-No! Przynajmniej nic nas nie zjadło!- Diablę podsumowało odbicie się od klamki. Wybór może nie należał do najlepszych, ale biorąc pod uwagę dotychczasowe przygody, należało się cieszyć z tej odmiany.
Anathem nie wiadomo czemu, był pełen optymizmu i wiedział, że ze wszystkim sobie jakoś poradzą.

Do "okrągłej komnaty", jak nazywał w myślach salę że szkieletami, wracał z uśmiechem na twarzy i od czasu do czasu wesoło machał ogonem. Otworzyli kolejne drzwi i niespodzianka! Znowu pusta sala i znowu nic nie chciało ich pożreć. Stanęły przed nimi dwa wybory. Iść na północ, czy na południe. Można się było domyślać, że drugi wybór skierowałby ich znowu w kierunku sali, z której dopiero wrócili, ale Mnich był pewny, że nie było tam drzwi prowadzących na północ.
- Wybór drzwi zależy od tego co chcemy osiągnąć. - jak tylko usłyszał swoje słowa to sam się skrzywił - Wybacz Mornie, to nie miało zabrzmieć tak jak zabrzmiało. Czasem nieświadomie mówię jak mój mistrz, a szczerze nie cierpiałem jego odpowiedzi bez odpowiedzi. Chodzi mi o to, że idąc na południe, nie zajdziemy daleko. Jedno, może dwa pomieszczenia, chyba że droga zakręci na zachód. - przerwał na chwilę, zastanawiając się - Jeżeli nie chcemy niczego zostawić za sobą to chyba powinniśmy zacząć od południa, natomiast jeśli chcemy iść od razu wgłąb fortecy to wtedy powinniśmy wybrać między zachodem i północą.

Anathem.przerwal wypowiedź i nie wyglądał jakby miał zamiar kontynuować. Po prostu nie miał zdania, ale chyba nie chciał zostawiać za sobą niezbadanego korytarza. Z opinią i wypowiedzią wstrzymał się jednak. Uznał, że będzie lepiej jeśli tym razem to pozostali zdecydują.

Zaza, nie była zbyt zadowolona z taktyki otwierania drzwi przez mnicha.
- Anathemie czy możesz, nie wpadać przed drzwi jak huragan nie dając reszcie z nas się przygotować do ewentualnego niebezpieczeństwa z za tymi drzwiami?! - spytała mnicha rozgniewana wojowniczka.
- Otwórzmy wszystkie drzwi po kolei zaczynając od południowych i zobaczmy gdzie warto iść dalej. - Zaproponowała zielonoskóra.

Anathem przez moment zastanowił się nad tym, co powiedziała Zaza. Wszyscy wydawali się być gotowi do drogi i niezbyt chętni do otwierania drzwi, więc postanowił wziąć to na siebie. Mial ochotę zaprotestować, ale zamiast tego skinął po prostu głową.

-Dobrze Zazo. Następnym razem wstrzymam się te kilka dodatkowych sekund zanim otworzę i upewnię się czy wszyscy są gotowi. - następnie zwrócił się do drugiego drużynowego Diablęcia - Zorenie, czy dasz radę otworzyć te drzwi? - zapytał wskazując na południowe drzwi.

Drzwi były pokryte białawą skorupą. Alchemik wiedział, iż jest to węglan wapnia, taki sam z jakiego zbudowane są stalaktyty i inne wykwity w jaskiniach. Pod jego warstwą Zoren odkrył płaskorzeźbę ryby podobnej do smoka . Zamek ze zgrzytem ustąpił. Drużyna nauczona poprzednimi zdarzeniami była gotowa do walki. Zoren otworzy ostrożnie drzwi. Za nim ukazało się niewielkie pomieszczenie, najwyżej o boku trzech jardów. Najwięcej miejsca zajmowała stalowa beczka, z niej wybiegały rury niknące w podłodze. W beczce widać było wodę.
Zaza ostrożnie weszła do pomieszczenia uważnie rozglądając się po nim i podchodząc do beczki.
Beczka jest wypełniona wodą. Jedyne co jest zastanawiające, iż po tylu latach nadal jest wypełniona wodą oraz to, że urządzenie działa tak sprawnie. Woda wygląda na świeżą i nie ma zapachu zatęchłej stojącej wody.
- Komuś chce się pić? - spytał Morn. - Ta woda może i wygląda dobrze, ale pewnie wbrew pozorom jest starawa i nie wiadomo jakie robactwo mogło się tam zalęgnąć. Albo jakaś magia... - dodał.
Nie bardzo wierzył w te ostatnie słowa, ale na wszelki wypadek rzucił wykrycie magii.
Koncentrując się na wykrywaniu magii zaklinacz wyczuł lekką aurę przywołań
- Ja chyba nie chcę ryzykować. - odpowiedział mnich i zajrzał do środka.
Beczka jest cała wypełniona wodą, nie widać by coś w niej pływało.
- Istnieje także ryzyko, że może zawierać jakiegoś rodzaju trucizny, lub jakąś żrącą lub toksyczną substancję. Gdyby była zupełnie czysta, bez ingerencji magicznej, z pewnością przez lata rozwinęłyby się w niej jakieś organizmy. - Alchemik pociągnął nosem, wąchając wodę. - Ale to dałoby się wyczuć olfaktorycznie. Morn, czy Twoje magiczne zmysły cokolwiek wyczuły? - zapytał zaklinacza.
- Jakaś magia przywołań - odparł Morn.
Zoren napełnił wodą jedną z licznych fiolek, które nosił w bandolierze na piersi. Przyjrzał się jej, po czym pokiwał głową, jakby doszedł do jakichś wniosków.
- Jeśli dobrze pamiętam wykłady o wpływie magii na ekonomię, to istnieją czary pozwalające na wytworzenie pewnej ilości krystalicznie czystej wody ot tak, z powietrza. Prawdopodobnie jest to rodzaj konstrukcji wykorzystującej taką magię. W dużym skrócie, powinna być bezpieczna. Ale byłbym kiepskim naukowcem, gdybym nie zbadał tego empirycznie - powiedział, po czym bez wahania wypił zawartość fiolki.
Do gardła spłynęła mu smaczna, świeża i chłodna woda.
- I jak się czujesz? - spytała zielonoskóra, trochę zmartwiona takim podejściem do sprawdzania awentualnej zatrutej cieczy.
Zoren odczekał kilka chwil w milczeniu, po czym uśmiechnął się szeroko.
- Co należało udowodnić. Wszystko w porządku.
- Skoro magia przywołań to może jakiś żywiołak wody? Mefit? Może tu mieszka, tylko gdzieś wyszedł ? - mnich głośno myślał -Nie chciałby czegoś takiego zostawić za sobą bo obraziłbym Płomienistego. Myślicie, że można to jakoś wylać? Chociaż część?
- Mam nadzieję że nie jest problemem, że uzupełniam zapasy naszej wody w taki sam sposób? - Tanis sceptycznie podszedł do fascynacji mnicha tą beczką - Cytadela była fortecą, a więc potrzebowała zapasu wody. Może zamiast trzymać setki beczek, zdobyli sobie tą jedną, ale niewyczerpywalną.
- To by był dobry pomysł - stwierdził Morn. - Lepsza jedna, a dobra, niż setki pełne wody, która z czasem może się zepsuć.

Beczka była ciężka i stabilnie przymocowana do podłoża, lecz w kilkoro na pewno udałoby się ją przewrócić i wylać zawartość.
- Ktoś pomoże? - zapytał Anathem.
- Czy naprawdę uważasz że to rozsądne!? Mnie by zdenerwowało jeszcze bardziej jakby mi ktoś pod nieobecność dom rozwalił. - Powiedziała krytycznie wojowniczka.
- Może nie jest to najlepiej brzmiący pomysł, ale myślę, że nie chce narażać się na gniew Kossutha, bo bałem się beczki wody. - mnich sprawiał wrażenie zdecydowanego by coś z tą wodą zrobić.
- Przypomnę Ci to, kiedy będziesz się chciał czegoś napić. Ta woda może nam uratować życie, jeśli będziemy zmuszeni zostać tu na dłużej. - zirytował się Zoren.
- Po co chcesz to zepsuć? - Morn stale nie rozumiał poczynań mnicha.
- W takim razie poczekajmy tu na lokatora tego wspaniałego lokum. Zrozumcie mnie. Plan wody i plan ognia nie żyją ze sobą w zgodzie, a łaska Kossutha może być czymś co uratuje mi życie w kolejnej bitwie. - Anathem starał się wyjaśnić swój punkt widzenia. -Wody możemy nabrać do naczyń, a do wyjścia też nie mamy daleko i tam wody pod dostatkiem.
- Anathemie, kto uczył Cię teorii planów? Wszystkie plany elementalne, nawet te sobie przeciwne, współistnieją w harmonii. Do wyjścia mamy trzydziestometrowy klif, więc możliwość uzupełnienia zapasu u źródła, które zapewnia czystość i świeżość wody, jest nieoceniona. Bezmyślna destrukcja, czemu? - zapytał Zoren zawiedziony
- Zorenie. Po prostu uważam, że nie chce zostawić za sobą żywiołaka wody, by mógł nas zaskoczyć i zaatakować w czasie eksploracji. Wolałbym tu na niego poczekać, ale zgoda. Mam tylko jedno pytanie i prośbę z niego wynikającą. Czy jeśli przepuści się przez wodę błyskawicę, to czy dalej nadaje się do spożycia? - padło pytanie.
- Nie widzę związku przyczynowo-skutkowego między wylaniem wody z beczki a żywiołakami wody, jeśli zaś chodzi o elektryczność i wodę, to nie powinna zaszkodzić zdatności do spożycia.
- Chciałbym zatem coś sprawdzić. Moglibyście się przygotować na wypadek nagłego ataku? - Anathem zapytał towarzyszy, po czym podszedł do beczki i zanurzył w niej dłoń. Zauważył reakcje Morna i Zorena. Skinął im w prosiekowiniu głową i spojrzał na Zazę - Gotowa? - zapytał.

Widząc działania mnicha morn szybko wyszedł na korytarz. Zaś Zoren odsunął się pod ścianę, chociaż i tak w pomieszczeniu było mało miejsca, dużo miejsca zajmował beczka, więc daleko nie odsunął się.
- Ty nie umrzesz śmiercią naturalną, mówił ci to ktoś?- rzucił Tanis, podążając za czarownikiem w bardziej bezpieczne miejsce
Zaza stojąc koło mnicha w ostatniej próbie chciała go przekonać by się nie wygłupiał i szedł dalej, zwłaszcza że to co się działo wypędziło już zaklinacza prawie na korytarz.
- Uważam że jeśli coś tam mieszka to rozjuszenie tego jest złym pomysłem, a jeśli nie to przypadkowe rozwalenie ...konstrukcji może narobić nam większej szkody niż pożytku.
- Nie sądzicie, że może te drzwi nie były zamknięte przez przypadek? Tu nie ma nic innego, tylko beczka z wodą. Po co ktoś zamykał beczkę na klucz? Jeżeli wszystkim wam tak zależy to niech będzie, ale Zoren musi zamknąć te drzwi zanim ruszymy dalej. - Mnich nie miał już siły na kłótnie. - To co robimy? Zorenie? Zazo? Wy najbardziej oponujecie, więc zdam się na Was. W końcu jesteśmy drużyną, więc nie będę działał bez waszego przyzwolenia.
Prosiłbym żebyś też przyjacielu nie pił w przyszłości wszystkiego co znajdziemy bez wcześniejszego ustalenia pochodzenia tej cieczy. Liczę na to i modlę się do Kossutha, żeby nic Ci nie było. - ostatnie zdania Anathem skierował do alchemika. Ten prychnął, teraz już zdenerwowany.
- Anathemie, przed spróbowaniem tej wody zbadałem ją na miarę możliwości, którymi tutaj dysponujemy, korzystając też z mistycznego wsparcia Morna. Spróbowanie odrobiny było ostatecz…
- który powiedział, że wykrył magię przywołania. Postanowiłeś więc sięgnąć do beczki w której coś mogło być i napić się wody - diablę weszło mu w słowo.
-...nym testem. Zdałem się też na Twój bystry wzrok - gdybyś dojrzał coś wewnątrz, ostrzegłbyś nas przecież. Gdyby to była magia nekromantyczna, zauroczeń, wtedy powstrzymałbym się, co byłoby logicznym działaniem - magia przywołań świadczyła, iż z największym prawdopodobieństwem woda ta została tutaj sprowadzona czarami. I muszę przyznać, że wytykanie mi braku ostrożności jest z Twej strony pewną hipokryzją.
- Prawdopodobieństwo jest tutaj kluczowym słowem. Komu jak nie Tobie mogę wypomnieć brak ostrożności jeśli to nie ty łajasz mnie za to na każdym kroku. Błąd w ogniu walki to jedno, a picie magicznej wody z zamkniętej komanty to co innego. Nie ważne. Ważne jest to, co dalej zrobimy.
- Mnie woda nie zaszkodziła, Tobie bezmyślne szarże już wielokrotnie. Ruszymy dalej, zostawiając beczkę jako awaryjne źródło wody pitnej. Pomieszczenie mogę zamknąć, jeśli Cię to uspokoi.
- Szczury czy gobliny nie są znane z zamiłowania do czystości - dorzucił swoje trzy grosze Morn zza drzwi. - Z pewnością zaniecześciłyby wodę, a szkoda by było.
- Chodźmy więc stąd, ale skoro jesteście pewni, że z wodą wszystko w porządku to nie rozumiem w czym mój test miał zaszkodzić. Wszyscy w kółko mówicie o niewyczerpywalnej beczce, ale nikt nie pozwolił mi wylać nawet części wody,co mogłoby to potwierdzić. Uznaliście, że jest tak zaklęta, że sama napełnia się wodą i wydajecie się być tego pewni. W takim razie po odlaniu części, czy nawet calosci, powinna się sama uzupełnić, więc nic by się nie stało. Uważacie, że nic tam nie ma, tylko woda to co wam szkodziło to sprawdzić? - Następnie zwrócił się do Zorena - Przyjacielu, czy to nie Ty przed chwilą stwierdziłeś, że byłbyś kiepskim naukowcem, gdybyś nie zbadał czystości wody empirycznie? Ta sama metoda naukowa nie obowiązuje już w kwestii udowodnienia teorii o działaniu beczki? - Nie czekając na odpowiedź skierował następne zdanie do Zorena, Morna i Tanisa. - Jesteście mądrzejsi ode mnie. Nie znam się na nauce, magii, alchemii i wielu rzeczach, w których wy jesteście specjalistami. Mimo wszystko jedyny sensowny argument przeciwko wykonaniu mojego testu podała Zaza, która o tych rzeczach zapewne wie tyle samo co ja. Pozwólcie, że durny i narwany mnich podsumuje sytuację. Po pierwsze - beczka jest pełna wody, mimo upływu wielu lat. Waszym wnioskiem jest, że napełnia się magicznie. Ma to sens bo po tak długim czasie woda i tak przynajmniej częściowo by odparowała jeśli nikt by jej nie pił. Po drugie jest tu wyczuwalna magia przywołań, co może potwierdzać teorię. W związku z tym pytanie: Jak możemy to udowodnić koledzy naukowcy? No i pytanie numer dwa: Co innego może oznaczać magia przywołań poza nieskończonym przywoływaniem wody? Wybaczcie mi dociekliwość ale byłoby hipokryzją ganiać mnie za nią, kiedy zarzucacie mi brak rozwagi i zbytnie narwanie. Tym razem chcę się uczyć od mądrzejszych. - ton Anathema był rzeczowy i spokojny. Wbrew opinii towarzyszy rzadko podejmował decyzje bez zastanowienia. Mnich wciąż był młody i może czasem przesadzał, co często dostrzegał po fakcie, ale tym razem nie dostrzegał błędów w swoim rozumowaniu i szczerze liczył na mądrość i radę bardziej doświadczonych towarzyszy.
Alchemik cierpliwie wysłuchał tyrady mnicha, który najwyraźniej miał dość krótką pamięć.
- Anathemie, chciałbym Ci przypomnieć, iż oponowałem tylko i wyłącznie przy Twojej próbie zniszczenia beczki lub wylania z niej całej wody, to także wymagałoby jej uszkodzenia. Nie miałem i mam nic przeciwko zaproponowanej przez Ciebie próbie, ba, uważam ją za dobry pomysł testu, biorąc pod uwagę naszą wrodzoną odporność na moc błyskawic. Nabranie większej ilości płynu także pozwoliłoby sprawdzić, czy i jak szybko działa mechanizm uzupełniania. Dziwi mnie, że kiedy inni byli jej przeciwni, Ty mnie obrałeś na cel dalszej dyskusji.
-Może się źle zrozumieliśmy Zorenie, ale zarzuciłem Ci tylko niekonsekwencję w stosowaniu metody naukowej. Okazuje się, że niektóre teorię trzeba potwierdzać empirycznie a innych nie. Dziwi Cię, że tego nie rozumiem? Może nie wszystko co wcześniej powiedziałem było do końca przemyślane, a część nawet po prostu głupia. Przyznaję. Na początku nie zamierzałem też wylać całej wody i niszczyć beczki. Później trochę mnie poniosło. Nie zmienia to faktu, że nie tylko ja popełniam błędy. - Anathem wziął głęboki oddech bojąc się, że wredniejsza część jego natury znowu sprawi, że powie coś, czego tak naprawdę nie chce powiedzieć - Miałeś jednak rację z zapasami wody. Jeśli chcemy nabrać duża część na raz, żeby czar się aktywował to musimy mieć do czego, bo faktycznie nie powinniśmy jej wylewać. No i pytanie czy faktycznie chcemy sprawdzić czy coś tu nie mieszka. Najgorszym byłoby, grzyby potencjalny współlokator pojawili się, akurat wtedy, kiedy będziemy w potrzebie i ta woda będzie mogła uratować nam życie.
- Priorytetem było sprawdzenie jej czystości, jeśli pominąłem sprawdzenie drugiej teorii, w takim razie było to moje niedopatrzenie spowodowane skupieniem na innych kwestiach - czy tej odpowiedzi oczekiwałeś? Jednak byłbym wdzięczny, gdybyś w przyszłości najpierw przypomniał mi o takim fakcie, zanim wypomnisz mi niekonsekwencję. Ponadto, sprawdzenie teorii o samouzupełnianiu beczki może być utrudnione - nie mamy możliwości sprawdzenia, z jaką częstotliwością uzupełnia się woda. Możemy zaznaczyć jej obecny poziom, nabrać odrobinę i sprawdzić ponownie, opuszczając Cytadelę.
- Przyjacielu - mnich konsekwentnie przypominał Zorenowi - Od jakiegoś czasu odnoszę wrażenie, że sens moich czynów nie ma znaczenia bo traktujesz mnie jak kogoś głupszego, kogo zawsze można, lub nawet należy pouczać. Szybko zapominasz o takich sprawach jak mój wkład w ułożeniu planu odbicia niewolników, za to potrafisz zrobić mi burę za to, że Zaza na mnie spadła. Czepiam się Ciebie absolutnie złośliwie i z pełną świadomością bo traktujesz mnie jak dziecko i sobie tego nie życzę. Cieszę się, że potrafisz jednak komuś przyznać rację. To dobrze rokuje bo mamy jeszcze o czym rozmawiać, ale to już przy lepszej okazji. Rozważ tylko że samouzupełniająca beczka to nadal nie samoczyszcząca się woda, no ale zrobiłem już dosyć zamieszania więc odpuszczam. Pogadamy przy okazji. Chodźmy. - mnich skierował się w stronę drzwi. - Idziemy?
-No dobrze idziemy dalej! - Powiedziała wojowniczka wskazując na drzwi na przeciwko tego pomieszczenia w którym właśnie się znaleźli.

Zoren podziękował Zazie skinieniem głowy. Ta dyskusja była dla niego bardzo męcząca, a co gorsza, zupełnie bezproduktywna - Anathem miał do niego wyraźnie o coś żal, i muszą to rozwiązać w spokoju, by nie marnować dalej czasu na wytykanie sobie nawzajem potknięć.

Anathem był zły. Jego irytacja ciągłym upominaniem Zorena zaczynała mu już przeszkadzać w podejmowaniu racjonalnych decyzji, przez co wkurzył prawie wszystkich w drużynie. Chciał, żeby Zoren zauważył, że nie ma we wszystkim racji i że go krzywdzi swoim postępowaniem. Teraz diablę żałowało, bo mógł przyznać rację i dla świętego spokoju przeprosić, tak jak robił to do tej pory.

W jego opinii beczka pozostawała nadal zagadką. Wydawało mu się, że magia przywołania nie jest odpowiedzią na czystość wody i obiecał sobie sprawdzić to, jak już będzie po wszystkim.

- Wybaczcie moje niegodne zachowanie. - mnich skłonił się towarzyszom, a następnie ruszył z nimi ku kolejnym salom.

Po otwarciu drzwi ukazała im się puste kamienne pomieszczenie z podłogą usłaną kawałkami gruzu. Na ścianach nie było nawet śladu zdobień.
- No szybko idzie teraz ostatnie - powiedziała Zaza podchodząc do drzwi na końcu korytarza nadal w pełnej gotowości.
Niezdarnie wykonane glify i symbole, nakreślone jaskrawozielonym barwnikiem, dekorują tę dużą, zniszczoną komnatę o nieregularnym kształcie. Wielka jama pośrodku ukazuje ślady ogniska. Pusta metalowa klatka stojąc przy południowej ścianie ma wyłamane kraty. Przed klatką stoi ławka, na której leżą jakieś przedmioty. Obok niej leży materac nakryty w części derką z pod której dochodzi dobrze słyszalne skamlanie.
Anathem zwraca się szeptem do pozostałych i wskazując na derkę mówi.
- Mogę tam po cichu podejść i zobaczyć kto to, chyba że macie lepszy pomysł.
- Idź, tylko uważaj czy to nie kolejna pułapka - Tanis przykucnął za framugą, przyglądając się uważnie sali i szukając wskazówek na co natrafili tym razem.

Mnich podkradł się do legowiska szybkim ruchem odrzucił derkę. Oczom wszystkim ukazuje się zwinięty w kłębek kobold białych łuskach lekko wpadający kolorem w zieleń, szlochający kobold. Gdy derka została odrzucona zwinięte stworzenie jeszcze bardziej się zwinęło. Wyskamlało we wspólnym.
- Nie zabijać Meepo.
-Spokojnie. Nikt nie chce zrobić ci krzywdy, Meepo. - Anathem starał się uspokoić stwora. - Czemu płaczesz Meepo? Zgubiłeś się? - zapytał potworka - Tam niedaleko są moi przyjaciele. Mogą podejść ?
Z pewnością pochylający się tiefling nie był tym, co mogłoby uspokoić kobolda, który zwinął się jeszcze bardziej.
- Nie zabijać Meepo.
Mnich cofnął się o krok, tak by nie straszyć już kobolda, ale móc zareagować, gdyby ten chciał uciec bądź zaatakować.
- Nikt ci nie chce zrobić żadnej krzywdy - zapewnił, w smoczym, Morn, który zdążył podejść bliżej.
Widząc człowieka kobold usiadł na posłaniu. Otarł kułakiem oczy i wpatrywał się w Morna.
Zaza pozwoliła reszcie zająć się ...koboldem, a sama w tym czasie podeszła i przyjrzała się na rzeczy leżące koło niego na ławce.
- Co my tu mamy..- powiedziała do siebie cicho.
Na ławce w równych odstępach stały cztery białe nefrytowe figurki przedstawiające smoka, pomiędzy nimi stał kubek z jasnozieloną zaschniętą farba i pędzlem z włosia.
Mnich podchodzi by zbadać ślady po ognisku, a następnie udaje się na oględziny klatki.
W ognisku mnich odkrył spalone szczątki najpewniej czterech koboldów licząc po ilości czaszek, oraz jedną czerwoną nefrytowa figurkę smoka o jakości wykonania przekraczającej możliwości koboldów. W klatce zaś znajdowały się odchody trudno stwierdzić czego. Nawet Zaza nie była w stanie stwierdzić co to za odchody.
Mnich korzystając z tego, że kobold był zajęty rozmową, postanowił dyskretnie zabrać figurkę z paleniska.

Meepo wprowadził bohaterów w korytarz, prowadził szybko. Widać było, iż korytarz jest oświetlony zielonym blaskiem, wytwarzanym przez porosty, obrastajcie zardzewiałe obręcze pochodni. Po kilku krokach minęli korytarz po prawej stronie. Następnie minęli jedne drzwi po prawej i dwoje po lewej stronie. Korytarz zakręcał w prawo. Po chwili weszli do dużej sali, zapewne kiedyś będącej salą audiencyjną lub kaplicą. Zgnilizna i zepsucie prosperowały tutaj podobnie jak wszędzie. Wzdłuż całej długości sali stał podwójny rząd pokrytych płaskorzeźbą marmurowych kolumn. Stare rzeźby przedstawiały splecione smoki. W zielonym blasku widać było patrolujące teren koboldy. W głębi po prawej piętkę pieszych wojowników koboldów. Do Meepo podjechała dwójka koboldów na olbrzymich łasicach, uzbrojonych w tarcze i krótkie włócznie.
- Co to za obcy co tu robią? - zapytał jeden z nich w szczekliwym smoczym.
- Wielcy wojownicy chcą odzyskać Calcryxa. Muszą mówić z Yusdrayl. – odparł szybko Meepo w tym samym języku.
- Iść. Wódz tam. – powiedział wypytujący kobold we wspólnym wskazując włócznią na zachodnią ścianę kaplicy.

Pod zachodnią ścianą stał niski tron, zbudowany z kawałków marmuru spiętrzonych o stary ołtarz. Na tronie siedział mały rogaty kobold w czerwonych. Strzeżegło go osiem podobnych koboldów. Na ołtarzu zrzucono różne przedmioty, niektóre połyskiwały złoto. Na tej części ołtarza, która służy za oparcie dla wodza znajduje się rzeźba opartego na tylnych łapach smoka. W jego paszczy tkwi połyskujący metalicznie klucz.
- Jestem Yusdrayl wódz i szamanka klanu Białego Smoka. Kim jesteście i cóż was tu sprowadza? koboldka mówiła płynnie we wspólnym chociaż jej głos był nieco szczekliwy.
Tanis wyczuł magię od przedmiotów zgromadzonych na ołtarzu oraz od klucza.

Zaza szła tym razem na końcu, nie chciała by Morn obserwował od czegoś co zajdzie ich od tyłu zwłaszcza że prowadziła ich mała strachliwa jaszczurka. Idąc w głąb wydawało jej się że wchodzi coraz głębiej w środek jakiegoś rozkładającego się zwierzęcia.
Zmarszczyła brwi kiedy podjechali jeźdźcy na łasicach i zaczęli rozmawiać w swoim języku. Mimo że mikrusy wyglądali uroczo na swoich małych łasiczych wierzchowcach zielonoskóra pozostawała w ciągłym pogotowiu.

Rozmowy z ‘wodzem’ zostawiła reszcie, głównie Tanisowi.

Przyjęcie zaproszenia na rozmowę z wodzem może i nie było idealną opcją, lecz Mornowi zdało się to w tym momencie najlepszym rozwiązaniem.
Jeśli Meepo nie kłamał, to mogli znaleźć sojuszników. A przecież było jasne, że tylko rozprawienie się z goblinami dawało szansę na odnalezienie poszukiwanych osób.
Oczywiście ślepe zaufanie koboldom nie wchodziło w grę, ale lepsza była próba podjęcia współpracy, niż konieczność wyrżnięcia w pień i koboldów, i goblinów... które to zadanie mogło przekraczać siły ich małej ekspedycji.
Pozostawało zatem mieć oczy i uszy szeroko otwarte. I cieszyć się, że Zaza pilnuje jego pleców.