Dekline

No nareszcie - pomyślał Bjørg i bez pardonu zaczął składać swoje zamówienie.

Panie, na początek miecz mnie potrzebny, jednoręczny taki, a i korbacz byś mnie sprowadził bo żem słyszał że na miejscu nie mata, hę? A poza tym to to co towarzysz mój do życia na trasie wziął.

A, i jeszcze jakie inne rzeczy tu masz? Błyskotki jakie może?

 

nefarinus

Gdy Rurik ich pozostawił Jortan nie był specjalnie pewien co robić. Potrzebna mu była praca bo ani grosz w sakiewce nie został a jeść i dozbroić się za coś trzeba było. Na początek postanowił sprawdzić karczmę i to bynajmniej nie jedną. „Im gorsza karczma tym większa szansa że jakowaś robota dla najemnika się znajdzie” rozmyślał idąc kilka kroków za Bjørgiem, Carlem i resztą towarzystwa „A jak nie to mogę się zawsze z Olafem do staży zaciągnąć, przynajmniej broń darmo dostanę...”

Oferta starego człowieka od razu wydała mu się podejrzana. Nikt o zdrowych zmysłach nie wychodzi na spotkanie grupie obcych ludzi i nie oferuje im domu. Pamiętał, że podobne podejrzenie zrodziło się w nim gdy czytał ogłoszenie barona, tylko że wtedy je zignorował. Sprawa zaraz się wyjaśniła, a najemnik wzniósł tylko oczy do góry robiąc jednocześnie minę „wiedziałem”. Groźbą rzuconą przez skazańca normalnie by się nie przejął, ale było w tym coś niezwykłego. Ten staruszek wyglądał jakby dosłownie chciał pozbyć się tego domu, a przynajmniej wypróbować na kimś czy można w nim bezpiecznie zamieszkać... Jortan daleko bardziej wolałby już ciasny pokój w „Czerwonej Wiśni”. Oczywiście gdyby pozostali chcieli mu towarzyszyć. No i gdyby miał czym zapłacić

Poczekał aż wszyscy wyjdą ze sklepu i zapytał:

- Dobra. To gdzie najpierw idziemy do karczmy czy do tego... domu?

 

archiwumX

Carl na tą propozycję odrzekł:
Według mnie najlepiej pójść na zakupy, a póżniej do domu jako tako się rozgościć. Wtedy warto też pogawędzić z panem Greimoldem.

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

Inferian

Woldred spojrzał na barbarzyńcę i wyszczerzył zęby.

- Miecz jednoręczny to będzie jakieś 6 zk- powiedział to spoglądając na mężczyznę, gdy ten wyciągnął 5 kr.

- Pięć i więcej nie dam - rzucił groźnie barbarzyńca. Jego szczęki się groźnie zacisnęły, a handlarz bez sprzeciwu przyjął ową propozycję.

- Dobrze już dobrze, a korbacz zamówić mogę, ino zapłacisz 1 zk dla pewności, że go odbierzesz. Nie mam w zwyczaju zamawiać czegoś co w moim sklepie kurz zbierać będzie. Już trochę żyję i wiem, że wierzyć wam nie wolno. - podał Bjørgowi miecz - Błyskotek mam pełno, nie wszystko jest wystawione, ale gdy tylko mi powiesz czego potrzebujesz mogę postarać się to sprowadzić.


W tym momencie do sali weszli pozostali z Ernstem na czele, który bez żadnego owijania w bawełnę przywitał się i przeszedł do konkretów.

Woldred zacierał ręce licząc ile to wszystko będzie kosztowało,.

- Porządny miecz, łuk i tuzin strzał - zapisywał na kartę powtarzając za żołnierzem - plecak, koc, bukłak, miska, sztućce, hubka i krzesiwo. - podkreślił wszystko i zaczął liczyć. - Dzisiaj mam dobry dzień - powiedział na głos - liczę, że będzie to 16 zk, ale możesz dostać za 15 zk, mam nadzieję, że Twoi towarzysze także jakieś zakupy zrobią. - powiedział ponownie się szczerząc.

- O pracy.. - powtórzył zastanawiając się chwilę - tak słyszałem, będąc dzisiaj w Czerwonej Wiśni ktoś mówił, że Rosabella ma zadanie. To kobieta, która wychowywała Klaude Haarta, no tego skazańca co go Rurik ściął. Pragnie aby ktoś poprowadził śledztwo odnoszące się ostatnich wydarzeń. Musiałbyś się jej pytać, mieszka niedaleko karczmy, każdy ci wskaże drogę.

 

archiwumX

Carl wszedł i odezwał się przymilnie:
Ja złożę zamówienie na końcu, bo najpierw chcę się przyjrzeć tej wspaniałej wystawie tak znamienitego kupca jak Pan Woldred. Może w między czasie pogawędzimy, bo jak mówi przysłowie jak czegoś nie powie solidny kupiec tego nie powie tobie nikt.

Carl po tych pochlebstwach zmarszczył czoło i pragmatycznie:
Chciałbym się nie co dowiedzieć o wydarzeniach z szerokiego świata. Jeśli Pan Woldred pozwoli to jeszcze zapytam jeszcze tego człeku co się zwał Klaud Harrt.

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

Inferian

Woldred uśmiechnął się

- Dziękuję, czuj się jak u siebie. Co ja mogę ci rzec o tym rozpieszczonym chłopaku. Jak wiesz nie żyje, miał pewno z 22 lata, wiem, że nie urodził się tutaj ale został przygarnięty, no i wychowany przez wdowę Rosabellę. Dorastał, zaprzyjaźnił się z Maude. Bywał złośliwy i uwielbiał nam płatać figle. Pewnego dnia został okrzyknięty przez Greimoldowi nowym wybrańcem. Zamieszkał w Czerwonym Domu i przywdział Jesienny płaszcz. Pewnego dnia chciał zgwałcić Maude, nawet swoim nożem rozciął jej twarz. Natychmiast przybiegło kilku naszych, którzy wcześniej widzieli jak Klaude ciągnie ją do lasu i pochwycili młodzieńca. Grób Klaudego znajduje się na cmentarzu nieopodal zarośniętych ruin starego Fuchsdorfu. - mówił to wszystko od niechcenia, pod wpływem Carla, który dobrze go podszedł.

 

archiwumX

Carl się zainteresował się miejscową geografią i zapytał:
Stary Fuchsdorf? Co to jest i gdzie?

I przy okazji wykrystalizował sobie co chce kupić:
Piękną macie Panie kolekcję broni. Jeśli mogę prosić to proszę o przygotowanie: włóczni, procy, sieci i liny. "Po tej ciekawej rozmowie muszę się jeszcze dowiedzieć, gdzie tu można zdobyć wikt na dalszą drogę."

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

Kerm

Cena nie gra roli, powiedziałby Ernst, gdyby to nie było ewidentnym kłamstwem. Mimo wszystko musiał przyznać, że aż takim zdziercą handlarz nie był. Bywali ludzie, którzy więcej sobie liczyli za podobne rzeczy.
A na dodatek, jakimś dziwnym trafem, w sakiewce Ernsta było tyle złota, że na takie zakupy nawet by mu starczyło.

Z drugiej strony... zawsze można było spróbować obniżyć nieco cenę. W końcu nie co dzień chyba kupiec ma klienta, co położy na ladę garść złota.

- Nie dałoby się tak odrobinę zmniejszyć tej kwoty? - spytał.


W żadnym wypadku nie miał zamiaru brać w ciemno tego, co mu podsunie sprzedający. Za dobre złoto trzeba było dostać dobry towar. Dlatego też Ernst dokładnie obejrzał nie tylko broń, ale i pozostałe zakupione towary.
Eleganckie towary najwyższej jakości to z pewnością nie były, szlachcic by na to nawet nie spojrzał, ale Ernst nie zamierzał narzekać.
Spakował to, co kupił, zapłacił żądaną kwotę, po czym nawiązał do poruszonego przez Woldreda tematu.

- Na śledztwach to ja się nie znam - powiedział. - Czyżby pani Rosabella uważała, że jej wychowanek nie jest winny? I jakie jeszcze inne wydarzenia miały miejsce?

 

archiwumX

Carl odrzekł:
Postaram się w tym śledztwie pomóc. A tak przy okazji. Wszyscy oprócz tutejszej straży bali się egzekucji Klauda. Jak dobrze pamiętam to miało coś wspólnego z tym co wykrzykiwał przed ścięciem. Bodajże groził jakimś nieszczęściem?

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

Inferian

Woldred wysłuchał zamówienia Carla i szykując towary zaczął opowiadać o osadzie.

- Stary Fuchsdorf znajduje się na północny wschód od miasta, jest to jedna klepsydra (piętnaście minut) drogi piechotą, tuż nad brzegiem Limnalli. Są to zarośnięte przez las ruiny pierwszej osady. Nawet się nie kwap bo ruiny już dawno zostały bardzo dokładnie oczyszczone z wszelkich cennych rzeczy. To właśnie tam rozegrała się bitwa z goblinoidami. Teraz jest to cmentarz, gdzie po dziś dzień chowa się zmarłych. - mężczyzna wyłożył wszystko na ladę i jeszcze raz przeliczył dotykając ręką każdej z rzeczy - razem będzie to 10zk. Tak jak już mówiłem mam dzisiaj dobry dzień dlatego możesz to wszystko otrzymać za jedyne 9zk.

Kupiec podał wszystko do Ernsta i odebrał wynegocjowaną zapłatę

- Słyszałem, że Rosabella jest załamana po ostatnich wydarzeniach. Jest bardzo smutna z powodu straty swojego wychowanka, nie interesują mnie takie rzeczy, ale bardzo ostatnio biadoliła. - powiedział od niechcenia - co ostatnio się działo? - powtórzył za weteranem - Ostatnio wiosce powodzi się gorzej, niż kiedyś. Mniej zwierzyny, mniej owoców i grzybów...Niedawno Tobias, podczas gdy prowadził stado na pastwisko, został zaatakowany przez sporego wściekłego dzika. Zranił go w nogę i poturbował, po czym uciekł. Jeszcze utyka ale jak zawsze zgrywa mocarza.

Gdy do rozmowy wtrącił się Carl, kupiec odparł:

- Mnie to ryba czy jej pomożecie czy nie, i tak synulek jest w dwóch częściach. Groził, ale kto by się takimi groźbami przejął, chyba tylko głupcy wierzący w jakieś leśne duszki, a tutaj w Fuchsdorf mamy ich wielu.