[D&D Chainmail] Śladami Kruka - Strona 19

Tailong · 26-09-2012, 20:56

Emilly kontem ucha słyszała co mówi mistrz Sylviusa. Jednak bardziej obecnie interesowała ją dziwna cisza wokół nich. Miała wrażenie ,że coś jej w tym miejscu nie pasuje. Coś czego nie rozumie drażniło ją ,a za razem przerażało.
"...Co jest z tym miejscem nie tak? Czemu mam wrażenie ,że jest tu za cicho..."
Emilly podeszła do Sylviusa położyła rękę na jego ramieniu i powiedziała szeptem mu do ucha.
- Sylviusie nie podoba mi się to miejsce mam wrażenie że coś jest nie tak tutaj. Proszę podaj mi księgę którą dostałeś od mistrza poszukam czy jest w niej jakaś wzmianka o tym miejscu. Może coś się tu wydarzyło związanego z magią i dlatego czuję niepokój i zdenerwowanie.

Garzzakhz · 04-10-2012, 14:23

Sylvius energicznie zareagował na słowa Emilly.

- Dobrze, tak więc szukajmy, szukajmy. Musi tu być gdzieś cel naszej misji. Podał czarodziejce księgę, rozglądając się nerwowo.

Także Lothel czuła dziwny niepokój w głębi serca. Czuła na sercu ucisk jakby miało wydarzyć się coś nieoczekiwanego.

Tailong · 09-10-2012, 12:30

Emilly spojrzała dziwnie na Sylviusa. Po chwili zerknęła na pozostałą część drużyny. Zawiesiła wzrok na elfie i psie.
"Elfy najlepiej znają się na lasach. Powinien odczuwać coś dziwnego... Podejdę zapytam."
Emilly przewracając stronice w księdze podeszła do elfa. Nie odrywając wzroku od księgi. Spoglądając to na księgę to na elfa i psa próbowała wyczytać cokolwiek z ich oczu. Nie znała się tak na lasach jak elfy ,ale dzięki pieśnią i natchnieniu jakie dawała jej natura czuła się jak by natura była jej domem. Siadając przed Siwym spojrzała w księgę potem w las i głośno wypowiedziała swoje myśli.
-... Mam wrażenie że nawet ptaki omijają to miejsce. Jakby była tu pustka do której nawet żuk nie zajrzy bo się boi. Coś unosi się w powietrzu w tym dziwnym miejscu...
Spoglądając w księgę wczytywała się w fragmenty które mogły by coś powiedzieć o tym miejscu.

Garzzakhz · 03-11-2012, 19:19

Emilly szybko wywnioskowała z księgi że ukryta jaskinia może znajdować się zarówno tuż przy nich jak i kilka kilometrów od nich. Mapa i opis który kiedyś sporządził Raven był bardzo chaotyczny i niedokładny. Mądra halfling szybko doszła do wniosku że odnalezienie wejścia nie będzie takie łatwe. Raven pisał coś o dużym świecącym przy świetle księżyca znaku który nakreślony był na kamiennych wrotach. Problem w tym że znajdowali się u podnóży gór i skał w około było mnóstwo. Być może musieli się rozdzielić i obejść teren na wiele sposobów by odnaleźć wejście. Do tego ważnym było szukanie od wieczora do rana skoro znak świecił tylko w nocy. Mapa nie ujawniała jakiegoś charakterystycznego miejsca więc musieli zdać się na instynkt. Sylvius najwidoczniej nie spodziewał się tego co wywnioskowała czarodziejka dlatego rozglądał się nerwowo jakby w poszukiwaniu punktu zaczepienia. Emilly spojrzała na resztę, druid jakby bujał głową w obłokach, wojownik rozglądał się nerwowo szukając jak gdyby zagrożenia, natomiast kapłanka stała pobladła na opierając się ciężko o włócznie. Emilly od razu wyczuła że Lothel także czuje że coś jest nie tak. Zapiski Ravena niestety nic nie mówiły o dziwnych zjawiskach lub o podejrzanych aurach magii.

Siwa natrafiła na wzrok Sylviusa, który najwyraźniej czekał aż powie co wywnioskowała z księgi.

***

Krasnolud szedł twardo przed siebie, zadowolony że opuścił to żałosne towarzystwo. Po dwóch dniach drogi natrafił na niewielki gaik w którym zatrzymał się na spoczynek. Siedząc oparty o grube drzewo usłyszał że nieopodal niego w gąszczu ktoś się porusza. Khemorin zerwał się na równe nogi i przygotował swoje sławne topory do walki. Z gąszczu wyłoniła się postać wysokiego zgarbionego mężczyzny z długa brodą, trzymającego koszyk w starych pomarszczonych dłoniach. Mimo wielu lat kowal poznał tę osobę. Stanął przed Khemorinem ku jego zdziwieniu Artoplaz, jeden z bohaterów bitwy pod cytadelom, znajomy Klarnna. Człowiek mimo że początkowo wzdrygnął się przestraszony także po chwili poznał sławnego w całym kraju krasnoluda.

- Khemorinie - krzyknął uradowany kapłan po czym rzucił się aby uścisnąć mu dłoń krasnoludowi.

Tailong · 06-11-2012, 12:01

Emilly zamknęła księgę i oddając ją Sylviusowi powiedziała wszystkim głośno i wyraźnie co w niej znalazła. Patrząc na wszystkich i zrobiwszy przerwę w wypowiedzi westchnęła ciężko.
- ... Proponuję byśmy się rozdzielili na dwuosobowe grupki i poszukali tego wejścia. O ile nadal chcemy dokończyć misję. Miejsce jest dość nieprzyjemne dlatego lepiej samemu się nie plączmy po okolicy. Sylvius proponuje by został tutaj pilnował naszych rzeczy. Zawsze możemy do niego podejść jak coś znajdziemy i zaczekać na pozostałych. Co ty na to Sylviusie?
- Sylviusie nerwusie. Mam nadzieję że przejście nie będzie aż tak trudno znaleźć. Chociaż ten symbol męczy mnie w myślach. Równie dobrze może on być widoczny tylko w nocy. Zresztą kto wiec co czasem magą odbijało.
Emilly ściągnęła ciężki plecak rozejrzała się dookoła i szukała punktu zaczepienia od której strony zacząć szukać.

Garzzakhz · 06-11-2012, 14:11

Sylviusowi podejrzane wydało się zachowanie Emilly, czyżby chciała znalezienie starej krasnoludzkiej kopalni przypisać tylko i wyłącznie sobie? Tak mogło by się wydarzyć gdyby nie poszedł wraz z nimi. Jednakże z drugiej strony mag nie podejrzewał aby czarodziejka była na tyle rozgarnięta by wpaść na taki pomysł, na dodatek był wyczerpany podróżą i mógłby na jakiś czas odpocząć od tej bandy półgłówków. Po chwili milczenia odparł:

- Myślę że to dobry pomysł, Emilly ruszaj z druidem przeszukując południowy zachód, natomiast Assanar niech pójdzie z kapłanką na południowy wschód. Jakby któreś z was odczuło zmęczenie niech wróci do mnie, to się wymienimy. - dodał na koniec by drużyna nie domyśliła się że mag chce uniknąć męczących poszukiwań po nocy.

(Zezwalam graczom na opisywanie ich poszukiwań w tym związanych z nimi miejscami itp. oczywiście napotkane postaci i sam cel poszukiwań mogę opisywać wyłącznie ja, powodzenia

)

26-09-2012, 20:56	#181
Tailong Reputacja: 1	Emilly kontem ucha słyszała co mówi mistrz Sylviusa. Jednak bardziej obecnie interesowała ją dziwna cisza wokół nich. Miała wrażenie ,że coś jej w tym miejscu nie pasuje. Coś czego nie rozumie drażniło ją ,a za razem przerażało. "...Co jest z tym miejscem nie tak? Czemu mam wrażenie ,że jest tu za cicho..." Emilly podeszła do Sylviusa położyła rękę na jego ramieniu i powiedziała szeptem mu do ucha. - Sylviusie nie podoba mi się to miejsce mam wrażenie że coś jest nie tak tutaj. Proszę podaj mi księgę którą dostałeś od mistrza poszukam czy jest w niej jakaś wzmianka o tym miejscu. Może coś się tu wydarzyło związanego z magią i dlatego czuję niepokój i zdenerwowanie. __________________ Czym jest dla człowieka wyobraźnia ...Nie wiem czym jest dla innych, ale dla mnie to świat do którego mogę uciec i być tam siłą dla innych. Człowiek jest bogiem kiedy śni,i tylko żebrakiem kiedy myśli. Ostatnio edytowane przez Tailong : 30-09-2012 o 21:42.

09-10-2012, 12:30	#183
Tailong Reputacja: 1	Emilly spojrzała dziwnie na Sylviusa. Po chwili zerknęła na pozostałą część drużyny. Zawiesiła wzrok na elfie i psie. "Elfy najlepiej znają się na lasach. Powinien odczuwać coś dziwnego... Podejdę zapytam." Emilly przewracając stronice w księdze podeszła do elfa. Nie odrywając wzroku od księgi. Spoglądając to na księgę to na elfa i psa próbowała wyczytać cokolwiek z ich oczu. Nie znała się tak na lasach jak elfy ,ale dzięki pieśnią i natchnieniu jakie dawała jej natura czuła się jak by natura była jej domem. Siadając przed Siwym spojrzała w księgę potem w las i głośno wypowiedziała swoje myśli. -... Mam wrażenie że nawet ptaki omijają to miejsce. Jakby była tu pustka do której nawet żuk nie zajrzy bo się boi. Coś unosi się w powietrzu w tym dziwnym miejscu... Spoglądając w księgę wczytywała się w fragmenty które mogły by coś powiedzieć o tym miejscu. __________________ Czym jest dla człowieka wyobraźnia ...Nie wiem czym jest dla innych, ale dla mnie to świat do którego mogę uciec i być tam siłą dla innych. Człowiek jest bogiem kiedy śni,i tylko żebrakiem kiedy myśli. Ostatnio edytowane przez Tailong : 23-10-2012 o 14:16.

06-11-2012, 12:01	#185
Tailong Reputacja: 1	Emilly zamknęła księgę i oddając ją Sylviusowi powiedziała wszystkim głośno i wyraźnie co w niej znalazła. Patrząc na wszystkich i zrobiwszy przerwę w wypowiedzi westchnęła ciężko. - ... Proponuję byśmy się rozdzielili na dwuosobowe grupki i poszukali tego wejścia. O ile nadal chcemy dokończyć misję. Miejsce jest dość nieprzyjemne dlatego lepiej samemu się nie plączmy po okolicy. Sylvius proponuje by został tutaj pilnował naszych rzeczy. Zawsze możemy do niego podejść jak coś znajdziemy i zaczekać na pozostałych. Co ty na to Sylviusie? - Sylviusie nerwusie. Mam nadzieję że przejście nie będzie aż tak trudno znaleźć. Chociaż ten symbol męczy mnie w myślach. Równie dobrze może on być widoczny tylko w nocy. Zresztą kto wiec co czasem magą odbijało. Emilly ściągnęła ciężki plecak rozejrzała się dookoła i szukała punktu zaczepienia od której strony zacząć szukać. __________________ Czym jest dla człowieka wyobraźnia ...Nie wiem czym jest dla innych, ale dla mnie to świat do którego mogę uciec i być tam siłą dla innych. Człowiek jest bogiem kiedy śni,i tylko żebrakiem kiedy myśli.

04-10-2012, 14:23	#182
Garzzakhz Reputacja: 1	Sylvius energicznie zareagował na słowa Emilly. - Dobrze, tak więc szukajmy, szukajmy. Musi tu być gdzieś cel naszej misji. Podał czarodziejce księgę, rozglądając się nerwowo. Także Lothel czuła dziwny niepokój w głębi serca. Czuła na sercu ucisk jakby miało wydarzyć się coś nieoczekiwanego.

03-11-2012, 19:19	#184
Garzzakhz Reputacja: 1	Emilly szybko wywnioskowała z księgi że ukryta jaskinia może znajdować się zarówno tuż przy nich jak i kilka kilometrów od nich. Mapa i opis który kiedyś sporządził Raven był bardzo chaotyczny i niedokładny. Mądra halfling szybko doszła do wniosku że odnalezienie wejścia nie będzie takie łatwe. Raven pisał coś o dużym świecącym przy świetle księżyca znaku który nakreślony był na kamiennych wrotach. Problem w tym że znajdowali się u podnóży gór i skał w około było mnóstwo. Być może musieli się rozdzielić i obejść teren na wiele sposobów by odnaleźć wejście. Do tego ważnym było szukanie od wieczora do rana skoro znak świecił tylko w nocy. Mapa nie ujawniała jakiegoś charakterystycznego miejsca więc musieli zdać się na instynkt. Sylvius najwidoczniej nie spodziewał się tego co wywnioskowała czarodziejka dlatego rozglądał się nerwowo jakby w poszukiwaniu punktu zaczepienia. Emilly spojrzała na resztę, druid jakby bujał głową w obłokach, wojownik rozglądał się nerwowo szukając jak gdyby zagrożenia, natomiast kapłanka stała pobladła na opierając się ciężko o włócznie. Emilly od razu wyczuła że Lothel także czuje że coś jest nie tak. Zapiski Ravena niestety nic nie mówiły o dziwnych zjawiskach lub o podejrzanych aurach magii. Siwa natrafiła na wzrok Sylviusa, który najwyraźniej czekał aż powie co wywnioskowała z księgi. *** Krasnolud szedł twardo przed siebie, zadowolony że opuścił to żałosne towarzystwo. Po dwóch dniach drogi natrafił na niewielki gaik w którym zatrzymał się na spoczynek. Siedząc oparty o grube drzewo usłyszał że nieopodal niego w gąszczu ktoś się porusza. Khemorin zerwał się na równe nogi i przygotował swoje sławne topory do walki. Z gąszczu wyłoniła się postać wysokiego zgarbionego mężczyzny z długa brodą, trzymającego koszyk w starych pomarszczonych dłoniach. Mimo wielu lat kowal poznał tę osobę. Stanął przed Khemorinem ku jego zdziwieniu Artoplaz, jeden z bohaterów bitwy pod cytadelom, znajomy Klarnna. Człowiek mimo że początkowo wzdrygnął się przestraszony także po chwili poznał sławnego w całym kraju krasnoluda. - Khemorinie - krzyknął uradowany kapłan po czym rzucił się aby uścisnąć mu dłoń krasnoludowi.

06-11-2012, 14:11	#186
Garzzakhz Reputacja: 1	Sylviusowi podejrzane wydało się zachowanie Emilly, czyżby chciała znalezienie starej krasnoludzkiej kopalni przypisać tylko i wyłącznie sobie? Tak mogło by się wydarzyć gdyby nie poszedł wraz z nimi. Jednakże z drugiej strony mag nie podejrzewał aby czarodziejka była na tyle rozgarnięta by wpaść na taki pomysł, na dodatek był wyczerpany podróżą i mógłby na jakiś czas odpocząć od tej bandy półgłówków. Po chwili milczenia odparł: - Myślę że to dobry pomysł, Emilly ruszaj z druidem przeszukując południowy zachód, natomiast Assanar niech pójdzie z kapłanką na południowy wschód. Jakby któreś z was odczuło zmęczenie niech wróci do mnie, to się wymienimy. - dodał na koniec by drużyna nie domyśliła się że mag chce uniknąć męczących poszukiwań po nocy. (Zezwalam graczom na opisywanie ich poszukiwań w tym związanych z nimi miejscami itp. oczywiście napotkane postaci i sam cel poszukiwań mogę opisywać wyłącznie ja, powodzenia )