Ardel

- No to ciężko będzie zwalić tę Wieżę wraz z pasożytami - mruknął do siebie.

Potem wrócił po wykopane właśnie boczne drzwi i zaniósł towarzyszom.

- Mamy tarczę, panowie. Można się w spokoju rozejrzeć.

Specjalnie stanął na gruzach tak, żeby leżący pod nimi pechowcy trochę pocierpieli.

 

__________________

Prowadzę: ...
Jestem prowadzon: ...

Szczypawa

 

Avitto

 

Anonim

Antix, San:
- Przepraszam bardzo! - przyjaźnie krzyknął do was [url=starzec z naprawdę długą brodą[/url]. Miał na sobie dość drogie szaty - mógł być szlachcicem o kiepskim guście albo kupcem o dobrym. Szykowna, fioletowa marynarka była zarzucona na wiśniowy żupan. Mieliście już wtedy przekroczyć granicę nieruchomości z wieżą - to znaczy byliście przy bramie.
- Państwo są tutaj właścicielami, prawda? Przynajmniej tak mi mówiono w tym... - zrobił znaczącą pauzę - ... miasteczku.

Przytaknęliście, bo cóż wam innego pozostało. Przecież nie powiecie, że się włamujecie.

- Za pozwoleniem... czy tam w środku wciąż znajdują się elfickie artefakty? Słyszałem, że Tyróża, to znaczy dotychczasowy właściciel, zajmowała się tą tematyką. Zresztą i ja zajmuję się dość rzadkimi przedmiotami. Nazywam się Galdon Buriak. - szybko zorientowaliście się, że "Galdon" to raczej imię elfickie, a ten tutaj był jak najbardziej człowiekiem.

Izbylut:
[czekamy do jutra na resztę - wówczas przyjęte zostanie, że idziesz do sali z wysokim sufitem powęszyć nie bojąc się spadających kamieni]

 

Someirhle

Glast poszedł się skradać w górę schodów za bocznymi drzwiami.

 

__________________
Cogito ergo argh...!

Stalowy

I Barak udał się na górę starając się zakraść z buławą gotową do czynienia przemocy. Ruszył jednak w dostępie od elfa aby w razie dekonspiry nie szczajono ich obu.
Tu warto było się odwołać do niggamanckiej czarnej magii sprawiające że czarnego nie widać jak jest ciemno.

 

Avitto

 

Szczypawa

Antix w sumie stoi i robi za tlo bo lepiej jak San juz sie dogada z gosciem. Byle szybko bo chce leciec do wiezy i zobaczyc co sie dzieje a moze nawet jakos pomoc

 

Anonim

Izbylut:
Gdy dwójka twoich towarzyszy ruszyła schodami w górę ty postanowiłeś jednak zbadać centralną salę. Trzymając drzwi standardowych rozmiarów nad swoją głową w miarę bezpiecznie dotarłeś do skrzyni stojącej w samym centrum wieży. Przyjrzałeś się skrzyni i zwróciłeś uwagę na trzy zamki i dwa pokrętła. Bardzo nietypowy zamek skrzyni wykonanej z metalu i tego samego rodzaju drewna co deski okalające ściany budynku. Wcześniejsze uderzenie w nią taranu - który przecież zdewastował olbrzymie drzwi wejściowe do wieży - nie pozostawiło ani śladu. Zrzucane kamienie gówno dawały goblinom - co najwyżej musiałeś trochę uważać, gdzie stawiasz swe kroki. W pewnym momencie przestali jednak rzucać, a nad sobą usłyszałeś złośliwe chichoty wydobywające się z kilkorga goblinów.

Haxtes, Glastenen:
Skradając się przeszliście schodami do rogu wieży. Nie było tam żadnego okienka, ani niczego innego, a po prostu trzeba było skręcić i znów do góry schodami. Haxtes orientował się, że schody prowadzą prosto do najniższego z pomieszczeń, które miały balkon wychodzący na centralne pomieszczenie. W całym tym tunelu nie było żadnych okien - nie tylko na rogu, gdzie podłoga była płaska. Na tym płaskim kawałku podłogi leżały zwłoki jakiegoś goblina i kałuża krwi. Na końcu schodów znajdowały się zamknięte drzwi. Były wykonane z tego samego drewna, które oblekoło kamienie ścian.

San, Antix:
- To jest ciekawa oferta, ale muszę skonsultować się z sądem i sprawdzić księgi przed podjęciem decyzji. - powiedział mężczyzna i pożegnał się z wami, a wy przemieściliście się do wieży. Po drodze już nic was nie atakowało, nie zatrzymywało i ogólnie ścieżka, którą wcześniej tak ciężko było przebyć teraz wydawała się całkiem zwyczajna. Nawet z krzaków nikt w was nie rzucił kulą ognia. Nudy. Przy wieży wciąż stał wrak niedawno spalonego wozu. Natomiast zamiast wielkich drzwi wieży był otwór - podłoga jednak była położona jakieś półtora metra nad gruntem. Tą podłogą były drzwi leżące na zgniecionych meblach niedawnej barykady. Po lewej stronie znajdowało się przejście do schodów skąpanych w zupełnej ciemności - tam byli Hextes i Glastenen (opis wyżej). Prosto natomiast korytarz rozchodził się w trójkącie i kończył w sumie niewielkim przejściem do centralnego pomieszczenia wieża (opis Izbyluta).

 

Avitto