Mężczyzna podszedł do stygnącego ciała techniczki; buty nieprzyjemnie przyklejały się do rozlanej krwi. Pilnując się, by nie za bardzo się ubrudzić, ekspert obszukał kobietę, po kolei wyciągając rzeczy z przepastnych kieszeni jej roboczego kombinezonu. Znalazł mnóstwo szpargałów: jakieś drobne części, kilka batoników, lusterko, zdjęcie tejże kobiety - roześmianej i trzymającej na barana kilkuletniego chłopca, mały amulet na szczęście, jakieś zapisane/porysowane karteczki i tym podobne pierdoły. Z rzeczy, które mogły mieć jakąś wartość, udało mu się odzyskać:

*pistolet z (prawie) pełnym magazynkiem
*pęk nawiniętych na stalową linkę kluczy magnetycznych - kilkanaście kart i chipów, każdy w innym kolorze czy oznaczony jakiś smybolem
*ID kobiety ze zdjęciem i danymi biometrycznymi - Kyle widział takich dokumentów dość, żeby domyślić się, że techniczka na pewno nie pochodziła z systemu Lotusa, tylko z jakiejś odległej planety
*metatool
*datapad - z tym że ten ostatni był zablokowany. Najwidoczniej blokował się po krótkim czasie nieużywania. Żeby odblokować urządzenie, trzeba było przyłożyć palec... albo jakoś obejść ochronę.

Grupa zawzięcie dyskutowała nad tym, co dalej robić, a w tym czasie pilot, zgodnie z poleceniem Jordana, kasował z pamięci statku wszystko, co mogłoby być potem obciążającym materiałem. Energii starczyło mu tylko na tyle; kiedy skończył swoją pracę, usiadł ciężko w fotelu, drżącymi rękami wydłubał z kieszeni piersiówkę, wziął spory łyk i dopiero potem opanował na tyle nerwy, by coś powiedzieć. I nie były to słowa, jakie drużyna chciałaby usłyszeć.

-Ochujaliście. - stwierdził ze zdumieniem, przysłuchując się propozycji Roberta - Ochujaliście i to porządnie. Po pierwsze, żadnych świadków. Jak nie macie jaj, żeby z nimi skończyć, to zostawcie ich tutaj, wyrzucę ich przez śluzę w próżni. Po drugie... - pokręcił głową - Nie zostajemy na tym kurwidołku ani sekundy dłużej. Nie płacą nam za postój, a musimy się wyrwać, zanim zablokują wyloty. Spadamy z Tortugi na amen, nie będziemy czekać albo kogoś jeszcze brać na pokład... szczególnie jak to są WASI znajomi. A po trzecie... - spojrzał na Roberta, na zabandażowaną głowę Cyrulika, na Kyle'a grzebiącego przy zwłokach i machnął ręką - A, huj z trzecim. Połatajcie pierwszego pilota i jesteśmy kwita. A potem każdy spada w swoją stronę i nigdy się więcej nie spotykamy...

Ruch Cyrulika nie pozostał bez reakcji; pilot zauważył broń, pobladł i poprawił się na fotelu tak, by sięgnąć ręką po ciężki klucz, który wcześniej posłużył mu do obrony przed portowym zbirem.
- Posłuchajcie może swojego kumpla i odpierdolcie się od nas, poradzimy sobie bez waszych szalonych pomysłów, bando psycholi... - syknął, zaciskając zęby; gęstniejąca atmosfera w sterówce najwidoczniej spowodowała, że mężczyzna poczuł się zagrożony i był gotów do obrony.
- I na czym polecimy dalej, Diego? Na etanolu, który pędzisz po prysznicem, myśląc że nic nie wiem? - powiedział niespodziewanie ktoś od trapu - Jesteś drugim, a zachowujesz się jak kapitan tej łajby... znaj swoje miejsce, szczeniaku! - przy wejściu stał pierwszy pilot; uderzenie pałką nadal musiało na niego działać, bo chwiał się na nogach i łapał oddech, ale oprócz siniaka nie miał chyba większych obrażeń.
- Nie zatankowaliśmy jeszcze; mieliśmy zrobić też przegląd silników. - odpowiedział pierwszy Jordanowi - Co, jak mniemam po tym burdlu tutaj, będzie znacząco utrudnione. - westchnął - Bussines is bussines. Też chcę stąd spieprzać, ale możemy się dogadać. Znajdźcie mi paliwo, mechanika i cichy port, gdzie przeczekamy tą gównoburze, a zabiorę was z powrotem... nawet z jakimiś pasażerami. Byle nie trwało to dłużej niż trzeba. Pasuje? - zagadnął Jordana - A ty, chłopcze, nie baw się tą zabawką, bo sobie krzywdę zrobisz. I to samo tyczy się ciebie, amigo - zwrócił się do drugiego pilota i Cyrulika po równo - Nie mamy może broni na pokładzie, ale nasz armator zrobi z was mielone, jak komuś z załogi stanie się krzywda... więc nie radzę kozaczyć bardziej, niż wam protekcji starcza...

Mówiąc to wszystko, pierwszy podszedł do drugiego pilota, wyciągnął mu z rąk klucz i bez ostrzeżenia uderzył nim w kark jednego leżących zbirów; głowa mężczyzny odskoczyła, a pilot poprawił jeszcze raz, dopóki nie usłyszał satysfakcjonującego chrupnięcia. Wyprostował się i oddał narzędzie zszokowanemu Diego, wskazując na drugiego jeńca.
- Twoja kolej, młody. Przypieczętowane krwią, więc teraz siedzimy w tym razem, nie? - wyszczerzył się do operatorów, otrzepując ręce.