[WFRP 1ed.] Brzegi rzeki Linsk - Strona 16

Orthan · 04-02-2017, 01:19

Adelmus przysłuchiwał się rozmowie, między Drozdowem a Jorgowem. Gdy skończyli rozmawiać, kapłan odezwał się spokojnie.

-Jeśli trzeba pojadę, oczywiście jeśli Pan Jorgow się zgodzi. Może na coś się tym razem przydam. Jak rozumiem w okolicy pojawili się znów zwierzoludzie i orkowie, czyżby ten mężczyzna przyniósł te wieści?

Po czym kapłan wskazał na nieznanego mu mężczyznę.

Hakon · 06-02-2017, 08:05

Drozdow nie był w pełni zadowolony z rozmowy z Jorgowem. Jedyne co zdobył to wiedzę, że z nim się nie dogada. Chyba, że zostanie jego sługusem. Jedyna nadzieja w Bojarze. W sumie wolał takie rozwiązanie. Bezpośrednio się umówić z władcą i przed nim głowę pochylać i się tłumaczyć.

No teraz jeszcze powstał pomysł na zebranie kompanii i może stworzyć jakiś oddział. Taka myśl była wielce kusząca. W końcu jego dokonania już jako legenda krążyły po okolicy. W innych częściach Kisleva także można było o nim usłyszeć więc może spróbuje.

- Mam rozumieć, że jak coś wychwycę i coś uratuję jakaś nagroda się znajdzie dla mojej osoby? Czy tylko zawierzyć Pan chce na swoich ludziach? A ja mam z Jaśnie Panem rozmówić się jeśli coś chcę ugrać?- Na zakończenie dodał Wasyl.

Avitto · 06-02-2017, 17:21

Jorgow najpierw pokornie skinął głową Adelmusowi po czym spojrzał badawczo w oczy oczy Wasyla i raz jeszcze się uśmiechnął.
- Jeśli zechcesz polować w okolicy na zwierzoludzi to stawka się nie zmieniła, za każdy łeb zapłacę ci dziesięć koron. Dla mnie bez różnicy czy zamierzasz ubić te bestie w pojedynkę czy z bandą naganiaczy.
- Co się zaś tyczy orków... Do nekropolii jest kawał drogi, na razie nic nie wskazuje na to, by nam zagrażali. Nie mam zamiaru ustanawiać ceny za rozwiązanie kwestii ich obecności w okolicy.

Hakon · 08-02-2017, 00:36

Wasyl słuchał słów Jorgowa. W sumie był zadowolony o ile szczęście mu dopisze i będą jacyś zwierzoludzie.
- Zgoda. A jeśli mutanty się napatoczą wyceniamy ich jak zwierzoludzi, czy inną stawką?- Dodał Drozdow.

Gdy skończyła się narada były gladiator wyszedł z gospody i zwrócił się do Adelmusa.
- Za chwilę wracam. Muszę zebrać swoje rzeczy i coś załatwić. Mam nadzieję, że poczekacie.- Po czym ruszył do lokum u pewnej niewiasty co ostatnimi czasy od pocieszania zapałała dziwną życzliwością do Walsyla.
Pożegnał się z nią i przy szlochach jej obiecał, że wróci niebawem. Wziął swoje rzeczy i udał się do jednej z karczm gdzie najczęściej bywali różnego typu ochroniarze karawan, najemnicy i inni ludzie sprzedający swoje miecze dla złota.

Orthan · 08-02-2017, 14:30

Adelmus tylko pokiwała głową, rządząca był albo bardzo nieodpowiedzialny albo niezbyt mądry. Kapłan westchnął i odpowiedział mężczyźnie.

-Orkami też należał by się zająć, to robactwo szybko się potrafi rozprzestrzeniać. To że dziś jeszcze nie stanowią zagrożenie to nie znaczy że za jakiś czas nim nie będą, lepiej pozbyć się problemu zawczasu niż potem żałować opieszałości.

Fyrskar · 08-02-2017, 18:58

- ...w każdym bądź razie, za çhwilę będę - kwaśno dodał Leonard, któremu przeprowadzka była raczej nie pomyśli, bo oznaczało to konieczność spakowania wszystkim swoich pakunków, rozrzuconych przy sienniku. Zatrzymał się jeszcze przy krzywo ociosanych schodach. - Ale na orki to bym uważał, mało które plugaştwo tak şzybko zmienia miejşce pobytu jak zielonoşkórzy. Mnoży şię to zreşztą jak ślimaki, bo z liśçi, to i çholerştwa pełno.

Po jakiejś godzinie, nie więcej, utknie wóz w błocie gościńca, za to głowę by Schumann dał, bo już nie raz po takim gównianym traktem różne czterokołowe pojazdy eskortował, już to karoce, już to furmanki i każda bez wyjątku osiadała w tych kałużach z gówna. Zamiast budować przeprawy powinni trakty po ludzku wybrukować.

Targając z góry nieskładnie zapakowane tobołki, zawołał jeszcze półgębkiem do nowo poznanego Jaucha.

- Çhçeçie zarobić troçhę grosza, panie kapeluşznik? To jeźdźçie z nami do Işka, przy naş çhociaż za łeb jakiegoś plugaştwa nieço grosza nam şkapnie, no i opişzeçie mi dokładnie, gdzie te orczycę widzieliśçie.

Szkuner · 08-02-2017, 20:02

- Co tu opowiadać, na kurhanach mości towarzyszu, tam gdzie i resztę tego zielonego plugastwa. I racja to, oni rozmnożyć się potrafią szybciej niźli karakany i mogą setki razy więcej dotkliwych szkód wyrządzić. - odparł ochrypłym głosem milczący do tej pory Tankred. Siedział wygodnie w zajeździe młyńskim przyglądając się obcym, którzy rozmawiali o równie obcych mu sprawach, sącząc powoli jakieś cienkie piwo, ni to z pragnienia, ni to z radości, ale ze zwykłej grzeczności lejąc to ścierwo do swojego brzucha. Długo już siedział na północy, ale po opuszczeniu południa nie mógł pogodzić się z jednym - alkohol był tutaj naprawdę chujowy, dokładnie tak jak zapamiętał.

Widać, że towarzystwo bitne jest, a sam Tankred nie był z pierwszej linii wojownikiem. Nie oznacza to, że bronią nie potrafił robić, ani z zimną krwią mordować - jednakże lepszych od niego wielu było, a swej broni używał raczej w ostateczności, a nawet umiejętnie nadziakiem machał. Przyda mu się taka hałastra, która migiem oczyści kurhany. Przecież o legendarnej ich zawartości nikt wiedzieć nie musi.

Siedział w pomieszczeniu, więc skarcił siebie za niepotrzebne nakrycie głowy, gdyż miał się Jauch za wielkiego dżentelmena. Nie zdjął jednak kapelusza, bo zimno w łeb tłukło, nawet za karczemnymi ścianami.
- Z wielką chęcią do was dołączę. Dobrze jest w towarzystwie podróżować, a parę monet przy mordowaniu plugawego gówna zebrać - jeszcze lepiej! - uśmiechną się z doskonałym, szlifowanym od wielu lat fałszerstwem.

Anonim · 08-02-2017, 20:51

Frederick Colonsky siedział po prostu z kuflem piwa i popijał. Nie odzywał się do nikogo zanużony w odmętach artystycznych swojego umysłu. Malował tam obraz pełen logiki, racjonalności i doświadczenia życiowego. Połączenia nerwowe w jego mózgu pracowały na najwyższych obrotach analizując uzyskane informacje. Tajemnicze znaki - zwierzoludzie - orki mówiące ludzkim głosem - zwyczaje pogrzebowe zwierzoludzi - osadnictwo zwierzoludzi - rzeź niewiniątek wycinających drzewa - to wszystko układało się w jedną złowieszczą całość. Mutanci coś ukrywali w lesie i dlatego nie chcieli, żeby kontynuować wycinkę. Prawdopodobnie używali plugawej magii rytualnej w celu sprowadzenia Kroczącego Między Przestrzeniami! Pradawnego bóstwa kontrolującego portale. Colonsky nie jedno w życiu widział i nie z jednego pieca chleb jadł i wiedział, że choć swoje umysły potrafiłby uargumentować to lepiej głupcom - znaczy niemal wszystkim - tej wiedzy nie prezentować. Niech sami domyślą się albo umrą próbując. Wyjątkiem od tej ogólnej zasady był Ponury Wilk i jego dość spora familia. Żyli na uboczu, a Colonskyego znali jeszcze zanim ten wyjechał do Imperium i powrócił. Właściwie to Frederick Colonsky wybrałby się do Ponurego Wilka przekazać mu najnowsze wieści, ale przez te wszystkie sprawy sądowe nie miał czasu wyrwać się na jakiś czas. Poza tym już lada dzień powinien dotrzeć do niego kurier z wiadomością od Ponurego Wilka - czekał na to z niecierpliwością.

Odnośnie najnowszych wieści to oczywiście natychmiast poznał Tankreda. Miał na tyle charakterystyczną fryzurę, że jedynie w Altdorfie mógłby uchodzić za normalność - przynajmniej wśród dekadenckich żaków. Tego typu fryzura jaką nosił Tankred wyszła z mody jakoś tak dwie dekady wcześniej. Frederickowi to nie przeszkadzało, ale po wzroku Tankreda można było wywnioskować, że ten nie poznał go. Może to i lepiej. Tamten czas był bardzo intensywny dla Colonskyego i z trudem uszedł z życiem z okolic Middenheim - niedługo później zresztą w ogóle opuścił Imperium. Tankreda widział jeden raz w życiu - ale cóż to były za okoliczności!

Colonsky dopił piwo i był gotów do drogi.

Avitto · 09-02-2017, 23:24

- Tak samo, Wasylu.
- Z całym szacunkiem, kapłanie, proszę się nie kłopotać orkami. A ty, Schumann, skoro coś tam wiesz o tych pokrakach, będziesz odpowiadał za obserwowanie ich ruchów - zakończył rozmowę Jorgow.

Cała sprawa była skomplikowana logistycznie. Z Pińska do Iska było niedaleko, jeśli tylko jeździec potrafił prawidłowo trzymać się w siodle osiągał wioskę w ciągu godziny jazdy. Nekropolia zlokalizowana była znacznie dalej w gęstwinie. Znak Chaosu zaś daleko na południe od nekropolii. Planowanie patroli zajmowało myśli odpowiedzialnych osób poza Frederickiem, który dopiwszy piwo wkleił wzrok w obrazek za oknem. Na nim jakiś parch zakutany w ciemne szaty właśnie skroił sakiewkę mężczyźnie ciągnącemu dwukółkę z opałem. Kiepski dzień miał ten ostatni, bo przyszło mu zwieźć drewno akurat w zacinającym deszczu.

Tymczasem Wasyl podążał uliczkami z powrotem ku stajni zajazdu młyńskiego, a za jego plecami kroczyła czwórka ludzi. Niewysocy, niepostawni. Żylaści. Nie spotkał ich tam, gdzie przypuszczał - karczemni ochroniarze byli nijak chętni do współpracy i uganiania się po lasach za niebezpieczeństwem. Dopiero w knajpie morderców o wdzięcznej nazwie "Pod chudym elfem" spotkał właściwe osoby. Michaił, Gustaw, Wołodia i Irina. Jasia, krócej i jeszcze bardziej niepozornie. Lubiący picie, doświadczeni przez los i mający powody, by polować z Drozdowem.

Naznaczeni deszczem spotkali się w stajniach z całą resztą: Chudym Piotrem, Rudym Arnim, Adelmusem, Leonardem, Tankredem i Frederickiem. Brak Rogera nikogo nie dziwił - dalej majaczył w alkoholowym półśnie. Jako, że jedynie Colonski i Schumann posiadali przydzielone wierzchowce reszta musiała ścisnąć się na niekrytym wozie. Zapowiadały się bite dwie godziny podróży w strugach deszczu.

Wsiadając na wóz, już na podwórzu, Tankred rozejrzał się ostatni raz wokół. Nie dalej jak dwadzieścia metrów dalej ujrzał obserwującą ich zza rogu zielonoszarą twarz, która na widok zaskoczonej miny hieny wykrzywiła się w przestrachu. Choć może ten kolor to tylko kwestia cienia? Ale jeszcze te pożółkłe kły, skąd one? Deszcz zacina, światło się odbiło?

Hakon · 10-02-2017, 07:28

Drozdow podczas ostatnich miesięcy nauczył się sporo o Pińsku. Wiedział gdzie szukać chętnych ludzi do wyjścia na szlak i wypełnienia sakiewek złotem za zabite bestie, które i tak tępiono wytrwale w tych okolicach.

Wasyl wszedł do stajni. Deszcz mocno przemoczy jego i podążających za nimi ludzi.
- Jestem.- Oznajmił wchodząc i strzepując wodę z płaszcza. Widząc pytające oczy Adelmusa i reszty ozwał się.
- To są moi ludzie. Dołączają do wyprawy i na patrole. No i oczywiście polowanie.- Uśmiechnął się ciepło zadowolony z siebie, że znalazł kogoś i to nie jakiś chłopków roztropków a wyglądających na doświadczonych wojaków.
- Miszka, Gustaw, Wołodia i Irina- Przedstawił czwórkę wchodzących za nim najemników.
- Jak widać są pod moją komendą i ja za nich odpowiadać będę przed Jorgowem i Bojarem.- Zwrócił się do Fredericka dając znać, że w drużynie znalazł się nowy dowódca.

Wasyl jeszcze szybko poszedł do zajazdu spotkać się z Jorgowem. Poprosił Adelmusa by mu towarzyszył bo Wasyl nie piszący i nie czytający.
- Panie Jorgow. Mam ludzi czterech i występuję jako ich kapitan.- Zwrócił się do schodzącego smętnie zarządcy. Ten zrobił zdziwioną minę i pokiwał głową.
- No widzę, że szybko umiesz przyciągać ludzi.- Z lekkim uznaniem popatrzył na czwórkę najemników za plecami Drozdowa.
- Podpisał bym kontrakt na nasze usługi jako oddział. Myślę, że w Isk przyłączy się więcej ludzi i też bym chciał to zamieścić.- Oznajmił Drozdow siadając z Adelmusem i Jorgowem przy jednym ze stołów by napisać umowę.
Pod dokumentem podpisał się jako Kapitan Wasyl Nikolajewicz Drozdow.

W końcu byli gotowi do wyruszenia. Jak zazwyczaj bywało Pińsk żegnał ich walącym z nieba deszczem moczącym każdy do tej pory jeszcze suchy skrawek materiału.

04-02-2017, 01:19	#151
Orthan Reputacja: 1	Adelmus przysłuchiwał się rozmowie, między Drozdowem a Jorgowem. Gdy skończyli rozmawiać, kapłan odezwał się spokojnie. -Jeśli trzeba pojadę, oczywiście jeśli Pan Jorgow się zgodzi. Może na coś się tym razem przydam. Jak rozumiem w okolicy pojawili się znów zwierzoludzie i orkowie, czyżby ten mężczyzna przyniósł te wieści? Po czym kapłan wskazał na nieznanego mu mężczyznę. __________________ ''Zima to nieprzyjemny czas dla jeży, dlatego idziemy spać'' Ostatnio edytowane przez Orthan : 04-02-2017 o 12:28.

06-02-2017, 08:05	#152
Hakon Reputacja: 1	Drozdow nie był w pełni zadowolony z rozmowy z Jorgowem. Jedyne co zdobył to wiedzę, że z nim się nie dogada. Chyba, że zostanie jego sługusem. Jedyna nadzieja w Bojarze. W sumie wolał takie rozwiązanie. Bezpośrednio się umówić z władcą i przed nim głowę pochylać i się tłumaczyć. No teraz jeszcze powstał pomysł na zebranie kompanii i może stworzyć jakiś oddział. Taka myśl była wielce kusząca. W końcu jego dokonania już jako legenda krążyły po okolicy. W innych częściach Kisleva także można było o nim usłyszeć więc może spróbuje. - Mam rozumieć, że jak coś wychwycę i coś uratuję jakaś nagroda się znajdzie dla mojej osoby? Czy tylko zawierzyć Pan chce na swoich ludziach? A ja mam z Jaśnie Panem rozmówić się jeśli coś chcę ugrać?- Na zakończenie dodał Wasyl. Ostatnio edytowane przez Hakon : 06-02-2017 o 11:38.

08-02-2017, 00:36	#154
Hakon Reputacja: 1	Wasyl słuchał słów Jorgowa. W sumie był zadowolony o ile szczęście mu dopisze i będą jacyś zwierzoludzie. - Zgoda. A jeśli mutanty się napatoczą wyceniamy ich jak zwierzoludzi, czy inną stawką?- Dodał Drozdow. Gdy skończyła się narada były gladiator wyszedł z gospody i zwrócił się do Adelmusa. - Za chwilę wracam. Muszę zebrać swoje rzeczy i coś załatwić. Mam nadzieję, że poczekacie.- Po czym ruszył do lokum u pewnej niewiasty co ostatnimi czasy od pocieszania zapałała dziwną życzliwością do Walsyla. Pożegnał się z nią i przy szlochach jej obiecał, że wróci niebawem. Wziął swoje rzeczy i udał się do jednej z karczm gdzie najczęściej bywali różnego typu ochroniarze karawan, najemnicy i inni ludzie sprzedający swoje miecze dla złota.

08-02-2017, 14:30	#155
Orthan Reputacja: 1	Adelmus tylko pokiwała głową, rządząca był albo bardzo nieodpowiedzialny albo niezbyt mądry. Kapłan westchnął i odpowiedział mężczyźnie. -Orkami też należał by się zająć, to robactwo szybko się potrafi rozprzestrzeniać. To że dziś jeszcze nie stanowią zagrożenie to nie znaczy że za jakiś czas nim nie będą, lepiej pozbyć się problemu zawczasu niż potem żałować opieszałości. __________________ ''Zima to nieprzyjemny czas dla jeży, dlatego idziemy spać''

08-02-2017, 18:58	#156
Fyrskar Reputacja: 1	- ...w każdym bądź razie, za çhwilę będę - kwaśno dodał Leonard, któremu przeprowadzka była raczej nie pomyśli, bo oznaczało to konieczność spakowania wszystkim swoich pakunków, rozrzuconych przy sienniku. Zatrzymał się jeszcze przy krzywo ociosanych schodach. - Ale na orki to bym uważał, mało które plugaştwo tak şzybko zmienia miejşce pobytu jak zielonoşkórzy. Mnoży şię to zreşztą jak ślimaki, bo z liśçi, to i çholerştwa pełno. Po jakiejś godzinie, nie więcej, utknie wóz w błocie gościńca, za to głowę by Schumann dał, bo już nie raz po takim gównianym traktem różne czterokołowe pojazdy eskortował, już to karoce, już to furmanki i każda bez wyjątku osiadała w tych kałużach z gówna. Zamiast budować przeprawy powinni trakty po ludzku wybrukować. Targając z góry nieskładnie zapakowane tobołki, zawołał jeszcze półgębkiem do nowo poznanego Jaucha. - Çhçeçie zarobić troçhę grosza, panie kapeluşznik? To jeźdźçie z nami do Işka, przy naş çhociaż za łeb jakiegoś plugaştwa nieço grosza nam şkapnie, no i opişzeçie mi dokładnie, gdzie te orczycę widzieliśçie. Ostatnio edytowane przez Fyrskar : 19-02-2017 o 21:39.

06-02-2017, 17:21	#153
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	Jorgow najpierw pokornie skinął głową Adelmusowi po czym spojrzał badawczo w oczy oczy Wasyla i raz jeszcze się uśmiechnął. - Jeśli zechcesz polować w okolicy na zwierzoludzi to stawka się nie zmieniła, za każdy łeb zapłacę ci dziesięć koron. Dla mnie bez różnicy czy zamierzasz ubić te bestie w pojedynkę czy z bandą naganiaczy. - Co się zaś tyczy orków... Do nekropolii jest kawał drogi, na razie nic nie wskazuje na to, by nam zagrażali. Nie mam zamiaru ustanawiać ceny za rozwiązanie kwestii ich obecności w okolicy.

08-02-2017, 20:02	#157
Szkuner Reputacja: 1	- Co tu opowiadać, na kurhanach mości towarzyszu, tam gdzie i resztę tego zielonego plugastwa. I racja to, oni rozmnożyć się potrafią szybciej niźli karakany i mogą setki razy więcej dotkliwych szkód wyrządzić. - odparł ochrypłym głosem milczący do tej pory Tankred. Siedział wygodnie w zajeździe młyńskim przyglądając się obcym, którzy rozmawiali o równie obcych mu sprawach, sącząc powoli jakieś cienkie piwo, ni to z pragnienia, ni to z radości, ale ze zwykłej grzeczności lejąc to ścierwo do swojego brzucha. Długo już siedział na północy, ale po opuszczeniu południa nie mógł pogodzić się z jednym - alkohol był tutaj naprawdę chujowy, dokładnie tak jak zapamiętał. Widać, że towarzystwo bitne jest, a sam Tankred nie był z pierwszej linii wojownikiem. Nie oznacza to, że bronią nie potrafił robić, ani z zimną krwią mordować - jednakże lepszych od niego wielu było, a swej broni używał raczej w ostateczności, a nawet umiejętnie nadziakiem machał. Przyda mu się taka hałastra, która migiem oczyści kurhany. Przecież o legendarnej ich zawartości nikt wiedzieć nie musi. Siedział w pomieszczeniu, więc skarcił siebie za niepotrzebne nakrycie głowy, gdyż miał się Jauch za wielkiego dżentelmena. Nie zdjął jednak kapelusza, bo zimno w łeb tłukło, nawet za karczemnymi ścianami. - Z wielką chęcią do was dołączę. Dobrze jest w towarzystwie podróżować, a parę monet przy mordowaniu plugawego gówna zebrać - jeszcze lepiej! - uśmiechną się z doskonałym, szlifowanym od wielu lat fałszerstwem. Ostatnio edytowane przez Szkuner : 08-02-2017 o 21:05.

08-02-2017, 20:51	#158
Anonim Reputacja: 1	Frederick Colonsky siedział po prostu z kuflem piwa i popijał. Nie odzywał się do nikogo zanużony w odmętach artystycznych swojego umysłu. Malował tam obraz pełen logiki, racjonalności i doświadczenia życiowego. Połączenia nerwowe w jego mózgu pracowały na najwyższych obrotach analizując uzyskane informacje. Tajemnicze znaki - zwierzoludzie - orki mówiące ludzkim głosem - zwyczaje pogrzebowe zwierzoludzi - osadnictwo zwierzoludzi - rzeź niewiniątek wycinających drzewa - to wszystko układało się w jedną złowieszczą całość. Mutanci coś ukrywali w lesie i dlatego nie chcieli, żeby kontynuować wycinkę. Prawdopodobnie używali plugawej magii rytualnej w celu sprowadzenia Kroczącego Między Przestrzeniami! Pradawnego bóstwa kontrolującego portale. Colonsky nie jedno w życiu widział i nie z jednego pieca chleb jadł i wiedział, że choć swoje umysły potrafiłby uargumentować to lepiej głupcom - znaczy niemal wszystkim - tej wiedzy nie prezentować. Niech sami domyślą się albo umrą próbując. Wyjątkiem od tej ogólnej zasady był Ponury Wilk i jego dość spora familia. Żyli na uboczu, a Colonskyego znali jeszcze zanim ten wyjechał do Imperium i powrócił. Właściwie to Frederick Colonsky wybrałby się do Ponurego Wilka przekazać mu najnowsze wieści, ale przez te wszystkie sprawy sądowe nie miał czasu wyrwać się na jakiś czas. Poza tym już lada dzień powinien dotrzeć do niego kurier z wiadomością od Ponurego Wilka - czekał na to z niecierpliwością. Odnośnie najnowszych wieści to oczywiście natychmiast poznał Tankreda. Miał na tyle charakterystyczną fryzurę, że jedynie w Altdorfie mógłby uchodzić za normalność - przynajmniej wśród dekadenckich żaków. Tego typu fryzura jaką nosił Tankred wyszła z mody jakoś tak dwie dekady wcześniej. Frederickowi to nie przeszkadzało, ale po wzroku Tankreda można było wywnioskować, że ten nie poznał go. Może to i lepiej. Tamten czas był bardzo intensywny dla Colonskyego i z trudem uszedł z życiem z okolic Middenheim - niedługo później zresztą w ogóle opuścił Imperium. Tankreda widział jeden raz w życiu - ale cóż to były za okoliczności! Colonsky dopił piwo i był gotów do drogi.

09-02-2017, 23:24	#159
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	- Tak samo, Wasylu. - Z całym szacunkiem, kapłanie, proszę się nie kłopotać orkami. A ty, Schumann, skoro coś tam wiesz o tych pokrakach, będziesz odpowiadał za obserwowanie ich ruchów - zakończył rozmowę Jorgow. Cała sprawa była skomplikowana logistycznie. Z Pińska do Iska było niedaleko, jeśli tylko jeździec potrafił prawidłowo trzymać się w siodle osiągał wioskę w ciągu godziny jazdy. Nekropolia zlokalizowana była znacznie dalej w gęstwinie. Znak Chaosu zaś daleko na południe od nekropolii. Planowanie patroli zajmowało myśli odpowiedzialnych osób poza Frederickiem, który dopiwszy piwo wkleił wzrok w obrazek za oknem. Na nim jakiś parch zakutany w ciemne szaty właśnie skroił sakiewkę mężczyźnie ciągnącemu dwukółkę z opałem. Kiepski dzień miał ten ostatni, bo przyszło mu zwieźć drewno akurat w zacinającym deszczu. Tymczasem Wasyl podążał uliczkami z powrotem ku stajni zajazdu młyńskiego, a za jego plecami kroczyła czwórka ludzi. Niewysocy, niepostawni. Żylaści. Nie spotkał ich tam, gdzie przypuszczał - karczemni ochroniarze byli nijak chętni do współpracy i uganiania się po lasach za niebezpieczeństwem. Dopiero w knajpie morderców o wdzięcznej nazwie "Pod chudym elfem" spotkał właściwe osoby. Michaił, Gustaw, Wołodia i Irina. Jasia, krócej i jeszcze bardziej niepozornie. Lubiący picie, doświadczeni przez los i mający powody, by polować z Drozdowem. Naznaczeni deszczem spotkali się w stajniach z całą resztą: Chudym Piotrem, Rudym Arnim, Adelmusem, Leonardem, Tankredem i Frederickiem. Brak Rogera nikogo nie dziwił - dalej majaczył w alkoholowym półśnie. Jako, że jedynie Colonski i Schumann posiadali przydzielone wierzchowce reszta musiała ścisnąć się na niekrytym wozie. Zapowiadały się bite dwie godziny podróży w strugach deszczu. Wsiadając na wóz, już na podwórzu, Tankred rozejrzał się ostatni raz wokół. Nie dalej jak dwadzieścia metrów dalej ujrzał obserwującą ich zza rogu zielonoszarą twarz, która na widok zaskoczonej miny hieny wykrzywiła się w przestrachu. Choć może ten kolor to tylko kwestia cienia? Ale jeszcze te pożółkłe kły, skąd one? Deszcz zacina, światło się odbiło? Test przekonywania Adelmus (49+34-53=30): 69 nieudany Leonard (29+34-53+10=20): 61 nieudany Test spostrzegawczości Frederick (33+10=43): 100 nieudany Tankred (37): 26 udany Ostatnio edytowane przez Avitto : 19-02-2017 o 14:14.

10-02-2017, 07:28	#160
Hakon Reputacja: 1	Drozdow podczas ostatnich miesięcy nauczył się sporo o Pińsku. Wiedział gdzie szukać chętnych ludzi do wyjścia na szlak i wypełnienia sakiewek złotem za zabite bestie, które i tak tępiono wytrwale w tych okolicach. Wasyl wszedł do stajni. Deszcz mocno przemoczy jego i podążających za nimi ludzi. - Jestem.- Oznajmił wchodząc i strzepując wodę z płaszcza. Widząc pytające oczy Adelmusa i reszty ozwał się. - To są moi ludzie. Dołączają do wyprawy i na patrole. No i oczywiście polowanie.- Uśmiechnął się ciepło zadowolony z siebie, że znalazł kogoś i to nie jakiś chłopków roztropków a wyglądających na doświadczonych wojaków. - Miszka, Gustaw, Wołodia i Irina- Przedstawił czwórkę wchodzących za nim najemników. - Jak widać są pod moją komendą i ja za nich odpowiadać będę przed Jorgowem i Bojarem.- Zwrócił się do Fredericka dając znać, że w drużynie znalazł się nowy dowódca. Wasyl jeszcze szybko poszedł do zajazdu spotkać się z Jorgowem. Poprosił Adelmusa by mu towarzyszył bo Wasyl nie piszący i nie czytający. - Panie Jorgow. Mam ludzi czterech i występuję jako ich kapitan.- Zwrócił się do schodzącego smętnie zarządcy. Ten zrobił zdziwioną minę i pokiwał głową. - No widzę, że szybko umiesz przyciągać ludzi.- Z lekkim uznaniem popatrzył na czwórkę najemników za plecami Drozdowa. - Podpisał bym kontrakt na nasze usługi jako oddział. Myślę, że w Isk przyłączy się więcej ludzi i też bym chciał to zamieścić.- Oznajmił Drozdow siadając z Adelmusem i Jorgowem przy jednym ze stołów by napisać umowę. Pod dokumentem podpisał się jako Kapitan Wasyl Nikolajewicz Drozdow. W końcu byli gotowi do wyruszenia. Jak zazwyczaj bywało Pińsk żegnał ich walącym z nieba deszczem moczącym każdy do tej pory jeszcze suchy skrawek materiału. Ostatnio edytowane przez Hakon : 10-02-2017 o 09:48.