Morn przez dłuższą chwilę obserwował schodzących. Był co prawda przekonany, że zejście odbędzie się bez większych problemów, ale uznał, że, tak na wszelki wypadek, zostanie jeszcze przez chwilę na górze.
Dlatego był świadkiem nader efektownego upadku dwójki zwiadowców.
Ale nie popędził jednak na dół. Dopiero wtedy, gdy towarzysze znaleźli się przy poszkodowanych, i on z największą ostrożnością zaczął schodzić po niebezpiecznym rumowisku.

Półelf, widząc co na dole się wyprawia, tym bardziej zwolnił kroku. Przez głowę przeszło mu by także tutaj zabezpieczyć zejście linami, ale najpierw musiał bezpiecznie dojść na odległość z której mógł pomóc Anathemowi.
Szczęśliwie, ostrzeżony pechem towarzyszy zszedł dość ostrożnie na najniższą platformę i wymodlił łaskę uspokojenia stanu mnicha.
- Zrzućcie nam więcej lin! - krzyknął do stojących na górze żołnierzy zanim dalej ostrożnie zszedł do nieszczęśników na sam dół. Niewielka, miedziana różdżka z pustym oczodołem na końcu którą zostawiła im Amberlie dwukrotnie dotknęła ran Anathema i lecznicza poświata rozlała się po jego ciele
- Oj, Zazo…. A miałaś przynosić szczęście - jęknął obolały mnich. - Dziękuję za pomoc, Tanisie. - Mnich zauważył różdżkę Amberlie. - Myślę, że nie do końca doszedłem do siebie. Mógłbyś jeszcze poczarować?
- Nie mógłbym, ani jeszcze, ani w ogóle - Niedoszły kapłan wyciągnął rękę, pomagając mnichowi wstać, choć minę miał niezbyt zachwyconą. - Poruszaj się chwilę, a potem powiedz czy na pewno chcemy upraszać dla ciebie łaskę bogów już przed wejściem przez próg tego siedliska zła.

- Zapytaj ich. Oboje proście ich żarliwie, Ilmatera i Torma, tych wielkich i tych pomniejszych bogów którzy na nas patrzą. Czy wciąż mają do nas cierpliwość, ufnych że naprawią każde niedopatrzenie i każdy nasz błąd - niedoszły kapłan podszedł do sprawy z otwartością umysłu i zaczekał czy być może faktycznie modlitwy tej dwójki nie zostaną wysłuchane, jeżeli w ogóle popłyną.

Zaza popatrzyła na mnicha który znał Tanisa dłużej bo nie wiedziała czy ten żartuje czy mówi poważnie. Zaza znała tylko jedną modlitwę, mówioną w orczym odwołującą się do orczej bogini matki. Jeśli Anathem zacząłby się modlić sama też by to zrobiła tylko po orczemu, w szorskiej mowie która bardziej przypominała gniewne wyzwiska niż modlitwę.

Anathem skinął głową na słowa Tanisa, wziął głęboki oddech i rozpoczął powolny monolog w języku Ignan. Mówił przez kilka minut i kiedy skończył, spojrzał znów na Tanisa.

- Uznałbym to za ostrzeżenie dla nas - Tanis praktykował cichą, osobistą modlitwę, ale nie miał nic przeciwko innym formom - Na szczęście Amberlie przygotowała się na takie chwile, a że ruszyła z Leią, to zostawiła nam tą różdżkę. Bylebyśmy nie potrzebowali jej za często - dotknięcia nasączoną boską mocą różdżką pewnie goiły rany obu poturbowanych towarzyszy, krok po kroku zbliżając ją do momentu kiedy stanie się bezużyteczna.

Wojowniczka wzięła od alchemika jego rzeczy choć widać było że jego komentarz o wybuchaniu sprawił że trzymała je z wyciągniętymi ramionami by były dalej od reszty jej ciała.
Zoren ostrożnie przyjrzał się pułapce, po czym wrócił do towarzyszy i zabrał przytroczoną do swojego plecaka linę. Obwiązał się nią w pasie, po czym podał innym drugi jej koniec.
- Wygląda to na swego rodzaju zapadnię, spróbuję zablokować mechanizm, by dało się po niej spokojnie przejść, ale ubezpieczanie mnie będzie mile widziane. Nie martwcie się, nie należę do zbyt masywnych osób. - dopiero, gdy miał pewność, że ktoś go przytrzyma, ruszył by rozbroić pułapkę.
Mnich zabrał drugi koniec liny od alchemika, odszedł kilka kroków i napiął ją na tyle by pozostawić Zorenowi możliwość manewrowania, ale by nie upadł nawet metra, gdyby klapa się zapadła. Nastepnie zaparł się mocno stopami o ziemię i zawołał:
- Mornie, Tanisie! Zechcecie do mnie dołączyć? Ten zdechlak może nie jest ciężki, ale może coś w końcu będzie chciało go capnąć i zabrać w otchłań.
Alchemik nachylił się nad krawędzią zapadni i zaczął badać ją delikatnie, szukając miejsc, w których umieszczone były zawiasy. Twórca pułapki musiał umieścić w niej jakieś zabezpieczenie, sprawiające, że jej skrzydła podniosą się po opuszczeniu, a także pozwolą na zablokowanie całości na wypadek, gdyby sam potrzebował po niej przejść. Chwilę to zajęło, ale w końcu odnalazł wszystkie, wraz z napinającymi je sprężynami - pozostało przestawić odpowiednie zapadki w ich mechanizmach, a także wysunąć blokadę, by klapa nie uniosła się do góry. Następnie, stojąc wciąż na krawędzi, nacisnął delikatnie stopą na zapadnię. Nic się nie stało. Zoren wziął głęboki oddech, i zanim ktokolwiek zdążył zareagować, skoczył do przodu na tyle, na ile pozwoliła lina trzymana przez Anathema. Stojąc na środku, wyszczerzony w uśmiechu, zwrócił się do towarzyszy.
- Najwyraźniej mi się udało. Zapraszam do dalszej eksploracji i polecam się na przyszłość.
- Najwyraźniej ci się udało - powiedział Morn. - Chyba że się okaże, że za mało ważysz, by uruchomić tę pułapkę.
- A ja powiem więcej: wspaniale. - Tanis obrzucił zapadnię błyszczącym pomarańczowym pyłem, zaznaczając jej zasięg - I że zauważyliście ją na czas, i że udało się ją zabezpieczyć - dodał, wymodlając dalsze oświetlenie drogi dla wszystkich.

Półorczyca oddała Zorenowi jego rzeczy a kiedy ten był gotowy do drogi znowu ruszyli uważnie rozglądając się i sprawdzając grunt.
- Teoretycznie nie powinniśmy się spodziewać dwóch pułapek w jednym miejscu, ale może mógłbyś Zorenie rzucić jeszcze okiem na drzwi, zanim ruszymy dalej ? - Anathem zapytał przyjaciela.

Na szczęście okazało się, że drzwi są "czyste". Mnich postanowił zatem wrócić na swoje miejsce na szpicy. Otworzył drzwi i ruszył przed siebie, skradając się i rozglądając uważnie w poszukiwaniu kolejnych pułapek.

Drzwi wejściowe do wieży nie były zabezpieczone pułapką. Drużyna jednak nie ustawała w ostrożności. Granitowa podłoga wieży była zasłana strzaskanym na skutek czasu i zapadnięcia się cytadeli granitem. Wieża powitała smrodem rozkładu. Pierwsze co rzuciło się w oczy to cztery ciała goblinów w głębokim stadium rozkładu, nawet pomimo chłodu panującego w cytadeli. Było jednak cieplej niż na dworze. Jeden z nich stał oparty i przyszpilony włócznią do ściany od strony zachodniej. Wieża sięga w górę na jakieś piętnaście jardów. Pozostały tylko strzaskane schody kawałki podestów oraz dachu. Z pomieszczenia wychodziło troje drzwi, na wschód, północny zachód i południowy zachód. Ostrożność i przeszukiwanie obszaru opłaciło się. Anathem odkrył na południowej ścianie niewielka dziurkę od klucza, odkrywając kolejne drzwi. Niewielka dziurka obok dziurki od klucza, zdradziła, iż drzwi wyposażone są w pułapkę. Przy ciałach goblinów leżały kiepskiej jakości krótkie miecze.

Zoren przyjrzał się dokładnie trupom goblinów, a także ich broni, szukając zarówno przyczyn ich śmierci, jak i jakichkolwiek podejrzanych znalezisk. Wyglądało na to, że ciała leżały tu już od wielu dni, skoro mimo konserwującego chłodu zaczęły się tak mocno rozkładać. Alchemik robił właśnie kilka krótkich notatek, gdy Anathem dał znać, że odnalazł kolejną pułapkę. Cóż, najwyraźniej mieszkańcy Cytadeli nie lubili gości...

- Słuszne spostrzeżenie - odezwał się na słowa Morna - Choć drzwi, którymi dostaliśmy się do tego pomieszczenia wydają się być solidnej konstrukcji, to wszelkiego rodzaju szczurowate należą raczej do zawziętych, i raczej próbowałyby dostać się do tego bądź co bądź obfitego dla nich bufetu. Zapewne znajduje się w pobliżu coś, co je odstrasza.- zamilkł na chwilę, po czym ruszył do pułapki, ponownie zdejmując plecak i kolczugę, by zająć się mechanizmem. Tym razem zadanie mogło być cięższe - z otworu mogła w każdym momencie wylecieć strzała lub wydostać się kłąb trującego dymu. Zoren na wszelki wypadek zasłonił usta kawałkiem materiału, po czym rozpoczął pracę.
- Tego typu pułapki składają się zwykle z dwóch części, umiejscowionych w różnych lokalizacjach. Mówimy tu o mechanizmie właściwym, który odnalazł Anathem, a który pełni funkcję, nazwijmy to, "bojową", to znaczy wystrzeliwuje bełt, spryskuje kwasem albo trującym gazem pechowca, który w pułapkę wpadnie... - tiefling spokojnym głosem prowadził wykład, jednocześnie grzebiąc we wspomnianym przez siebie mechanizmie - ...poprzez nieostrożne uruchomienie elementu spustowego, czyli klamki w drzwiach, ruchomej płyty w podłodze lub dowolnego innego obiektu, którego poruszenie zwalnia blokady mechanizmu pułapki. Pamiętam, że kilku moich wykładowców mechaniki sprzeczało się często, która część jest ważniejsza, ale osobiście uważam, że jeśli jest możliwość likwidacji zarówno skutków, jak i przyczyn zagrożenia, to jest to najpewniejsza droga.

Zaza rozejrzała się po pomieszczeniu, ale nie znalazła nic ciekawego ani przydatnego.
W tej chwili Zoren grał pierwsze skrzypce mocują się z pułapką, pamiętając jak dobrze poradził sobie z pierwszą połorczyca nawet nie odsunęła się na bezpieczną odległość mając wiarę w umiejętności towarzysza.
- Myślicie że pułapka była pierwsza? Czy może zostawił ją ktoś kto zabił gobliny?