesteś robotem?
Postanowiła zapytać chłopaka prostolinijnie, licząc na jakiekolwiek odpowiedzi

 

PeeWee

Po słowach Ewki Mikołaja, jakby zamurowało. Wyprostował plecy, jakby ktoś go kijem uderzył prosto w kręgosłup. Oczy wbił w jeden punkt i przez kilka sekund milczał. Jego mięśnie wyglądały na niebywale napięte i sztywne.
- Macie notatnik? - zapytał w końcu, jak gdyby nigdy nic - Dajcie mi go!

 

__________________
>>> Wstań i walcz z Koronasocjalizmem <<<
Nie wierzę w ani jedno hasło na ich barykadach
Illuminati! You're never take control! You can take my heartbeat, but you can't break my soul!

Santorine

- Nie tak prędko – wtrącił się Konrad. - Damy ci go… Ale musisz najpierw odpowiedzieć na parę naszych pytań. Myślę, że rozsądny interes. Wiedza za wiedzę – tu Konrad popukał się w głowę w dość oczywistym geście. - To jak będzie, mistrzu? Mamy układ? Pytać przecież zawsze można?

Konrad układał sobie pytania, które chciał mu zadać. Ostatecznie, było ich całkiem sporo. Być może to on wiedział coś, dzięki czemu podejmą decyzję, co dalej.

 

__________________
Evil never sleeps, it power naps!

PeeWee

Mikołaj spojrzał na Konrad, mrużąc przy tym powieki, jakby chciał samym spojrzeniem przewrócić go na ziemie, albo zrobić coś jeszcze gorszego. Wobec ostatnich wydarzeń, Konradowi przeszło przez myśl, że to wcale nie jest niemożliwe.
Na szczęście z oczu Mikołaja nie wystrzeliły, ani żadne lasery, ani inne potężne promienie. Chłopak nie miał takiej mocy.
Po chwili namysłu, Mikołaj usiadł na kanapie i rzekł:
- Pytaj, tylko szybko nie mam za wiele czasu, że tracić go na takie pierdoły.

 

__________________
>>> Wstań i walcz z Koronasocjalizmem <<<
Nie wierzę w ani jedno hasło na ich barykadach
Illuminati! You're never take control! You can take my heartbeat, but you can't break my soul!

BG

-Nie masz za wiele czasu? A co planujesz robić?-wypaliła od razu Ewka-Co tu się w zasadzie dzieje? Kim jesteś, jesteś realny?
Po chwili zorientowała się, że wcięła się w rozmowę i spojrzała przepraszająco na Konrada.

 

PeeWee

- Czy jestem realny? - powtórzył Mikołaj robiąc wielkie, zdziwione oczy - Ty tak na serio?
Mikołaj zrobił krok w lewo, krok w prawo. Kopnął lekko w kanapę na której przed chwilą siedział, po czym uszczypnął się w przedramię.
- Jasne, że jestem realny. Tak samo, jak ty, czy ty, czy ty - odparł chłopak wskazują na Ewkę, Darka i Konrada - Moje plany.. moje plany... Muszę uratować ojca, a gadka z wami to kompletna strata czasu.

 

__________________
>>> Wstań i walcz z Koronasocjalizmem <<<
Nie wierzę w ani jedno hasło na ich barykadach
Illuminati! You're never take control! You can take my heartbeat, but you can't break my soul!