Agatha nie znała się na walce. Znała się trochę na waleniu siekierą. Mniej więcej tyle co przeciętny mieszkaniec wioski. Znała się też na drzewach, ale pomimo sporego doświadczenia o chodzących drzewach wiedziała niewiele, a o agresywnych chodzących drzewach to już zupełnie nic, ale ludzie ciągle nie uciekali więc trzeba było korzystać…

- Trza go powalić! Łapta za gałęzie chłopy z jednej strony i ciągnąć go do ziemi. W końcu się przewróci.

Agata liczyła, że może jednego chłopa uchwyconego gałęzi potwór da radę unieść, ale już kilku to może być ciężko. W tym czasie żołnierz i mag z drugiej strony utrudnią mu koncentrację na wieśniakach.

Walka trwała nadal. Drzewiec płonął i zaczynał podpalać trawy wokół siebie co tylko sprawiło że najbliżsi wojownicy poczuli gorący język ognia na swojej skórze. Zwłaszcza Agatha która nie nosiła żadnego pancerza najbardziej to odczuła. Do tego był jeszcze dym który dostawał się do płuc i utrudniał oddychanie.
Wolfgang właśnie miał rzucić kolejne zaklęcie kiedy ktoś chwycił go za ramię. Isabella krzyczała do niego z wymalowanym na twarzy przerażeniem.
- To głos Timma to on tak krzyczy. Musimy mu pomóc musimy go wyciągnąć. - Szarpała ramie czarodzieja w szaleństwie i panice. W końcu do niej dotarło na co go skazała próbując odstraszyć was od jego znalezienia zamiast pomóc innym od samego początku.

Arvid i Strumień nadal rąbali pień podobnie jak reszta chłopów. Niestety robili to od strony która była w zasięgu drugie konara robiącego za kończynę. Dwóch chłopów uskoczyło przed płonącą lapa potwora trzeci wywrócił się i wpadł na elfa który wybity z rytmu walki nie zdążył tego zrobić i został trafiony. Siła uderzenia wybiła mu powietrze z płuc, i chyba złamała żebro...albo był to upadek dwa metry dalej jaki zaliczył zaraz po uderzeniu i locie którego nie pamiętał. Żył, wiedział że żył za bardzo go bolało by był martwy. Mógłby się podnieść gdyby naprawdę się postarał.
Pechowego chłopa niestety nie dało się uratować kiedy elf lądował dalej, drzewiec nadepnął na przewróconego człowieka ten zmarł na miejscu rozgnieciony i krzyku bólu. Arvid wykorzystał to na swoją korzyść i łupnął dwa razy w potwora poważnie go uszkadzając. Udało mu się przebić przez korę potwora i dostać do jego wnętrza. Zobaczył z bliska bijący soczysty organ. Serce, nadal biło a szybko płomienie wdarly się do środka.
Potwór wydarł się a jego krzyk zmieszał się z krzykiem uwięzionego w jego wnętrzu chłopaka. Nadal egzystowali na granicy życia i śmierci, ale drzewiec z zwolnił swoje ruchy, nadal próbował uciekać ale gibał się na lewo i prawo.
Jeszcze parę ciosów i go mieli, albo jeden duży i stwor padnie martwy.

Agatha zatrzymała się. Niby nie było przed nią żadnej fizycznej bariery, ale czuła jakby zderzyła się ze ścianą. Nie mogła oddychać. Przez skórę odczuwała wyłącznie ból, a włosy poskręcały się nienaturalnie od temperatury.

Nie raz oparzyła się w przeszłości przy robieniu wywarów. Teraz jednak odczucie było wszechogarniające. Jęknęła zamroczona i odskoczyła. Jedyne o czym mogła myśleć to dostarczenie sobie ochłody. Zrobiła kilka kroków od miejsca walki szukając wilgotniejszej trawy, która mogłaby jej przynieść choć chwilową ulgę.

W dłoni jednak cały czas trzymała siekierę. Pomimo oszołomienia nie poddawała się łatwo. Może jeszcze wróci na miejsce starcia, gdy odzyska jasność umysłu.