[Pathfinder 1e] Za Isger! - Strona 6

**Sindarin** · 21-10-2022, 08:48

Przełykając kolejne porcje kaszy, Thirleas błądził myślami, wspominając koszmar, jaki nawiedził go zeszłej nocy. Zaginięcie Apollyona nie przejęło go aż tak bardzo, wszak nawet nie miał okazji go poznać - przed zejściem na śniadanie upewnił się jedynie, czy butelka z magiczną esencją jest na swoim miejscu. Koszmar zaś - pożary, czarnozbrojne armie, niewątpliwie cheliaxańscy żołdacy i ci przeklęci piekielni rycerze - nie wydawał się przypadkowy. Półelfa zastanawiało jedynie, czy sen był odzwierciedleniem jego strachów, przesączającym się wspomnieniem tego miejsca, a może zapowiedzią wydarzeń?

***

Wizyta w tartaku była dobrym pretekstem od odświeżającego spaceru. Thirleas maszerował energicznym krokiem, oddychając pełną piersią i rozkoszując się widokiem isgerskich krajobrazów. Sam tartak był fascynującym miejscem - półelf ruszył wraz z Hjalmarem obejrzeć pracujące mechanizmy.
- Zadziwiające, co potrafią osiągnąć nasi rodacy, gdy dać im nieco swobody - powiedział z dumą, po czym wyraźnie posmutniał dostrzegając, jakie drzewa są właśnie cięte - Dawni isgerczycy darzyli te sekwoje ogromnym szacunkiem. To jarzmo niszczy też naszą kulturę… - już miał kontynuować wywód, gdy wokół zaczęło robić się głośno. Z niesmakiem porzucił obserwację tartaku i stanął z boku, od niechcenia opierając dłoń na karku. W ten sposób miał ją bardzo blisko rękojeści topora, odcinał też dziewce potencjalną drogę ucieczki.

Obserwował dziewczynę uważnie, nie odzywając się, wszak nigdy nie miał talentu do rozmowy, Darvan wydawał się znacznie w tym bieglejszy. Wolał być gotów do ewentualnego pościgu - Ingrid brzmiała nieszkodliwie, ale słowa o isgerskim robactwie na pewno nie były przypadkowe. Do tego od razu zaczęła się tłumaczyć, zanim dostała jakiekolwiek pytanie, a to zawsze było podejrzane.
Poza tym, miał jeszcze jednego asa w rękawie i jeśli pozostali zagadaliby ją odpowiednio długo, może udałoby mu się czegoś o niej dowiedzieć. Skoncentrował się i zaczął nie-patrzeć na dziewczynę, skupiając spojrzenie jednocześnie na niej i poza nią - kilka minut takiej obserwacji powinien pozwolić mu odkryć część jej aury.

Używam Occult Skill Unlock dla Perception - Read Aura, próbuję odczytać jej emocje

Tadeus · 25-10-2022, 21:48

Gdy Thirleas wpatrywał się w widoczne tylko sobie powoli formujące się wokół dziewczyny nici mistycznej aury, reszta wykorzystywała okazję, by dowiedzieć się o niej jak najwięcej za sprawą klasycznych sposobów.

- A kto chciałby żyć w tym biednym, żałosnym kraju! - odparła, prychając, jakby to była najoczywistsza sprawa na świecie. - Zaraz za granicą mamy największą potęgę Morza Wewnętrznego! Tysiące lat wspaniałej kultury, technikę, bogactwo, ogromne floty kolonizacyjne! - w jej lśniących oczach widać było szczery zachwyt. - Zrobię wszystko, żeby się stąd wyrwać, i udowodnię im, że jestem warta, by zabrali mnie ze sobą!
Popatrzyła na nich i jasnym się stało, że mimo iż była niewątpliwie bardzo bystra jak na swój wiek, to do cna wyprano jej mózg wizjami prezentowanymi przez cheliańską propagandę.

- Nie rozumiecie jaką łaskę nam okazują? Przyjeżdżają do nas, tu do Isger, by dać najlepszym z nas szansę na życie u siebie! - coś w zdaniu, które wypowiedziała ją jednak zmartwiło, bo wyraźnie się zafrasowała. - Powiedzieli, że jestem za stara! Ale to nic! Wiem, gdzie pojechali, już niewiele srebra mi brakuje, dzień albo dwa i ruszę za nimi i udowodnię im, co jestem warta! Zobaczycie! Pokażę, że jestem znacznie bardziej wartościowa od tych wieśniaków...

Cóż, ten czas starczył, by jej aura stała się w pełni widoczna dla pół-elfa. Jej pasja sprawiła, że mógł ją odczytać z łatwością. Emocje tańczyły w niej żywymi kolorami. Miała prawdziwie piękny i wyjątkowy umysł, takie aury Thirleas wcześniej widywał tylko u wybitnych ludzi, artystów, myślicieli i wodzów. Ale było tam też dużo żalu, frustracji i powoli wzbierającej arogancji, przesłaniającej wszystko inne. Żadne z jej negatywnych emocji nie były jednak skierowane przeciwko drużynie.

**Sindarin** · 27-10-2022, 10:13

Półelf uśmiechnął się do siebie - oglądanie takiej pięknej aury było prawdziwą przyjemnością. Dziewczyna, teraz niewinna, mogła mieć przed sobą wspaniałą przyszłość. Problem w tym, że chciała odrzucić to tylko po to, by stać się kolejnym z piesków pokojowych okupanta, dla którego celem było stłamszenie i wygaszenie tego wspaniałego ognia, jakim gorzała jej aura. Thirleas zbierał się już, by kazać dziewczynie otrząsnąć się i spróbować ją przekonać, że rewolucja jest tak naprawdę jedynym sposobem na wartościowe życie, ale potrząsnął głową. Nie, nie mógł działać pochopnie, powinni zlikwidować problem u źródła, zamiast walczyć z jego objawami.

- Masz ogromny potencjał, to w tobie widać - powiedział szczerze, podchodząc do rozmawiających - Nie chciałbym, żeby się zmarnował. W którą stronę wyruszyli? Może uda nam się ich znaleźć i przekonać, żeby jeszcze raz cię wysłuchali? Albo chociaż zatrzymać, żebyś zdążyła ich dogonić?-

**Kerm** · 27-10-2022, 14:02

Tysiące lat wspaniałej kultury...
W ustach Ingrid brzmiało to wspaniale - ale i naiwnie.
Bardzo naiwnie.
Darvan wierzył w to, że ktoś chciałby zmienić swoje życie na inne, lepsze, ciekawsze, ale z kolei nie wierzył, że są na świecie dobroczyńcy, prowadzący takich chętnych ku lepszemu życiu. Za darmo oczywiście.

- Jesteś za stara? - W głosie zaklinacza zabrzmiało zaskoczenie. - Naprawdę z tego powodu nie chcieli cię zabrać? - Pokręcił głową z wyraźnym niedowierzaniem.

- Thirleas ma rację - zmienił temat - a jeśli chcesz, to ci pomożemy.

Aro · 27-10-2022, 16:51

Nic tak nie rozwiązywało ludzkich języków, jak chęć wygadania się, dodatkowo przyprawiona goryczą, złością tudzież inszym poczuciem niesprawiedliwości. Hjalmar nie przerywał więc tyrady dziewki, wysłuchując jej tylko z najwyższą dozą uwagi i nawet kiwając zachęcająco głową. Gdy zapadła chwilowa cisza, odetchnął głęboko, z zadowoleniem przyjmując zgrabne próby uklepania podlotka ze strony towarzyszy.

- Zaiste brzydki przypadek wiekizmu - oznajmił Hjalmar fałszywie współczującym tonem. - Panienka powie, gdzie poszli. Rozmówimy się z nimi i oduczymy dyskryminacji.

Tadeus · 29-10-2022, 13:51

Thirleas d20(-1) vs 10 = 14 sukces

Cóż, skomplementowanie jej wyjątkowego potencjału zdecydowanie zadziałało, szczególnie że w tym przypadku nie było to szczególnie trudne, bo była to po prostu prawda. Dodatkowe wzmianki o niesprawiedliwości pochodzące od innych Płaszczy, mimo że może nie do końca aż tak szczere, również spowodowały chyba, że ostatecznie im zaufała. Przynajmniej częściowo.

Przechyliła głowę i przyjrzała się im bystro.
- Więc i wy ich szukacie... - wyglądało na to, że przez moment ważyła w myślach, czy stanowią zagrożenie dla jej planów, w końcu jednak wzruszyła ramionami. Albo uważała, że nie będzie w tej sytuacji konfliktu interesów, albo sądziła, że stojąca przed nią grupa nawet jakby chciała, to nie stanowi żadnego zagrożenia dla delegacji państwa, które tak podziwiała.
- Nie żebym wam nie wierzyła, że chcecie tam pojechać tylko po to, by mi pomóc... Ale wolę sama zadbać o swoje interesy. - uśmiechnęła się niewinnie, udowadniając znów, że porażająca wręcz naiwność w niektórych obszarach, nie oznaczała braku przebiegłości w innych.

- Jednak wierzę, że możecie mi pomóc w inny sposób, a ja wam. Opłacicie mi podróż i możemy jechać choćby jutro rano. Tylko nie wiem, czy starczy dla was miejsca na wozie, na którym chciałam się zabrać, a to kilkudniowa droga w góry, więc może zaopatrzcie się w swoje środki transportu.
To mówiąc, wystawiła w ich stronę otwartą dłoń.
- Dwie złote monety i spotkamy się jutro o świcie na Placu Świątynnym.

Aro · 02-11-2022, 00:12

- HAH! - Hjalmar ryknął ze szczerym rozbawieniem. - Sprytnie to sobie wykoncypowałaś, panienko!

Ulfen zaśmiał się w głos, nawet ocierając teatralnie oko, jakby z tego rozbawienia aż mu łezka pociekła. Dziewka była jak szczwany lis, to trzeba było przyznać, ale ciut przeszarżowała. Kto to słyszał, płatność z góry! Zaiste, dziwni ci południowcy, jeśli rzeczywiście tak podchodzili do interesów. Już nie wspominając o wygórowanej cenie, jaką zaśpiewała lisica.

- My ci zapłacimy, a jutro na Świątynnym będziemy szukać wiatru w polu - tutaj Hjalmar spoważniał już nieco. - Nie ma takiej opcji. Chcesz śpiewać, to śpiewaj, ale po naszemu. Możesz albo tutaj, albo w kazamatach, jak wspomniałem. Paragraf się znajdzie.

Skald podrapał się po nosie, taksując dziewkę spojrzeniem.

- Współpraca może ci tylko pomóc - oznajmił. - Jak to się u was mówi? "Okoliczność łagodząca?

**Sindarin** · 02-11-2022, 07:51

Propozycja dziewczyny była równie bezczelna, co łatwa do przejrzenia. Dwa złocisze na krótką podróż? Miałoby to sens, gdyby chciała wynająć karocę i stangreta. Młódka miała jeszcze wiele do nauczenia się o oszustwach - nie, żeby Thirleas się na nich znał, ale nawet on miał lepsze pojęcie, jak do tego podejść. Inną sprawą było to, że nie miał przy sobie tyle pieniędzy. Rewolucje kosztują…

Półelf założył ręce na piersi, najpierw uśmiechając się szeroko na wybuch śmiechu Hjalmara, ale szybko pochmurniejąc. Jego zdaniem Ulfen zbyt szybko wyłożył karty na stół, po dobroci mogliby sprawniej dowiedzieć się czego trzeba, a tak mogli ją spłoszyć. Nie zamierzał jednak się z nim sprzeczać, ufając że wie co robi. Pozostał więc z grobową miną, wpatrując się uważnie w dziewczynę.

**Kerm** · 02-11-2022, 11:05

Dziewczyna była albo bardzo chytra, albo miała ich za bardzo naiwnych... albo jeszcze coś, nad czym Darvan nie zamierzał się w tym momencie zastanawiać.
Hjalmar dość trafnie oddał pogląd na propozycję Ingrid, więc zaklinacz nie musiał przedstawiać swego stosunku do takiego sposobu załatwiania interesów. Ale istniała jeszcze inna możliwość.

- Spotkamy się skoro świt na Placu Świątynnym i tam złoto przejdzie z ręki do ręki - przedstawił inną, możliwą do zaaprobowania przez obie strony propozycję.

Tadeus · 11-11-2022, 11:20

Dyskusje trwały dobre parę chwil, podczas których obie ze stron chciały zagwarantować sobie bezpieczeństwo omawianej transakcji. W końcu stanęło na przekazaniu pieniędzy nad ranem, tak jak zostało to zaproponowane przez Darvana.
- Nie pożałujecie tej decyzji! - zapewniła ich z entuzjazmem Ingrid. Cóż, jakby nie było, wygląda na to, że dzięki nim szybciej zrealizuje swoje marzenie.

Gdy odchodzili w stronę miasta, ujrzeli jeszcze kątem oka, jak dziewczyna z wielką satysfakcją podchodzi do swojego przełożonego i rzuca mu w twarz służbowe ochronne rękawice, wykrzykując coś z radością w jego stronę.

Sami też nie mogli zwlekać. Mieli do załatwienia jeszcze kilka rzeczy. Był środek dnia, więc sierżanta Wallnara odnaleźli na placu ćwiczebnym miejscowej miejskiej milicji. Miast jednak nadzorować mało wprawne uderzenia mieczy rekrutów w kukły, usilnie starał się uspokoić starego, poobijanego kapłana, znanego już im Wielebnego Arlana, który ciągał go za rękaw, próbując najwyraźniej wybłagać interwencję w jakiejś sprawie.

Gdy tylko sierżant zobaczył Płaszczy, od razu spostrzegł w nich szansę uwolnienia się od natręta.
- Wielebny wybaczy, sprawy służbowe najwyższej wagi!
Odszedł z nimi pospiesznie na bok, oddychając z ulgą. Gdy spytali go o dodatkowe środki na niespodziewane wydatki, ulga szybko przeminęła i wyznał im z kwaśną miną, że co prawda dodatkowych środków nie posiada, ale jego instrukcje wyraźnie dopuszczały zaliczkę, gdyby oni o nią bezpośrednio zapytali. Niestety, zapytali teraz, więc wypłacił im po 10 złotych monet.

Tymczasem kapłan nie odpuszczał.
- Zaklinam cię Haden, na pamięć twojej matki! Miałem wizję! Wiem, co stało się z zaginionymi dziatkami. Na Słonecznej Polanie, one... zostały poświęcone mrocznym siłom!
Strażnik przewrócił oczami.
- Wielebny... przecież wiesz, że tę polanę już sprawdziliśmy, jako jedną z pierwszych, bo ponoć się tam często bawiły... Nic tam nie było! A resztki biedaczysk już dawno znaleźliśmy... pokąsane przez zwierzęta w Stromym Uskoku, daleko od polany.
Sierżant westchnął ciężko, bo zapewne ciężko mu było wracać myślami do tych obrazów.
- Wielebny... odpocznij, zjedz coś, każę któremuś z moich ludzi cię nakarmić. Pewnikiem po prostu z wycieńczenia i obitej głowy znowu ci się coś dziwnego przyśniło...

21-10-2022, 08:48	#51
Sindarin DeDeczki i PFy Reputacja: 1	Przełykając kolejne porcje kaszy, Thirleas błądził myślami, wspominając koszmar, jaki nawiedził go zeszłej nocy. Zaginięcie Apollyona nie przejęło go aż tak bardzo, wszak nawet nie miał okazji go poznać - przed zejściem na śniadanie upewnił się jedynie, czy butelka z magiczną esencją jest na swoim miejscu. Koszmar zaś - pożary, czarnozbrojne armie, niewątpliwie cheliaxańscy żołdacy i ci przeklęci piekielni rycerze - nie wydawał się przypadkowy. Półelfa zastanawiało jedynie, czy sen był odzwierciedleniem jego strachów, przesączającym się wspomnieniem tego miejsca, a może zapowiedzią wydarzeń? *** Wizyta w tartaku była dobrym pretekstem od odświeżającego spaceru. Thirleas maszerował energicznym krokiem, oddychając pełną piersią i rozkoszując się widokiem isgerskich krajobrazów. Sam tartak był fascynującym miejscem - półelf ruszył wraz z Hjalmarem obejrzeć pracujące mechanizmy. - Zadziwiające, co potrafią osiągnąć nasi rodacy, gdy dać im nieco swobody - powiedział z dumą, po czym wyraźnie posmutniał dostrzegając, jakie drzewa są właśnie cięte - Dawni isgerczycy darzyli te sekwoje ogromnym szacunkiem. To jarzmo niszczy też naszą kulturę… - już miał kontynuować wywód, gdy wokół zaczęło robić się głośno. Z niesmakiem porzucił obserwację tartaku i stanął z boku, od niechcenia opierając dłoń na karku. W ten sposób miał ją bardzo blisko rękojeści topora, odcinał też dziewce potencjalną drogę ucieczki. Obserwował dziewczynę uważnie, nie odzywając się, wszak nigdy nie miał talentu do rozmowy, Darvan wydawał się znacznie w tym bieglejszy. Wolał być gotów do ewentualnego pościgu - Ingrid brzmiała nieszkodliwie, ale słowa o isgerskim robactwie na pewno nie były przypadkowe. Do tego od razu zaczęła się tłumaczyć, zanim dostała jakiekolwiek pytanie, a to zawsze było podejrzane. Poza tym, miał jeszcze jednego asa w rękawie i jeśli pozostali zagadaliby ją odpowiednio długo, może udałoby mu się czegoś o niej dowiedzieć. Skoncentrował się i zaczął nie-patrzeć na dziewczynę, skupiając spojrzenie jednocześnie na niej i poza nią - kilka minut takiej obserwacji powinien pozwolić mu odkryć część jej aury. Używam Occult Skill Unlock dla Perception - Read Aura, próbuję odczytać jej emocje

27-10-2022, 10:13	#53
Sindarin DeDeczki i PFy Reputacja: 1	Półelf uśmiechnął się do siebie - oglądanie takiej pięknej aury było prawdziwą przyjemnością. Dziewczyna, teraz niewinna, mogła mieć przed sobą wspaniałą przyszłość. Problem w tym, że chciała odrzucić to tylko po to, by stać się kolejnym z piesków pokojowych okupanta, dla którego celem było stłamszenie i wygaszenie tego wspaniałego ognia, jakim gorzała jej aura. Thirleas zbierał się już, by kazać dziewczynie otrząsnąć się i spróbować ją przekonać, że rewolucja jest tak naprawdę jedynym sposobem na wartościowe życie, ale potrząsnął głową. Nie, nie mógł działać pochopnie, powinni zlikwidować problem u źródła, zamiast walczyć z jego objawami. - Masz ogromny potencjał, to w tobie widać - powiedział szczerze, podchodząc do rozmawiających - Nie chciałbym, żeby się zmarnował. W którą stronę wyruszyli? Może uda nam się ich znaleźć i przekonać, żeby jeszcze raz cię wysłuchali? Albo chociaż zatrzymać, żebyś zdążyła ich dogonić?-

27-10-2022, 16:51	#55
Aro Reputacja: 1	Nic tak nie rozwiązywało ludzkich języków, jak chęć wygadania się, dodatkowo przyprawiona goryczą, złością tudzież inszym poczuciem niesprawiedliwości. Hjalmar nie przerywał więc tyrady dziewki, wysłuchując jej tylko z najwyższą dozą uwagi i nawet kiwając zachęcająco głową. Gdy zapadła chwilowa cisza, odetchnął głęboko, z zadowoleniem przyjmując zgrabne próby uklepania podlotka ze strony towarzyszy. - Zaiste brzydki przypadek wiekizmu - oznajmił Hjalmar fałszywie współczującym tonem. - Panienka powie, gdzie poszli. Rozmówimy się z nimi i oduczymy dyskryminacji.

02-11-2022, 00:12	#57
Aro Reputacja: 1	- HAH! - Hjalmar ryknął ze szczerym rozbawieniem. - Sprytnie to sobie wykoncypowałaś, panienko! Ulfen zaśmiał się w głos, nawet ocierając teatralnie oko, jakby z tego rozbawienia aż mu łezka pociekła. Dziewka była jak szczwany lis, to trzeba było przyznać, ale ciut przeszarżowała. Kto to słyszał, płatność z góry! Zaiste, dziwni ci południowcy, jeśli rzeczywiście tak podchodzili do interesów. Już nie wspominając o wygórowanej cenie, jaką zaśpiewała lisica. - My ci zapłacimy, a jutro na Świątynnym będziemy szukać wiatru w polu - tutaj Hjalmar spoważniał już nieco. - Nie ma takiej opcji. Chcesz śpiewać, to śpiewaj, ale po naszemu. Możesz albo tutaj, albo w kazamatach, jak wspomniałem. Paragraf się znajdzie. Skald podrapał się po nosie, taksując dziewkę spojrzeniem. - Współpraca może ci tylko pomóc - oznajmił. - Jak to się u was mówi? "Okoliczność łagodząca?

02-11-2022, 07:51	#58
Sindarin DeDeczki i PFy Reputacja: 1	Propozycja dziewczyny była równie bezczelna, co łatwa do przejrzenia. Dwa złocisze na krótką podróż? Miałoby to sens, gdyby chciała wynająć karocę i stangreta. Młódka miała jeszcze wiele do nauczenia się o oszustwach - nie, żeby Thirleas się na nich znał, ale nawet on miał lepsze pojęcie, jak do tego podejść. Inną sprawą było to, że nie miał przy sobie tyle pieniędzy. Rewolucje kosztują… Półelf założył ręce na piersi, najpierw uśmiechając się szeroko na wybuch śmiechu Hjalmara, ale szybko pochmurniejąc. Jego zdaniem Ulfen zbyt szybko wyłożył karty na stół, po dobroci mogliby sprawniej dowiedzieć się czego trzeba, a tak mogli ją spłoszyć. Nie zamierzał jednak się z nim sprzeczać, ufając że wie co robi. Pozostał więc z grobową miną, wpatrując się uważnie w dziewczynę.

25-10-2022, 21:48	#52
Tadeus Reputacja: 1	Gdy Thirleas wpatrywał się w widoczne tylko sobie powoli formujące się wokół dziewczyny nici mistycznej aury, reszta wykorzystywała okazję, by dowiedzieć się o niej jak najwięcej za sprawą klasycznych sposobów. - A kto chciałby żyć w tym biednym, żałosnym kraju! - odparła, prychając, jakby to była najoczywistsza sprawa na świecie. - Zaraz za granicą mamy największą potęgę Morza Wewnętrznego! Tysiące lat wspaniałej kultury, technikę, bogactwo, ogromne floty kolonizacyjne! - w jej lśniących oczach widać było szczery zachwyt. - Zrobię wszystko, żeby się stąd wyrwać, i udowodnię im, że jestem warta, by zabrali mnie ze sobą! Popatrzyła na nich i jasnym się stało, że mimo iż była niewątpliwie bardzo bystra jak na swój wiek, to do cna wyprano jej mózg wizjami prezentowanymi przez cheliańską propagandę. - Nie rozumiecie jaką łaskę nam okazują? Przyjeżdżają do nas, tu do Isger, by dać najlepszym z nas szansę na życie u siebie! - coś w zdaniu, które wypowiedziała ją jednak zmartwiło, bo wyraźnie się zafrasowała. - Powiedzieli, że jestem za stara! Ale to nic! Wiem, gdzie pojechali, już niewiele srebra mi brakuje, dzień albo dwa i ruszę za nimi i udowodnię im, co jestem warta! Zobaczycie! Pokażę, że jestem znacznie bardziej wartościowa od tych wieśniaków... Cóż, ten czas starczył, by jej aura stała się w pełni widoczna dla pół-elfa. Jej pasja sprawiła, że mógł ją odczytać z łatwością. Emocje tańczyły w niej żywymi kolorami. Miała prawdziwie piękny i wyjątkowy umysł, takie aury Thirleas wcześniej widywał tylko u wybitnych ludzi, artystów, myślicieli i wodzów. Ale było tam też dużo żalu, frustracji i powoli wzbierającej arogancji, przesłaniającej wszystko inne. Żadne z jej negatywnych emocji nie były jednak skierowane przeciwko drużynie.

27-10-2022, 14:02	#54
Kerm Administrator Reputacja: 1	Tysiące lat wspaniałej kultury... W ustach Ingrid brzmiało to wspaniale - ale i naiwnie. Bardzo naiwnie. Darvan wierzył w to, że ktoś chciałby zmienić swoje życie na inne, lepsze, ciekawsze, ale z kolei nie wierzył, że są na świecie dobroczyńcy, prowadzący takich chętnych ku lepszemu życiu. Za darmo oczywiście. - Jesteś za stara? - W głosie zaklinacza zabrzmiało zaskoczenie. - Naprawdę z tego powodu nie chcieli cię zabrać? - Pokręcił głową z wyraźnym niedowierzaniem. - Thirleas ma rację - zmienił temat - a jeśli chcesz, to ci pomożemy.

29-10-2022, 13:51	#56
Tadeus Reputacja: 1	Thirleas d20(-1) vs 10 = 14 sukces Cóż, skomplementowanie jej wyjątkowego potencjału zdecydowanie zadziałało, szczególnie że w tym przypadku nie było to szczególnie trudne, bo była to po prostu prawda. Dodatkowe wzmianki o niesprawiedliwości pochodzące od innych Płaszczy, mimo że może nie do końca aż tak szczere, również spowodowały chyba, że ostatecznie im zaufała. Przynajmniej częściowo. Przechyliła głowę i przyjrzała się im bystro. - Więc i wy ich szukacie... - wyglądało na to, że przez moment ważyła w myślach, czy stanowią zagrożenie dla jej planów, w końcu jednak wzruszyła ramionami. Albo uważała, że nie będzie w tej sytuacji konfliktu interesów, albo sądziła, że stojąca przed nią grupa nawet jakby chciała, to nie stanowi żadnego zagrożenia dla delegacji państwa, które tak podziwiała. - Nie żebym wam nie wierzyła, że chcecie tam pojechać tylko po to, by mi pomóc... Ale wolę sama zadbać o swoje interesy. - uśmiechnęła się niewinnie, udowadniając znów, że porażająca wręcz naiwność w niektórych obszarach, nie oznaczała braku przebiegłości w innych. - Jednak wierzę, że możecie mi pomóc w inny sposób, a ja wam. Opłacicie mi podróż i możemy jechać choćby jutro rano. Tylko nie wiem, czy starczy dla was miejsca na wozie, na którym chciałam się zabrać, a to kilkudniowa droga w góry, więc może zaopatrzcie się w swoje środki transportu. To mówiąc, wystawiła w ich stronę otwartą dłoń. - Dwie złote monety i spotkamy się jutro o świcie na Placu Świątynnym.

02-11-2022, 11:05	#59
Kerm Administrator Reputacja: 1	Dziewczyna była albo bardzo chytra, albo miała ich za bardzo naiwnych... albo jeszcze coś, nad czym Darvan nie zamierzał się w tym momencie zastanawiać. Hjalmar dość trafnie oddał pogląd na propozycję Ingrid, więc zaklinacz nie musiał przedstawiać swego stosunku do takiego sposobu załatwiania interesów. Ale istniała jeszcze inna możliwość. - Spotkamy się skoro świt na Placu Świątynnym i tam złoto przejdzie z ręki do ręki - przedstawił inną, możliwą do zaaprobowania przez obie strony propozycję.

11-11-2022, 11:20	#60
Tadeus Reputacja: 1	Dyskusje trwały dobre parę chwil, podczas których obie ze stron chciały zagwarantować sobie bezpieczeństwo omawianej transakcji. W końcu stanęło na przekazaniu pieniędzy nad ranem, tak jak zostało to zaproponowane przez Darvana. - Nie pożałujecie tej decyzji! - zapewniła ich z entuzjazmem Ingrid. Cóż, jakby nie było, wygląda na to, że dzięki nim szybciej zrealizuje swoje marzenie. Gdy odchodzili w stronę miasta, ujrzeli jeszcze kątem oka, jak dziewczyna z wielką satysfakcją podchodzi do swojego przełożonego i rzuca mu w twarz służbowe ochronne rękawice, wykrzykując coś z radością w jego stronę. Sami też nie mogli zwlekać. Mieli do załatwienia jeszcze kilka rzeczy. Był środek dnia, więc sierżanta Wallnara odnaleźli na placu ćwiczebnym miejscowej miejskiej milicji. Miast jednak nadzorować mało wprawne uderzenia mieczy rekrutów w kukły, usilnie starał się uspokoić starego, poobijanego kapłana, znanego już im Wielebnego Arlana, który ciągał go za rękaw, próbując najwyraźniej wybłagać interwencję w jakiejś sprawie. Gdy tylko sierżant zobaczył Płaszczy, od razu spostrzegł w nich szansę uwolnienia się od natręta. - Wielebny wybaczy, sprawy służbowe najwyższej wagi! Odszedł z nimi pospiesznie na bok, oddychając z ulgą. Gdy spytali go o dodatkowe środki na niespodziewane wydatki, ulga szybko przeminęła i wyznał im z kwaśną miną, że co prawda dodatkowych środków nie posiada, ale jego instrukcje wyraźnie dopuszczały zaliczkę, gdyby oni o nią bezpośrednio zapytali. Niestety, zapytali teraz, więc wypłacił im po 10 złotych monet. Tymczasem kapłan nie odpuszczał. - Zaklinam cię Haden, na pamięć twojej matki! Miałem wizję! Wiem, co stało się z zaginionymi dziatkami. Na Słonecznej Polanie, one... zostały poświęcone mrocznym siłom! Strażnik przewrócił oczami. - Wielebny... przecież wiesz, że tę polanę już sprawdziliśmy, jako jedną z pierwszych, bo ponoć się tam często bawiły... Nic tam nie było! A resztki biedaczysk już dawno znaleźliśmy... pokąsane przez zwierzęta w Stromym Uskoku, daleko od polany. Sierżant westchnął ciężko, bo zapewne ciężko mu było wracać myślami do tych obrazów. - Wielebny... odpocznij, zjedz coś, każę któremuś z moich ludzi cię nakarmić. Pewnikiem po prostu z wycieńczenia i obitej głowy znowu ci się coś dziwnego przyśniło...