Spanikowany mężczyzna nie zdążył dokończyć swojego wołania o pomoc, gdy wasza drużyna stała już w pełnej gotowości do ataku. Nie było czasu na zadawanie pytań, a rolnikowi odpowiedział dźwięk naciąganej przez Shillen cięciwy, odgłos wyciąganego topora Gorthaka i słowa zaklęcia Allayna.

Zanim napastnik pojawił się przed waszymi oczami, usłyszeliście tętent kopyt. Półmaterialny jeździec w pełni opancerzony zbliżył się do mężczyzny z wysuniętym mieczem, który płonął bladoniebieskim światłem. Z trudem uwierzyliście, kiedy strzała i topór po prostu przeleciały przez upiora. Za to magicznym pociskom półelfa udało się zaszkodzić nieumarłemu i przez chwilę wydawał wam się lekko zdezorientowany efektem zaklęcia.

Tuż przed atakiem jeździec zmaterializował się. Jego ostrze przecięło nieszczęsnego chłopa tak głęboko, że od razu padł na ziemię. Napastnik stratował go jeszcze, po czym zatrzymał konia nie oglądając się za siebie. Jego wzrok utkwiony był na was kiedy znów przyjął rozmytą, półprzeźroczystą postać i nawet nie próbował się uchylić podczas gdy mroźny promień wypuszczony z rąk Lieselotte mignął tuż obok jego głowy. O ile jednak magiczny promień chybił, to magiczna glewia Hassana już nie. Ku waszemu zaskoczeniu ostrze broni przebiło półmaterialny pancerz, a zachęcony powodzeniem wojownik uderzył jeszcze drzewcem znów trafiając upiora.

Wydawało się, że magia odnosiła efekty w starciu ze stworem. Allayn i Awen nie przerywali inkantacji i kolejne zaklęcia uderzyły paląc upiora żywym ogniem. Nieumarły wierzchowiec zerwał się wydając z siebie dziwny dźwięk- niezwykle głośne rżenie w nienaturalnie wysokiej tonacji. Jeździec ściągnął lejce i zawracając pogalopował w kierunku, z którego usłyszeliście wcześniej krzyk. Nim zniknął za zakrętem zdążyliście zauważyć, że macha wam na pożegnanie nawet się nie odwracając.

Część z was postanowiła jednak iść za ciosem i gonić wroga. Pognaliście za zakręt niemal zderzając się ze stojącym za nim wozem, którego zakrwawiony woźnica leżał bezwładnie na ławce. Pięć metrów dalej leżały twarzą do ziemi zwłoki młodej kobiety. Jej długie jasne włosy były mokre od świeżej krwi. Nie ten widok kazał wam jednak na chwilę przystanąć. W sporej już odległości od was zobaczyliście jeźdźca galopującego, a raczej lewitującego ponad metr nad ziemią. Nie zniknął za kolejnym zakrętem. Na waszych oczach rozpłynął się niczym dym z fajki na silnym wietrze. Ślady, które znalazła Shillen tylko potwierdziły to co przed chwilą zobaczyliście. Odciski kopyt pojawiały się znikąd nieopodal zwłok i urywały w równie tajemniczy sposób. Sądząc po miejscach, w których się znajdowały zrozumieliście szybko, że aby zaatakować, jeździec musi ujawnić się w swojej materialnej formie.

Oględziny zwłok rolnika przez Awen i Saxę nie dostarczyły zbyt wielu wskazówek. Mężczyzna miał prawdopodobnie koło trzydziestki. Jego spracowane dłonie i opalenizna świadczyły, że dużo czasu spędzał na pracy w polu. O ile nie liczyć garści żołędzi w jednej z kieszeni, nie miał też przy sobie nic wartościowego.

Shillen przyglądała się jeszcze przez chwilę urwanym śladom z niedowierzaniem.
- Co tu się odpieprzyło? - rozglądała się po miejscu masakry , którą urządził upiór. - Moja strzała przeleciała przez niego jak przez powietrze! - spojrzała na Hassana ktory również rzucił się w pościg za jeźdźcem z wyraźną frustracją i bezsilnością. - Ja prawie nigdy nie chybiam, do cholery! - warknęła i zeskoczyła z konia. Podeszła do zwłok ofiar upiora zaczynając od młodej blondynki i zaczęła je oglądać. Miała nadzieję, że obrażenia jakie zadał tym ludziom są w stanie powiedzieć coś na temat ich nowego przeciwnika.

Elfka uspokoiła się trochę i spojrzała na wojownika. - Tak... może łatwiej będzie w ten sposób. Poczekaj chwilę. - odpowiedziała po czym odeszła od niego kilka kroków by skupić swe zmysły i spróbować wyczuć obecność ludzi bądź innych człekopodobnych stworzeń.

Reszta pogoniła za jeźdźcem a na drodzę zostali już tylko ona, Awen, Allyn i wóz. Saxa zeskoczyła z konia i podprowadziła wóz w stronę zwłok mężczyzny.
Przyklękła przy truchle i obejrzała je i ranę. Nic poza oczywistymi wnioskami nie nasunęło jej się na myśl. Chociaż jej teoria że ‘widmowy jeździec’ był jakimś przekrętem troszeczkę została zmodyfikowana w jej umyśle. Przeszukała kieszenie i znalezione żołędzie odruchowo schowała do swojej kieszeni.
- Mhm…- mruknęła zamyślona. - Awen pomóż mi go przesunąć zobaczymy co nas czeka za zakrętem.
Kapłanka skinęła głową w kierunku Saxy po czym pomogła przenieść zwłoki mężczyzny.
Widok martwego ciała nie był czymś obcym dla Awen jednak sposób w jaki zginął na ich oczach wydawał jej się okrutny. Spojrzała na skupioną na oględzinach Saxe i odparła – Jeżeli któreś z nas nie wierzyło w istnienie jeźdźca to teraz ma namacalny dowód. Wygląda to trochę jak przestroga dla nas. Myślisz że ktoś chciał nas w ten sposób przestraszyć lub zniechęcić?
- Nie wierzę że ktoś wie o naszym przybyciu więc wątpię by to było przedstawienie dla nas. - powiedziała złodziejka dźwigając zwłoki - ale też za mało widzę tutaj śladów i dowodów czy nawet domysłów by cokolwiek zakładać jako pewniak.
-Prędzej czy później dowiemy się prawdy, nie wiem tylko czy będziemy z tego odkrycia zadowoleni - odparła ściszonym głosem Awen.
Za zakrętem od razu spotkały drugi wóz, kolejne zwłoki i widok na oddalonych towarzyszy szukających śladów.
- Mhmmm… - Znowu mruknęła Saxa i obejrzała wóz i zwłoki woźnicy. Skoncentrowała się na szukaniu powodu dla którego mogli być zaatakowani, być może przewozili coś. Przy okazji zwróciła uwagę w którą stronę jechali, do czy z miasta oraz rozejrzała się za koniem czy innym zwierzęciem, w końcu jak jest wóz powinno być tam tez zwierze które go ciągnęło.
Allayn, który dołączył do obu dziewczyn, kolejne zwłoki skwitował tylko skinieniem głowy.
- Być może upiór pilnuje, by żaden transport nie dotarł do krasnoludów - powiedział.
Podszedł do stojącego na środku drogi wozu, by sprawdzić, co takiego przewożono.
- W każdym razie dobrze jest wiedzieć, że duch nie jest całkowicie nietykalny - dodał.
- Może zapakujmy ciała do wozu, zaprzęgnie się osła albo Karmazyna i zabierzemy je ze sobą, do miasta może mieli tam rodzinę albo ktoś ich znał - zasugerowała złodziejka.
- Masz rację - odparła zdecydowanym głosem Awen. - Nikt nie powinien umierać w ten sposób więc tym bardziej to miejsce nie może zostać ich pochówkiem. Nie mogliśmy im pomóc ale możemy zadbać o ich godność - jej wzrok powędrował na Allayna, licząc na poparcie.
- Oczywiście macie rację - powiedział zaklinacz. - Nie możemy ich tak zostawić. Z pewnością jechali z wioski i z pewnością mają tam rodzinę. Albo choćby znajomych. A do wozy zaprzęgniemy Karmazyna. Gdybyśmy kazali ciągnąć wóz osiołkowi, to po paru metrach trzeba by wsadzić osiołka na ten wóz - dodał.
- Dziękuję, panie Allayn - odparła kapłanka, uśmiechając się do zaklinacza. Zaimponował jej jego spokój i opanowanie.
Zaklinacz przez moment przyglądał się dziewczynie.
- Może darujemy sobie nadmierne formalności - zaproponował - i zaczniemy sobie mówić po prostu po imieniu? Ale, oczywiście, możemy pozostać przy dotychczasowych formach - dodał z lekkim uśmiechem.
- Z przyjemnością. - Awen z entuzjazmem przyjęła propozycję. - Tak będzie zdecydowanie łatwiej i swobodniej.
Allayn ponownie się uśmiechnął.
- Chodźmy więc pomóc Saxie - powiedział. - Jeszcze powie, że zwalamy na nią całą czarną robotę.