Molkar

- Powiększajcie tą dziurę nawet jak trzeba część dachu zawalić, musimy ratować co się da inaczej za długo nie pożyjemy - Krzyknął łowca

Konrad podbiegł do Lothara

- Ojcze Lotharze - złapał go za ramiona i potrząsnął
- Trzeba się ruszyć inaczej zginiemy, proszę brać co się da na dłuższą podróż i uciekamy

 

__________________
„Dlaczego ocaleni pozostają bezimienni – jakby ciążyła na nich klątwa – a poległych otacza się czcią? Dlaczego czepiamy się tego, co utraciliśmy, ignorując to, co udało nam się zachować?”
Steven Erikson, „Bramy Domu Umarłych”, s. 427

PanJaszczomb

Erich skupił się na ratowaniu dobytku. Szybko rozpostarł na ziemi koc, na który przerzucił całą zawartość swoich sań. Następnie związał rogi koców i tak powstały pakunek gotów był przerzucić przez otwór w dachu na zewnątrz.

 

__________________
"Jastrząb z głową gołębia i ciałem gołębia."

archiwumX

Felix widząc co robi cyrulik rzucił się do swoich sań i zrobił to samo. Krzyknął przy tym:
- Pomóżcie z tamtymi saniami. - wskazując wolne sanie.

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

Kerm

Max nie miał zamiaru dać się spalić i, tak i pozostali, chciał się jak najszybciej wydostać z chaty. Jednak bez zapasów ich szanse nie byłyby zbyt dobre.

Przesunął stół w taki sposób, by znalazł się on pod zrobionym w dachu otworem, a potem zaczął podawać wszystkie rzeczy tym, co się już wydostali na dach.

 

archiwumX

Widząc co robi Max też się rzucił ratować dobytek wyprawy. Doskoczył do sań, które nie dawno jeszcze ciągnął, a następnie rzucił koc na ziemię i zaczął przerzucać zawartość sań do improwizowanej sakwy.

Jak Felixowi udało się załadować ładunek sań do koca zacznie go ciągnąć do Maxa jednocześnie wołając:
- To jest ciężkie! Pomóżcie mi!


Gdy Felix podciągnął dobytek do dziury kątem oka zauważył skrzynię z dobytkiem gospodarza domu, a o bok mały zapas alkoholu... w tych warunkach mógł się przydać. Podbiegł do niego i włożył za pazuchę parę flaszek. Tak przygotowany podbiegł do szafki pod dziurą, wskoczył na nią i wdrapał się z niej na dach. Tam się położył na brzuchu ostrożnie obserwując okolicę, a następnie uważnie przyjrzał się okolicy po czym przybliżył się do krawędzi sprawdzić, gdzie zostali podpaleni.

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

Dekline

Dym powoli zapełniał pomieszczenie, Felix był najmniejszym ze znajdujący się wewnątrz budynku więc wdrapał się na jego dach. Musiał przejść przez warstwę solidnych belek, oraz grubej warstwy strzechy, lodu i śniegu znajdującego się na dachu.

Gdy już wydostał się z otworu widział kłęby dymu, ogień prawdopodobnie został podłożony przed wejściem do chaty. Napewno tylko z jednej strony. Widoczność była słaba, lecz delikatny wiatr chwilami rozwiewał spaliny i widać było ludzi uzbrojonych we wszelkiego rodzaju widły, włócznie jak i najzwyczajniejsze drągi. Nie było możliwe dokładne policzenie ich liczby, mogło być zarówno kilku jak i kilkunastu. Stali nieopodal domostwa i obserwowali efekty swoich poczynań. Feliks nie został zauważony. W oddali widać było inne ludzkie postacie zmierzające do chaty Ingwara, od strony wsi. Dym unosił się wysoko, więc bardzo prawdopodobne że zaalarmował innych mieszkańców.

Ojciec Lothar został wyrwany z amoku przez Konrada i zaczął pomagać grupie w wydostaniu się z pułapki. Powtarzał tylko ciągle pod nosem na czym to świat stoi żeby ludzi żywcem palić. I że jak tylko stąd wyjdzie to już się z nimi rozprawi.

 

archiwumX

Felix widząc tłum przed chatą przeciągał się do dziury i krzyknął do ludzi na dole:
Przed chatą gromadzi się wielki tłum. Dajcie na górę Ojca Lothara! Może przemówi im do rozumu.
i wyciągnął ręce w dół w gotowości pomagania wychodzić innym na górę.

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

snake.p

Mimo potężnej postury, Waightstill był w gruncie rzeczy dobrodusznym człowiekiem. Od wypadków z Roswithą, a zwłaszcza od chwili, gdy ojciec Lothar rzucił w płomienie małą Eleonorę, Waightstill zaciął się w sobie. W jego oczach była to zbrodnia, krzywda wyrządzona bezbronnej istocie. W istocie, ostatnie wypadki zachwiały porządkiem świata, takim, jakim go widział Waightstill. Przestał się odzywać, a ostatnie przygotowania do wyprawy upłyneły mu jak w malignie. Z Frydą żegnał się jak przez sen. Śmierć Olafa nie zrobiła na nim już większego wrażenia. Zresztą, zaczął przypominać lunatyka, widza objazdowego teatru albo i samą kukiełkę, poruszaną zręcznymi dłoniami sztukmistrza. Szedł jak automat, postępując za towarzyszami... gdy ze zdumieniem stwierdził, że jest z powrotem w chacie Ingwara, którą przecież rano opuszczał?! Czyżbyśmy jeszcze nie wyruszyli? - przemknęło mu przez głowę - Śniłem? Ocknął się na widok poruszenia w obejściu. Dym?! Skąd tu tyle dymu, u licha?! - zakołatały kolejno myśli, po czym zakrztusił się. Spostrzegł wybitą dziurę w pokryciu i, przysłonięte gęstniejącym dymem, krzątające się wokół postacie, których nie mógł jednak w pierwszej chwili rozróżnić. W jednej chwili odzyskał energię i czym prędzej rzucił się w kierunku jaśniejącego otworu, po drodze zrzucając z ramion plecak, który nagle zaczął mu ciążyć. Wiedział, że jego barki i krzepa ułatwią ratowanie innych, a i może zdołają ocalić dobytek. Jestem! - krzyknął do reszty.

 

archiwumX

Felix słysząc: Jestem. jeszcze bardziej się wychylił szukając kapłana i krzyknął:
Chodź tu i przemów im do rozumu.

Zobaczywszy Waighstilla jęknął:
- Daj Ojca Lothara! Tylko on może nie dopuścić śmierci.

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

Molkar

Konrad nie zamierzał czekać aż uwędzą ich żywcem w tym domu, podbiegł do swoich sani rozłożył koc po czym wrzucił wszystko na niego a rogi związał porządnie liną. Podbiegł do miejsca gdzie przebito się na dach i zaczęto nawet dziurę trochę powiększać aby zmieściły się dwie osoby, teraz to szło już łatwiej.

- Bierzcie sprzęt i rzucajcie go koło domu - Krzyknął łowca podając pakunek z liną i sanie.

- Będzie nam to wszystko potrzebne jak mamy wyruszyć, a kto się wydostanie niech już idzie ze sprzętem w stronę lasu żeby się grupa nie zrobiła przy domu

Rozejrzał się po domu dostrzegając Ingwara wiedział, że starszy człowiek będzie miał duży kłopot z wydostaniem się z domu.

- Panowie będzie trzeba podciągnąć Ingwara bo raczej będzie miał kłopot z wydostaniem się, do tego może ułożymy jakieś pseudo schody ze stołu, ławy i komody - będzie szybciej i lżej wychodzić.

 

__________________
„Dlaczego ocaleni pozostają bezimienni – jakby ciążyła na nich klątwa – a poległych otacza się czcią? Dlaczego czepiamy się tego, co utraciliśmy, ignorując to, co udało nam się zachować?”
Steven Erikson, „Bramy Domu Umarłych”, s. 427