TomaszJ

- Rexa, odwrót! Cofaj się za drzwi, ja osłaniam! - rycerz posłuchał się Girlaen, może nauczono go czegoś więcej niż machanie mieczem i ozorem? W każdym razie zadawał cios za ciosem cofając się, w razie potrzeby szturchając sojuszniczkę by ją pogonić.

Cofa się, walczy defensywnie

 

__________________
Bez podpisu.

Sayane

Luna kończyła czytać księgę; wydawało się, że jest jakiś efekt! Wydawało się również, że wszyscy chcą się zamknąć w tym grobowcu. Cóż jednak mogła poradzić? Alternatywa w postaci ślepostwórów była równie malo zachęcająca.

 

Pan Elf

- Luna, będzie ci znacznie łatwiej, jak to wyciągnę - stwierdził Yetar i sięgnął po księgę.
Cóż, nie uważał, by warto było robić coś innego. Księga go ciekawiła i chciał dowiedzieć się, jaki efekt będzie miało ukryte w niej zaklęcie. Poza tym cokolwiek wcześniej proponował, reszta i tak zbywała i robiła swoje, więc się poddał.

 

Sekal

Szturchanie kogoś, kogo od Elvina oddzielały dwa stwory, byłoby nie lada sztuką. Cofając się i wymieniając ciosy z bezokimi, rycerz zarobił kolejną niewielką ranę, kiedy atak prymitywnego topora minął jego tarczę i przebił zbroję. Już nie pchali go w tył, bo już mieli przejście do głównej komnaty. Jeden próbował go ominąć i Blacktower z ogromnym wysiłkiem sięgnął go mieczem, przecinając udo i obalając na posadzkę w smrodzie wypalanego kwasem ciała. Rexa ani myślała kogoś słuchać, przebijając się w drugą stronę. Ściągała na siebie uwagę, zatrzymywała ich. Lecz krwawiąc już z kilku ran miała niewielkie szanse przeciwko tym wszystkim napierającym wrogom.

- Na nich! Zatrzymać ich! Nie pozwolić im zamknąć drzwi, wy głupie bezmózgie kreatury!
Właściciel dudniącego głosu jak zwykle musiał widzieć co się dzieje, ale sam nie interweniował. Jego sługi naparły mocniej i jeden z nich przedarł się do trzymającej jabłko półelfki. Choć jego cios okazał się niecelny, to próbował za wszelką cenę dostać się do mauzoleum. Szpara w drzwiach pozwalała już tylko na przechodzenie pojedynczym osobom. Elvinowi mogło się udać, ale Rexa nawet nie próbowała. Między nią a rycerzem ciągle stało dwóch wrogów, resztę półorczyca na razie miała przed sobą. Trzeci wciskał się w drzwi, czwarty - ranny - próbował podnieść z ziemi.

Yetar wyjął ostrożnie księgę z rąk posągowej bogini. Aura z ołtarza przeniosła się na pomnik, a potem popłynęła do jednego z sarkofagów. Fetchling zauważył, że kości dziecka zniknęły. Kiedy Luna dostała w swoje łapki trochę za duży dla niej, starożytny wolumin, po jej ciele przeszły ciarki. I wypuściła księgę na ziemię, na szczęście nic się jej nie stało.
Mogła wypowiedzieć zaklęcie, ale nie potrafiła określić jaki będzie efekt. To nie była zwykła księga z zaklęciami. Magia nie pozwalała przewracać kartek wstecz, w przód zaledwie jedną, ale co stanie się wtedy z tą? Dało się także ją zamknąć. I już.

Tu i teraz mogła użyć jednego czaru, lecz mauzoleum nie było jeszcze zamknięte, a Elvin i Rexa znajdowali się na zewnątrz.

 

Pan Elf

- Pójdę im pomóc, miej oko na księgę i jak tylko zamkną się drzwi wypowiedz zaklęcie, dobra? - powiedział Yetar do Luny, po czym uśmiechnął się do niej.
Po chwili już pędził z mieczem w dłoni, by wspomóc Elvina i Rexę, a gdyby było trzeba, miał zamiar wykorzystać swoje umiejętności zabawy czasem.

 

Eleanor

Pamiętając, że stwory są ślepe i działają jedynie na słuch. Girlaen jak najciszej przesunęła się w bok pod ścianę. Miała nadzieję, że zgiełk walki zagłuszy jej ostrożne kroki tropicielki. Przede wszystkim teraz nie mogła pozwolić, by jabłko dostało się w ręce któregoś ze stworów.
Miała jednak dziwne wrażenie, że władca tych stworzeń może im podpowiedzieć jej pozycję. Tak jakby jego wzrok przenikał przez ich ślepe ciała.

Przez jej głowę przebiegały myśli, gdy spoglądała na znajdujących się nadal po za mauzoleum towarzyszy. Czas do zamknięcia wrót kurczył się bardzo szybko i jeśli Elvin i Rexa nie przejdą do tego czasu, pozostając po drugiej stronie, ich los będzie przesądzony. W jakimś stopniu rozumiała Rexę. Może półorczyca wierzyła, że dzięki takiej śmierci spotka się z towarzyszami, którzy zginęli wcześniej przed twierdzą? Elvin nie miał jednak powodu by dać się tam zamknąć, w końcu był członkiem ich drużyny i to z nimi powinien się trzymać.
Nie odezwała się jednak nie chcąc zdradzać swojej pozycji wrogom.

 

TomaszJ

Sir Elvin cofał się, odpędzając się mieczem od potworów. Półorczyca wpadła w szał, rycerz słyszał o takich którzy zatracili się w walce i nic do nich nie docierało, tak właśnie było tym razem. Rozumiał i doceniał jej ofiarę. Była nisko urodzoną dzikuską, jednak znała Honor. Gdy to się skończy, dopilnuje, by ją upamiętnić. Póki co jednak, miał obowiązki, wskrzeszenie dynastii było na Jego barkach. Jeżeli Rexa miała umrzeć, musiało się tak stać.
Wycofywał się wykorzystując jej poświęcenie.

 

__________________
Bez podpisu.

Sekal

- Zatrzymać ich! Zatrzyyymać!
Girlaen ukryła się przez zmysłami niewidomego stwora zaledwie przez chwilę, kiedy ten pociągnął nosem, zwęszywszy jej zapach. Nadciągający Yetar robił za to hałas, przez co był lepszym, pewniejszym celem. Potwór warknął i ruszyli na siebie, wymieniając szybkie ciosy. Fetchling okazał się szybszy i skuteczniejszy, może dzięki temu, że widział. Jego miecz zranił przeciwnika raz i drugi, nie powalając jednakże, przez co nie mógł zdążyć z pomocą cofającemu się Elvinowi.

A ten miał spore problemy. Mimo poświęcenia Rexy - choć ona na pewno tak nie myślała, przebijając się w górę schodów - rycerz zdołał jeszcze raz pchnąć mieczem, przebijając jednego z wrogów, ale później już nie miał żadnej swobody ruchu. Jeden bezoki uwiesił mu się tarczy, inny napierał nie bacząc na nic. Blacktower nie mógł nawet uwolnić miecza, przez co przeszedł przez drzwi z całą tą zgrają, która w końcu zbiła go z nóg. Poczuł jak zamykające się wrota ściskają mu stopę, której kości połamały się, zanim z wrzaskiem udało mu się uwolnić ją w ostatniej chwili, zanim nie została zupełnie odcięta. Jednego z bezokich zmiażdżyło przy okropnym dźwięku temu towarzyszącym.

Łącznie trzech znalazło się jednak w środku. Czterech, licząc tego przebitego Elvinowym mieczem. Jeden ciągle tańczył z Yetarem, dwóch ciągle skupiało się na rycerzu, który teraz leżąc już nie był do przepchnięcia.
Teraz był do zabicia.

 

Eleanor

Tropicielka wycofywała się wolno, ale w końcu udało jej się dotrzeć z powrotem do własnych rzeczy. Odłożyła złote jabłko na wierzch sakwy i ponownie sięgnęła po łuk. Musiała pomóc walczącym przyjaciołom. Zwłaszcza rycerzowi, którego sytuacja nie wyglądała najlepiej.
Nałożyła strzałę i wycelowała. Starając się trafić w jednego z wrogów napierających na leżącego Elvina i jednocześnie nie trafić chłopaka. To nie mogło być aż tak trudne.

 

Sayane

Zdezorientowana mnogością wydarzeń i rozkazów Luna z przerażeniem patrzyła na miażdzące bezokiego drzwi oraz szarżujace na Elvina potwory. Bez namysłu chwyciła antyczny wolumin i zaczęła nim walić po głowie najbliższego stwora. Zaklęcie mogło przecież poczekać, a rycerz - już nie.