xeper

Cytat:

...czai się na wschodzie. Wieści nas doszły, straszne wieści. Upadło Praag, a jego mieszczanie zostali okrutnie pomordowani lub złożeni w ofierze mrocznym bogom. Hordy Chaosu prą na południe, lecz skłócone Imperium wydaje się nie dbać o zewnętrzne zagrożenia. Nadchodzi koniec epoki ludzi, a my pławimy się w dekadencji, myśląc wyłącznie o kolejnych ucztach. Czyż nic nie poruszy sumienia Książąt, aby porzucili swe kłótnie i dostrzegli nadciągającą zagładę? Oby dzięki natchnieniu Sigmara dostrzegli prawdę, nim będzie za późno... Niestety kapłani w Middenheim odmawiają uznania władzy naszego Elektora. W mrocznych czasach przyszło nam... ...Sigmar pokazał mi drogę. W czarnej rozpaczy wędrowałem lasem nieopodal opactwa świętego Abelarda. Czających się wokół straszliwych stworów unikałem wyłącznie dzięki łasce mojego boskiego opiekuna. Idąc tak bez celu natknąłem się na olbrzymią polanę. Leżał na niej tuzin martwych zwierzoludzi, a ich truchła pokrył gruby kobierzec much. Pośrodku polany, na płaskim kamieniu, oświetlony boskim blaskiem, stał puchar z najczystszego srebra. ...naprzód, a ręce me trzęsły się na widok jego piękna. Zrozumiałem, że to znak łaski samego Sigmara, gdyż bestie leżące wokół zasiekły się nawzajem, zawstydzone swoim grzesznym istnieniem. Dotknąłem świętej relikwii i wtedy w dłoń ukłuł mnie ostry kolec. Poczułem moc drzemiącą w pucharze i...

Tak właśnie brzmiał tekst odnaleziony przez Mistrza Klemperera w jednej z stołecznych bibliotek. Zrządzeniem losu, opactwo wskazane w manuskrypcie pochodzącym z czasów Magnusa Pobożnego, znajdowało się około czterdziestu mil na północ od Altdorfu, w ostępach Drakwaldu. Zaledwie dwa dni drogi od stolicy można było trafić na ślad prowadzący do trzeciego artefaktu, skrywającego odłamek duszy Xarthodoxa.

Dieter obracający się w kręgach kapłanów, zdobył pewne informacje na temat opactwa. Niestety niezbyt dobre. Otóż, klasztor został splądrowany przez siły Chaosu podczas niedawnej inwazji.

W czasie kiedy awanturnicy pośpiesznie szykowali się do opuszczenia nieprzyjaznych im murów Altdorfu, Wolmar otrzymał napisany pięknym, niewątpliwie kobiecym pismem liścik. Koperta, w którą był włożony, pachniała szałwią i piżmem.


Klein zdołał dowiedzieć się, że Gościnny Hrabia jest lokalem położonym w jednej z bogatych dzielnic miasta. Słynął z wytworności, a wstęp w jego progi mieli tylko nieliczni wybrańcy. Teraz i młody czarodziej znalazł się w ich gronie.