Miasteczko Escape.

Avaron · 23-02-2009, 22:47

Cichy zakątek - Witaj w Escape:

[MEDIA]http://muzanali.googlepages.com/01-ThemefromTwinPeaks-FireWalkWithMe.mp3[/MEDIA]

Jest takie miejsce na wschodnim wybrzeżu gdzie łagodne, porośnięte smukłymi bukami wzgórza schodzą wprost do piaszczystego wybrzeża Massachusetts Bay. Spokojne miejsce, z dala od dzikich wiatrów otwartego oceanu. Zielona woda oceanu delikatnie łaskocze szeroką plażę, a szum fal miesza się z szeptem pobliskich drzew. Dobre miejsce.

To właśnie tu ojcowie z dalekiej Anglii założyli Escape - swoje miasto, swoją ucieczkę. Mały port u brzegu zatoki, jedną z wielu osad rozsianych po całym wybrzeżu Nowej Anglii. Escape, miasteczko Escape.

Trafić tu można na dwa sposoby. Morzem, albo z lekka zapomnianym zjazdem z drogi 128 ciągnącej się wzdłuż północnego wybrzeża Massachusetts Bay od samego Bostonu. Zjazd do Escape jest kilka kilometrów za zjazdem do Beverly i kilkanaście za zjazdem do Salem. Drogowskaz można przegapić jest niewielki i pordzewiały, a sama droga wąska i ledwo widoczna. "Żyjemy na poboczu." mawiają ludzie z Escape i są z tego dumni.

Main Street... W takim miasteczku musi być ulica o nazwie Main Street. Ciągnie się od wspaniałej tablicy wyrzeźbionej w drewnie przez lokalnego artystę, która wita przybyszów hasłem: "Cichy zakątek - Witaj w Escape", aż do samego falochronu, który jest naturalnym przedłużeniem głównej ulicy. Przy Main jest kościół, sklep kolonialny w starym dobrym stylu, Drug Store i "U Pebody'ego - Placki i ryby, śniadania i kolacje, kawa i piwo", jest i autobusowy przystanek...

Nasz grzech naszą ucieczką...

Przyjdź do nas grzeszniku już tu czekamy...

Szary pies, szary pies biegnie w siną dal... Słup za słupem... Znika, zanika, rozpływa się świat.... Nie dookreślone, rozmazane obrazy za oknem półprzytomnego spojrzenia. Otwarte oczy, szary pies stoi dyszy hydraulicznym odgłosem otwieranych drzwi. Świat wraca do siebie, a może do Ciebie. "Escape! Koniec trasy" - Czarny kierowca zdejmuje przepoconą czapkę służbowego uniformu wskazując otwarte drzwi autobusu. Miasto otwiera się przed Tobą powoli, odsłaniając panoramę głównej ulicy. Pięknie tu... Cicho... Grzechem skalani marsz do otchłani... Skąd ta myśl? Taka dziwnie obca, nie pasująca do wszystkiego? Skąd dlaczego? Zapach... Śniadanie - bekon i jajka, kawa, szelest papieru porannej gazety. Codzienność wraca, znika gdzieś to dziwne uczucie. "U Pebody'ego" Dzwoneczek i uśmiech kelnerki, obciągnięty z lekka splamioną ceratą stolik i siedzisko ze sztucznej skóry.

Witajcie w Escape!

23-02-2009, 22:47	#1
Avaron Reputacja: 1	Miasteczko Escape. Cichy zakątek - Witaj w Escape: [MEDIA]http://muzanali.googlepages.com/01-ThemefromTwinPeaks-FireWalkWithMe.mp3[/MEDIA] Jest takie miejsce na wschodnim wybrzeżu gdzie łagodne, porośnięte smukłymi bukami wzgórza schodzą wprost do piaszczystego wybrzeża Massachusetts Bay. Spokojne miejsce, z dala od dzikich wiatrów otwartego oceanu. Zielona woda oceanu delikatnie łaskocze szeroką plażę, a szum fal miesza się z szeptem pobliskich drzew. Dobre miejsce. To właśnie tu ojcowie z dalekiej Anglii założyli Escape - swoje miasto, swoją ucieczkę. Mały port u brzegu zatoki, jedną z wielu osad rozsianych po całym wybrzeżu Nowej Anglii. Escape, miasteczko Escape. Trafić tu można na dwa sposoby. Morzem, albo z lekka zapomnianym zjazdem z drogi 128 ciągnącej się wzdłuż północnego wybrzeża Massachusetts Bay od samego Bostonu. Zjazd do Escape jest kilka kilometrów za zjazdem do Beverly i kilkanaście za zjazdem do Salem. Drogowskaz można przegapić jest niewielki i pordzewiały, a sama droga wąska i ledwo widoczna. "Żyjemy na poboczu." mawiają ludzie z Escape i są z tego dumni. Main Street... W takim miasteczku musi być ulica o nazwie Main Street. Ciągnie się od wspaniałej tablicy wyrzeźbionej w drewnie przez lokalnego artystę, która wita przybyszów hasłem: "Cichy zakątek - Witaj w Escape", aż do samego falochronu, który jest naturalnym przedłużeniem głównej ulicy. Przy Main jest kościół, sklep kolonialny w starym dobrym stylu, Drug Store i "U Pebody'ego - Placki i ryby, śniadania i kolacje, kawa i piwo", jest i autobusowy przystanek... Nasz grzech naszą ucieczką... Przyjdź do nas grzeszniku już tu czekamy... Szary pies, szary pies biegnie w siną dal... Słup za słupem... Znika, zanika, rozpływa się świat.... Nie dookreślone, rozmazane obrazy za oknem półprzytomnego spojrzenia. Otwarte oczy, szary pies stoi dyszy hydraulicznym odgłosem otwieranych drzwi. Świat wraca do siebie, a może do Ciebie. "Escape! Koniec trasy" - Czarny kierowca zdejmuje przepoconą czapkę służbowego uniformu wskazując otwarte drzwi autobusu. Miasto otwiera się przed Tobą powoli, odsłaniając panoramę głównej ulicy. Pięknie tu... Cicho... Grzechem skalani marsz do otchłani... Skąd ta myśl? Taka dziwnie obca, nie pasująca do wszystkiego? Skąd dlaczego? Zapach... Śniadanie - bekon i jajka, kawa, szelest papieru porannej gazety. Codzienność wraca, znika gdzieś to dziwne uczucie. "U Pebody'ego" Dzwoneczek i uśmiech kelnerki, obciągnięty z lekka splamioną ceratą stolik i siedzisko ze sztucznej skóry. Witajcie w Escape! __________________ "Co będziemy dzisiaj robić Sarumanie?" "To co zwykle Pinki - podbijać świat..." by Marrrt