Draug nie należał do strachliwych jednak w tej chwili blef czy nie blef jednak nie chciał ryzykować starcia z eskadrą X-Wingów. Ich piloci byli znani z tego, że jak już wpadali na miejsce akcji to najpierw strzelali, a dopiero potem zadawali pytania.
Kątem oka widział, że Katkan już łapczywym okiem spogląda w stronę barku. Za chwilę sytuacja z opanowanej mogła się zmienić w nieprzychylną.

- Bądźmy więc cywilizowani. Zabieraj te zaszyfrowane dane i zapraszam na pokład. Tylko uprzedzam ta kupa futra jest na silna na ją wygląda, a jednocześnie jest znacznie szybsza niż na to wygląda. - Powiedział spokojnie Łowca. - Zapraszam. Specjalna cela czeka.

Draug z pozoru jedynie wyglądał na wyluzowanego, jednak był w pełni gotowości by zareagować na najmniejszy niewłaściwy ruch. Blaster na lewym udzie miał ustawiony na ogłuszanie.

- Katykam masz 10 sekund na zabranie tego co cię interesuje. Ostrzegam tylko, że gdyby nasz gość coś jednak chciał wywinąć to on jest ważniejszy niż butelki lub ich zwartość. Krzyknął do Wookiego widząc w jego oczach desperację za krótkiego czasu na wybór z pośród tylu dobrodziejstw.

Ruszyli z powrotem w kierunku własnej fregaty.

Django znajdował się w drobnej izolatce, skuty kajdankami magnetycznymi. Wydawał się spokojny, jakby wierząc, że Rebelianci przyjdą mu z odsieczą. Tak się jednak nie stało. SID przeczesując komputer astronawigacyjny znalazł najbliższą placówkę Imperium 1.5 parseka od układu Sualango. Po krótkim potwierdzeniu Kelsana, hiper-napęd zaczął miarowo huczeć i po krótkiej chwili panorama gwiazd rozciągnęła się w głęboki błękit.

SID kiedy tylko weszli w hiperprzestrzeń zaczął deszyfrować tajny plik. Genialna SI po dokonaniu paru analiz porównawczych w swojej pamięci, odnalazł rodzaj kodu i zaskoczył się miło, bo odkrył, że z prawdopodobieństwem 79.5% rozwiąże zagadkę o dwie godziny wcześniej.

Katykam w tym czasie zmuszony poszedł brać prysznic, biorąc tylko małą jak na olbrzyma dawkę alkoholu, Kelsan spoglądał na znaczniki wszystkim systemów w kokpicie, które migały miarowo i spokojnie a Draug zdjął pancerz zastanawiając się czy nie należy przesłuchać Reinta.

Informacje zakodowane nigdy nie stanowiły dla SIDa przeszkody. Nie były dla niego zamknięte, a raczej... dokładnie zawinięte. I rozszyfrowywanie polegało na stopniowym rozpakowywaniu zawiniątka. To się zawsze dało zrobić. Swoistego rodzaju niedogodność egzekucyjna pojawiała się natomiast gdy moc obliczeniowa SIDa pozwalała na rozpakowanie zakodowanej informacji w okresie dajmy na to 278 lat. Osoby biologiczne nie brały pod uwagę takich rozwiązań i SID musiał się z tym godzić. Szczęśliwie tym razem nie był to taki przypadek.

RA-7 w tym samym czasie sprawdzał swoje ulepszone sensory optyczne wychwytując kolejne zaburzenia w stanie uporządkowania Templara. Kudły po dysmutacji stały się skupiskami wody z dodatkiem słabego detergentu i droid nie musiał poddawać analizie ich źródła. Nadmierne owłosienie Wookiego z nieznanych mu przyczyn było tolerowane przez pozostałych członków załogi Templara. Sam zaś RA-7 nie był ani przygotowany operacyjnie ani upoważniony do optymalizacji tego problemu. Nie umiał wyrywać ramion wookim i był w pełni zależny od nadrzędnej SI, której kopią wszakże sam był. Ale nie był zupełnie pozbawiony możliwości działania. A niezbędne do realizacji środki zamierzał nabyć podczas pobytu w imperialnym posterunku.

***

- Osobo Tempest. Proszę o wytyczne dotyczące odszyfrowywanych danych. Czy mam je przygotować do przekazania imperialnej egzekutywie?

Kelsan wraz z resztą członków załogi wrócili na Templara. Django był w izolatce czekając na posiłki w formie eskadry X-wingów, ale nic takiego nie miało miejsca. Wtem Kelsan otrzymał informację od RA-7, że w pobliżu znajdowała się placówka Imperium. Niecałe półtora parseka stąd. Mężczyzna o rudych włosach oznajmił wszystkim, że jest gotów do skoku w nadprzestrzeń. Tak się stało, po chwili ujrzał jedynie błękit i przelatujące gwiazdy w zawrotnym tempie.
-Jesteśmy na miejscu. Oddajmy go Imperium i chodźmy po….. - nie dokończył zdania, gdy ujrzał mokrego Wookie'ego spacerującego po pokładzie.
-...nagrodę - dokończył, kiedy Katykam przeszedł na kolejną część statku.
-Będziesz go dalej przesłuchiwał? - dopytał się tylko.

Łowca nigdy nie wątpił w zdolności obliczeniowe SID-a, jednak nadal czasami nie potrafił wyjść ze zdumienia na jakie wyżyny swoich umiejętności on stawał.
Jango był tak pewny siebie, że dane są tak dobrze zabezpieczone. Czy to mogło być, aż takie proste - zadał sobie w duchu pytanie.

Dylemat, jaką decyzje podjąć w danej sytuacji posiadając zazwyczaj szczątkowe tylko dane co do następstw jednej czy drugiej opcji zawsze go fascynowała. Tak naprawdę przecież nigdy do końca nie wiadomo, która decyzja jest jedyna słuszna, a która pociąga za sobą odpowiednio jak najmniej konsekwencji ubocznych.

Wiedział, że najprościej by było oddać Jango wraz z danymi i odebrać nagrodę. Jednak skoro SID złamał tak łatwo zabezpieczenia...
Jakieś wewnętrzne przeświadczenie lub być może instynkt łowcy kazał mu najpierw to sprawdzić i zapoznać się z danymi, które tak wszyscy nagle chcą za wszelką cenę dostać w swoje łapy.

- SID chcę się zapoznać z tymi danymi. Za dziesięć minut w mojej prywatnej kabinie.
- Powiedział Draug i skierował swoje kroki ku swojej kwaterze.

Draug rozsiadł się na fotelu w kajucie kapitana. Zaraz potem pojawił się migoczący hologram przedstawiający abstrakcyjną emanacje SID’a. Sieci neuronalne niczym gwiezdny pył roztaczały się po pomieszczeniu wirując i ciągle falując w czasie rzeczywistym, kiedy niesamowity i syntetyczny umysł SI nie przestawał ciągłej analizy petabajtów danych.

SID odszyfrował dysk danych w zaskakująco szybkim tempie. Zachował ostrożność i miarkował zapał, ale dane okazały się o wiele bardziej palące niż dało się to przypuszczać. Były wręcz czymś najwyższej wagi. Wagi galaktycznej.

Draug słuchał raportu z każdą chwilą czując jak pot spływa mu po skroniach i plecach. Nie chodziło o zwykły ruch floty. Django nie wiedział z czym ma doczynienia. Rebelia mogła się domyślać. Sprawy miały się mniej więcej tak, jeśli powiedzieć, by w skrócie- Imperium zamierzało zaatakować przestrzeń Huttów, ostatecznie mając na celu za pomocą blitzkriegu zdobyć samo Nar Shaadda. Oczywiście za tym wszystkim stała cała polityczna siatka układów z bardziej kolaburyjącymi bossami Karteli.

Dane były zdecydowanie zdawkowe, ale przekaz był jasny. I jeszcze bardziej jasne było w jakiej sytuacji się znajdują. Draug doskonale wiedział, że Imperium ich nie nagrodzi a zwyczajnie zlikwiduje. Samo posiadanie danych o takim planie wprowadzało ich w wielkie niebezpieczeństwo.

W tym samym momencie zatrzęsło Templarem i całej załodze skoczyło w żołądku, jakby coś rozciągnęło ich ciała do granic możliwości a potem błyskawicznie zbiło ich w małą kuleczkę jak materie przed wielkim wybuchem. Dotarli do układu Senyan, gdzie mieściła się Imperialna Placówka Nasłuchowa...

Koniec przyswajania danych przez Drauga, wyjście z nadprzestrzeni oraz olśnienie zrozumienia wszystko to zbiegło się w tym samym czasie.
To pułapka. To krótkie zdanie intensywnie pulsowało w jego myślach.
Te dane był wyrok śmierci, a trzysta tysięcy kredytów to był jedynie haczyk z przynętą.

Nie raz i nie dwa byli już w skrajnie trudnych sytuacjach, jednak ta tu i teraz mogła być jedną z najniebezpieczniejszych ich przygód. Trzeba było działać i to szybko.

- SID zabieraj nas stąd i to jak najszybciej. Gdziekolwiek w najbardziej odludne, bo na tą chwilę trudno powiedzieć gdzie i czy w ogóle jest jakieś bezpieczne miejsce. Zabieraj nas stąd i to już, a parametry skoku wybierz takie, które paradoksalnie będą miały najmniej sensu i będą najmniej prawdopodobne to tego, żeby nas wyśledzić. - Spokojnym, ale jednocześnie szybkim i zdecydowanym głosem wydał komendę do komputera pokładowego.

- I ogłoś pełną gotowość bojową. Wszyscy na mostku i to jak najszybciej.

Zapowiadała się ostra jazda bez trzymanki.

[media]http://www.youtube.com/watch?v=CDwl-31afEc[/media]

Układ Saynar. Księżyc Saynaren. Imperialna Placówka Nasłuchowa “Oddanie”.

Różowy gazowy gigant ciągle wirował, zmieniał się i zdawał się drżeć pod wpływem silnych burz w swoich górnych warstwach. Przez przyciemnione iluminatory stacji wszystko zdawało się o wiele spokojniejsze. Niemniej Inkwizytor DeSade czuł jak każda komórka jego ciała została wsparta przez cichy gniew wielkiej planety, która górowała pod każdym względem na tej mizernej, słabej placówce Imperium.

Młoda dziewczyna o jasnych włosach patrzyła półprzytomnym wzrokiem. Zdecydowanie się wypaliła, jak świeże blizny na jej ciele wykonane rozżarzonym prętem. Przymocowana w pionie do stołu do tortur nawet już nie płakała choć jej makijaż zostawił długie, czarne linie, które spływały na jej krągłe delikatne piersi. Inkwizytor zastanawiał się czy nie dać jej nowego bodźca w formie błyskawic mocy, choć czuł już wielkie znudzenie. Może po prostu poderżnąć jej gardło święconym, sztyletem ceremonialnym, który dostał jeszcze jako adept Sithów na Korriban? Przez to ostrze przeszło mnóstwo, młodej wyniszczonej w torturach krwi.

Nagle coś wyrwało go z zadumy. Nie była to orgiastyczna przyjemność sadyzmu, ani mroczna aura gazowego kolosa. Zamiast tego poczuł intuicyjne wskazanie mocy. Wskazanie, któremu ufał w pełni przez co w bardzo młodym wieku dostał zaszczytu audiencji u samego wielkiego Imperatora, który potrafił docenić jego talent dając mu piecze nad Projektem "Czarny Łabędź"

-Są tu moja droga… a raczej jest. Rzecz, której szukam. Została splamiona, pożarta przez coś co nie jest człowiekiem, ale posiada niesamowicie bystry umysł.

DeSade zwolnił uprzęże na stole i biedna dusza upadła na idealnie wypolerowaną podłogę, zbyt zmęczona, by wstać.

-Jeśli możesz, moja droga, raczyłbym stąd wyjść. NO JUŻ!- krzyknął Sith bestialskim głosem nieznoszącym sprzeciwu. Ofiara chwiejąc się udała się do windy, zupełnie naga, przerażona i wycieńczona.

DeSade pomimo rozpusty jaką wkładał, by zaspokoić swoje mroczne żądze, posiadał zdyscyplinowany umysł. Założył czarną aksamitną opaskę na oczy i usiadł w pełnym lotosie. Skoncentrował się i… zobaczył Templara, który dopiero wyszedł z hiperprzestrzeni. Na jego twarzy urósł nikły, pełen jadu uśmieszek. Podszedł do konsoli komunikacyjnej i odezwał się do kwatery głównej placówki.

-Zmobilizować eskadrę “Wilk”. Całe dwanaście TIE Przechwytujących. Uszkodzić, ale nie zniszczyć. Przesyłam ich koordynaty. Mamy nasze zagubione duszyczki.

Tymczasem siedzący za sterami fregaty Kelsan, też odczuł coś dziwnego. Jakby ktoś próbował wetrzeć się do jego wnętrza, niczym starcze obleśne macki demonicznego stwora. Po raz pierwszy od bardzo dawna miał takie wrażenie i coś mówiło mu, że ma bardzo złe przeczucie, co do tego co może się zaraz stać...

Draug pchnięty jakimś bliżej nieokreślonym jednak niekomfortowym przeczuciem zerwał się z fotela, w którym przeglądał dane.
Chwycił swój hełm łowcy i założył go na głowę dopinając zbroję bojową.
Instynkt łowcy mówił mu, że coś jest bardzo nie w porządku.

- SID! Pełna gotowość bojowa! - Krzyknął jeszcze raz do komputera pokładowego wybiegając z kabiny w kierunku mostka korwety.