nefarinus

„Jortan, pochodzę z Reiklandu” przedstawił się Jortan. W duchu zaś czuł lekki podziw dla Gundrama, który zdecydowanie lepiej poradził sobie z alkoholem niż on, nie dał jednak tego po sobie poznać.

 

__________________
"Znaleźli się w niewłaściwym miejscu, o niewłaściwym czasie. Oczywiście zostali bohaterami."

Zombianna

Lea zjadła kolację, posiedziała chwilę przy kominku, po czym skierowała się na piętro, nie nawiązując z nikim kontaktu wzrokowego. Nie potrzebowała dodatkowych komplikacji w postaci wstawionych elementów, interesujących się na równi nią, jak i jej sakiewką. Po trochu zazdrościła reszcie umiejętności łatwego nawiązywania kontaktów i rozmawiania o niczym. Wolała konkretną wymianę informacji oraz działanie, prowadzące do rozwiązania problemu, o ile jakiś się pojawiał. Kładąc się do łóżka, wspomniała swój dom, wolny od robactwa i bezpieczny. Niestety, do przeszłości nie było powrotu, nieważne jak mocno się tego pragnęło.

Rankiem obudziło ją nieznośne swędzenie. Pogryzioną ręką przetarła zaspane oczy, próbując powstrzymać się od drapania i przełykając cisnące się na usta przekleństwa. Nie wypadało by dama, szczególnie młoda, ciskała mięsem niczym prostak z doków. Trzeba się szanować.
Wzdychając ciężko wciągnęła ubranie na grzbiet. Zajęło jej dłuższą chwilę, nim uporała się ze złośliwymi guzikami, lecz efekt był zadowalający. Tak przygotowana zeszła na dół, zamawiając u karczmarza śniadanie i kolejną kąpiel. Potrzebowała zmyć z siebie wspomnienie nocy, spędzonej wspólnie z insektami w jednym łożu.

Karczmę opuściła dopiero po sutym śniadaniu. Człowiek lepiej myśli z pełnym żołądkiem, nic go wtedy nie rozprasza. Może spokojnie skupić się na wykonywanej czynności, bez mdlącego ssania w brzuchu i łowienia nosem co smakowitszych zapachów.

Wolnym krokiem kierowała się ku posiadłości barona, oglądając kryte strzechą i gontem dachy chylących się ku upadkowi chałup, tak różnych od tego, do czego przyzwyczaiła się przez siedemnaście lat życia w mieście. Innego życia, kompletnie innej Lei.

Nowa Lea musiała zadowolić się tym co miała i skupić na zadaniu. Jak przekona potencjalnego pracodawcę o konieczności zatrudnienia niewyrośniętej pannicy? Na to pytanie nie znała odpowiedzi, pozostało jedno wyjście.
Improwizować.

 

__________________

Jeśli w sesji strony tematu sesji przybywają w postępie arytmetycznym a strony komentarzy w postępie geometrycznym, prawdopodobieństwo że sesja spadnie z rowerka wynosi ponad 99% - I prawo PBFowania Leminkainena

Inferian

Wygladało na to, że chyba każdy w tym małym mieście zna miejsce zamieszkania barona. Jest to jedna z większych posiadłości w mieście, a sam baron jest jednym z najbardziej wpływowych tutejszych osobistości. Tak jak już zauważył Carl posesja barona jest ogromna. Przypomina pałac, wszędzie bogate zdobienia, posągi itp. Dookoła piękny ogród. Otoczona jest wysokim murem. Bohaterowie przechodząc zauważyli również kilku dobrze uzbrojonych strażników. Okazało się, że ci co doszli pierwsi musieli trochę poczekać, co dało wynik taki, że inni zdarzyli ich nadgonić. Wszystko za sprawą leniwego lokaja, który to prawdopodobnie był zajęty czymś innym. Gdy tylko się pojawił oznajmił, będąc lekko zdziwiony liczebności chętnych:

-Witam was wszystkich, mam nadzieję, że nie czekaliście za długo, oczywiście baron przyjmie was osobiście i z tego powodu musicie zostawić wszelką broń przed wejściem. Bez obawy, naturalnie, że zostanie wam ona oddana.

Po złożeniu broni bohaterowie zostali zaprowadzeni do gabinetu barona. Przed samymi drzwiami stoi dwóch strażników. Gabinet jest bogato wyposażony. Antyczne meble, obrazy na ścianach itp. Na wprost drzwi, za dużym biurkiem, siedzi baron. Jest to mężczyzna koło czterdziestki, lecz całkiem już siwy. Piękne rysy twarzy i nienaganne zachowanie świadczą o wysokim pochodzeniu. Tuż za jego plecami stoi jeszcze jedna osoba, wyglądająca na jego pomocnika. Jest to młody mężczyzna o krótkich, czarnych włosach. Sprawia wrażenie sympatycznego. Po przeciwnej stronie gabinetu niż wejście znajdują się drugie drzwi.
Gdy tylko weszli baron wstał witając się:

-Dziękuje wam moi mili za przybycie. - Powiedział życzliwie, wyglądał na człowieka miłego
Gdy bohaterowie zajęli krzesła, których to służba musiała donieść.
Baron uśmiechnął się siadając wygodnie na swoim fotelu po czym przeszedł do setna sprawy

-Jak się domyślam z pewnością przyszliście, aby wykonać dla mnie zadnie. Nie mam zamiaru przeciągać dla tego przejdę do konkretów, z pewnością macie jeszcze wiele innych rzeczy na gołowie. Więc tak zadanie ma polegać na eskortowaniu Mariusa - wskazał ręką na mężczyznę stojącego tuż za nim - Marius ma odebrać pewną przesyłkę i ją dostarczyć z powrotem do mojej posesji. Przesyłką jest nic innego jak pewien kamień, który posiada wielką wartość historyczną. Jest to rubin, który znajdował się w koronie cesarza Magnusa I, a niedawno dowiedziałem się, że był on jednym z moich przodków. Pewnie wiecie w takim razie jak bardzo zależy mi na tym aby dotarł do mnie. Jest to prawdopodobnie jedyna pamiątka jaka po nim została, a przynajmnej jedyna o jakiej słyszałem. - wzdechnął po czym zaczął rozglądać się po twarzach przybyłych w oczekiwaniu na pytania.

 

archiwumX

Carl dość niechętnie pozbył się broni przy wejściu, ale czego się nie robi dla dobrego zlecenia. Po czym jak się za lokajem starał się dobrze, acz nie nachalnie rozejrzeć po posiadłości.

Gdy wszedł do sali barona powitał obecnych wielmożów w sposób znamionujący dworność, ale i zręczność oraz podczas czekania przyjrzał się im dokładnie.

Gdy wysłuchał co miał do powiedzenia baron zapytał:
Czy mogę pokornie zadać parę pytań?
I po uzyskaniu zgody zamierza zadać następujące pytania:
Gdzie Marius wybiera się po ten rubin?
Kiedy i od kogo zamierza go odebrać?

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

Inferian

-Tak oczywiście. A więc kamień ma zostać odebrany od pewnego kupca w pewnej karczmie, nie wiem czy ja znacie. Nazywa się pod smokiem. Możecie być zdziwieni, że chcę was zatrudnić aż tylu - powiedział uśmiechając się po czym kontynuował - spodziewam się napadu pewnej sekty, która już wcześniej mi groziła. Mam nadzieje, że teraz rozumiecie. Chciałbym abyście zgłosili się do mnie dziś zaraz po zapadnięciu zmroku.

 

Kerm

Przed podjęciem jakiejkolwiek pracy warto było się dowiedzieć o paru konkretach. Na przykład o związanej z owym zadaniem zapłacie, zapewne większej, skoro wiąże się ze zwiększonym ryzykiem.
- Ile wyniesie nasze wynagrodzenie? - zapytał Ernst. - Sekta oznacza dość duże ryzyko.
Sądząc po posiadłości, to barona stać na duże wydatki.
- Jeśli to daleko - mówił dalej - to przydałby się jakiś transport. Im szybciej się tam znajdziemy i wrócimy, tym lepiej. Pieszo będzie to trwało nieco dłużej.

 

Dekline

Bjørg nie miał zamiaru zbytnio się odzywać aby nie tylko wyglądem ale i głosem nie zrazić do siebie barona. Lecz po głowie chodziło mu kilka myśli, którymi podzielił się z Jortanem, mając nadzieje że zasób słów jego nowego towarzysza bardziej pasuje do okoliczności.

Hej, Jortan. A weź ogarnij czy ta cipka wypucowana za staruchem coś w ogóle umi? Czy trza go prowadzić za rączke? Drogę zna chociaż?

 

Inferian

-Konkretne pytanie - odpar z umiechem do Ernsta - Za wykonanie owego zadania przydzielę całej drużynie nagrodę w wysokości 600 ZK, waszym zadniem będzie podzielić je miedzy sobą. Zaś jeśli chodzi o transport to niestety muszę powiedzieć, że jedyne co mogę zaoferować to wypłacenie wam zaliczki. Prosze o propozycję, ile chcecie dostać na początek?

Ernst gdy zastanawiał się nad karczmą, pomimo, że nie umiał czytać to tam gdzie nocowali jak dobrze pamiętał dostrzedł na szyldzie wizerunek smoka. Móg się teraz tylko zastanawiać czy przypadkiem to nie jest to miejsce o którym teraz mowa.

 

Ulli

Rezydencja barona robiła na Olafie duże wrażenie. Z trudem mógł sobie wyobrazić, że posiada tyle pieniędzy. Po co w ogóle jednemu człowiekowi tyle dobra. Jego taktyka na dalszą część wizyty nie zmieniła się, iść za wszystkimi i mieć uszy i oczy otwarte. Od razu też odezwał się w nim instynkt złodzieja. Skwapliwie notował w pamięci gdzie co jest i gdzie stoją strażnicy. Kto wie może po wykonaniu tego zadania będzie mu dane przejść się do tej posiadłości na "robotę".

Po złożeniu broni i wejściu do gabinetu barona jego taktyka nie zmieniła się. Przysłuchiwał się uważnie. Jego towarzysze zadawali całkiem rozsądne pytania. Suma jaką miał zapłacić baron zrobiła na Olafie duże wrażenie. Nigdy nie widział naraz sześciuset sztuk złota. Trochę gorzej, że trzeba się będzie nim dzielić.

W końcu baron zapytał o zaliczkę, temat trochę zaniedbany przez resztę awanturników.

- Wasza miłość pozwoli, że się wtrącę. Jeśli chodzi o zaliczkę to jeśli o mnie chodzi to zadowolę się dziesięcioma złotymi koronami na łebka. Tyle mi w zupełności wystarczy na początek.

 

Inferian

-Jak mam więc nadzieję wszyscy podejmujecie się tego zadania? Jeśli ktoś z was jednak uważa, że wolał by zrezygnować, to oczywiście zrozumiem. Za samą fatyge dostanie jedną złotą koronę i będzie mógł opuścić moją posesję. - powiedział nadzywczaj przyjaźnie, będąc ciągle uśmiechniętym, tak jak przez większość rozmowy.

Być może to właśnie owe bogactwo czyniło go takim uśmiechniętym człowiekiem, a być może miał takie przysposobienie.

Baron machnął ręką w kierunku sług, po czym ci na chwile wyszli z pomieszczenia. Gdy zaś wrócili przynieśli na metalowej tacy pieniądze.


-W takim razie niechaj, każdy się przedstawi, mój sługa zapisze wasze imię na tym, że pergaminie - położył na biurku skrawek papierzyska, powiedział tak wiedząc, że umiejętność czytania i pisania nie jest tą, która każdy posiada - no i weźmie swoją naleźność w wysokości 10 kron, tak jak już powiedziałem ci co nie chcą wziąć udziału w zadaniu moga wziąć 1 ZK. To nic dziwnego, kto chciał by mieć do czynienia z sektą, ja to rozumiem. - zapewnił - Ale teraz każdy z was moi drodzy zna szczegóły zadania, dlatego wiecie czego się spodziewać.