Tego się nie spodziewali. Nie tego, co było we wnętrzu magazynu, tam spodziewali się wszystkiego. Sposobu wejścia do niego jednak nie przewidzieli. Modlitwa kapłana Sigmara zakończyła się cichym kliknięciem zamka tylnych drzwi.

Do środka pierwszy wszedł Bladin, trzymając w pogotowiu broń. Za nim podążyli pozostali. Wzrok krasnoluda powoli przyzwyczajał się do mroku. Magazyn na pierwszy rzut oka wydawał się pusty, echo ich kroków niosło się po dużym pomieszczeniu wspartym na kilku słupach. Na jednym z nich wisiała olejna lampa, Gladenson przekazał ją innym. Już po chwili w jej świetle na jaw wyszły inne szczegóły. Pod ścianą stał żeliwny piec, którego rurę wyprowadzono przez otwór w dachu. Na piecu stał wielki gar.

Na środku magazynu ujrzeli coś dziwniejszego. Coś, co niektórym zmroziło krew w żyłach, a innych zmusiło do cichych przekleństw. Ktoś wymalował na drewnianej podłodze plugawy, ciemno-czerwony znak Khorne’a, podobny do tego, który widzieli na tarczach zwierzoludzi, gdzieś daleko stąd. Na niektórych końcach, załamaniach i przecięciach linii umieszczono ludzkie czaszki, do których przymocowano świece, częściowo już wypalone.

- Na topór Grimnira - mruknął Bladin. - Bądźcie czujni - zwrócił się do pozostałych. - Rozejrzę się tu w poszukiwaniu zasadzki, tajemnych przejść i takie tam - poinformował kompanów odsuwając się głębiej w mrok, by nadmiar światła nie przeszkadzał mu lustrować cieni. Krew w nim zawrzała przewidując niebezpieczeństwo i walkę.

Wolken cicho zagwizdał pod nosem, widząc kapłańskie zdolności Petera. Ten młodzian potrafił zaskakiwać i wyraźnie łaska Sigmara mu sprzyjała. To dobrze - pomyślał. Przyda się szczególnie w obliczu czekających ich wyzwań. Po chwili okazało się, że miał rację. Odkryli miejsce spotkań wyznawców mrocznych bóstw, nikt nie miał co do tego wątpliwości. Opieka Sigmara mogła wspomóc ich w akcie zniszczenia grupy bluźnierców. Jaka w niej była rola Breidera? Jeszcze nie wiedział, ale poszlaki wskazywały, że drab może przewodzić zgromadzeniu. Słowa szlachcica o kanałach, sprawiły że najemnik momentalnie oblał się zimnym potem, który wnet zrosił mu czoło. Stał się bardziej nerwowy i odsłonił klingę miecza. W tej chwili gotów był zarąbać każdego, kto pojawiłby się nagle w magazynie. Nawet niewinnego dozorcę lub żebraka... W ogólnym poruszeniu, nikt nie zauważył, że dłoń mężczyzny zaciśnięta na rękojeści, aż do zbielenia kości, zaczęła drgać, a ciałem wstrząsnął spazm. Wolken parsknął nienawistnie, ale poczytane to mogło zostać za gniew wobec plugawych symboli.

... Widział krew... wylewającą się z gara, zalewającą deski podłogi karminowym freskiem.. widział martwe ciała, nad nimi zaś siebie z zakrwawionym mieczem, dusił się, dławił go kubeł krwi, będącej wszędzie...

Postąpił kilka kroków, odepchnął kapłana, by zaczerpnąć powietrza w ledwie uchylonych drzwiach. Stygnął, wracał do równowagi, wnikliwie wodząc po cieniach tańczących na ścianach, bez wcześniejszych omamów i obrazów.
- Zaraza! - warknął już trzeźwo do siebie, zerwał kaptur i ruszył wraz z resztą drużyny przepatrzeć magazyn.
Czuł na ustach żelazisty posmak krwi, musiał w odruchu niechcący przegryźć sobie wargę...

Na pierwszy rzut oka, magazyn wyglądał na opuszczony, jednak Liwia podświadomie czuła że prawda może okazać się zupełnie inna.

- Gdzie się podział pan Breider? Musi gdzieś tu być. Przecież nie mógł tak zwyczajnie zniknąć - zwróciła się do pozostałych.

Dalsze przeszukiwanie pomieszczenia przyniosło kolejne pytania i wątpliwości. Gdy Liwia ujrzała wymalowany na podłodze znak, stanęła przed nim wpatrując się w niego w milczeniu. Ocknęła się dopiero gdy Konrad dotknął jej ramienia.

- Przepraszam - odparła. - Zamyśliłam się. Chętnie potowarzyszę ci w zwiedzaniu magazynu, w czasie gdy Pan Peter podejmie próbę rozwiązania zagadki tego znaku.

Krew dla Krwawego Boga, czaszki dla Tronu Khorne'a!

Symbol na podłodze niepokoił, przywodził na myśl historie o przerażających wojownikach chaosu, wymordowanych wioskach, orgiach mordu. Te opowieści zawsze dotyczyły jednak bitew, wojen i najazdów, nie stolicy Imperium w czasach pokoju.

Kapłan Sigmara dobrze znał ten kształt, rozpoznawanie znaków sił zła stanowiło część jego edukacji. Ten rysunek, choć może niezbyt równy i niezbyt dokładnie wykonany, z pewnością miał przedstawiać symbol Khorne’a, jednego z bogów chaosu. Hochmeister nie był pewny czym go wykonano, choć po głowie kołatała się myśl, że była to krew ofiar. Czaszki ułożone na nim nie wyglądały na stare, a obok znaku leżały jeszcze dwie dodatkowe świece, podobne do tych umieszczonych na czaszkach.

Przeszukiwania magazynu nic nie dały. Były stąd tylko dwa wyjścia, przednie i tylnie, i jeżeli Breider nie posługiwał się magią musiał stąd wyjść jednym z nich. Gar na piecu wypełniony był ciemną wodą, na powierzchni której unosiła się szara, paskudnie wyglądająca piana. Ponurego obrazu całości dopełniały śmierdzące, zakrwawione szmaty leżące przy piecu.

- No to wiemy, po co ktoś głowy odcinał - powiedział Bladin, pocierając kark. - Szukać go teraz to jak igły w stogu siana. Wyjścia widzę dwa. Albo czekamy tutaj, albo idziemy zgłosić sprawę władzom. Jeżeli czekamy to... - zamyślił się. - ... myślę, że Wolken powinien iść pracować, a Peter być w jego pobliżu, gdyby potrzebne było wsparcie albo, czy ja wiem... przekazanie informacji. Reszta wtedy czeka tutaj.

Przeszukanie magazynu nie przyniosło spodziewanych rezultatów, ale Konrad nie miał pojęcia, czy faktycznie nie było innego wyjścia, czy tylko oni nie potrafili znaleźć sprytnie ukrytego pod jakąś skrzynią zejścia.

- Uważam, że nie powinniśmy tutaj czekać - powiedział, komentując wypowiedź Bladina. - Nie chciałbym, by mnie ktoś zastał w towarzystwie tych czaszek i tego jednoznacznego znaku.

- Zawiadomienie władz... - Dodał po chwili. - To by chyba było sprzeczne z interesem naszego, hmmm, pracodawcy. Uważam, że powinniśmy zapolować na Breidera, zanim on zapoluje na kolejną ofiarę. Mamy dowód jego winy, to powinno wystarczyć.