[Storytelling]Wojenny teatr - Strona 5

Latilen · 01-06-2007, 11:41

"Na szczęście ją znalazłam". Kobieta sprężystym krokiem podchodzi do nieznajomych. Dyga, dość sztywno, przebiega oczami po towarzyszu Francuzki i wbija swoje niebieskie spojrzenie w siedzącą kobietę.
- Jestem Hrabina Elena - płynnym francuskim z twardym, zapewne niemieckim, akcentem zwraca się wprost do kobiety. - von Brunsen. Wydaje mi się, iż to... - sięga w międzyczasie pod połę płaszcza, jednak nie dane jej było skończyć. Dama, przechodząca w pobliżu upuściła swój wachlarz. Elena obrzuca ją spojrzeniem i dyga. "Przecież to hrabina Armaniac! Coś mi się widzi, że szybko stąd nie odjadę. A dzień zapowiadał się na taki nudny. Przeglądanie ksiąg, łajanie służby - zwłaszcza tego Ludwika, zakup materiału na nową pościel... Trzeba było pojechać powozem, jak radził Sigfried."
- To zapewne należy do Pani? - w końcu wyjmuje list i oddaję go właścicielce.

Serpentia · 02-06-2007, 18:23

Arianne de Lenfent
Kiedy zaczynam się już poważnie załamywać podchodzi do mnie kobieta z zagubionym listem. Wstaję i biorę go od niej.
- Dziękuję Hrabinie bardzo. Jesteś moją wybawicielką. - Kłaniam się lekko. - Francois trzymaj i daj go odpowiedniej osobie - mówię dając towarzyszowi list - Ciebie na pewno potraktują poważnie.
Siadam sobie w dogodniejszym miejscu na jakiejś trawce i czekam na powrót Francois'a mając nadzieję, że to już koniec tej przygody i będę mogła powrócić do mojego życia i dowiedzieć się co stało się z moimi towarzyszami.

Diriad · 09-06-2007, 01:19

Francois skłonił się kobiecie, która podeszła do niego i Arianne. Zanim zdążył zareagować na wiadomość, o stracie listu, hrabina wręczyła go towarzyszcze. Nie wiedział, kto to jest, a był tego bardzo ciekaw.
- Madame, jesteśmy naprawdę wdzięczni za oddanie tego listu. - powiedział do Eleny von Bursen, biorąc kopertę od de Lenfent. - Była to dla nas sprawa naprawdę ważna. Chciałbym porozmawiać z damą, która poratowała nas w takiej opresji, sama przebywając dla nas taką drogę. Chyba jednak najlepiej byłoby, gdybym już teraz zaniósł list do księcia d'Enghien. Byłbym zaszczycony, gdyby Madame zgodziła się zaczekać na mój powrót, bądź też towarzyszyć w wizycie u księcia.

sante · 09-06-2007, 18:25

Clorid Armaniac

Żołnierz szybko schylił się po upuszczony wachlarz. Z uśmiechem na twarzy i fascynacją w oczach podaje ci twoją własność - Mam nadzieję, że się nie zabrudził. Zaprowadzić prosto do namiotu, czy też sobie pani jeszcze czegoś życzy - uśmiechnięty mężczyzna z wąsem kłania się nisko. Jego akcent był dziwny, na pewno nie francuski.

Pozostali

Francois de Vendome trzyma list od Arianne de Lenfent. Wszyscy czekają z zaciekawieniem na odpowiedź Eleny von Brunsen

MigdaelETher · 10-06-2007, 08:33

Obdarzyłam żołnierza jednym z moich najbardziej czarujących, uśmiechów, odebrałam od niego wachlarz i łaskawie podłam wypielęgnowaną dłoń do pocałunku.

-Dziękuję, widzę, że nawet w takich polowych warunkach, nie zapomniana Pan kawalerze jak szarmancko odnosić się do damy -nadal uśmiechając się otworzyłam wachlarz i zaczęłam się leniwie wachlować.

Pod maską uprzejmość, ukryłam złość i irytacje. Ukradkiem spojrzałam w kierunku grupy stojącej pod drzewem. Młodzi przyglądali się jakimś papierom. Wyraźnienia na coś czekali, w pewnym momencie jasnowłosa dziewczyna, popatrzyła na mnie, nasze spojrzenia spotkały się na krótką chwilę. Odwróciłam się i odeszłam w kierunku przygotowanego dla mnie namiotu. No cóż będę musiała wieczorem uciąć sobie pogawędkę z księciem...myślałam.

Latilen · 10-06-2007, 23:21

Elena uśmiecha się delikatnie, choć bardziej wygląda na zmęczoną niż radosną. Poza tym każdy jej ruch zdaje się lekko sztywny.
- Jeśli można, wolałabym poczekać. Nie wyglądam odpowiednio, aby pokazać się księciu. Mam nadzieję, iż to nie będzie kłopot drogi monsieur... - i czeka, aż mężczyzna poda swoje imię.

Diriad · 11-06-2007, 00:26

- Francois - dokończył książę. - Francois de Vendome, książę Beaufort - gdy tylko się przedstawił, zaczął zastanawiać się, jak taka osoba jak hrabina zareaguje na jego tożsamość. W sumie, jest niemką, czy też austriaczką, sądząc po nazwisku - nie powinna w takim razie być nastawiona do niego negatywnie. - Jak pani sobie życzy - skłonił się, po czym, prowadząc konia, powoli odszedł do d'Enghien, kątem oka obserwując jeszcze reakcję Eleny i innych.

Latilen · 11-06-2007, 22:12

Francois de Vendome, książę Beaufort - na te słowa oczy Eleny lekko się rozszerzyły, jednak szybko zapanowała nad emocjami i dygnęła lekko, spuszczając głowę. Kiedy mężczyzna ruszył w stronę namiotu księcia, kobieta odetchnęła. Poklepała konia i zaczęła szukać miejsca, w którym można by usiąść i poczekać na księcia Beaufort. Dopiero teraz poczuła jak bardzo jest zmęczona. Westchnęła. "A kiedy ja nie jestem zmęczona? Gdy sypiam widzę koszmary, gdy nie sypiam widzę koszmary. Wychodzi na jedno."

sante · 13-06-2007, 21:57

Clorid Armaniac

Żołnierz zaprowadził się do wojskowego namiotu. Nie był to szczyt luksusu, ale też nie można było narzekać na zbyt polowe warunki. Natomiast sam wystrój nie pozostawiał żadnych zastrzeżeń. Od razu rzucało się w oczy fachowe wystrojenie. Iście książęce. Ozdabiane lustro, łózko, a nawet komoda! Bóg jeden wie, po co to targali na pole bitwy.
Młody żołnierz stanął w wejściu. - Jeśli jeszcze czegoś pani potrzebuje, to proszę mówić, jeśli nie ,to ja wrócę do moich żołnierskich obowiązków.

Francois de Vendome

Docierasz do namiotu dowódcy. Książę zezwala na wejście. Namiot piękny, w środku bogato, ale ty ten przepych znasz, przynajmniej z dawnych lat. Gdy wchodzisz książę przegląda się w lustrze - Słucham? - pada oschłe pytanie. Skończył poprawiać sobie włosy. Założył pierścienie na dłoń i zwraca się twarzą w twoją stronę. Na jednym z palców dostrzegasz ten sam sygnet, który miał de Vauban.

Arianne de Lenfent

Siedzisz i czekasz... czekasz i czekasz. Nuda! Rozglądasz się w koło, wszędzie żołnierze.... ale nie tylko. Na dobrą sprawę znajdzie się tu wiele wartościowych rzeczy... chociażby te które wnoszono do namiotu, w tej chwili zamieszkałego przez Clorid Armaniac. Twoja złodziejska natura mówi ci, że tu można się nieźle obłowić... o ile zmęczenie podróżą nie przeszkadza ci w tym działaniu.

Elena von Brunsen

Zmęczona... tak to dobre słowo, dawno temu odwykła od takich podróży. Ale nie byłoby tego złego co na dobre nie wyjdzie. Podróż zaowocowała spotkaniem z księciem Francois de Vendome oraz arystokratką Clorid Armaniac. czas pokaże, co jeszcze przyniesie ta podróż.

MigdaelETher · 16-06-2007, 00:32

Rozejrzałam się po namiocie, na ziemi rozesłano perskie dywany, w rogu stał szeląg obity purpurowym aksamitem, wielki fotel o rzeźbionych nóżkach, mahoniowa komoda.
W głębi majaczyło wielkie łoże całe zawalone poduszkami o rożnych kształtach i kolorach, oraz mała toaletka z wielkim lustrem w złoconej ramie. Uśmiechnęłam się, książę miał naprawdę wyśmienity gust.

-Dziękuję kawalerze, możesz już odejść-odwróciłam się , kiedy nagle wpadł mi do głowy pewien pomysł-Albo nie, zaniesiesz coś księciu ode mnie.Melanio podaj mi tę małą kasetkę.

Odbieram ją z rąk garderobianej, wyciągam mały perfumowany bilecik i piszę: Drogi książę, zechciej w podzięce przyjąć zaproszenie na dzisiejszy wieczór. C.Kiedy skończyłam, podałam karteczkę młodzieńcowi i doprawiłam go. Zmęczenie dało o sobie znać.

-Mel,pomóż mi!-podniosłam dłonie, aby służąca mogła mi rozsupłać gorset.

Chwila drzemki dobrze mi zrobi, zwłaszcza, że wieczorem muszę być czarująca.

01-06-2007, 11:41	#41
Latilen Reputacja: 1	Elena von Brunsen "Na szczęście ją znalazłam". Kobieta sprężystym krokiem podchodzi do nieznajomych. Dyga, dość sztywno, przebiega oczami po towarzyszu Francuzki i wbija swoje niebieskie spojrzenie w siedzącą kobietę. - Jestem Hrabina Elena - płynnym francuskim z twardym, zapewne niemieckim, akcentem zwraca się wprost do kobiety. - von Brunsen. Wydaje mi się, iż to... - sięga w międzyczasie pod połę płaszcza, jednak nie dane jej było skończyć. Dama, przechodząca w pobliżu upuściła swój wachlarz. Elena obrzuca ją spojrzeniem i dyga. "Przecież to hrabina Armaniac! Coś mi się widzi, że szybko stąd nie odjadę. A dzień zapowiadał się na taki nudny. Przeglądanie ksiąg, łajanie służby - zwłaszcza tego Ludwika, zakup materiału na nową pościel... Trzeba było pojechać powozem, jak radził Sigfried." - To zapewne należy do Pani? - w końcu wyjmuje list i oddaję go właścicielce. __________________ "Women and cats will do as they please, and men and dogs should relax and get used to the idea." Robert A. Heinlein

02-06-2007, 18:23	#42
Serpentia Reputacja: 1	Arianne de Lenfent Kiedy zaczynam się już poważnie załamywać podchodzi do mnie kobieta z zagubionym listem. Wstaję i biorę go od niej. - Dziękuję Hrabinie bardzo. Jesteś moją wybawicielką. - Kłaniam się lekko. - Francois trzymaj i daj go odpowiedniej osobie - mówię dając towarzyszowi list - Ciebie na pewno potraktują poważnie. Siadam sobie w dogodniejszym miejscu na jakiejś trawce i czekam na powrót Francois'a mając nadzieję, że to już koniec tej przygody i będę mogła powrócić do mojego życia i dowiedzieć się co stało się z moimi towarzyszami. __________________ :swir: I don't suffer from my insanity, I enjoy it. :swir:

09-06-2007, 18:25	#44
sante Reputacja: 1	Clorid Armaniac Żołnierz szybko schylił się po upuszczony wachlarz. Z uśmiechem na twarzy i fascynacją w oczach podaje ci twoją własność - Mam nadzieję, że się nie zabrudził. Zaprowadzić prosto do namiotu, czy też sobie pani jeszcze czegoś życzy - uśmiechnięty mężczyzna z wąsem kłania się nisko. Jego akcent był dziwny, na pewno nie francuski. Pozostali Francois de Vendome trzyma list od Arianne de Lenfent. Wszyscy czekają z zaciekawieniem na odpowiedź Eleny von Brunsen __________________ "War. War never changes" by Ron Perlman "Fallout"

10-06-2007, 23:21	#46
Latilen Reputacja: 1	Elena uśmiecha się delikatnie, choć bardziej wygląda na zmęczoną niż radosną. Poza tym każdy jej ruch zdaje się lekko sztywny. - Jeśli można, wolałabym poczekać. Nie wyglądam odpowiednio, aby pokazać się księciu. Mam nadzieję, iż to nie będzie kłopot drogi monsieur... - i czeka, aż mężczyzna poda swoje imię. __________________ "Women and cats will do as they please, and men and dogs should relax and get used to the idea." Robert A. Heinlein

11-06-2007, 22:12	#48
Latilen Reputacja: 1	Francois de Vendome, książę Beaufort - na te słowa oczy Eleny lekko się rozszerzyły, jednak szybko zapanowała nad emocjami i dygnęła lekko, spuszczając głowę. Kiedy mężczyzna ruszył w stronę namiotu księcia, kobieta odetchnęła. Poklepała konia i zaczęła szukać miejsca, w którym można by usiąść i poczekać na księcia Beaufort. Dopiero teraz poczuła jak bardzo jest zmęczona. Westchnęła. "A kiedy ja nie jestem zmęczona? Gdy sypiam widzę koszmary, gdy nie sypiam widzę koszmary. Wychodzi na jedno." __________________ "Women and cats will do as they please, and men and dogs should relax and get used to the idea." Robert A. Heinlein

09-06-2007, 01:19	#43
Diriad Reputacja: 1	Francois skłonił się kobiecie, która podeszła do niego i Arianne. Zanim zdążył zareagować na wiadomość, o stracie listu, hrabina wręczyła go towarzyszcze. Nie wiedział, kto to jest, a był tego bardzo ciekaw. - Madame, jesteśmy naprawdę wdzięczni za oddanie tego listu. - powiedział do Eleny von Bursen, biorąc kopertę od de Lenfent. - Była to dla nas sprawa naprawdę ważna. Chciałbym porozmawiać z damą, która poratowała nas w takiej opresji, sama przebywając dla nas taką drogę. Chyba jednak najlepiej byłoby, gdybym już teraz zaniósł list do księcia d'Enghien. Byłbym zaszczycony, gdyby Madame zgodziła się zaczekać na mój powrót, bądź też towarzyszyć w wizycie u księcia.

10-06-2007, 08:33	#45
MigdaelETher Reputacja: 1	Obdarzyłam żołnierza jednym z moich najbardziej czarujących, uśmiechów, odebrałam od niego wachlarz i łaskawie podłam wypielęgnowaną dłoń do pocałunku. -Dziękuję, widzę, że nawet w takich polowych warunkach, nie zapomniana Pan kawalerze jak szarmancko odnosić się do damy -nadal uśmiechając się otworzyłam wachlarz i zaczęłam się leniwie wachlować. Pod maską uprzejmość, ukryłam złość i irytacje. Ukradkiem spojrzałam w kierunku grupy stojącej pod drzewem. Młodzi przyglądali się jakimś papierom. Wyraźnienia na coś czekali, w pewnym momencie jasnowłosa dziewczyna, popatrzyła na mnie, nasze spojrzenia spotkały się na krótką chwilę. Odwróciłam się i odeszłam w kierunku przygotowanego dla mnie namiotu. No cóż będę musiała wieczorem uciąć sobie pogawędkę z księciem...myślałam.

11-06-2007, 00:26	#47
Diriad Reputacja: 1	- Francois - dokończył książę. - Francois de Vendome, książę Beaufort - gdy tylko się przedstawił, zaczął zastanawiać się, jak taka osoba jak hrabina zareaguje na jego tożsamość. W sumie, jest niemką, czy też austriaczką, sądząc po nazwisku - nie powinna w takim razie być nastawiona do niego negatywnie. - Jak pani sobie życzy - skłonił się, po czym, prowadząc konia, powoli odszedł do d'Enghien, kątem oka obserwując jeszcze reakcję Eleny i innych.

13-06-2007, 21:57	#49
sante Reputacja: 1	Clorid Armaniac Żołnierz zaprowadził się do wojskowego namiotu. Nie był to szczyt luksusu, ale też nie można było narzekać na zbyt polowe warunki. Natomiast sam wystrój nie pozostawiał żadnych zastrzeżeń. Od razu rzucało się w oczy fachowe wystrojenie. Iście książęce. Ozdabiane lustro, łózko, a nawet komoda! Bóg jeden wie, po co to targali na pole bitwy. Młody żołnierz stanął w wejściu. - Jeśli jeszcze czegoś pani potrzebuje, to proszę mówić, jeśli nie ,to ja wrócę do moich żołnierskich obowiązków. Francois de Vendome Docierasz do namiotu dowódcy. Książę zezwala na wejście. Namiot piękny, w środku bogato, ale ty ten przepych znasz, przynajmniej z dawnych lat. Gdy wchodzisz książę przegląda się w lustrze - Słucham? - pada oschłe pytanie. Skończył poprawiać sobie włosy. Założył pierścienie na dłoń i zwraca się twarzą w twoją stronę. Na jednym z palców dostrzegasz ten sam sygnet, który miał de Vauban. Arianne de Lenfent Siedzisz i czekasz... czekasz i czekasz. Nuda! Rozglądasz się w koło, wszędzie żołnierze.... ale nie tylko. Na dobrą sprawę znajdzie się tu wiele wartościowych rzeczy... chociażby te które wnoszono do namiotu, w tej chwili zamieszkałego przez Clorid Armaniac. Twoja złodziejska natura mówi ci, że tu można się nieźle obłowić... o ile zmęczenie podróżą nie przeszkadza ci w tym działaniu. Elena von Brunsen Zmęczona... tak to dobre słowo, dawno temu odwykła od takich podróży. Ale nie byłoby tego złego co na dobre nie wyjdzie. Podróż zaowocowała spotkaniem z księciem Francois de Vendome oraz arystokratką Clorid Armaniac. czas pokaże, co jeszcze przyniesie ta podróż. __________________ "War. War never changes" by Ron Perlman "Fallout"

16-06-2007, 00:32	#50
MigdaelETher Reputacja: 1	Rozejrzałam się po namiocie, na ziemi rozesłano perskie dywany, w rogu stał szeląg obity purpurowym aksamitem, wielki fotel o rzeźbionych nóżkach, mahoniowa komoda. W głębi majaczyło wielkie łoże całe zawalone poduszkami o rożnych kształtach i kolorach, oraz mała toaletka z wielkim lustrem w złoconej ramie. Uśmiechnęłam się, książę miał naprawdę wyśmienity gust. -Dziękuję kawalerze, możesz już odejść-odwróciłam się , kiedy nagle wpadł mi do głowy pewien pomysł-Albo nie, zaniesiesz coś księciu ode mnie.Melanio podaj mi tę małą kasetkę. Odbieram ją z rąk garderobianej, wyciągam mały perfumowany bilecik i piszę: Drogi książę, zechciej w podzięce przyjąć zaproszenie na dzisiejszy wieczór. C.Kiedy skończyłam, podałam karteczkę młodzieńcowi i doprawiłam go. Zmęczenie dało o sobie znać. -Mel,pomóż mi!-podniosłam dłonie, aby służąca mogła mi rozsupłać gorset. Chwila drzemki dobrze mi zrobi, zwłaszcza, że wieczorem muszę być czarująca.