Eleanor

- I całego dnia siedzenia pod twierdzą. - Podsumowała słowa rycerza jak zwykle praktyczna Girlaen. - Skoro wyszli i zaatakowali nocą, nie sadzę by odważyli się zaatakować w dzień. Ktoś musi dostać się do środka i otworzyć kratę. Skoro Rexa jest chętna do wspinaczki, to jest pierwszym z ochotników. Ja chyba najlepiej radzę sobie z wchodzeniem na strome podejścia, więc pójdę by ją osłaniać. Jeśli Luna ma jeszcze jakieś zapasy latania też mogłaby przedostać się na drugą stronę. Znajdziemy mechanizm zwalniający zapadnię i podniesiemy to żelastwo do góry, a wtedy wy także przejdziecie. Co myślicie o tym planie?

 

Pan Elf

Yetar skinął głową na słowa Girlaen. Sam osobiście nie miał lepszego pomysłu, a i do dzielenia się takowymi powoli stawał się zniechęcony - w końcu prawie każdy jego pomysł okazywał się nieciekawy i niewarty realizacji dla pozostałej trójki.

- Jak dla mnie może być. Im szybciej, tym lepiej - powiedział obojętnie. Miał tylko nadzieję, że skoro Girlaen, Luna i Rexa miały ich opuścić, to nic nie zaatakuje jego i Elvina podczas oczekiwania na otwarcie bramy.
Jakoś dziwnie bezbronnie czuł się bez półelfki i niziołki. Sam Elvin mu nie wystarczał, bo ten rzucał się do brawurowej walki niewiele wcześniej o tym myśląc.

 

TomaszJ

- Niech i tak będzie - zgodził się rycerz, poważnie kiwając głową. Opiszę wam czego szukać i jak się zabrać za podniesienie.
I sir Elvin zaczął końcem mizerykordii rysować po ziemi.
- Wrota prawdopodobnie są dwu lub trzystopniowe. Najpierw zwykłe, pewnie dębowe i okute metalem, a potem jedna lub dwie brony. Jeżeli będą zamknięte, to od nich musicie zacząć. Mechanizm podnoszący jest tu - rycerz stuknął ostrzem w miejsce zdające się być szczytem bramy - Będzie wyglądał jak pozioma belka, wokół której nawinięto łańcuch, z otworami na długie żerdzie, zwykle są gdzieś w pobliżu. Może być jeszcze jeden, do drugiej brony albo z drugiej strony pomieszczenia, albo na dole, obok bramy, wyglądający jak zwykły kierat lub korba z łańcuchem idącym do wrót. Nie musicie podnosić całkowicie, wystarczy tyle, by dostać się do wrót i zdjąć blokujące ją sztaby. Tylko uważajcie, bo o ile w górę idzie ciężko, brony w dół idą szybko i możecie znaleźć się w potrzasku, jeżeli ktoś o złych zamiarach dostanie się do kołowrotu. Jesteście pewne, że nie chcecie mnie ze sobą? Nie wspinam się doskonale, ale mogę przydać się w środku.

 

__________________
Bez podpisu.

Sayane

Luna z zaciekawieniem słuchała wymiany zdań towarzyszy z Rexą. Co prawda nie spodobało jej się, że orczyca przyrównuje jej fryzurę do jakichś potworów, ale przez tak długi czas niziołka obywała się bez porządnej kąpieli i pielęgnacji fryzury, że trudno było jej sę dziwić. Mała wyrocznia nie zdążyła się jednak tym głęboko przejąć, gdyż przyjaciele już snuli plan zdobycia twierdzy. TEJ twierdzy! Luna zadarła głowę by zobaczyć szczyt murów i aż rozbolała ją szyja.

- Znowu wspinaczka?! - jęknęła. Nie miała sił ani do wspinania, ani do latania. Jęknęła na samą myśl o ponownym przebieraniu nogami.
- A może przecisnęłabym się przez tą kratę, jak myślicie? - zaproponowała.

W razie wspinaczki używa
Adaptable Luck: +2 do rzutow 3x/dz.
Lucky halfing: przerzut saving t. for ally 9m, 1x/dz.

 

Sekal

Półorczyca ani myślała czekać, aż Elvin skończy malować i tłumaczyć. Opuściła przynajmniej łuk i zdaje się, że przestała ich traktować jako wrogów. Co nie znaczyło od razu, że stali się nagle przyjaciółmi.
- Rexa nie będzie tracić czasu na gadanie - zadeklarowała i ruszyła na most. Sprawnie omijała wszystkie dziury i niepewne fragmenty, skacząc od jednego do drugiego jak po znanej sobie już doskonale ścieżce. Najłatwiej było podążyć za nią.
Ci, którzy mieli lęk wysokości, teraz go odkrywali. A Luna musiała się mocno trzymać Elvina, bo ze swoim szczęściem do potykania się o wszystko, wpadnięcie do jakiejś dziury było więcej niż pewne. Niziołka już doskonale wiedziała, że tego dnia nie pofruwa, a droga w dół była długa. Uderzył w nich również porywisty, mroźny wicher, który ustąpił częściowo dopiero jak zeszli z mostu po jego drugiej stronie.

Pierwsze co tam zobaczyli, to ślady niedawnej walki. Ciał zgodnie ze słowami Rexy nie było, lecz pozostało rozrzucone ognisko, zadeptany śnieg i ślady krwi wszędzie wokół. Z obozowiska niewiele przetrwało, ktokolwiek czy cokolwiek zaatakowało zielonoskórą i jej towarzyszy, zabrało nie tylko ciała, lecz również cały ekwipunek.

Szybkie oględziny pozwoliły stwierdzić na pewno, że przez kratę przecisnąć się nie da - nawet dla Luny zadanie to było niewykonalne. W końcu miała bronić również przed goblinami, którego to od wyroczni nie były większe. Wypatrzyli jednakże coś innego. W miejscu, gdzie krata przechodziła przez podłogę pomieszczenia powyżej, ziała dziura na tyle duża, aby niziołka dała radę się wepchnąć. Wystarczyło wspiąć się po kracie i wykonać nieduży skok do tyłu…

Rexa nie zwracała na to uwagi. Wyjęła już swoją linę i zawiązała na niej pętlę, szykując się do przejścia wzdłuż muru. Wymagało to sporo koncentracji i trzymania się co bardziej wystających fragmentów, bowiem zamek stał niemal dokładnie na krawędzi skał. Dwadzieścia metrów dalej półorczyca wypatrzyła ukruszony fragment, z zawalonymi blankami, dzięki czemu o wiele łatwiej było rzucić tam linę i się po niej wspiąć.
- Ty - wskazała na Girlaen. - My iść.

 

Eleanor

Po słowach Rexy Girlaen odezwała się jeszcze do rycerza ściągając z pleców swój bagaż:
- Sir Elvinie pozostawiam ci mój plecak, bez tego obciążenia będzie mi łatwiej się wspinać. Proszę traktuj go ostrożnie, by ze szczątków księcia choć trochę pozostało.

Potem półelfka popatrzyła na przepaść nad którą był zbudowany zamek i już bez dalszej zwłoki ruszyła za nową, nawet jeśli tylko chwilową, towarzyszką podróży.
Pantera musiała poczekać z chłopakami, na moment aż nie uda im się przedostanie na drugą stronę i podniesienie kraty. To samo w sobie nie powinno być trudne, problem stanowili ewentualni przeciwnicy, którzy mogliby chcieć jej w tym przeszkodzić.

 

Sayane

Podniecona wędrówką, zafascynowana widokami Luna dreptała za Elvinem jak kurczątko za matką. Miała wrażenie, że wicher zaraz uniesie ją jak piórko i choć wiedziała, że nie ma już dziś mocy by unieść się w powietrze, to chwilami miałą ochotę puścić dłoń rycerza i zobaczyć co się stanie. Na szczęście powstrzymała się, a potem jej myśli zajęły gigantyczne - z jej perspektywy - mury twierdzy. Nie wyobrażała sobie jakim cudem coś mogłoby zdobyć to zamczysko i pokonać ukrywających się tam kiedyś rycerzy i łuczników.

Niestety pomysł z bramą spalił na panewce, ale znaleźli inną drogę. Podczas gdy Girlaen szykowała się do wspinaczki Luna wyszczerzyła ząbki do Elvina i Yetara.
- No to trzymajcie za mnie kciuki!

Roztarła zgrabiałe ręce, zrzuciła plecak i przygotowała się do zdobycia zamku od dziury strony.

Adaptable Luck: +2 do rzutow 3x/dz.

 

TomaszJ

- Szczęście nam sprzyja, przyjaciele! Bałem się, że zamek zamknięty na cztery spusty a tu proszę, jest tylko brona i to w dodatku jedna - ucieszył się sir Elvin de Blacktower - I proszę się nie martwić, Panno Girlaen, będę strzegł szlachetnych szczątków z należnym im szacunkiem, a i twoim majętnościom niemniej uwagi poświęcę. Życzę wam bezpiecznej drogi do góry!

 

__________________
Bez podpisu.

Sekal

Rexa przeszła po nierównych, śliskich skałach tak, jakby nie stanowiło to większego wyzwania. Trzymając się wystających kawałków muru przesuwała się wzdłuż niego aż do bardziej zrujnowanego fragmentu i zdjęła z ramienia linę. Girlaen ruszyła za nią i niemalże od razu pośliznęła się, a nie mogąc złapać się niczego solidnego, zsunęła się pół metra w dół. Na szczęście refleks zadziałał odpowiednio, inaczej mogłaby zsunąć się prosto w przepaść. Wstała i teraz już o wiele ostrożniej zbliżyła się do półorczycy, której już się udało zarzucić linę z pętlą na jakiś odpowiednio trwały i ciężki fragment murów. Rexa wspięła się tam z trudem, zrzucając po drodze kilka mniejszych kamyków, następnie spojrzała w dół i skinęła na Girlaen. Półelfka zebrała się w sobie, powtarzając, aby nie patrzeć w dół. Mocny wicher szarpał liną i płaszczem, ale tropicielka i tak spróbowała. Szybko wyszło, że wspinanie się po drzewach jest o wiele prostsze, a dłonie i ręce dziewczyny są za słabe na pokonanie tej przeszkody. Po dwóch metrach musiała odpuścić i miała się już zsuwać, ale Rexa kazała się jej mocno trzymać. I jak gdyby nie było to zbyt trudne, zaczęła wciągać linę wraz z Girlaen, która wkrótce po tym również stanęła na uszkodzonym fragmencie murów Podniebnej Twierdzy.

Trzeba było przyznać, że widok był piękny i to w obie strony. Z jednej rozpościerał się na przepaść i góry, z drugiej na całą resztę twierdzy. Dziedziniec za murem był pusty, pokryty śniegiem. Żadne drewniane budynki nie przetrwały, ich fundamenty zasłonił biały puch. Półelfka bez trudu dostrzegła ślady prowadzące od głównej bramy do drugiej, wewnętrznej, która wyglądała na otwartą. Za tą drugą znajdował się już dziedziniec wewnętrzny i wejście do głównej części zamku. Rexa szturchnęła Girlaen w ramię i wskazała na zaśnieżone schody.
- My iść! - zakomenderowała i ruszyła ostrożnie w dół, z łukiem gotowym do strzału.

Tymczasem mała Luna próbowała innej drogi. Pierwsza próba wspięcia się po kracie okazała się porażką. Przyzwyczajona do skrzydełek dziewczyna źle rozłożyła siły i już w połowie noga źle stanęła, słabe dłonie ześliznęły się, a niziołka spadła. Z tak małej wysokości, że nic sobie nie zrobiła i wkrótce podjęła drugą próbę. Nauczona doświadczeniem wspinała się tak jak prawdziwa profesjonalistka i szybko znalazła się na samej górze. Dalej to już tylko idealny skok, niczym jakby miała swoje skrzydełka i wspięcie się przez ciasną dziurę do kamiennego pomieszczenia. Pierwsze co dostrzegła, to wielki żeliwny kocioł ustawiony na resztkach drewnianego stelażu. Pierwsze co usłyszała, to ciche chrapanie.

Ostrożnie obeszła kocioł i wychyliła się. Przy ścianie stał kołowrót, taki o którym wspominał Elvin. Wyglądał na stary i ledwo trzymający się w całości. Zamiast drążków w mechanizm wetknięto grube gałęzie i zardzewiałe kawałki metalu pochodzące z fragmentów różnych broni, powiązane rzemieniami. Obok tego siedział oparty o ścianę humanoid. Był wielkości człowieka, z jego szarej skóry w większości miejsc wyrastało dość grube futro tego samego koloru. Tylko czaszka, dłonie i stopy były od niego wolne. Głowa była zresztą najbardziej interesującym fragmentem, Luna bowiem nie była w stanie zgadnąć w jaki sposób to coś widzi. Grube powieki wydawały się całkiem zarastać oczodoły. Obok stworzenia leżała nabijana kolcami maczuga. Spał, jego brzuch i pierś poruszały się w rytm chrapnięć. Dalej znajdowało się wyjście z pomieszczenia. Drzwi do niego leżały na podłodze, skorodowane i uszkodzone.

 

Eleanor

Świadomość, że tylko pomoc półorczycy umożliwiła jej dostanie się na górę, nie była zbyt przyjemna dla młodej tropicielki. Do tej pory myślała sobie, że tak świetnie radzi sobie ze wspinaczką. Teraz okazało się ile naprawdę warte są jej umiejętności. To była dość bolesna nauka pokory. Popatrzyła na swoje poobcierane od liny dłonie i postanowiła, że będzie musiała to zdecydowanie poćwiczyć.
Bez komentarza ruszyła za Rexą także z łukiem gotowym do strzału. Nie wiadomo ilu wrogu mogło się czaić w ruinach tego zamczyska. musiała być przygotowana.