Mnich, oczekując aż Zoren poradzi sobie z pułapką postanowił rozejrzeć się nieco po pomieszczeniu, a przede wszystkim przyjrzeć się bliżej ciałom goblinów.
-Twierdzisz, że ciała są stare Tanisie, ale czy potrafisz ocenić jak stare?- w międzyczasie zwrócił się do przedmówcy - Jest szansa, że to pozostałość bo przejściu ekipy której szukamy? - martwe gobliny nie dawały Anayhemowi spokoju. Nie lubił nierozwiązanych zagadek.

Następnie mnich zrobił jeszcze jedną rundkę po pomieszczeniu, tym razem w przeciwnym kierunku niż poprzednio j skierował się w stronę pracującego Zorena.

W czasie gdy Zormar mozolił się z bezpiecznym rozbrojeniem pułapki reszta drużyny przeszukiwał pomieszczenie wieży. W pierwszej kolejności Tanis zajął się martwymi goblinami. Z pewnością były martwe od ponad miesiąca, nic pewniejszego nie można było stwierdzić nie mając doświadczenia medyka. Gdy Tanis wyjął z ciała przyszpilonego goblina włócznię, na ścianie ukazał się wyryty głęboko ozdobny napis w języku smoczym Ashardalon.

Ciche kliknięcie obwieściło Zorenowi, że unieszkodliwił pułapkę. Umiejętnie poruszając powoli bez pośpiechu zwalniał kolejne zapadki, było ich dwanaście. Drzwi były już otwarte.

Zoren otworzył drzwi a wtedy zgasło światło, rzucane przez sztylet, trzymany przez Tanisa.
Zoren został odrzucony kilka jardów na środek pomieszczenia. Do pomieszczenia wpadło sześć szkieletów w zbrojach z mieczami w dłoniach . W ich oczodołach paliło się błękitne światło.
Wszyscy oprócz Tanisa, który nic nie widział w ciemnościach, zauważyli, iż kości szkieletów pokrywa jakaś maź.

Tanis w mgnieniu oka na widok gdzie wylądował alchemik rzucił czar, a leżącego na podłodze Zorena i dwa szarżujące na niego szkielety spowiła mgła.
- Zoren, kryj się w chmurze! - krzyknął kapłan kiedy, nienaturalna chmura mgły pojawiła się na środku pomieszczenia.
Szkielet zaszarżował na Anthema ciął go przez tors, drugi który zaraz po wyjściu znalazł się tuż przy mnichu postąpił kilka drobnych kroków w bok zachodząc mnicha od boku również skutecznie ciął po ramieniu. Szkielety w mgle machały tylko mieczami w pobliżu Zorena.

Dwa szkielety zaszarżowały na barbarzynkę. Na jej szczęście oba chybiły.
Mnich przetoczył się by uniknąć flankowania i zaatakował szkielet. Celu sięgnął tylko jeden kopniak.
Morn zdołał rzucić na siebie czar ochronny co jednak nie miało mu zbytnio pomóc w najbliższej przyszłości. Zaza przypominając sobie o miksturze od Zorena sięgnęła do plecaka po fiolkę a jej zawartość wylałą na ostrze swojego obusiecznego topora.

Anathem wyprowadził swoją nawałnicę szturchnięć na najbliższe reanimowane kości.
Szkielety nie przestawały w swoim celu ubicia grupy podróżników. Zaatakowany przez mnicha odpowiedział cięciem po nogach. Kolejny zaszarżował na Morna ciął zaklinacza przez głowę. Jedne z krwawych szkieletów skutecznie, mimo mgły, ciął Zorena. Przynajmniej szkielety atakujące Zaze haniebnie pudłowały. Za to półorczyca trafiła a trafiony szkielet na jej oczach rozpadł się w pył. Kwas spływał po zbroi i kościotrupie sycząc. Aanthem kotłowniną nieprzyjaznych pstryknięć trafił w przeciwnika a krwawy kościotrup przewrócił się.

Tanis wbiegł w mgłę. Krwawe szkielety chybiały tylko jeden ciął go przez plecy, mimo mgły.
Zoren zaatakował kosturem i o dziwo udało mu się w mgle trafić krwawego szkieleta, potem przesunął się tak by uciec przed flankowaniem przez drugiego.


Szkielet atakujący Zorena tylko machał niecelnie w mgle mieczami. Drugi tak samo chybiał Tanisa. Morn pod ciosem szkieleta padł nieprzytomny brocząc z ran. Zaza otrzymała cięcie po nogach. Mnich powalił ciosami kolejnego przeciwnika. Tanis cisnął magicznym kamieniem krwawy szkielet przewrócił się a Zoren machał tym razem równie nieskutecznie co szkielety.

Zaza zaszarżowała na majaczący w mgle kształt szkieletu. Cięcie było potężne, nie przeszkodziła jej nawet mgła w przepołowieniu szkieletu, cięta stal protestował ze zgrzytem.
Anathem podbiegł i gradem ciosów zaatakował szkielet który powalił Morna.
Jeden z ostatnich szkieletów zaszarżował na Zazę, lecz jego cios minął z daleka drużyną furiatkę.
Anathem zasypał szkielet ciosami lecz chybiał. Kierowana wolą Tanisa mgła odsunęła się, tak, że nie ukrywała już walczących. Zoren zaatakował szkielet pudłując.
Zaza ostatecznie wykończyła przeciwnika odrywając jego gołą szkieletową czaszkę od ciała.


Pozostał ostatni nieumarły który atakował Zorena i trafiając alchemika ciął go przez tors.
Mnichowi udało się zadać jeden skuteczny kopniak. Tanis skupił się lecz nikt z towarzyszy nie dostrzegł efektu. Zoren wymierzył kontratak ale spudłował kijem.
Za to Zaza popisała się ponownie rozcinając szkielet od czerepu chronionego hełmem, poprzez tors w zbroi, po miednicę chroniona folgowymi płytami. Szkielet rozpadł się na dwie równo przycięte części.

***

Kiedy ostatni przeciwnik zwalił swoje bezwładne szczątki na ziemię poszukiwacze, zaczęli szybko opatrywać swoje rany po niespodziewanym ataku. Zoren podbiegł do zaklinacza i udzielił mu pierwszej pomocy. Niedługo potem zjawił się Tanis który swoimi zaklęciami leczył ciężko rannego.

Zaza w tym czasie rozejrzała się po pomieszczeniu zastanawiając się czy nie powinni bardziej rozbić trucheł szkieletów. Jakby czytając w jej myślach Tanis tanis rzucił kolejny czar i powiedział by zniszczyć pozostałe unieruchomione truchła.

Pół-orczyca i diablę postanowili się tym zająć czekając aż Tanis skończy opatrywać zaklinacza, by zabrać się później za kolejnych poszkodowanych.

Zaza w tym czasie zebrała miecze pozostawione przez martwych nieumarłych, wypróbowała jeden, ale uznała że jej topór nadal jest lepszym orężem i zostawiła je przy wejściu.


Jako tako połatani zostali przed wyborem gdzie dalej iść drzwiami na północno-zachodniej części pomieszczenia czy drzwiami po południowo-zachodniej części pomieszczenia. Zaza podeszła do każdych sprawdzając czy jakieś ślady na podłodze nie świadczyły aby jedne lub drugie były kiedyś częściej używane.

Walka zakończyła się zwycięstwem opłaconym kosztami, na szczęście nie zakończyła się śmiercią żadnego z bohaterów. Decyzja była trudna, która droga, czy nie powiedzie ich do kolejnej walki, z której mogą nie wyjść już tak gładko. Zoren sprawdził drzwi lecz w żadnych nie znalazł ani zamka, ani pułapki. Wystarczyło się zdecydować na odpowiednie drzwi. Chociaż Zaza poszukiwał śladów nie była w stanie określić które wejście było bardziej używane.

Z walki Morn niewiele pamiętał.
Szkielety wyskoczyły, jeden walnął go w łeb i tak się zakończył udział maga w tym starciu, bo kolejną rzeczą, jaką pamiętał, był widok Tanisa, kończącego odprawiać nad nim jakieś czary-mary.

- Dzięki stokrotne - powiedział, powoli się podnosząc do pozycji siedzącej i stale trzymając się za głowę. - Dobrze, że sobie z nimi poradziliście. Ja w tym momencie nie mam już zaklęć i niewiele wam pomogę - przyznał.

W tej chwili przydałoby mu się kilka godzin odpoczynku, ale nie chciał proponować czegoś takiego na samym początku wyprawy.

- Chodźmy sprawdzić, co się znajduje tam - powiedział, wskazując na drzwi prowadzące na południowy-zachód.

Zaza, stanęła koło Morna.
- No cóż trzymaj się teraz z mocno z tyłu i wtapiaj się w otoczenie, a my zrobimy resztę. - Popatrzyła ostatni raz na drzwi. - Spróbujmy najpierw te, jak nic nie wyskoczy nas zabić otworzymy kolejne i zobaczymy która droga bardziej nam odpowiada.
Wojowniczka wskazała te same drzwi co norm południowo zachodnie.

Drzwi otworzyły się z skrzypieniem drewnianych zawiasów. Rzeczywistość nie ugięła się do woli mnicha i żadna muzyka nie zagrała. Być może to grało tylko w głowie poranionego Anthema. Trudno powiedzieć czy był to korytarz czy też pomieszczenie. Przeciwległy południowy kraniec był jednym zasypiskiem gruzu. Chyba jednak był to korytarz szeroki na siedem jardów. Na wysokości wzroku biegł relief. W najlepszym stanie była zachodnia ściana. Znajdowały się na niej kamienne drzwi z płaskorzeźbą, przedstawiała ona stojącego na tylnych łapach smoka. Zoren szybko odkrył pojedynczą dziurkę od klucza umiejscowioną w otwartej paszczy smoka. Nie był zabezpieczona pułapką. Szybko alchemik dowiedział się dlaczego. Nie wyczuł żadnych oporów, żadnych zapadek. Zamek był niewątpliwie magiczny otwierany odpowiednim kluczem. Dokładne objedzenie korytarz pozwoliło znaleźć pierścienie stalowe w których kiedyś umieszczano pochodnie. Bardzo dokładnie przeszukanie również nic nie odkryło, a w czasie jego Tanis musiał dwa razy rozświetlać swoje światło. Minęło około dwa i pół dzwonu od zejścia do cytadeli. Wszyscy co zbliżali się do gruzów słyszeli syczenie zwierząt i widzieli przemykające za nimi wielkie szczury.

***

Pozostały zatem do zbadania to co kryło się za ostaniami drzwiami wieży.
Po otwarciu drzwi w magicznym świetle ukazał się długi na dwanaście jardów korytarz. Widziany w kolorze a reszta w czerni i bieli, przez istoty posiadające widzenie w ciemności sprawił oddychające wrażenie. Zresztą widzenie w kolorach nie poprawiało tego wrażenia. Zasłany był osypanym tynkiem oraz gruzem. Prowadziły z niego trzy drzwi, jedne na końcu korytarza, jedne na północnej ścianie korytarza, jedne na południowej ścianie. Żaden z drzwi nie były zabezpieczone pułapką jak stwierdził Zoren, jednie te południowe były zabezpieczone zamkiem.